Alþýðublaðið - 24.06.1947, Blaðsíða 6

6
ALÞYBUBLABIÐ
Þriðjudagur 24. júní 1947
æ nyja bio
„Leitið - og þér
munuð finna"
(„The Runaround“)
GAMLA Blð
Heimkoman
(Till The End af Time).
Tilkomumikil amerísk
Gina Kaus:
EG SLEPPI ÞÉR ALDREI
Fyndin og spennandi
gamanmynd. AðalliuLtv.:
ELLA RAINES.
ROÐ CAMERON.
Aukam'ynd:
FRÁ JARÐARFÖR
KRISTJÁNS KONUNGS
X. o. fl.
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9.
| Sala hefst kl. 11 f. h.
kvikmynd.
Dorothy Mc Cuire
Guy Madison
Robert Mitchum
Bill Williams
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Börn innan 14 ára fá
ekki aðgang.
æ BÆJARBIO æ
Hafnarfirði
Sjömánasfaðir
(Madonna of ht'e Seven
Moons)
Einkennileg og áhrifa-
mikil ensk mynd.
Phyllis Calvert
Stewart Granger
Patricia Roc
Bönnuð innan 14 ára.
Sýnd kl. 7 og 9.
Sími 91-34.
a TJARNARBIO E
Svartnætti
(DEAD OF NIGHT)
Dularfull og kynL&g mynd.
Michael Redgrave
Mervyn Johns
Googie Withers
Bönnuð innian 16 ára.
Sýning kl. 7 og 9.
REGNBOGAEYJAN
Amerísk' mynd í eðlileg'Um
htum.
Dorothy Lamour
Eddie Bracken
Sýning kl. 3.
Sala hefst kl. 1.
getur manni líka orðið á að
segja það. En það er meining
arlaust. Ég var hjúkrunar-
kona, þegar ég var ung, og
við urðum að sverja þess eið,
að segja aldrei frá því, sem
sjúklingar sögðu í hitaóráði.
Það á sér enga stoð í raun-
veruleikanum. Ég heyrði
ekki, hvað þú sagðir.“ Albert
leit rannsakandi á hana.
Hefi ég talað í óráði?“ sagði
hann.
„Nei“, sagði Marra.
„Ekki hið allra minnsta?“
Marta brosti til hans.
„Nei, ekki hið allra minnsta.
Býrðu þá yfir svona ógurleg-
um leyndarmálum? Þú hef-
ur að minnsta kosti ekki
ljóstrað neinu af þeim upp
við okkur. Þegar þú komst
hingað, varst þú ákaflega til-
finningasamur. „Þið eruð
einu vinirnir, sem ég á í
heiminum,“ sagðir þú aftur
og aftur og svo hágréztu.
Það eruð bara þið og Stefán.
Þetta sagðir þú víst tuttugu
sinnum. Það er þess vegna, '
sem við hringdum til Stef-
áns.“
„En annars sagði ég ekk-
ert?“
„Ekkert, sem nokkurt sam
hengi var í. Ef satt skal
segja, þá varstu svo fullur,
að þú gazt varla talað í sam-
hengi. Hvað þú sagðir ann-
ars —? Þú kallaðir án afláts
eittsvert kvenmannsnafn.
Anna var komin þá, svo að
mér fannst það hálf óþægi-
legt í fyrstunni, en svo sagði
hún, að þetta væri nafn
vinnustúlkunnar.“
„Fríða?“ spurði Albert
steinhissa.
„Já, þú kallaðir oft á
hana. Kannske var það af
gömlum vana. Eða er hún
ansi lagleg?“ spurði Marta
og brosti eilítið.
Hann svaraði ekki, en lá
kyrr og hugsaði.
„Eftir dálitla stund kemur
móðir þín hingað,“ sagði
Marta. „Treystir þú þér að
tala við hana?“
í stað þess að svara því
spurði hann: „Býr mamma
hér líka? Hvernig getur þú
komið svona mörgum fyrir?“
„Herra minn trúr, það er
ekki mikill vandi að koma
því í kring, ef vilji er fyrir
hendi,“ sagði Marta. „Bygg-
ingarfræðingur hlýtur að
geta fengið nokkrar dýnur
að láni og vinnustofan er
stór.“
„Þú ert svo einstaklega
góð,“ sagði Albert. „Ég vona
að mamma hafi loksins kom-
ið auga á það.“
Hún yppti öxlum. „Það
þýðir ekki að setja fyrir sig
svoleiðis smámuni, þegar
þannig stendur á,“ sagði
hún. Albert gat ekki annað
en dáðst að henni.
„Hvar er Anna?“ spurði
hann.
„Hún er að laga miðdags-
matinn fyrir mig,“ sagði
Marta og stóð upp. „Viltu fá
súpuna þína núna?“
Það var gott að tala við
'Mörtu. Þegar Anna kom inn
með súpuna litlu seinna, gat
hann brosað.
„Fyrirgefðu mér,“ tautaði
hann út í bláinn. „Ég skal
reyna að bæta úr þessu öllu
;seinna.“ Hún gat ekki brosað
á móti. „Ég hef ekkert að
fyrirgefa þér,“ sagði hún.
„Ég get beðið eins lengi og
þú vilt. Og ef þú vilt ekki,
skal ég fara mína leið.“
Hann tók hönd hennar og
kyssti hana. Húðin var orðin
gróf aftur, og hann tók eftir
því. Hún dró undir eins að
sér höndina.
,,Ég hef gleymt að nota á-
burð núna þessa síðustu
daga,“ sagði hún í afsökun-
arskyni. „Vertu nú svo góð-
ur að drekka súpuna þína!“
Hún hélt súpubollanum
upp að munni hans, og hann
drakk. Hún var ágæt á
bragðið. Hann varð undrandi
yfir því, að hún gæti smakk-
ast honum svona vel, þrátt
fyrir allt, sem fyrir hafði
komið.
III.
Þá heyrði hann rödd móð-
ur sinnar. Kannske vissi hún
ekki, að veggirnir í litlu her
bergjunum voru svo þunnir,
kannske vildi hún helzt, að
Albert skyldi heyra til henn-
ar. „Ég þarf engar reglur
um, hvernig ég á að haga
mér gagnvart syni mínum,“
sagði hún. „Ætlið þér að
kenna mér háttprýði, frú?“
„Gerðu svo vel að kalla á
mömmu hingað inn,“ sagði
Albert við Önnu.
Svolítið seinna sat hún
við rúm hans. Hún var enn-
þá með hattinn með svarta
slörið, enginn hafði getað
fengið hana til að taka hann
ofan. Hún var alveg gagntek
in af jarðarförinni og talaði
ekki um annað, — það var
rétt svo að hún spurði ann-
að veifið hvernig Albert liði.
Jarðarföirn hafði farið
fram frá kirkju. Anger-
mannshjónin höfðu komið
því svo fyrir. Þau höfðu -líka
sagt alls staðar, að Melanía
hefði dáið vegna slysni. Það
stóð líka í blöðunum. Hún
hafði af tilviljun tekið of
stóran skammt af veronali,
og þá hafði farið svona illa.
„En hver trúir því?“ sagði
móðir hans. „Og það versta
var að þú skyldir ekki geta
verið við jarðarförina.“
Rödd hennar var þrungin á-
sökun, hún taldi það auðsjá-
anlega sem hálfgerðan ó-
tuktarskap áf Albert að
verða einmitt veikur þegar
svona stóð á.
„Allir töluðu um það —
ekki við mig auðvitað, en á
bak við mig. — Ég heyrði
einhvern, -sem ekki þekkti
mig, segja: „Maðurinn henn-
ar hljóp frá henni, og nótt-
ina eftir tók hún inn eitur.“
Það lá við að ég sykki ofan í
jörðina af blygðun! Hefðirðu
bara legið heima um nóttina
eða orðið veikur heima -— þá
hefði verið auðvelt að finna
eitthvað upp. En eins og nú
er málum háttað —!“
Ballefsýning
Nokrir miðar á sýninguna í kvöld verða seldir
í Iðnó kl. 2—4 í dag.
Næst síðasta sýning verður á morgun miðviku-
dag, kl. 8 e. h. — Miðasala á þá sýningu kl. 4—6.
Sími 3191.
AuglýsiS í Alþýðublaðinu.
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS:
ÖRN ELDING
ttl&rdj
HÖFÐINGINN: Sjáðu, hvíta
stúlka. Áður en Pétur kom, all-
ir .sveinarnir hraustir. Nú marg
ir dauðir eða sjúkir af að vinna
fyrir það svín á tveirn fótum.
ÖRN: Ef Chet hefur heppnazt
lendingin, kemur hann hingað
innan skamms!
LOVAINA: Þú ert alltaf með
hugann ofar skýjum, Örn Eld-
ing.
CYNTHIA: Hvað ert þú að gera
hérna, Tagu? Þú átt að gæta
flugvallarins!
PÉTUR: Skjóttu, Percy!