Alþýðublaðið - 24.06.1947, Blaðsíða 4

feÝ ■© L J K 1„ Æ ■SrM
-Þriðjudagur 24. júní 1947
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Bitstjórnarsímar: 4901, 4902.
Fr.kv.stj.: Þorvarður Ólafsson.
Auglýsingar: Emilía Möller.
Framkvæmdastjórasími: 6467.
Auglýsingasími: 4906. -
Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur:- Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan h.f.
Svar verkamanna
í Borgarnesi
ANDÚÐ VERKALÝÐS-
INS á hinu pólitíska verk-
fallsbrölti kommúnista hefur
komið glögglega í Ijós únd-
anfarna daga. Greinilegast
vitni hennar er þó sú ráð-
stöfun Verkalýðsfélags Borg-
amess nú um helgina að taka
samningsumboðið af hinni
kommúnistísku stjóm Al-
býðusambandsins og semja
sjálft um kaup og kjör sín á
sama grundvelli og sjómanna
íélögin í Reykjavík. Hafnar-
fifði. Keflavík og á Akranesi
gerðu þegar í vetur.
Framkoma hinnar komm-
únistisku stjórnar Alþýðu-
sambandsins í þessu máli hef-
ur öll verið með endemum.
Hún sölsgði undir sig samn-
ingsumboð þeirra félaga, sem
lutu völdum og álirifum kom-
múnista, tl þess að geta efnt
til verkfalla á síldarflotanum
samtímis verkfalli Dagsbrún-
ar hér í Reykjavík. Verkfall
þetta nær til tveggja fimmtu
hluta síldveiðiflotans, og
fýrir kommúnistum vakir að
sjólfsögðu að Qama afkomu
þjóðarinnar, sem svarar 40%
af afrakstri síldarútvegsins í
ár. í hitt horfa þeir ekki, þótt
40% . síldveiðisjómanna sé
með iþéssu sviptir atvinnu
sinni og afkomu.
*
Sú ráðstöfun Verkalýðsfé-
Borgarness að taka
samningsumboðið af hinni
kommúnistisku stjórn AI-
þýðusambandsins og semja
sjálft um kaup og.kjör síld-
veiðisjómanna þar á staðn-
um er talandi tákn um van-
traust verkalýðsins á brölti
Jóns Rafnssonar og sálufé-
iaga hans í stjórn Alþýðu-
sambandsins. Það er einstak-
ur atburður rsögu íslenzkrar
verkalýðshreyfingar, að fé-
lögin rísi þannig upp gegn
'yfirstjórn samtakanna. En
þetta er hið eina, er þau geta
gert til þess að firra sig þeim
vandræðum, sem hinir kom-
múnistísku valdránsmenn í
stjórn Alþýðusámbandsins
eru að kalla. yfir þau. Og
þetta sýnir á óyggjandi hátt,
að verkalýðurinn íætur kom-
múnista ekki komast upp
með að vinna skemmdarstörf
sin á ábyrgö hans.
Verkalýðurinn hefur að-
varað kommúnistastjórn Al-
þýðusambandsins. Fjölmörg
félög víðs vegar um land
hafa nieitað að gera samúðar-
verkfall með Dagsbrún í
hinujpólitíska verkfalli kom-
múnista, og flept þeirra hafa
sömuleiðis hafnað tilmælum
um annan stuðning henni íil
handa. Slík afstaða talar
Athyglisverð fyrirspum og tillaga viðvíkjandi
barœaspítala. — Efsta hæðin í Landakotsspítala
og hamaspítali framtíðarinnar. — Bréf um „rón-
og öskuhaugana. — Dálítil athugasemd.
ana
VEGFARANDI skrifar mér
á þessa leið: „Ég vil láta í ljós
fögnuð minn yfir því, hvað
Hringskonum hefur gengið vel
að safna fé til barnaspítálans og
ég vona að þeim gangi vel
núna að safna styrktarmeðlim-
og voluðum, og hann er af er-
lendum toga spunninn. En
þannig stendur á að í herjum
þeim, er hér dvöldu (og senni-
lega öllum) er það stundum
gert í refsingarskyni að flytja
afbrotamenn langa leið og leka
um. En af tilefni þessara um- (þá svo til að ganga til baka með
ræðna um bárnaspítalann Iang-
ar mig til að bera fram fyrir-
spurn. Mér er sagt að efsta
hæðin í Landakotsspítalanum
standi alltaf auð og ófullgerð.
Það finnst mér hörmulegt þeg-
ar önnur ; eins vandræði eru
með spítalarúm eins og raun
er á og hefur verið.“
„MÉR EPv LJÓST, að spítal-
inn er að öllu leyti eign ka-
þólskra manna og það ber ekki
að grípa fram fyrir hendur
þeirra, enda hafa þeir vel gert
með sjúkrahússstarfsemi sinni.
byrðar sínar á bakinu í ófærð
og vondu veðri, eftir ástæðum.
Yfirmenn sitja þá I sæmilegum
ökutækjum og sjá um að hinir
óbreyttu haldi tilteknum hraða.
Örmagnast menn oft á slíkum
göngum, en eiga þó venjulega
eitthvert flet að fleygja sér í
að þeim loknum, brauðbita,
jafnvel ölkrús til endurnæring-
ar og loks þá svölun og upp-
reisn, sem sæmilegur félags-
skapur veitir.“
„EN ÞEGAR lögreglan okk-
ar tók upp þetta snjallræði, að
sópa við og við Hafnarstræti
En nú kem ég að fyrirspurn- i 0g fiytja. moðið og uppsópið
inm. Ér ekki hugsanlegt að
Hringurinn gæti komizt að
samkomulagi við forráðamenn
spítalans um að leggja fram
nokkurt fé til að fullgera þessa
hæð og koma þar síðan upp vísi
að barnaspítala? Mér finnst að
allt mæli með því að þetta sé
gert. Með þessu væri hægt að
undirbúa mikið starf, sem hinn
væntanlegi barnaspítali gæti
svo yfirtekið þegar hann tekur
til starfa, en það mun því mið-
ur þurfa að dragast nokkuð.“
MÉR SKILST, að fé því, sem
Hringurinn verði til þessarar
starfsemi, væri vel geyrnt í
henni og ætti að geta verið til-
tækt þegar að því kemur að á
því þarf að halda til byggingar
spítalans. Ég vænti þess fast-
lega að þetta verði athugað
sem allra fyrst, því að sjálfum
finnst mér að hér sé um mjög
athyglisvert mál að ræða.
ÁHORFANDI skrifar: „Vænt
þótti mér að sjá að þér drepið á
í dálkum yðar í dag þann sið
lögreglunnar að taka við og við
einhvern hóp drukkinna
manna og vesælla, sem á vegi
hennar verða, og aka þeim á
haugana hingað og þangað út
fyrir bæinn. Þessi siður er at,-
hyglisverður á fleiri en eina
vísu: hann er refsiáðgerð, sem
beitt er gegn sjúkum mönnum
bílum á sorphaugana, sást
henni yfir ýms atriði: „Rónarn-
ir“ eru venjulega hálfósjálf-
bjarga af drykk, oft eitur-
blöndnum, svo sem „kogara“
og hárvatni, hungraðir, því
hvorki er fé fyrir hendi né mál-
tíða gætt, þó einhvers staðar
væri bita að fá, sokkalausir
stundum og skólitlir venjulega,
illa klæddir, hrollkaldir, svefn-
lausir og þróttlitlir, sjúkir
menn á sál óg líkama.“
„GANGAN eða skriðið í bæ-
inn verður því ekki, og getur
ekki orðið, þeim til þeirrar
betrunar, sem blessaðar refs-
ingarnar eiga að vera, heldur
aðeins eykur hún nokkrum
þrautastundum - í æviþátt hrak-
anna.“
„ÞEGAR í BÆINN kemur,
hvað bíður þá? Jú, auðvitað,
vertu ekki gleyminn, lesari
minn, farðu ekki að álykta, að
þeirra bíði ekkert nema eymd-
in, iá, og svo dauðinn, svona
við tækifæri milli skips og
lands t; d. Nei, þeirra bíður
meira: Hefurðu gleymt kjallar-
anum? — „Vafasöm gripa
geymsla,“ segir héraðslæknir,
en hvað er að marka það, sá
maður er af gamla skólanum,
frá þeim tíma, þegar menn
þorðu að nefna orðið mannúð."
ÞAÐ ER EKKI RÉTT, að ég
F JAL AKÖTTURINN
sýnir revýuna
„Verta
á miðvikudagskvöld kl!. 8,30 í Sjálfstæðishúsinu.
Húsið opnað kl. 7,45.
Aðgngumiðar seldir frá kl. 4—7 í dag.
Dansað til kl. 1 — Sími 7104.
Aðeins fáar sýningar eftir.
í Norðurmýri, 6 herbergi og eldhús,
hef ég til sölu.
Baldvin Jónsson, hdl.
Vesturgötu 17. Sími 5545.
Vegna yfirstandandi verkfalls verður ferð-
um fækkað á leiðinni Reykjavík—Hafnarfjörður,
og verða þær frá og með 24. júní 1947, þar til
öðruvísi hefur verið ákveðið, sem hér segir:
Frá Reykjavík og Hafnarfirði:
Á hverjum hálfum klufckutíma frá kl. 7 til
kl. 9 og á hverjum hálfum klukkutíma frá kl. 17
til kk 20.
Allar aðrar ferðir á leiðinní falla niður.
Reykjavík, 23. júní 1947.
hafi sagt að það væri siður lög-
reglunnar að taka drukkna
menn og aka þeim í sorpið. Ég
gat þess að þetta hefði einu
sinni komið fyrir. Hvort það
hefur oftar verið gert veit ég
ekkert um. Það er rétt að þetta
fólk er sjúkt, en til þess að
lækna það verður að beita það
valdi og það á þjóðfélagið að
gera. Mannúð er ein fegursta
tilfinning okkar mannanna. En
oft vill það henda, að þetta orð
sé hrapallega misskilið. Ég gæti
trúað því, að það yrði kailað
mannúðarleysi að hreinsa
Reykjavík af þessurn sjúkling-
um og fara með þá burt — í
einangrun. Það vil ég láta gera.
Ég tel það skrílshátt að þola
það að þessir vesalingar fylli
skemmtigarða og hvíldarstaði
borgarinnar til armæðu fyrir
marga og skaða fyrir alla ung-
linga, sem á þá horfa og hlusta.
Hannes á horninu.
sínu máli. En verkalýðsfé-
lögin hafa gengið feti lengra.
Þau hafa lýst því yfir. ’að þau
teldu þrýna nauðsyn þera til
þess að vinna bug á dýrtíð-
inni og verðbólgunni, ogVitt
stjórn Alþýðusambandsins
fyrir verkfallsbrölt hennar
og undirlægjuhátt við for—
sprakka kommúnista í blindu
hatri þeirra á núveramdi rík-
isstjórn.
*
Jón Rafnsson og sólufélag-
ar hans í stjórn Alþýðusam-
bandsins hafa til þessa látið
aðvaranir verkalýðsfélag-
anna sem vind um eyru þjóta.
Þeir telja ekki hlutverk sitt
það, að fara að fyrirmælum
verkalýðsins, heldur að reka
erindi húsbænda sinma í
Kommúnistaflokknum. Verk-
lýðsfélögin eru því til neydd
að grípa til sinna róða.
Verkalýðsfélag Borgarness
hefur orðið fyrst þeira fé-
laga, sem Alþýðusambandið
flekaði í vetur til að afhenda
sér samningsréttinn, til þess
að rísa upp gegm gerræði
kommúnistaklíkumnar, sem
hrifsað hefur til sín með und-
irferli og brögðum völdin í
yfirstjórn samtaka íslenzkr-
ar alþýðu. Það er fyrsta. en
áreiðanlega ekki seinasta fé-
lagið, sem sér neuðsynina á
því að koma í veg fyrir, að
kommúnistum takist að láta
hið pólitíska verkfall sitt ná
til síldveiðiflotans.
*
Vimnubrögð hins kommún-
istíska formnans Verkalýðs-
félags.Borgarness í sambandi
við þetta mál eru lexía út af
fyrir sig. Ekki fyrir verka-
menn í Borgarnesi, því að
þeir munu vera búnir að losa
sig við þennan ófögnuð í eitt
skipti fyrir öll, heldur fyrir
verkalýðinn annars staðar á
lamdinu. Atburðirnir í Verka
lýðsfélagi Borgarness eiga að
kenna íslenzkri alþýðu, hvers
hún má vænta af kommún-
istum og hvernig þeir verða
sviptir völdum og áhrifum.
Ef verkalýðurinn ier samtaka
og einhuga, er honum auð-
velt að reka hina kommúnist-
ísku flugumenn af höndum
sér og bjarga þar með þjóð-
inni frá f járhagslegu hruni og
sig við þennan ófögnuð i eitt
sjálfum sér frá atvinnuleysi
og eymd.