Alþýðublaðið - 03.04.1947, Side 2

2 ]
r
átfræl h |ó n
----*--
í LITLU HÚSI, sem byggt
var af litlum efnum fyrir 46
árum, búa hjónin Sesselja
'Guðmundsdóttir og Eiríkur
Eiríksson, fyrrverandi fiski-
anatsmaður. Hún verður átt-
ræð á morgun, en hann verð
'Ur áttræður 20. þ. m., og
iþau eru búin að vera í hjóna
bandi í 48 ár. Hann byggði
þetta litla hús við Vestur-
vallagötu 4 af því að hann
vildi reyna að komast nær
vinnunni, því að það var svo
óhægt fyrir verkamann að
leita eftir vinnu utan af Sel-
ttjarnarnesi.
Ég heimsótti þau einn dag
inn og hitti svo á, að Eirík-
oxr var ekki heima, en Sess-
elja rabbaði við mig um
iliðna tíð og nútímann.
„Við þráðum alltaf að
eignast þak yfir höfuðið og
þegar húsið var komið upp
yorum við ánægðari með
það, en margir, sem nú
byggja hallir og skrauthýsi.
Við vorum samhent. Eiríkur
vann baki brotnu myrkr-
anna á milli, enda getur
hann ekki lifað, ef hann er
ekki að vinna. Hann er mik-
ill dugnaðar- og trúmennsku
inaður, já hann er dásamleg
ur maður. Ég vann lika eins
°g ég gat. Það var gaman í
garnla daga að vinna á fisk-
ireitnum okkar hérna við hús
ið, Eiríkur lagði hann, að
vinna á fiskreitnum með
börnin sín undir húsveggn-
um. Það veit enginn .nema
sá sem reynir það, hvað mik-
il hamingja er í því fólgin.
Okkur hefur lalltaf liðið vel.
Við efum fædd af fátækum
og höfum verið fátæk. En
hvað er fá-tækt? Er sá fátæk
ur sem er ánægður og ‘ham-
ingjusamur, sem sér gróa
unda-n lófum sinum og allt
vaxa á réttan hátt, sem
hann elskar? Er ekki sá fá-
tækur, sem alltaf er óánægð
ur með hlutskipti sitt, jafn-
vel þó að hann hafi fullar
hendur fjár, og allt til alls,
ein.s' og sagt er stundum? —
Það hefur alltaf verið hljótf"
í kringum okkur Eirik, enda
hefur okkur aldrei fundizt
að við hefðum af neinu að
státa. Við þöfum alltaf kom-
ið til dyranna eins og við
erum klædd. Er það ekki
bezt? Ef maður fer að reyna
að sýnast meiri en maður er,
þá verður maður falskur.
Er það ekki svo i þessu lifi?“
Þannig rabbaði hún við
mig þessi gamla kon.a. Hún
sagði mér frá kjörum verka-
mannaheimilanna fyrr á ár-
um, þegar verkamaðurinn
fékk 80 aura á dag og fæði,
og þegar kolaskippundið kost
aði 3 krónur. — Ég fann, að
hún var ánægð með liðin ár,
hamingjusöm með allt, sem
fyrir hafði borið og elskar
mann sinn eins og nýtrúlof-
uð ung stúlka ungan unn-
usta sinn. „Ef allir væru eins
og Eirikur, þá þyrfti enga
lögreglu, enga dómstóla,
enga rukkara“. Og hún er
stolt af börnunum sinum
þremur, sem öll. eru uppkom
in og hin ágætustu, og um
leið og ég stend upp til að
kveðja, sýnir hún mér mynd
ir af mörgum, gullfallegum
barnabörnum.
Eirikur Eiríksson var einn
af stofnendum Verkamanna
félagsins Dagsbrúnar og hef
ur ætið verið hinn ágæt-
asti féliagi í verkalýðshreyf-
ingunni.
~~ VSV.
AL|3Ý@UBLAÐBÐ____________ Fimmtudagur, 3. apríl 1947.
Minniitg:
Salrún Jéhannesdélfir
-------------«---- ■
GUÐRÚN JÓHANNES-
DÓTTIR kona Snorra Sig-
fússonar skólastjóra á Akur-
eyri, andaðist snemma á
þessu ári á Akureyri. Guð-
rún var fædd árið 1885,
dóttir Jóhannesar Jónssonar
prests Reykjalín og ólst upp
á Þönglabakka hjá foreldr-
um isinum. Þau voru 10 syst-
kinin, þar af 6 systur, en við
þær kannast margir, því þær
voru kunnar sakir fríðleiks
og mannkosta. Á unglings-
árum var Guðrún hjá systur
sinni í Stærra-Árskógi, en
hún var kona Sæmundar,
hins mikla sjógarps. Þá
sótti Guðrún Blönduóss-
kvennaskóla, en giftist árið
1911 Snorra Sigfússyni og
fluttust þau ári síðar til
Flateyrar við Önundarfjörð
með harn i reifum, en þaðan
fluttu þau !til Akureyrar ár-
ið 1930, þá með sex unglinga
sé,r við hönd. Þg.ð var mann-
vænlegur hópur.
Ég þekkti vel til Flateyrar-
heimilis þeirra Guðrúnar og
Snorra. Nú, þegar ég lit iaft-
ur i timann, sé ég, að Guðrún
hlýtur að hafa haft litlu úr
að spila. Á þeim árum
voru peningar ofmetnir, eins
og þeir eru nú vanmetnir.
Kom það ekki sizt fram i
launakjörum barnakennar-
anna á hinum fyrstu árum.
Húsakynnin voru lítil, en
ekki fann ég það heldur. Það
var hvorki fátækt né þrengsli
þiar sem Guðrún var hús-
freyjan og Snorri húsbónd-
inn. Börnin voru vel klædd,
heimkynni snyrtileg, allir
velkomnir og enginn manna-
m,unur gerður. Það var
gleði og hlátrasköll og meiri
söngur en ég hef þekkt á
öðrum heimilum. Skólastjóra
heimilið var hjarta þorpsins.
Snorri lagði mikið að sér.
Hann var barnakennari í
þorpinu og hljóp inn á
Ströndina suma dagana til
að kenna sveitabörnunum.
Hann var oddviti, söngstjóri,
síldarmatsmaður o. fl., allt i
með sama fjöri og glaðværð.
Sá maður þurfti ekki mikið
að hvíla sig í þá d&ga. En
bak við hann stóð Guðrún
með barnahópinn og heimil-
ið, isem hún rækti eins og
bezt varð á kosið. Þar var
allt í ilagi, sokkar og plögg,
daglegt brauð, söngur, skap-
festa og guðrækni. Það ligg-
ur oft meira í lágnini, sem
konan afkastar innan stokks,
en Skiptir þó mestu um ham-
ingju og heimilisbrag. Þau
hjónin voru samhent í öillu,
og verðúr þá ekki metizt um
hvort stárfið sé mikilsverð-
ara, innan stokks eða utan,
heldur rennur þá :allt sam-
an í eina heild, sem miaður-
inn má ekki sundur skilja.
I Hjónabandsárin skiptust
þvi nær jafnt milli Flateyr-
ar og Akureyrar, og ,sami
heimilisbragur á báðum stöð-
um. Þó var meira umleikis
á Akureyri, en aldrei réði
það úrslitum á ‘heimili Guð-
rúnar, hvort knappt var eða
ríflegt til heimilisþai'fa.
Börnin stigu nú ekki lengur
við stokkinn, en urðu fleyg
hvert af öðru. Kom það þá
í ljós, að hin góða húsmóðir
hafði barnalán að tiltölu við
elju sína og umhyggju. Þótt
Guðrún yrði ekki öidruð, þá
varð hún nógu gömul til að
geta glaðzt yfir að hafa ekki
unnið fyrir gýg. Og þó er
þakklæti itil góðrar móður og
konu mest i 'þeim söknuði,
sem verður, þegar rúm henn-
ar stendur autt, og laun
hennar i þeim áhrifum, sem
vara ótrúlega lengi í ættinni.
Hinir fjölmörgu vinir
þeirra hjóna, samhryggjast
nú eiginmanni Guðrúnar og
börnurn við hið sviplega
fráfall og gleðjast með þeim
yfir minningu ágæ.trar konu.
Ásgeir Ásgeirsson.1
Samkeppni um merki
fyrir flugfélag.
FÉLAGIÐ Iceland Airport
Corporation, sem mun starfa
á Keflavíkurflugvellinum,
efnir til samkeppni meðal ís-
lenzkrá námsmanna um
teikmingu á meirki fyrir fé-
lagið, samkvæmt tilkynn-
ingu frá Walter Hunter, for-
stjóra Iceland Airport Corp-
oration.
Þátttakendur geta orðið
allir nemendur við mynd-
listarskóla.
Dómarar verða teiknar-
arnir, Halldór Pétursson,
Atli Már Árnason og Ásgeir
Júlíusson.
1000 kr. verðlaun verða
veitt fyrir beztu teikning-
una. Merkið verður notað á
öllum einkennum, bréfsefni,
auglýsingum og öðrum hlut-
um, sem bera éilga merki fé-
lagsins.
Litir merkisins eiga að
vera íslenzku lánalitirnir,
blátt, rautt og hvítt, og text-
inn: Iceland Aírport Cor-
poration, Keflavík Airport.
Teikningar skal senda í
póstii! til Walter Hunter,
Keflavík Airport, Keflavík.
AUar innsendar teikningar
verða eign félagsins.
Úfbreiðið
AlþýðablaSið
K.F.U.M.
Hafnarfirði.
Föstudagurinn langi kl. !
10 fyrir hádegi. Sunnu- \
dagaiskólinn kl. 8,30 e. h. !
Almenn samkoma. Bjarni j
Eyjólfsson talair.
Páskadagur kl. 8,30 e. h. \
Almenn samkoma. — Ást-
ráður S i gurstei ndórsson
cand. theol. talar. i
Símanúmer vort er
Utan skrifstofutíma:
7566 — skrifstofur
7567 — teiknistofur
7568 — efnisvarsla
7569 Verkstjórar.
VÉLSMIÐJAN
HÉÐINN H.F.
Baldvin Jonsson I
hdi. j
Vesturg. 17. Sími 5545. \
Málflutmngur. Fasteignasala.
Minningarspjöld Barna-1
spííalasjóðs Hringsins ;
eru afgreidd í
Verzlun
Augustu Svendsen,
Aðalstræti 12 og í
Bókabúð Austurbæjar,
Laugavegi 34.
GOTl
ÚR
ER GÓÐ EIGN
Gnðl. Gíslason
Örsmiður, Laugaveg 63.
Púsningasandur.
Fínn og grófur skelja-
sandur.
Möl.
GUÐMUNDUR
MAGNÚSSON,
Kirkjuvegi 16. Ilafnar-
firði. — Sími 9199.