Alþýðublaðið - 16.08.1945, Qupperneq 8

8
ALÞYÐUBLAÐtÐ
18. ' ágrxrt 'IS4I?
a TJARNARBfÖ
Heygifefi
(Riding Higb)
Söngva- og dansmynd í
eðlilegum litum frá Yet-
ursléttunum.
BOROTHY LAMOR
ÐICK POWELL
YICTOR MOORE
GIL LAMB
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
tflKSSnUKiaiMBB.
Hafsiörfirði.
Hitlers-kiíkan
(The Hitler Gang)
Amerísk mynd um sögu
nazistaflokksins
Bönnuð bcrnum yngri en
26 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 9184.
SANNLEIKUR OG LÝGI
Lygin flauig um lönd og sjó
langt í burtu héðan.
Sannleikurinn sína skó
sat og batt á meðan.
VaMimar Pálsson.
UPPGÖTVUN
Gyðingur gaf mér brugg,
götuhornið fór á rugg.
I fyrsta skipti fyrir vísí
íann ég þá, að jörðin snýst.
VaMimar Pálsson.
m VJLRI ViNARBQRI
Elis laumaðis't út.
„Þessir asnar— þessir bölvaðir kjánar —“ sagði Gelfius við
hurðina um leið og hún skelltist á eftir henni. Rassiem hló.
..Þessar hlægilegu stelpur. Þær eru afbrýðisamar eins og and
skötinn sjálfur. Þær finna það bókslaflega á lyktinni, þegar mað-
ur kemur frá öðrum kVenmanni. En þessi. stelpa — hamingjan
góða — hún kemst áfram Hún hefur uppeMið til þess.“
Elís fann Dimu, þar sem thún sat við gluggann í ganginum
og reyndi gremjulega að klóra af veggnum hjarla, sem hún hafði
einu sinni skorið i hann. Það var mjög hrífandi. með logaflóði
allt í kring um það og inni í því stóð með stórum stöfum H. R.
NegSLur iDimu klóruðu 1 vegginn eins og ofsareið smádýr. Augu
hennar voru rök og ljómandi.
„Ertu að gráta?“ spurði Elís,
„Þú veizt, að ég' get ekki grátið. Ég vildi óska að ég gæti
það. En
guð minn góður
„Hvað í-ósköpunum g:ekk að þér?“
Ó, tóm vitleysa. Þessi róni. Veiztu hvað ha-nn var að vilja
t?,L Brússel? Hann var með Kouczowsku. Nú, þegar hann er bú-
inn að Skilja við hana byrjar hann að elta hana á nýjan leik. —“
„Það ætti að banna honum það —“ sagði Elíis'fyrirlitlega, þó
að hjarta hennar herptist óþægi'lega saman. ,.Auk þess veit
hann það núna. —“
„Veit? Hvað veit hann?“
„Nú, — að — að þú elskar hann.“
„Eiska hann? Þvaður, Elis.“ Skyndi'lega hló hún og lét hend
urnar falla ni.ður. „Þetta bannsetta hjarla er svo þráiátt, að það
er ekki hægt að klóra það af.“ Hún tók 'upp iblýant og fór að lag-
færa skemmda hjartað.
„Ekki skrifa á veggina,“ kallaði frú Gihich, eftinlitskonan,
pg klóraði. sér vandræðilega í höfðinu ineð prjóninum sínum.
Því að í óhreinar gluggarúðurn.nr, brúna gluggakarmana,
gula veggina — alls stáðar höíðu verið skorin ótal hjörtu af öll-
um gerðum og f egundum, sem voru slétt, önnur logandi og enn
önnur sundurstunigin af örvum. Þar voru rúmgóð hjörtu,, sem
var skipt í hólf sem inni héldu mismunandi fangamörk og enn
önnur brunnu og loguðu utan um ei.tt einasta natfn og H. R. sást
þai* víða. Þau báru vitni um þær kynslóðir nemanda, sem höfðu
gert ást sina opinbera þarna. Og nú sátu Elís og Dfana fyrir fram-
an þau og t.öluðu um ástina.
„Það er ekki viðeigandi að 'elska óperusöngvara,“ saigði. Elís
þátíðlega. ,,Og,þega.r ihann er tenórsöngvari að auki. Og auk þess
að elska! Við höfum en-ga hugmynd um hvað iþað þýðir: að
elska. Við sitjum. bara hér fyri.r framan þennan lokaða, óhreina
glugga, og ve'ltum fyrir okkur hvernig það geíi verið: að elska —“
„Ég held eigin'lega, að það sé ekkert til sem heitir ást. Hún er
bara til í bókum — eða i leikhúsum, og það er verið að reyna
að telja manni trú um. að hún sé til.“ Ög svo sagði hún eftiy
nokkra þögn: „En samt sem áður — elskum við ekki sjálfar —?“
„Ég veit ekki,“ sagði Elís og svo sagði hún feimnislega:
,,En höldurðu að þetta geti. verið ástin, hin sanna ást?“
„Hamingjan sanna, EILs, ást.“ Það var eins og Dima héldi á
orðinu mijli þumalfingurs og vísifingurs. „Vi.ð báðar og þessi
blessaði Iiannes Rassiem. Hann ár smám saman að' fitna og hann
er ruddamenni: Það, er allt sem við vil.um um hann, við Iþekkj-
um hann ails ekki neitt.“
Elís laut höfði hugs-andi og svo fór hún að tala, fyrst hralt
og ineð ákefð og svo smám saman hægara og daufur roði breidd-
ist um andlil henmri •
MÝJA BÍÖ ' B8I
á Itvöliiia sem á
vosma
(Uncertain Glory)
ERROL FLYNN
PAUL LUKAS
Bönnuð börnum yngri
en 14 ára.
Sýnd kl 9.
<amm GAMLA BÍÓ
i 3
Tónsnillingurmn
:„Ý[y Gal Saí“)
hin afburðagóða músikmynd
í eðlilegum litum með
Ri'ta Hayworth
o g
VICTOR MAWJRE
Sýnd kl. 5 og 7.
Óeigmgjöm ást
(The Big Street)
HENRY FONDA
LUCILLE BALL
Sýnd kl. 5 og 9.
,,Já, það er satl. Hann er að Ifitna og hann er .sennilega ruddi
og ef tíl vilL heimskur. En hann syngur dásamlega. Á kvöMin sit
ég í söngieikahúsinu og h'lusta á hann. Hann er all’t sem ég 'þrái:
fallegur, göfugur, riddaralegur og al'lt annað. Allán daginn er
ég að bíða eftir kvöidinu. —“
Augu hennar urðu stór og undr.andi.' „Hvað á ég að gera
annað, Dima, hvað annjÉ8?“ spurcíi hún. hljóðíliega. „Og svo
heyri ég hann syngja og 'ég er svo hamingjusöm — ó, ég get
ekki hugsað um annað en hann dag og nótt. Er þetta þá ekki
ásti:n?“

i
GULLIÐ
ffl VINTÝBl EFTIR CARL EWALD
Silfrið, koparinn og járnið tóku í sama streng en hinir gull-
daiirni.r fjórir veittu hverju orði athygli.
„,Hann tók nú að kíkja dnn í allar skúffur og hólf“, hélt
gulldalurinn áfram, „en fann auðvitað ekki neitt. Þá sparkaði
hann duglega í skattholið og þá glamraði í mér, þar sem ég lá
í hólfinu; og það heyrði hann. Hann komst að raun um, hvað-
an hljóðið kcm, og reyndi að finna hurðlina að þessu hólfi, sem.
hann sá að hlaut að vera í skatthoíimi. En hann fann ekki lok-
una. Aftur lamdi hann með hnefanum í skatlholið og aftur heyrði
hann hringla ‘í mér. Ég reyndi auðviiað að hringla eins hátt og
ég gat, því sannarlega var ég ekkert á móti .því að sleppa úr
prísundinni og komasl út í heiminn. Ég vissi auk þess, að ef ég,
fyrir mitt leyti, gæti komið því ti,l leiðar að le.yniskjölin fynd-
uist, mvndi ég þó haifa afrekað einhverjiu, sem ekki er yfirlcitt
hægt að ætlast til af einum gulldail. i
Læknirinn hafði heyrt er ég féll, í síðasla skipti, — og
heyrði það á hljóðinu, að ég hafði fa'llið nii.ður á bréf. Enn einu
sinni leitaði hann að einhverjum snerli, sem vera kynni innan-
vert í skattho'li.nu, en fann engan.. Að svo búnu settist hann í
slói og hugsaði sig um, starandi á skápinn.
Han'n minntist þess, hvaðan skápurinn var kominn og hann.
grunáði, að ejt til vill væri eitthvað gévmt inni í ieynihólfinu,
XX) MEAN, THff SODV'S KNOCWNS-
DOWKJ,ON£ CP OU!5 OWN PlANES/
EEVEALS WHÝ WE HAVE BEEN
L'OOStNe BQMSERS—WTH NO
SiGN OF THE ENEMV ?
^CHECKÍ/ X LOCATED THE F.
MtPS' HIOOEN AiRSTElP HERE,
THEyfeE USING VANk PLANES/
I RELAVED THE tDENTlTy OF
ONE, As rr TOOK OFF/
—1N OUE CAPTURED 80MBEES, THE
JAFG a.lPF'^D DOWN INTO A.
RBUENtN© SQUAOEON._ AND
RCKED OFF ANy LASGIN®
^SO/THATfe THE OME
SOCV <30T£-HE WAS
WAITING- POR ffi? 60SH
THACrfe EK3HT/.
éts* vou sav
TOU HID OJR PLANÉ
OVEKTHERE? LETfe '
OUT QF HEEE/
YHD A-
SAO A
CHESTIR: Þú segir aðVþað að
Sody skyldi hafa skotið niður
eina. af okkar flugvélum skýrx
það hversvegna við misst-
um tflugvélar á dulafullan
hátt.“
GRN: Alveg réti. Ég gaí mið-
að stöð hins leynilega ílug-
valla Japana. Þeir nota ama-
rískar vélar. Ég komst að því,
er éin þeirra var að hefja sig
til flugs É? sá að hún sam-
>
einaðist ilugsveit cikkar og
svo skaut hún niður hverja
þá v.él, sem dróst aftur úr.
Sody náði í .eina slíka vél.
rl-ánn • beið efti-r henni. Það
hafur verið skemmti'lsgt fvrir
hann, — Jæja þú f-aldir vélina,
ágætt. — Við skulum flýta
okkur.