Alþýðublaðið - 13.08.1947, Blaðsíða 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 13. ágúst 1947.
NYJA BIÓ
GAMLA Blð
Sonur ' Ævintýri sjó-
refsinornarinnar mannsins (Adventure)
(Son of Fury) Amerísk stórmynd.
Söguleg stórmynd, mikil- Aðalhlutverkin leika:

fengleg og spennandi. Að- CLARK GABLE
alhlutverk: GREER GARSON Sýnd kl. 9.
Tyrone Power
Gene Tierney Börn innan 16 ára fá
George Sanders ekki aðgang.
Roddy McDowall. DANSINN DUNAR
Bönnuð börnum yngri en (Step Lively)
12 ára. Söngvamyndin skemmti- lega með
Sýnd kl. 3, 5, 7 og 9. Frank Sinatra Gloria de Haven
Sala hefst kl. 11 f. h. Sýnd kl. 5 og 7.

BÆJARBIO
TJARNARBIÖ
Hafnarfirði
Árás Indíánanna („Canyon Passage”) Rauður þráðarspoiti
Stórbrotin mynd í eðli- legum litum. • (Pink String and Sealing Wax.)
Aðalhlutverk: Enskur sakamálaleikur.
Dana Andrews Susan Hayward Brian Dolevy Googie Withers Mervyn Johns
Sýnd kl. 7 og 9. Sýning kl. 5 — 7 — 9.
Börn fá ekki aðgang. Sími 9184. Bönnuð innan 16 ára.
TRIPOLi-BÍÓ
Tryggur snýr aftur
(Return of Rusty).
Hrífandi og skemmti-
leg amerísk mynd.
Aðalhlutverk leika:
' Ted Donaldsson
John Litel
Mark Dennis
Barbara Wooddeíl
Robert Stevens.
Sýnd kl. 5 — 7 — 9.
Sími 1182.
GOTT
ÚR
ER GÓÐ EIGN
Guðl. Gísiason
ÍJrsmiður, Laugaveg 63,
Minningarspjöld Barna-
spífalasjóðs Hringsins
eru afgreidd í
Verzlun
Augustu Svendsen,
Aðalstræti 12 og í
Bókabúð Áusturbæjar,
Laugavegi 34.
John Ferguson:
MAÐURINN I MYRKRINU
hann staulaðist fram úr og
var næstum feginn að geta
ekki séð, hvernig hann leit
út.
Um morgunmatinn fékk
hann að vita, hvernig mál-
um var háttað. Gamla kon-
an, frú Spelding, ætlaði að
koma til að ræsta húsið, og
hann varð að fela sig þær
tvær stundir, sem hún var
að hreyfa sig þar um í hús-
inu. Hann þurfti ekki annað
en vera kyrr í herbergi sínu,
og þar sem gamla konan á-
leit ekki vera búið í því,
myndi hún ekki fara þar inn.
Það vildi svo til, að þau
voru næstum uppgötvuð; því
að hann hafði varla lokið við
að borða, þegar gamla kon-
an var komin að dyrunum,-
Hún var svo áköf að gera
til hæfis, að hún kom fyrr
en ákveðið hafði verið.
Kinlock var í mesta skyndi
troðið inn í skáp nokkurn i
horninu á skálanum, sem
þau borðuðu morgunmatinn
í. En hún gat rétt aðeins lok-
að dyrunum, þegar gamla
konan opnaði útidyrnar.
Hann heyrði allt sem fram
fór.
„Góðan daginn ungfrú. Ég
hélt að það væri bezt, að
vera svolítið snemma í því
fyrsta morguninn, ef eitt-
hvað hefði komið fyrir.“
„Það var vel gert af yður,
frú Spelding. Hélduð þér að
ég myndi brenna svínssíðuna
eða hella niður mjólkinni?“
Frú Spelding hló.
„Nei, ungfrú, ekki einmitt
það. Ég hélt, að þér væruð
ekki vön að hugsa um yður
sjálf. Og það sem mér datt
í hug, var, að þér væruð
kannski orðin frávita af
hræðslu svona fyrstu nótt-
ina ein, þegar þessi flökku-
lýður er alls staðar á ferð-
inni, sem maður les um í
blöðunum nú á dögum.“
Þegar stúlkan hló eða öllu
heldur reyndi að hlæja, vissi
Kinlock, að hún stóð með
bakið alveg þétt upp að
skápnum, hræddari við frú
Spelding en hún hefði getað
trúað. Hrædd um það einnig,
hvað sú gamla kynni að
segja svo hann heyrði.
„Jæja; þú sérð, að ég er
ekki hið minnsta hrædd.“
Af styrknum í rödd henn-
ar hefði Kinlock sagt, að hún
væri dauðskelkuð. En gamla
konan skríkti: '
„Nei, ungfrú, — frú á ég
við. Þér hafið tapað roðan-
um úr vöngunum. Þér eruð
alveg náföl. í gærkveldi
kenndi ég ferðinni um, en
nú sé ég að það er ekki það.“
Þá hætti röddin skyndi-
lega, og svo kom spurningin
hálfóstyrk:
„Hvað er það, frú Speld-
ing?“
„Ég hélt, að þér væruð ein
hérna.“
Hvað gamla konan hafði
séð, gat Kinlock ekki getið
sér til, en hann fann, að nú
myndi brátt draga til úrslita.
„Af hverju haldið þér, að
ég sé aþð ekki?“ heyrðist
sagt dauflega hinum megin
við dyrnar.
„Það er lagt á borð fyrir
tvo, og tveir hafa notað á-
höldin:“
í því heyrðist gamla kon-
an hlæja. „Ó; ég skil. Þegar
ég sá báða bollana, varð ég
svona rugluð. En þessi bolli
á hinum endanum hlýtur að
vera sá, sem þér notuðu í
gær, býst ég við.‘“
„Ég var svo þreytt í gær-
kveldi, frú Spelding.“
Það heyrðist smellur, þeg-
ar gamla konan fór að safna
saman diskunum.
Kinlock beið eftir annarri
upphrópun. En til allrar ham-
ingju var hún svo önnum
kafin að masa, að hún tók
ekki eftir fleiru athugaverðu
í herberginu.
,,Ég býst við, að loftið hér
muni hressa yður. Þér voruð
vanar að þrífast af því, þeg-
ar þér voruð krakki.“ Hún
andvarpaði. „Fólkið hér hef-
ur ekki gleymt yður, ungfrú
Stella. Og það minnir mig á,
að við sáum öll myndina af
yður í 'blaðinu, þegar þér
giftuzt. Herra Tolputt á
pósthúsinu — þér munið eft-
ir honum — setti blaðið utan
um sírópskrukku fyrir frú
Prebble og tók. ekkert
eftir því, að það voruð þér.
Menn taka aldrei eftir neinu,
nema þeir reki sig beint á
það. Frú Prebble sá, hver
þetta var. Og hún klippti út
myndina og sýndi öllum
hama. Það var myndin af yð-
ur, þar sem þér eruð að fara
út úr kirkjunni; og þér hald-
ið á blómvendinum. Þér vor-
uð svo sæl á svipinn! Ég hefði
þekkt brosið yðar hvar sem
var. Ég býst við, að það hafi
verið brosið, ssm við þekkt-
um fyrst..“
Það brast í dyrunum, sem
Kinlock var á bak við, eins
og einhver hallaði sér þungt
að þeim, og þegar hin káta
frú Spelding hafði staulazt
burtu með hlaðinn bakkann,
þá heyrði hann í tómu her-
berginu eitthvað sem hálf-
partinn líktist andvarpi eða
kjökri. Og þetta var í það
minnsta meira en hann
bjóst við að heyra.
Frú Spelding kom þjótandi
inn aftur rétt undir eins og
burstaði dúkinn og tók upp
sitt fyrra mas.
„Jóna Prebble setti mynd-
ina í bænabókina sína til
þess að geta sýnt fólki hana,
við kirkjuna næsta sunnudag.
Það var dásamlegt að sjá,
hvað það lífgaði alla upp.
Öll flykktust þau utan um
hana. Noaks bóndi hafði hana
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSíNSi
ÖRN ELDING
TOFRAMAÐURINN: Þið ekki
blekkja mig. Hann dauður!
Þið bara veifa höndum hans!
CYNTHIA: Ósannindi! Æ, nú
hvarf flugvél Arnar sjónum
mínum-
ÖRN: Eftir landabréfinu að dæma,
hlýtur þetta að vera eyjan.
TWITT: Fljótur að opna kexkass-
ann! Og ég fæ helminginn, —
rrmnHn haöl
PÉTUR: Æ, nú hef ég gleymt að-
ferðinni. — Hjartað og taug-
arnar, — allt í ólagi!