Alþýðublaðið - 22.05.1947, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið - 22.05.1947, Blaðsíða 5
Fimmtudagur 22. maí 1947. ALÍ»?©UBLAÐIÐ 5 iiinon S 0 fl 111 © 0 i TIL AÐ GETA SKILIÐ þau vandamál, sem um er að ræða í sambandi við Palest- ínu verðum við fyrst að líta til sögulegra staðreynda. Palestína á frægðarsögu sína að rekja þúsundir ára aftur í tímann. Filistear frá Eyjahafi og Semigyðingar frá austurlöndum komu til Palestínu eftir að þeir höfðu verið reknir frá Egyptalandi. Báðir þessir frumbyggja þjóðflokkar settust að í Pal- estínu og háðu marga brösula leiki hvorir við aðra. Filestearnir komu fyrst og gáfu landinu nafn, en seinna meir mörkuðu Gyðingar dýpri spor í þjóðfélagshátt- um. Landið var undir yfir- ráðum ýmissa þjóða: Assyríu manna, Babylonmanna, Egypta, Persa, Parthians- manna. Grikkja, Rómverja og Byzantines. Kr.istindómurinn átti sitt upphaf í þessu Iandi og kast- aði þar fyrstu öngum sín- um í hinni erfiðu baráttu við heiðindóminn. Á sjöundu öld komu Arabar til Palestínu með ákalli til síns guðs og þeir hrópuðu: „heilagi, heil- agi“. Af hinum mörgu ríkj- um sem þeir svelgdu undir sig allt frá Ganges í Indíandi til Atlantshafs, var Palestína fyrst þeirra. Þeir höfðu ekki haft neina reynslu í að Btjórna þjóðum eða skipa málum þeirra. Þeir voru enn blóðheitir frumbyggjar og langt á eftir Syrians og Palestínu búum. Arabar kröfðust þess, að allir þeir, sem vildu halda hlut sínum óskertum skyldu játa Múhameðstrú. Þó að nokkur hluti Gyðinga sætti sig við þessa trú var mikill meiri hluti sem hélt fast við Kristnutrúna og vildu ekki taka kenningum Múhameðs. En sá hópur manna, er í dag kallast Arabar og búa í Palestínu er sambland fólks, sem varð fyrir ýmsum trú- arbragðaáhrifum en gátu ekki sætt sig við trú Gyð- inga. En þetta fólk játar marg ar tegundir Múhameðstrúar og Kristindóm. Mál þeirra er Arábiska. Þó að segja megi að á meðal hlins Arah'Lska hluta af Palestínu sé mann flokkur, sem til var áður en Gyðingar komu þangað og mál þeirra beri þess enn merki, er hið heilaga land — Zion — máske réttilega land Gyðinganna og engra annarra. Þó að ekki sé með öllu rétt að Gyðingar hafi, eins og þeir sjálfir segja, komið til Palestínu mörgum hundruð um ára áður en Arabar komu þangað, þá er það miklu ó- réttara að segja að Gyðingar eigi ekkert tilkall til Pal- estínu eins og Arabar halda fram. Arabar eru ekki mjög kröfuharðir, þeir krefjast einskis annars en þess að fá að lifa í landinu í friði. Þeir eru rólyndir og íhaldssamir að eðlisfari og vilja sem minnst skipta sér af stjórn- GREÍN SÚ, er hér fer á eftir, skýrir að nokkru þau miklu yandamál, sem um er að ræða í Palestínu. Varpar höfundurinn skýru Ijósi á sögulegan rétt Ar- aba og Gyðinga til lands- ins. málum. Og eftirtektarvert er það að þegar Palestína var undir Tyrki gefin var ekki neinn ófriður milli Gyðinga og Araba, heldur unnu þeir bróðurlega hlið við hlið. En þá voru Gyðingar aðeins 50. 000, en eru nú 600.000 og all ir krefjast réttar til þessa lands, Palestínu. Spurningin er nú hvað eiga Bretar að gera nú í þess um ófriðarmálum. Lítum til Balfoursáttmálans frá 1916, þar sem stendur „litum með velvild til þess möguleika að hægt sé að endurreisa gyð- inglegt þjóðerni í Palestínu.“ Þar er ekki sagt neitt um Gyðingaríki, eða um sjálf- stæði þess og því um síður er talað um stjórnmálaöldur í landinu. Aðéins er þetta heimili fyrir Gyðinga sem óska eftir að vera þar undir handleiðslu guðs þeirra. Því að við höfum málefni til að leysa fyrir Araba líka, sem við höfum lofað þeim fyrir þá hjálp, sem þeir veittu Tyrkjum í Mesopotamiu á stríðsárunum 1914— 1918. Palestína var mörkuð á landabréfi Araba, dregið af T. E. Lawrence, og þeir kröfðu Breta um sjálfstæði. Vegna þessa voru þrjú ríki stofnuð: Irak, Transjordanía, og Aarabía. Þjóðabandalagið ákvað 1919 að Palástína skyldi vera undir umsjá stór veldis og voru Bandaríkin valin til að sjá um stjórnar- farið í landinu. En þau gáfu sig fljótt við það og féll land íið þá undir yfirráð Breta. 1936 byrjaði ófriðurinn milli Araba og Gyðinga, og byrj- uðu þeir að herbúast. Þegar stríðið braust út 1939 hættu Arabar að beita herj- um sínum gegn Gyðingum en snérust til bardaga gegn Þjóðverjum með Bretum. Á árunum 1939 til 1944 var 75.000 Gyðingum leyfður innflutningur í Palestínu. Arabar mótmæltu að þessir Gyðingar fengju landvistar- leyfi, en Gyðingar aftur á móti hömruðu málið á þeim forsendum, að þeim bæri réttur til landsins. Vér gerð- um marga hluti fyrir Gyðing ana, en þeir launuðu með fjandskap. Þeir lærðu hern- aðaraðferðiir hjá oss og þeir notuðu kunnáttuna gegn oss, þeir stálu frá oss vopnum til að drepa lögreglu vora og hermenn. Allan þennan tíma höfðu Arabar varla látið á sré bæra, það voru eingöngu Gyðingarnir, sem gerðu upp þotin. En margir Arabar höfðu það fyrir atvinnu að stela vopnum allstaðar þar sem þeir gátu náð í þau og selja þau Gyðingum. Þannig gekk það til þar til heims- styrjöldinni lauk og síðan hafa orðið ennþá alvarlegri árekstrar milli Araba, Gyð- inga og Breta. Aldrei gekk þessi skemmdarstarfsemi eins langt eins og þegar Gyð ingar brenndu upp aðalbæki stöð brezka hersins og milli áttatíu og níutíu manns létu lífið. Arabar ákváðu að sækja mál sín með lögum. En lög eru sett af stjórn og ef þessi sama stjórn getur ekki haldið uppi friði í land inu þá eru lög og reglur ekki líkleg til að verða í heiðri höfð. Vér Bretar óskum eftir að einhverskonar þjóða bandalag yrði sett til að taka að sér mál Palestínu og reyna að koma málunum þannig fyrir að bæði Arab- ar og Gyðingar geti vel við unað. Vér erum ekki í Pal- estínu vegna þess að vér ósk um eftir því, heldur vegna hins að vér sjáum ekki neina möguleika á því eins og stendur að Arabar og Gyð- ingar geti leyst mál sín éin- ir. Og vor skoðun er að hvorki Gyðingar né Arab- ar hafi rétt til landsins ein- ir, og hvorugum aðilanum beri stjórnmálalegur yfirráða réttur. Austurlönd hafa lært margt frá vestrænum þjóð- um bæði í vísdómi og menn ingu. Vegna vestrænna á- hrifa hefur iðnaðarstarfsem in færst í nútíma horf, iífs- afkoma fólks hefur stór- um batnað. Læknavísindin og menntamál vestrænna þjóða hefur leitt til stórum bættrar andlegrar og líkam legrar heilbrigði. En það sem þetta austræna fólk hefur ekki gert sér Ijóst ennþá er að til þess að geta notið hinn ar vestrænu .menningar er nauðsynlegt að hafa stjórnar far, sem samræmist því, sem er að gerast meðal fólksins. Það má segja að í sumum hinna austrænu landa sé nú stjórnmálalegt þroskastig komið í sæmilegt horf, sér- staklega í Egyptalandi, Pers íu og Irak. En þó er jafnvel í þessum löndum skortur á líðræð'-slegum þroska. Fyr- irmæli eru gefin um marga hluti án þess þau séu byggð á stjórnmálalegum rökum eða styðjist við lögfræðilegar ástæður. Þetta á sérstaklega rót sín að rekja til þess að löndin hafa á tiltölulega skömmum tíma risið upp frá miðaldálifnaðarháttum. Á- hrif hinnar vestrænu menn- ingar hafa gert Palestínu að vígvelli innbyrðis. Bæði Ar- abar og Gyðingar heimta landið til handa sjálfum sér. Baráttan er ekki um trúar- brögð eða kynflokka, heldur eru það stjórnmáialegar kröfur sem báðir aðiljar vilja Vera alls ráðandi. Svo lengi sem Gyðingar halda áfram að flytja fólk inn í landið, svo lengi munu Arabar mótmæla. Líklegt er þó, að Gyðingar munu halda Frambald á 7. síðu. Sieíngerðar GuSmundsdéífur 2. sýning verður föstudaginn 23. maí kl. 8 í Iðnó. Aðgöngumiðar seldir í dag klukkan 2—6. Pantanir afgreiddar á sama tíma, einnig endur- greiddir miðar, sem seldir voru á 3. sýningu. Félag fslenzkra hljóðfæralelkara DANSLE í Sjálfstæðishúsinu í kvöld kl. 10. Hljóm- sveit Aage Lorange, hljómsveit Jóns Jónssonar og hljómsveit Baldurs Krist- jánssonar leika. — Aðgöngumiðar séldir í anddyri hússins eftir kl. 5. — Aðgöngu- miðinn 15 kr. Skemmtmefndin. ffrá raimsékiiarliigréglaBiÉi. Sunnudágmn 11. ágúst 1946 um kl. 13,30 varð færeyskur maður fyrir einni af áætlunar- bifreiðurn H'afn'arfjarðar í Fossvogi milli Sléttu- vegar og Fossvogsvegar, og beið hann samstund- is bana. Bifreið nokkra bar þarna að skömmu eftir að’slys þetta skeði, og ílutti stjórnandi hennar lík Færeyingsins á Landsspítalann. Þar eð líkur eru til, að bifreiðarstjóri þessi muni geta gefið einhverjar upplýsingar um slys þetta, en ókunn- ugt er hver hann er, biður rannsóknarlögreglan hann um að koma til viðtals við sig hið fyrsta. Mál út af nefndu slysi er nú fyrir hæsta- rétti. Utbreiðið ALÞYDUBLAÐID B if reiða trygginga r B runatryggingar Sjó- og stríðstryg, Ferða- og slysatryggingar mus Austurstræti. 14 (1. hæð). Símnefni Carlos. . Sími 1730 (2 línur).

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.