Alþýðublaðið - 09.03.1947, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið - 09.03.1947, Blaðsíða 5
ALbÝBUBLAIHO_______________________ # DAVID LOW: c~> Það eru -kulidar um ailiLa Evrópú, baéði í véðri og stjómmál'um. Á morgun byrjar ráðstefnan mikla um Þýzka- iandsmálin, og er þessi nýlega mynd frá Low eins kona r bending til þeirra Bevins og Stalins um það, að „þröngt megi sáttár sitja“ ■ og að þáð muni sennilejja verða heitara. ÞAÐ- bar við ekki álls fyr- ir löngu. að broddborgara einum, er hafði boðið gest- um méð sér að borða áð Wlarctmans Park Hotel í Washington, varð héldur bilt við, er hann sá þennan lið á reikrtingnum: „1 silfur kaffi kanna, 35. dollarar“. Er hann bað yfirþjóninn um skýringii á iþessu. var honurn bent á einn af gestumhans, sem var aðsópsmikil frú. Hún brosti lalúðlega og dró silfurkönn- una undan herðaskýlunni sinni. „Jæja“, andvarpaði hún, ,,og ég sem'hélt, að mér myndi heppnast þettá.“ Yakti þetta milcla kátínu. En fyrir eigendúr hinna 15 þúsund gistihúsa í Bandaríkj iþér gleymt nokkru?“ Gisti- húsið hseitti þessu, því að á- letrunin var svo hroðalega missfeilin, að hjócn ein í brúð kaupsför stálu ekki einung- is Ælest öllum húsmununum, heldur skiltinu lika og krot- uðu þetta svar á vegginn: „Engu nema rúmunum, þau voru of þung“. Hóteleigendur í Bandaríkj unum skammast sín fyrir gesti sína og segja að það sé ótrúlegt, hve miklu sé stolið eða „safnað“. Hótel eitt í ÞEGAR ameríslcir ferða menn komu til Reykja- víkur fyrir stríðið, ráku stjómeiidur Hótel Borg síg fljótt á það, að þessir ferðamenn ei*u gjarnir á að hnupla hlutum með merki hótelsins, til dæmis borðáhöldum, rjómakönn- um eða handklæðmn. Slík- ir „minjagripaþjófnaðir“ eru landlœg plága í Banda ríkjunum, eins og fram kemur í þessari grein cftir John Kobler, sem þýdd er úr tímaritittu LIFE. Ghieaigo. sem rúmár 2700 unum er þetta álika mikið . næturgesti. eegir, að til jafn- grín og útlitið tfyrir iþví að . aðar hverfi eitt handkiæði á verða gjaldþrota, Þessi frú igest á mánuði hverjum, eða var af hinni sérstæðu ame- 2700 handklæði á mánuði. rísku tegund, er tnefnist Árið 1928 voru látnir 100 ; „minjagripasafnarinn“. Til eldspýtnastokkahaldarar úr hefur verið í katffihúsum, íþess að fullnægja þessari silfri á borðin í Hotei Roose- drykkjukrám, náttklúbbum, hóteleiganda. Þó viijja þeir heldur skrifa tjónáð sem venjulegan reksturskostnað, sérstaklega af því, að vá- tryggingarfélögum er illa við smáhnupl og telja ekki borga sig aö tryggja sllika hluti. Meira að segja eru sumjr hóteleigendur svo heimspeki lega sinnaðir, að iþeir færa hnuplið á auglýsingareikn- 'ing sinn. En nú á tímum, þegar svo mikill skortur er á ýmsu, er erfiðara að taka slíku með jafnaðargeði. Nú veltur það ekki allt á því, hvað hlutur- inn kostar, heldur hvort hann sé yfirleitt fáarílegur. Það þarf þess vegna tals- verða hugvitssemi til þess; að finna ráð til þess að halda í það, sem til er. ‘ Sumir hóteléigendur hafa tekið upp á því að freista þess að draga athygli gests- ins frá hinum verðmætari hlutum með öðrum munum, sem auðveldara er að fá aft- ur. Til dæmis urðu Statler- hótelin fyrir óskaplegu tjóni, er gestirnir stálu lyklúm og herðatrjám úr herbergjun- um. Var tekið upp það fanga ráð að setja laglega ösku- bakka í herbergin, sem gest- drnir gátu stolið i stað hins. Að vísu eru gestirnir ékki hvattir til þess, en til þess er ■ samt ætlazt. Fiugfélögin eyða feikn af minjagripum á „safnarana“, áætlunartöflum, sólgleraug- úm, bókum og póstkortum og spara sér á þvi plastik- öskubakka, ábreiður, svæfla, rafmagnsrakvélar og skilti. Stork-klúbburinn í New Ýork tapaði árlega ýmsum munum að verðmæti 25 þús, dollara í vasa ,,safnaranna“. Merki klúbbsins, sem starfs- menn hans báru, var iil dæm is aíar vinsælt, ekki sizt með al skólastúlkna. Eigandi hefur itekið það fangaráð, að ef eitthvert merki verður of Vinsælt, tekur hann það úr metra í þvermál. Ennfremur stálu safnararríir vegvísuaiar skiltum frá Yosemite þjóð- garðinum, er voru frá 5 og upp í 10 pund að þyngd. Þá hefur verið stolið af stytt- um í Washington, til dæmis sverði atf líkneski Jeanne umferð, eða lætur sétja það d’Arc, ístöðum af hesti á gjafamuni þá. er gestirnir Grants hershöfðingja og fá og eru ódýriari. ástríðu sinni, stela — því að þetta er auðvitað ekkert ann að en þjófnaður — „safnar- arnir“ ýmislegum hlutum i velt í New Yo.rk. Að ári fai'þégaflu,gvélum, skipafé- iliðnu eftir. voru ekki nema sex . Enda þótt mestu sé stolið fyrir trnilljómir dolllara á « £ gistihúsmn, iþar sem tæki- hverju eiinasta ári. Og um j færin eru bezt, þá eru það þessar mundir virðislt sem engan veginn þau ein, sem öll met hafi verið slegin. verða fyrir ásællni „safnar- Gistihús eitt i norður- anna“. Fyrir mikdnn hluita í- ixikjunum hafði sett skilti í búa Bandaríkjanna hefur herbergjunum með þessari alltaf eitthvað seiðmagn ver- vinsamlegu áletrun: „Hafið ið í hlutum, sem hnuplað Vantar 1 til 2 sendisveina nú þegar. Samband ísl. Samvinnufélaga lögum, járnbrautarilestum og ■sögulegurn stöðum. Er þetta þeim mun furðulegra, sem maður, sem gæti gengið svo kilómetrum skipti til þess að skila peningaveski, myndi hispurslaust stela hverju sem væri, alfrt frá öskubökk- urn og upp i faHbyssukúIurn ar úr borgarastyrjöldinni, i Chickamauga Park. " En það, sem furðar þann mest, sem fæst -við rannsókn á þessu þjóðlega tfyrirbrigði, er það, að ómögulegt ,er að segja íyrir um _ duttlunga minjasaínarans. Á fáum ár- um hiafa þeir til dæmis hnupilaö tólf fveggja feta há- um ljósastikum á rnánuði hverjum frá dansskóla ein- um i Detroi't, þrátt fyrir aha varúð starfsmannanna og ár- vekni. Úr hóteli í Washing- ton var stolið, meðan á knatt spymukappleik stóð, stórum legubekk. Úr hóteli einu í | Texas var stollið lof træsting- arvitftu, sem var é annan vinstri vísifingrinum af lík- neski Abrahams Lincolns. Samband ameriskra hótel- eigenda skýrir svo frá, að það sé stærstu hóteöin, sem verði harðast úti. tjón þeirra sé allt að sex sinnum meira en hinna smærri. Er þetta nokkuð að kenna spjátrungs hætti í sambandi við hin fínni hótel, sem svo eru tal- in, eins og til dæmis R'itz- Carlton, The Waldorf Ast- oria og Stork Club. Utanbæj- armenn vilja gj.arna geta sannað heimafóllkinu, að þeir ihafi kcmið á þessa frægu staði. .Flestir hóteleigendur vilja þó heldur sætta sig við þenn an ófögnuð, heldur en bein- ilínis að bera upp á menn þjófnað. Hugsunin um það, að binn ákærði gestur gæti nú sannað sakleysi sitt. er óskemmtileg fyrir hvern I sumum hótelúm í suður- rikjunum hefur verið tekið upp á öðru, sem kvað hafa gefizt vel. Það er á þá leið, að þjómiinn, sem færir gesti mat í herbergi sitt, seg'ir, að hann hafi tvo tíma til þess að ljúka við matinn, en kem ur svo itil að sækja bakkann, áður en tímíiinn er útrunn- inn og freistingin hefur bug að gestinn. New Washington Hotel í Seattle hefur hins vegar fundið upp á því að hafa lampa, ábreiðuir og myndir of stórar Itil þess að hægt sé að koma þeim í ferðatöskur. Loks er þess getið, að Hotel Macon í Georgíu, hafi haft letrað á banðhandklæði gestanna stórum, rauðum stöfum: „Þessu handklæði var stolið frá Hotal Macon“. Minnkaði Riandklæðaþjófnað urinn stórum við þetta. unarkorl 1” __ 1V2“ _ 2“ — 3“ og 4“ fyrirliggjandi. Verðið mjög hagkvæmt. Korkið]an Skúlagötu 57 — Sími 4231.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.