Alþýðublaðið - 13.11.1945, Síða 8

Alþýðublaðið - 13.11.1945, Síða 8
8 MtjarnarbíóB Endurfoodir. (Together Again) Amerískur gamanleikur Oharles Boyer Irene Dunne Charles Cöburn Sýnd kil. 5, 7 og 9. Sími 6485 (ekki 5485). H BÆJARB8Ó I Hafnarfirði. Kfðld eftír kvöld (Tonight and every night) Skrautleg dans og söngva mynd í eðlilegum litum frá Columbia. Janet Biair Rita Hayworth Lee Bowman Sýnd Id. 7 og 9. Síðas ta sinn. Sími 9184. Ég veit eirna baugalínu af henaii tendrast vann eldhedt ást í brjósti mínu' allur svo ég brann. Bjantlíeit buirtu íhvairf úr rann. Nú er ei huigurfnn hehma, því hasna ég iei öðlast kann. ( Stefáii' Ólafsson) ALÞVBUBLADIÐ í tætkum á himninum eins og rytjiulegir fánar. Rassiem sat við stýnið og 'horfði frann á vegdnn, sem hvarf sem óðast aftur fyrir þau. Díma sat við hláð hanis og horfði á andMt hans með eftir- væntinigarsvip; en hún sá aðeins hliðarsvipinn og Ijósan' hár- lokkdnn sem féli fraim á sólhrennt ennið, svo reyndar og léikn- ar í öiilium: svipbrigðam. „Er þetta raunveriulega þú, ástin máin,“ hjugsáði hún. Hún bar andlit hans saman við andlitið sem hún hafði svo oft séð' í draumum sínum: blíðlegt, vi.lit, ástíðufulit og alitaf ástfangið, alltaf 'ástfangiið. Hún sagði: „Sjáðu sikóg- inn þama, er hann ekki yndisJe.gur?“ Og: „Þama er Mtil -kirk,ja.“ Og: „Bíilinn genigur ágætl'ega.“ En hún. hugsaði í sí- fellu: „Komdu nær mér, elsfeu vinur: vertu aftur þú sjáiíur, svo að ég geti fundið þig, fundið þig sjálfan, Það er eitthvað ó- iýsanliegt tóm á milli okkar. Ég hefði aldrei trúað1 að það gæti orðið svona ömuriegt, svona óendanlega amurLeigt..“ Og hún hló hátt, benti í umhverfið baðað í morgunsálinni og Laug í arvílm- lun sinni: „Þetta er dásaimiegur dagur, finnst þér ekki? Við foæði saiman! Mér þykir svo vænt um þig og ég er svo ham- ingjiusöm.“ Hanmes Rassiem lagði annan h'andleggin.n yfr.um hana og Þau óku yfii’ héraðið hvort við annars hlið eins og áðiur hafði verið. Svo sátu þau saman á svölunum í Semmering og héldust í ! hendur eins og áður. Þau töluöu ástúðlega hvort við annað eins og áður. Þau voru ei!ns og léikbrúður bæði tvö, — við hvert blíðu- yrði var eins oig þau væru fest upp á þráð. Haustið nálgaöist óð- um gegnum skógana eins' og gamall- maður, sem leitar að síðasta blóminu til að hafa á brott með sér,. Og þegair bíMiínn leið áfram í hálfrökkrimu í áttina til dalsins, fannst Dímiu herani vera smátt og smátt að blæða út úr ósýnillegr'i, holund. „Hvað er að, Díma? Þú ert svo föl. Þú verður fölari með Ihverju andartaki. Líður þér illa, vina mín? Mér þykir svo vænt ium þig?“ Þessi setning rétt einu sinni. Hann vafði henni inn í ffakkanm sinn og strauk hér hennax. Og örfit'la stund var allt gptt á ný. „Þetta er efcki neitt, Hannes. Tóm vitleysa allt saman. Ég hef beðið svo lemgi og hugsaði einlægt, að allt yrði svo dásam- 'legt þegar við sæuimst aftur, — allt yrði svo óendanilega dásam- legt. Og nú vdlrðist eins og öliu hafi verið umturnað. Ég get ekki gert mér þáð ljóst. Ég get ekiki komizt nálægt þér. Hjartað þitt — já, þú hefur hjartslátt. Þetta er tóm vitleysa, er það ekki, elsku vinur minn?“ Hann kyssti hana í gamni eihs og hún væri 'lítið barn. „Elsku kjáninm minn —“ sagði 'bann, og bíLlinn ók áfram igegnuim daLinn í fcvöldhúmiÍBu. Díma lá í fangi hans og horfði þunglynd islega á þofcuma, sem lá yfir ökrumuim í ólögufegium öldium og virtist draga andiann1 eins og sjórinn getur gert. „Þú ert á leið til gXötunar,“ hrópaði' hjarta hennar. Allt í einu sá hún ísolde fyrir sér, þar sem hún var í báfimum gagntékin óendanfega biturri þjáningu'; hún neri saman höndum og barðist við hugsanir sínar: elskandi, von- góð, stolt og örviln.uð. Allt í einu heyrðist hár ihvellur. Rassiem bölvaði. Hann m’issfi stjórn á bíilnum og 'bí'llinn rakst á eitthvað. Dírna þeyttist harka- lega til hliðar. „Jæja þá,“ sagði Rassiem: „Þetta er 'ljóta, klandrið. | Sprungið dekk. Það er þessum svívirðilega vegi að kenna. Og við flliöfum ekkert til vara. Þetta er aurna andskotans hönkin..“ „Hvar erum við?“ spurði Díma og starði rugluö í kring- um sig. | ,,Fari það til fjandans alit saman. Hvað í ósköpunum, eigum i við að gera? Við eruim í Payerbach: Þú sváfst víst barnið gott. Og >nú er farið að hellirig.na, Hamingjan góða.“ Díma skreiddist út úr bílnum og hló af ánægju. Taumílaus, sívaxandi regnstraum- Uir féi'l af himmuim ofan og bráitt var bíllinn, vegurinn og fötin, renna.ndi blaut. í bjarmanuim frá bíUjósiunúm sást brú og svo Þriðjudagur 13.nóvember 1945» GAMLA BIÓ I lepipjónustn (Above Suspicion) Joan Crawford Fred MacMurray Conrad Veidt Basill Rathbone Sýning kl. 5, 7 9. Börn innan 14 ára fá ekki aðgang. NÝJA BÍÓ (Det brasndende Spörgs- Aðalhlutverk: Poul Reumert Bodil Kjei’ Bönnuð fyrir börn. Sýnd kl. 7 og 9. ALDREI AÐ VÍKJA (We have near been Licked). Afar spennandi mynd og æv ihtýraník. Aðalhlutverk: Ridhard1 Quine Anne Gwynne Noah Berry Sýnd kl 5. Bömnuð börnum en 14 ára yngri grilLti í hús, sem íágu utan í hlíðimni. Nokkriir láhorfendur voru í hlé við kastaníutré hinum megin á götunni. Nokfcur borð stóðui á svöluim fyrir utan veitingahús og tveir þjónar komu' þjótandi imeð hvfta svuntur yfir höfðumum ti.l að bjarga borðdúkmium' og bjórteppuinum inn undan irigninigunni!. Rassiem bölsótaðist á ótal tuingumálum og Dírna hió í sífellu af ánægjm yfir þessari tilibreyt- ingu, Lpks kom dyravörðurinn í veitingahúsimu tíl þeirra til að bjóða þeim aðs.toð sína. „Það er bíiavedkstæði hjá Zwirsinger; við gætum 'Sent dreng til að segja þeim frá þessu. Herrann og ÖRBtNN ÞAKKLÁTI Æfintýri frá Balkanskaga endursagt af Joan Haslip. Feimin og utan við sig gekk tötrum klædd eiginkona hertogasonarins til einnar sölukonunnar og bað hana um að skjóta skjólshúsi yfir sig, þó ekki væri nema eina nótt. Sölukonan féllst strax á það, því henni leizt vel á stúlk- una, framkomu hennar og útlit. Sama kvöldið, þegar prinsessan var að hjálpa kon- unni við að útbúa kvöldverðinn, mælti sú fyrrnefnda í sama veiklulega og feimna tóninum: ,,Enda þótt ég sé ekki nema fátæk sveitastúlka, lang- ar mig samt til þess að sýna 'hertogasyninum ykkar • ein- hverja virðingu. Heldurðu, að mér væri leyft að baka köku og gefa honum, í tilefni af trúlofuninni?“ Konan brosti og svaraði því mjög líklega: ,,Auðvitað, góða mín, er ekkert á móti því að þú farir með þína gjöf um Ieið og aðrir borgarbúar fara með sína til hertogakastalans á morgun.“ Sömu nóttina vakti prinsessan við að baka dýrindis köku, og í hana setti hún bragðbeztu dropa og ofan á hana tvær lifandi dúfur. Næsta morgun fór hún síðan í fylgd með borgarfólk- inu til hertogakastalans. Þegar matreiðslumaður hertogans sá köku prinsess- f yiK£f TKE P£-5T ( PA í k'OL'5 Tft'YirOCS- TO CATCH U5 WITH i. OUR FLAPó DOW'W/ *>■;' 'TtfC/fY/ PALL.i, ._ HE HASNT A CHANCE / LOOk-----Ti-lEí<£'‘S TiífcEE OF THEU AGASN5T HIM... .THEY'R’E j : . COAAINíS BACK— y // ' THAT'5 mobe like it/ . - OX./SUCKBRS,, YOÚLL FIND THIS NUSHT GrAL- CAN WOKK THE SWINCr SHIFT-----LET'S yia/irifii ■■. •fi’-rT* VÍlTH THE AID- OF BANGAP AND Hlð GUEKRILLAS, WHO BUILT A MAKESHIFT CATAPULT SCOR’CHy HAS SUCCEECÆD IN &ETTING- A GROUNDED BLACK- WIDOW FIGHTER INTO THE A«------BUT AT THE 5AME TIME, INTO THE MURDEROUS FIRE Of THREE ATTACWNG- 2EROS . mYNDA- IAGA ÖRN: „DjöfuiLlinn. Japanarnir eru á ferðdnni og ætla aö ráöa niðurfögiuim mínuim áður en ég fæ ráörúm til varnar.“ NAGA: „Örn! Ó! Paiu! Hann kemst ekki af. S|áðiu;! Þeir *eru þrír á móti einuimi. Sko! Nú koraa þeir aftur!“ ÖRN: „Svona nú! Nú byrjar það. Nú skal ég sýna það, 'hvort hún getuir ekki snúið sér snögglega við.“

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.