Alþýðublaðið - 22.06.1947, Blaðsíða 6

6
Sunnudagur 22. júní 1947

vwiHim ALÞÝÐUBLAÐIÐ
98 NÝJA BIÚ ææ GAMLA BlÖ 88
„Leifið - og þér • Friðland
munuð finna" ræningjanna
(„The Runaround") BADMANS TERRITORY
Fyndin og spennandi Spennandi amerísk stór-
gamanmynd. Aðalhultv.: mynd. Aðalhlutverkm leiika
ELLA RAINES. Randolph Scott
ROD CAMERON. Ann Richards
Aukam'ynd: 1 George „Gabhy“ Hayes
FRÁ JARÐARFÖR Sýnd klukkan 3, 5, 7 og 9.
KIiISTJÁNS KONUNGS
X. o. fl. Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Sala hefst kl. 11 f. h. Börn innan 16 ára fá ekki aðgang. Sala hefst kl. 11 f. h.
æ bæjarbío æ a tjarnarbio a
Hafnarfirði
(Somewhvere in the Night)
Spennandi og viðburðarík
stiórmynd. — Aðailtóutvérk:
John Hodiak
Nancy Guild
Lloyd Nolan
Bönnuð börnum yngri en
16 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Skni 9184.
BLESI
(Hands Across the
ROY ROGERS
og hestur hans,
(BEAD OF NIGHT)
Dularfull og kynleg mynd.
Michael Redgrave
Mervyn Johns
Googie Withers
Bönnuð innan 16 ára.
Sýning kl. 5 — 7 — 9.
REGNBOGAEYJAN
Amerí'sk mynd í eðMegum
'li'tum.
Dorothy Lamour
Eddie Bracken
Sýning kl. 3.
Sala hefst kl. 11 f. h.
í Örfirisey í kvöld frá klukkan 10.
er opin alla daga frá kl. 8 árd.
Gina Kaus:
EG SLEPPI ÞER ALDREI
með hita. „Já, einmitt —
hvernig veit Sylvia, að ég er
hér?“
Nú sá hann loksins eitt-
hvað sérstakt við vegginn.
Sólargeislinn skipti honum í
tvo hvíta liti, gulhvítan, og
gráhvítan. Hann hélt áfram
að horfa á þetta og þá sagði
Ánna:
„Mamma þín hefur senni-
lega sagt henni það.“
Albert snéri sér við og leit
á hana, en hún horfði ekki í
augu hans. Hún sat enn kyrr
og horfði á gólfábreiðuna.
„Hefi ég verið svo veikur,
að þið yrðuð að senda boð
eftir mömmu?“ sagði hann.
Þetta var óheiðarleg spurn-
ing, það vissi hann vel. En
hann gat ekki borið þá einu
spurningu, sem var mikil-
væg, fram. Hann vissi, að
það var aðeins hægt að fresta
svarinu í nokkrar mínútur
og að hann kvaldi Önnu að
óþörfu. En hann gat ekki ann
að.
„Hvar er mamma?“ spurði
hann.
Anna grét. Fyrsta skipti sá
hann hinn hughrausta og
góða hermann gráta. Hún
snéri sér undan, en hann sá
kippina, sem fóru um herðar
hennar. Bara hann gæti sagt
eitthvað! Það var ekki nauð-
synlegt að spyrja framar,
hún vissi fyrir löngu, að
hann hafði getið sér þess til.
Bara, að hann gæti sagt eitt-
hvað, svo að hún losnaði við
að segja frá því, en hann gat
það ekki.
Og loksins sagði Anna
fljótt og mjög lágt án þess
að horfa á hann:
„Mamma þín er við jarðar-
förina.“
II.
Þau höfðu bæði haldið,
að allt yrði auðveldara, þeg-
ar búið væri að segja það.
Albert spurði einskis fram-
ar. Anna sat við rúmstokk-
inn. Litlu seinna sótti hún
prjóna, og hvorugt sagði orð.
Þau höfðu aldrei verið svo
fjarlæg hvort öðru. Þegar
nokkur tími var liðinn, þoldi
hún ekki lengur við. Hún fór
út úr herberginu, og Marta
kom inn í staðinn. Hún kom
úr eldhúsinu og var með
rósótta hyrnu um höfuðið.
Um leið og hún kom inn
tók hún hana af sér. Augu
hennar voru full af tárum,
én samt sem áður gat það
ekki eyðilagt gleðina í and-
liti hennar. Albert hugsaði,
eins og alltaf, þegar hann sá
Mörtu, að hún hlyti nýlega
að hafa meðhöndlað ferskt
angandi brauð.
„Veiztu,“ sagði hún og tók
aðra hendi hans milli sinna.
„Það var svo sorglegt að þú
skyldir einmitt verða veik-
ur. Annars hefðirðu áreið-
anlega getað komið þessu allt
öðru vísi og miklu betur fyr
ir. En að þú skyldir verða
veikur þá, það var mjög ó-
heppilegt.“
„Já, það var mjög óheppi
legt,“ sagði Albert gramur
„og ef þið viljið gera mér
mikinn greiða þá verið svo
góð að tala ekki um það!“
Marta reiddist ekki, hún
hélt fast í.hendina á honum
og hélt áfrarn án þess að
láta hann trufla sig: „Ég skal
víst þegja. En það er skakkt
af þér að tala ekki um það;
við Önnu. Henni finnst hún
sek alveg eins og þú.“
„Þetta er helber vitleysa
og þvaður,“ sagði Albert
æstur. „Hún er ekkert við
þetta riðin. Þetta kemur bara
mér við, og ég vil ekki tala
um það við neinn.“
„Þú mátt ekki halda, að
þú gerir það auðveldara fyr-
ir hana á þennan hátt. Það
bezta fyrir hana væri ef þú
létir hana bera sökina með
þér — ef annars er hægt að
tala um sök í þessu sam-
bandi.“
„Ég vil ekki bera sökina
með neinum! Það er það
sama fyrir mig, hvort Önnu
fellur það létt eða erfiðlega.“
Hann ætlaði að draga að
sér hendina aftur, en Marta
hélt í hana. „Góði minn vertu
ekki svona æstur! Við hefð-
um helzt viljað fresta því að
tala um það nokkra daga enn
þá, þangað til þú værir orð-
inn svolítið hressari, en það
var ekki hægt að leyna þessu
lengur, og Stefán sagði, að
það væri betra, að þú feng-
ir að vita það með vissu, —
því að þig hefir grunað það
allan tímann ■— er það ekki?“
„Jú, það er betra, að ég
veit það upp á víst.“
„Jæja, nú er því versta
lokið! Þú bátt ekki vera reið
ur, þó að ég talaði af svona
m(ikilli breinskih(i, en það
er ástæðu laust, að þú liggir
hér og sért að kveija sjálfan
þig og iðrast. Hugsaðu um
þá, sem lifa —■ hugsaðu um
Önnu! Þú mátt ekki sleppa
mikilvægasta atriði í lífi
þínu! Þegar þú ert orðin heil
brigður aftur, getur það ver-
ið orðið of seint.“
„Hvað er það sem getur
orðið oý seint?“
„Þegar þú tekur þessu
svona,“ sagði Marta lágt,
„hlýtur Anna að komast á þá
skoðun, að þú elskir sig ekki
i lengur.“
Hún þagði. Albert sagði
ekkert heldur lengi. Og þeg
ar hann talaði fór hrollur
'um hann allan yfir því, sem
hann sjálfur sagði: „Ég' veit
ekki, hvort ég elska hana
lengur“, sagði hann.
Marta hélt hendinni fyr-
ir munn hans. „Ég heyrði
það ekki“, hvíslaði hún fljótt.
„Þú hefur ekki sagt það. Þú
hefur kannske hugsað það
rétt sem snöggvast — manni
getur dottið svo margt í hug.,
og þegar maður hefur hita
ÖRN: Þarna leiftrar Ijós á milli
trjánna!
HÖFÐINGINN: Velkomnir, hvítu
vinir!
CHET: Læknir! Það leikur eld-
bjarmi um þc.rp -þeirra inn-
fæddu. En hvar eru leiðareld-
arnir á flugvelldnum?
ÖRN: Hlustið! Þrýstiloftsflugvél!
Chet er kominn aftur. Ég verð
að hraða mér til flugvallarins.
HÖFÐINGINN: Pétur og menn
hans gæta fiugvallarins. Chet
fer margar ferðir og flytur
ávallt með sér hingað slæma
síðskeggjaða náunga frá fjar-
lægum eyjum.
ÖRN: En nú kemur hann með
lækni til þess að græða fótar-
mein Twitts.
HÖFÐINGINN: Ah! Sveinninn
þarf læknis við-------Sjáið!
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS:
ÖRN ELDING