Alþýðublaðið - 19.10.1945, Side 5

Föstudaginn 19. október 1945
Barnaleikvellirnir — Kröfur til foreldra — Hroðalegur
leikur barna í hættulegri umferð að kvöldi — Hvað á >
að gera til að varna slysurn? — Skyldur foreldranna
Satíran og Fjalla-Eyvindur í revýju.
SMÁTT OG SMÁTT ern léik-
vellir Keykjavíkur að kom-
ast í það horf, eftir áratuga þjark
og þref og- baráttu fyrir þeim, að
hægt er að gera skýlausa kröfu til
þess að börn séu ekki að leiltjum
á umfex-ðabrautum. Leikur þeirra
á akstursbrautunum hefur verið
hið' mesta hættuspil, skapað vand-
ræði og valdið slysum. Borgar-
arnir hafa heimtað leikvelli fyrir
hörnin og bæjarstjórnin hefur
loksins sýnt verplegan vilja til
jþess að koma þeim upp. Á síðustu
árum hafa bætzt við margir leik-
vellir og enn munu fleiri koma, ef
fylgt verður áætlun.
KRÖFTJNUM TJM ÞAÐ, að
börnin séu ekki að leikjum é gat-
unum er nú stefnt til borgaranna.
Það er ekki hægt að Stefna þeim
til annarra, foreldrar verða að
hafa eftirlit með því, hvar börn
þeirra eru, og sjálfsagt er einnig
fyrir lögregluna að hafa eftirlit
með þessu. Enn viðgengst það þó
oft, að börnin séu á gtötunum
og mun hvergi í nágrannailöndum
okkar, að minnsta kosti vera eins
algengt að sjá börn á götunum og
hér.
í FYRRAKVÖLD um klukkan
7, þegar dimmt var orðið og ljósa
tími farartækja var byrjaður, léku
8 börn sér að því á móts við Múla
að hlaupa fyrir farartaakin, út úr
myrkri gangstéttanna og yfir
götuna. Þótti þeim gaman að þess
um hroðalega leik, vildu sýna, hve
fljót þau væru að hlaupa, vildu
sjá bifreiðarmar stöðvast skyndi-
lega, hendast til hliðanna til a'ð
forða sllysum. Það var reglulega
gam-an.
EN ÞESSI LEIKUR var leikur
með dauðann. Umferðin þarna var
afar mikil á þessum tíma og oft
munaði ekki nema hársbreidd, að
ekki yrðu dlys. Það verður að
taka mjög hart á þessu. Foreldr-
ar verða að hafa gætur á börnum
sínum og beita þeim aðferðum, sem í
duga, til þess að þau venjist af
þessu. Einn af þeim, sem fór þarna
um götuna, mun hafa tekið lítinn
■hnokka upp í bifreiðina sína og i
ekið honum til lögreglunnar. Eg
gæti ímyndað mér, að honum hafi
ekki líkað það, og ef til viill ekki
foreMrum hans. En ekki get ég á-
felzt manninn. Má vera að Iitli
kúturinn geri þetta ekki aftur.
HÉR ER UM MIKIÐ alvörumál
að ræða, sem allir eiga að hjálp-
a'st að að koma annarri skipan á. \
Börnin verða að læra að hllýða.
Fortödur þarf til þess að leiða
þeim fyrir sjónir, hættuna, sem af
þessu stafar — og ef þær duga
ekki, verður að beita öðrum að-
ferðum. Foreldrarnir verða að
ráða þeim, en það er líka gott, ef
bitfreiðastjórar taka börnin og
fara með þau til foreldra þeirra
og kæra þau eftir öilunr kúnstar-
'innár reglum og af mikilli a'lvöru
eða að fara með þau til lögregll-
u’níiar og hún hringi svo til for-
-éldranna, til þess að sækja þau.
Með þessu er verið ’að vernda
börnin, vernda foreldrana giegn
mikilli sorg og vernda vagnstjór-
ána fyrir ógæfu, því að engin ó-
gæfa mun eins toitta nokkum mann
en að verða tiil þess að bárn far-
ist undir farartæki hans, eða stór-
áLasi'st.
LISTAMAÐUR sagði við mig í
gær: „Eg vil undirstrika hvert orð,
sem þú sagðir um satíruna í pistli
þínum einn daginn. Okkur vantar
slíka lieiki og slíkar bókmenntir.
Ég tel líka, að ein bezta satir-
an, sem við höfum sér hér sé
kaflinn um Fjalla-Eyvind og Höllu
í revyunni. En fólk reiddist því,
fannst að verið væri að svívirða
hinn ágæta upprunalega leik Jó-
hanns Sigurjómssonar. Hins vegar
var það ekki rétt, að þátturinn
væri tekinn út úr nevyunni. Hann
var alltaf leikinn."
Hannes á horninu.
vaníar nú þegar til að bera blaðið til áskrif
enda í eftirtalin hverfi:
Mela,
Sólveflí,
Tfarnargötu, ,
Þverholt,
Laugaveg neSri.
Auiarstræti.
Talið við afgreiðsluna. — Sími 4900.,
AlþýðublaðlÓ.
2 drengir
14—15 ára, og einn íuilorðinn maður geta
komizt að við skeytaútburð á ritsúniastöð-
inni í Reykjavík nú þegar.
Upplýsingar hjá ritsímastjóranum.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Hið mikia þýzka Atlanítshafsskip ,,Europa“ vir lítt sfoemmt í hö£n, í Bxemierhaven, þegar
Bretar tóku þá borg í sókninni in-n' í Þýzkaiani í vor. Nú hefux skipið verið tekið til her-
mamnafluitmnga fyrir Ban'daríkjamJenn vestux uim haf. Myndiin var tekin, þegar ,,Euxopa“ vax
að fara út úr höfnánni í Bremerhaven.
Þýzka Aflanishafsiarið „Europa".
Niðurlag grelnarlpnar um
eftiF heimkomm
IÐ hafið sjálfsagt tekið eft-
ir því, þegar ég 'komst svo
að orði, að meirihluti frönsk.u
þjóðarinnar bæri virðingu fyr-
ír de Gaullie, átti ég engan veg-
inn við það, að þessi meiriihltiti
væri ihonum að öllu leyti fylgj-
andi í ýmsum málum. En hann
nýtur samt nógu mikils stuðn-
ings til þess að vera nokkurn
vegi,nn öruggur ií sessi og beinir
stuðningsmenn hans eru fjöl-
margir. Samt eru fylgjendur
’hans ekki nærri eins mar.gir og
fyrir ári síðan. Að minnsta
kosti get ég ekki hugsað mér
það. Flestum mun það ljóst, að
burt séð frá s'korti de Gaulles
á þeim eiginleikum daglegrar
framkomu, sem þjóðin gengst
helzt upp við, 'hefur ihann n-ú
setið að völdum nógu Hengi til
þess að .almenninigur ,er fyrir
löngu farinn að gagnrýna gerð-
ir stjórnar hans og er engan
veginn ánægður. Matvælaásland
ið er enn hið versta. Svartur
markaður og ýmis konar önnur
óheilbrigð starfsemi er enn í
fullum gangi. Fjöldi fólks er
reiður út í ýmis konar viðskipta
'hrappa, sem fengi.ð hafa að kom
ast upp með 'klæki sína óáreitt-
ir af hálfu stjórnarvaldanna.
Héir vil. ég taka það fram, að
jafnvel sjálfur Gabriel erkieng-
ill mundi vera fær um að gera
öllium til ihæfis í sporum de
Gaulles. — Og sömuleiðis má
sló því fös'tu, að hverskyns ó-
verðskulduð gagnrýni hefur
skollið á stjóm hans. En, þrátt
fyrir þetta, — de Gaulle og
stjórn hans hefði sjálfsagt get-
að unnið betur, og þetta veit
folkið, eða a. m. k. finnur það.
*
Hér vil ég svo fara nokkrum
orðum um S'tjórnmálaástandið í
Fraikklandi nú. Það er mjög
flókið, og ég get vissufega efcki
gert annað ert dregið helztu úit-
U ÉR BIRTIST síðari
J. hiuti greinarinnar um
Charles de Gaulle og stjórn-
iTiálaástanáið í Frakklandi
nú. Greinin er eftir Thomas
Cadett og er þýdd úr enska
vikublaðinú „The Listener.“
línur þess, óljósar og fáar. Það
sem ihægt er að fullyrða er
þetta: þrátt fyrir yfirlýstan
stuðning, að nafninu til, við
forustu de Gaulles, kemur jafn-
an ,í ljós hverskyns gagnrýni á
hann og Ihnútufcast að 'honum
frá öllum flokkum, allt frá
kommúnistum til hinna íihalds
sömusitu, og jafnt á opinberum
vettvangi, í blöðum og víðar,
sem á bak við tjölídin. Það sem
honum er almennast bori.ð á
hrýn er, að hann sé stöðugt að
sækjast eftir einræðisvaldi. —
En, — sé svo, þá 'hefur hann
snilldarlega dulið þessa áköfu
löngun á hak við aillar tilraun-
irnar sem hann hefur gert til
þess að tryggja framtíðar-lýð-
ræði á landinu.
Enginn vafi er á þvi; að ef
kosningar þær, sem nú fara í
hönd í Frakklandi, leiða ekki
af sér myndun starfihæfrar
stjórnar, mun sú stjórn, sem nú
situr við völd, taka aftur í taum
ana og reyna að sitja sem fast-.
ast. Það er óneifamlega tilfellli.ð, t
að de Gaulle hefur reynt að
'halda taumunum í ihendi sér
sem fastast, — en það verður
að athugast, að í Frafcklandi
Ihefur fram að þessu ríkt ó-
venjulegt millibilsástand í
stjórnmálum. TiO. alilrar; óham-
ingju befur de Gaulle óneitan-
lega með ýmis konar itaktleysi
sínu gefið fólki ástæðu til þess
að halda, að hann sækist eftir
einræðisvaldi. Sömuieiðis er
ékki Ihægt að neita því, að hnrvn
veitir ráðherrum sínum tiltölu-
laga Ilíitið vald, einkum hvað
snertir utanríkismálastefnuna.
Hann er einnig álitinn efast um
hæfileika þeirra.
„II n’y a pas d‘ 'tammes!"
('Þetta eru engir menn!) er haft
eftir Ihonum um þá.-------
Kannske hefur hann á réttu
ao standa. En sé svo, að af
fjörutíu milljónum Frakka, hafi
aðeins einn maður yfa'rburði og
hæfileika til að stjórna að mestu
leyti, — hvað er þá að segja
um kröfu de*GaulIles um virð-
ingu ann.arra þjóða fyrir Frökk
um? — Því það er sannleikur,
að mikilleiki eins ríkis birtist
aldrei i einni sérstakri persónu.
Ef til vill felst gildi lýðræðis-
ins að miklu leyti í þessum
sannleika. Það er einmitt lýð-
ræðið, sem á að vera og er fært
um að móta e i nst akl ingana á
heppilegastan hátt. Það sem hér
að ofan ei* haft eftir de Gaulle
hsefur gefið ástæðu tili van-
trausts almennings á ihonum
sem unnanda lýðræðLsins. Á-
stæðan er e. t. v. ekki nerna að
nafninu til. — En 'hún er samt
fyrir hendi.
Hugleiðum nú að nokforu af-
stöðu hinna ýrnsu stjórnmála-
fildkka. Enginn þeirra villi eða
þorir, nú sem stendur, að svápta
de Gaulle leiðtogavaldinu, að
miklu leyti vegna þess að kosn
ingarnar standa svo að segja
fyrir dyrum, en ekki hvað sízt
vegna ihins, — að flokkunum
kemur ekki sarnan um neiruat
annan mann í hans stað, sem
hatur gætii sameinað þjóðiina. Ef
til vill reyna einhverjir óþefckt
ir menn að skjóta upp kolliin-
um, en ennþá hafa þeir ékfcl
Framhald á 6. síða.