Alþýðublaðið - 25.09.1945, Blaðsíða 8

.JULÞYÐU8LAÐIÐ
I>riðj udagui-Uin 25. sept. 1945
STJARNARBÍð
leyf nér pig að
(Going My Way)
BING CROSBY
BARRY FITZGERALD
RISE STEVEN&, óperu-
söngkona.
Sýnd kl. 9.
Síðasta sinn.
Anna litBa Rooney
Miss Annie Rooney)
Skemmtileg unglingamynd
rrueð
Shirley Temple
aðalhlu Lverkinu.
Sýnd kl 5 og 7.
SS BÆIAKBlÓ H
Hafoarfirði.
Engin sýning í kvöld vegna
leiksýningair Leikfélags Hafn
arfjarðar á gamanleiknum
••Hreppstjórinn á
Hraunhavnri".
UPPHAF BARBARÓSA-
KVÆÐIS. /
Keisari nokkur, mætur mann
mjög sem bækuir hrósa,
staðnum Tyro stýrði hann,
stillir iíka Zidon vann,
fylkir nefnist Friðrik bar-
barósa.
Keisarinn hafði kristinn sið,
kvaldi heiðnár þjóðir,
stiIFr háði stálaklið,
stríddi jafnan Tyrkjann við,
menn hans leiddi marga hels
á slóðir.
BEINAKERLINGARVlSA
TIL HÓLABISKUPS.
Geð.'ð mitt hann gladdi sjúkt,
gamila hressti kæru.
Hvað hann gerði það hægt
og mjúkt!
Hafi hann þökk og æru!
a&t&CB'.
V/CÆg
^BAIM
DAD VARIVINARB0R6
„Nú, jæja, gættu samt að því, að hann kenni þér ekki of mik-
ið,“ sagði Breiitenstein með merkissvip og fór. Bókarinn birtist í
dyxunutm, ve'faði tómri möppu og kallaði: „Stúlkur og piltar í
kórnum eiga að fara inn í litla salinn; einsöngvarar geri svo vel
að fara í æfingastofuna.“ Gangurinn tæmidist og loks kom herra
Pietsdh aðstoðarmaður og læsti tómum þögulum stofunum.
„Átt þú að syngja í kórnum,', Eiís“ spurði' Díma í stiganum.
„Nei, mér var sagt að hætta; ég hef veriö raddlaus í háifan
mlánuð — ég hef ofreynt mig einu sinni enn.’ Eg má ekki við
miklu eins og þú veizt, og stundum gleymi' ég mér —.“
„Aumingja skinnið —“ sagði Dfmia og tók utan um axlir
hennar, og hljómurinn í rödd hennar var spyrjandi. Elís var
ánægð og henni hlýnaði! um hjartarætur við þennan vináttu-
vott vinkonu sinnair, sem hafði breytzt svo ótrúlega mikið.
„Þú ert orðin. svo lagleg, þvengjalengjan þín, og næstum því
fullorðin. Heyrðu, manstu þegar við vældúm eins og smáböm
við hljómlelkana í fyrra, vegna þess' að við þurftum að sjá af
Rassiem allt sumarið?“
„Já. Og ég var ekki með vasaklút; það gerði harm minn
eþki eins óstjórnlegan.“
„Hvað ætlarðu að gera í sumar?“
„í suimar —?“ D'íiroa teygði út handleggina. „Fyrst og fremlst
ætla ég að skemimta mér og svo æt'la ég að læra Isolde.J En það
getur eins orðið þveröfugt.“
Elís hló. „En Díma, ef þú ert ekki að læra, eða þe-gar þú ert
búin að læra alilt og getur séð af smástund, þá ættirðu að líta
tl mín. Ætlarðu að gera það? Það gæti husazt, er það ekki?“
Stúlkurnar horfðust í augu. Augu Elís urðu dökk og alvarleg
og Díma ’leit undan. í dyrunum að æfingasalnujm' laiult hún
snögiglega niður og kyssti Elís. En Elis stóð kyrr langa s-tund
með hnyklaðar brúnlr, örMtið hrœdd við hinn u-ndarlega hita
þessara gerbreyttu vara. . . .
FJÓRTÁNDI KAFLI
Þegar Elfs koro út á veggsvahrnar, var anddyrið þegar f-ullt
af fólki, s-em kinkaði kolM hvað tii annars og baðaði út öllum
öngum; margl'ltir suma-rkjólar kvenfólksins' gerðu bekkina lík-
asta blómabeðum, og þaðan barst órór, su-ðandi hiti. Gyðjumar,
sem bár-u á handleggjum sér þungann af stúlkunum-, störð-u án-
afláts á gullin brjóst sín, sólin speglaðist í orgelpípunum. Á
fremstu bekkjunum, sem ætlað'r vor-u ,stjórninn-i og kennurunum,
voru raðir af virðulegum sköllúm og síðskeggjum klæddum' í svört
viðhaf-narföt. Hér og þar á míili þeirra voru- látlar, gamiar ken-nsl-u
konur, sem gáfiu tilsögn í ýmsum smáatriðum. Forstjórinn var
með alltof háan flibba og hann var rennsveittiur. Rassiem hall-
aði sér yfir hann og leit út eins og 1 j óshærður götustrákur mi'lli
allra þessara hátíðlegu manna.
Hvítklæddi kvennakórinn kom nú í ljós með stjórnandann
í broddi fylkingar og var raðað í hálfhring á sviðinu, á ef-tir þeim
kom herra Pietsch m-eð tónsprota í hendinni £ fylgd með hljóm
sveitinni', sem þegar í stað byrjaðd að samJstill-a hljóðfærin þrátt
fyrir ströng fyriranæli um hið gagnstæða. Píatnóið opn-aði ginið og
sýndi röð af gulnuðum tönnum.
AlLt í ein-u án no-kkumar aðvömnar heyrðust þungir, hæg-
ir orgelhljómar. Það s-ki jáfaði ákaft í söngskránum- -um I-eið og
hljóðnaði í salnuim, o,g áður en fólk -gait á-ttað sig var Passaea-glia
Bachs næstum hálfnuð. Ósýnileg smámannvera s-tjórnaði hljóð-
bylgj unum á svto Lei'ðinlegan og viðvandngslegan hátt að þær urðu
óskiljanlegar. Áheyr-endur fóru aftur að hvíslast á. Stórskorið höf-
NÝJA BIÖ
Oðnr Beroadettn
(The Song of the Bernadette)
Stórmynd eftir sögu Franz
Werfel.
Aðalblutverk leika:
Jennifer Jonés
William Eythe
Cherles Bicford.
Sýnd kl. 6 og
SaLa hefst kk 11.
9.
GAMLA BIÖ 3
Æskugaman
(The Youngest Professionl
VIRGINIA WEIDLER
EDWARD ARNOLD
Ennfremu-r koma fram í
myndinni: ,
Lana Turner, Geer Car-
son, Robert Taylor, Walt
er Pidgeon, William Po-
well.
sýnd kl. 5, 7 og 9.
uð BlauL''dhs sás-t í miðstúkuin-ni og orðrómur k-omst á kreik úm
það, að forstjóri óperunnar væri viðisfaddur. AUit í einu hljóðnaði
or-gelið eins óvæn-t og það hafði byrjað, einmitt þega-r fólk var
farið að ba'lda að þeslsir tónar ætlu-ðu að halda áfram til! eilíffðax. í
salnuim var vandræðal-ega þögn meðan álíka vandræðalegur ung-
-uir -maður með glera-ugu hneigði sig- hvað eftir annað og hvarf án
þess að -efti-r honum væri tekið. En n-ú fóru gagnrýnendurnir að
þyrpas-t inn og settust í horn-sætin 'háðulegir á svip. Ei-nn þeirra
sagði upphátt: „Ég fæ nú víst a-ð heyra Mendelssohn- Consertinn
í 84. skíiptið á þessu ári.“ — Og svo sannarlega, þegar hljóm-
sveitarstj órinn klöngrað'st hátíðlega upp á stjórnpalli-nn með að-

w/za
GULLIÐ
ÆVINTÝRI EFTIR CARL EWALD
„Ha-nn gaf aLlt sitt fé til fáitœkra,“ svaraði gulMdalurinn. „Hann
hélt einun-gis því nauðsynle-gast^ -eftir sér til lífsviðurværis, —
og svo hélt han-n jafnan upp á mig upp frá þessu. Eg lá alltaf á
borðinu fyrir framan hann, — -allt þar -til hann- dó. Oft horffði
han-ru á mág og grét.“
„0-j-æja,“ mœlti stjúpmóðurjurtin, féll úta-f o-g lézt.
„Mi-g langar að komast út í heiminn,“ sagð-i járnið. „Gott eða
illt, — það skip-tir eng-u máli; — ég vil út, hverni-g sem lífið er.“
AIM-r málmiarnir tóku und-ir þetta til sa-mþykkis.
..!
TÍUNDI KAFLI: MENN.
„Það koma menn!“ hrópaði örninn- frá tindi sínum1.
Það fór hrollu-r um alla í Landinu iHa.
Hvers vegna komu þeir? — Ilvað vildu þeir? — Ætluðu þ-eir
að róta upp landinu- o-g eyðilegigja það -eins og síðas-t? 'Eða kOmu
þeir þan-gað til þess að búa þar og gera það ræktanLiegt eins og
önnu-r lönd heims? Örninn- sa-gði alltaf, að mennirnir. -gæ-tu allt.
„Þeir koma a-uðvitað .tiil. þ-ess að sækja -guLldalin-a- fimm,“ mælti
örnin-n háðslega. „Mennirnir hlaupa veröldina á -enda til þess að
finna gull'.“ En í þetta skipti ihafði örninn á römgu-'að s-tanda.
Mennirnir, sem nú nálguðu-st, Líktust alls ekk-i hin-um ráð-
AmERICAN FOZCEe,
CO-GPERATIN3- WITH
THE <9UEI2I?ILLA LEAPER,
BANaAR, AÖAIN5T THE
JAPANE5E ... . HAVE
ANSWEREP HI6 URGENT
REöUEéT FOf? A PlLOT
— ÖCOKCHY MAKE5 Hlí
WAY INTO THE \NTEÍ?IOÍ?,
6UIPED BV PALU / ONE
OP 0AN<yAR/5 MgN-...
YNDA-
SAGA
I ° 5,,‘" ofl
| | AP Ncwsfoatunn
(Skyndilega) ÖRN: Drottinn
minn. — Ef við hefðum stigið
einu skrefi 'lengra, ,þá h-efðu
Japanirnir séð okkur. Eg verð
bara að þakka þér fyrir, Paul
að þú skyldir -gefa mér högg
y IT 16 TOO BAP/ CAPTAIM
YANKEE / THAT' TWE V OUT-
NIUMBEf? U$-.WE MUST
WAIT UNTIL THEY HAVE
PEPAKTEP...BEFOSE WE
MPVE ON/
UH.HUH/THEy'E’E
ALMP5T OUT OF
' K'EEP AtOV'irslG-... PA$5 WORp TO TTHE
LAST THREE MEN IN LIME, TO FALL
OUT ANP JOIN M6/ WE WILL THEN
VOUBLE 8ACK ANP TAKE THE TWO,
WHO TKPUGHT THEM^ELVEé CONCEAlEP,
A5 WE PA5SEP/j

SlÁ

PALU: Það var lieiðinlegt að ég
skyldi þurfa þess. — En Leið-
inlegra er það þó að Jap-anirn
ir skuli vera f-leiri en vii. Við
verðutm að bíða þar til að þeiir
ið.“
eru horfnir — Þá skulum við
fara á stúfana“.
JAPANSKI LIÐSFORINGINN:
Höldum áfram. Láttu varðorð
ið ga-nga til s(íð!ustu þriggja
mannanna í hópnum, þeir eiga
að ga-nga- úr röðinnil og koma
til mín. Svo snúum við við og
tökum- þá tvo, sem) halda nú
að við höf-um ekiki séð þá.“