Alþýðublaðið - 02.11.1947, Blaðsíða 6

6
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Sunnudagur 2. nóv. 1947.
John Ferguson:
MAÐURINN I MYRKRINU
Heiðraði ritstjóri:
Nú er þannig ástatt fyrir
mér, að ég á erindi mörg og
merkileg til Reykjavíkur, bæði
einkaerindi og opinber vegna
embættis míns. Þætti mér vænt
um, þar eð við erum þetta kunn
ugir ,að þér vilduð gera mér
þann greiða að utvega mér ein-
hvern samastað, þá daga, sem
ég kann að verða að dvelja í
kaupstaðnum, því fáa þekki ég,
sem ég vil þess biðja, og svo
margt hef ég frétt um lífið í
borgjnni, að mér er ekki sama
hjá hverjum ég tek gistingu.
Ekki kemur mér til hugar að
ætlast til þess, að þér gerið mér
slíkan greiða endurgjaldslaust,
og vil ég vel launa, ef til kem-
ur.
Ef þér megið verða við þess-
ari bón minni, leiðir hún af sér
aðra, sem Sé, að þér látið mig
sem fyrst vita. Annað hvort
með símskeyti, — sem mér
kæmi bezt, — eða sendibréfi. ■
Virðingarfyllst.
Filipus Bessason
hreppstjóri.
EINS OG ÁÐUR ER
um getið, er yfirvofandi
flöskuskortur í Áfengisverzlun
ríkisins. Og þótt svo vel takist
að úr rætist og gjaldeyrisinn-
ílutningstollafgreiðslufjárfest-
ingarleyfi fáizt fyrir svo sem
þrjú hundruð þúsund bokkur,
mun það skammt duga. Þá
sanna og þessi vandræði okkur
áþreifanlega, í hve bráðri hættu
landið er statt, ef stríð brýst
út og siglingar teppast, því þá
gæti jafnvel svo farið, að á-
fengisílát þryti með öllu, en
það hefði svo aftur í för með
sér, að af sumum hlyti að renna,
ef til vill fyrir fullt og allt, en
aðrir kæmust ekki á fyllerí og
yrðu automatiskt góðtemplarar,
en slíkt gerði auðvitað stúkur
og „guð ég þakka þér o. s. frv.“
með öllu óþarft, og mundi auk
þess stríða gersamlega á móti
trúfrelsi því og skoðanafrelsi,
sem oss er tryggt með stjórnar-
skránni, en samkvæmt henni
hefur hver og einn fullt leyfi til
þess að drekka sig til kjallara-
eða ennþá neðri vistar, — með
velþöknun stjórnarvaldanna,
þar eð slíkir menn flytja ekki
héðan, án þess að hafa greitt
sín gjöld. Nú, — þess vegna er
það, að framsýnustu menn vor-
ir hpfa hafizt handa, og eru nú
komnar fram tillögur þeirra um,
hvað sér mest aðkallandi fyrir
þjóð vora á þessum öngþveitis-
og krepputímum.
1. Reistir séu áfengisgeymar
við Hafnarstræti og aðrar fjöl-
förnustu götur bæjarins, og sé
áfengið afgreitt þaðan beint á
líkamsgeyma neytenda, eða
aðra geyma, sem þeir kunna að
hafa með sér. Þá skulu og slík-
ir geymar reistir við ýmis sam-
komuhús bæjarins og afgreiðslu
slöngur úr þeim leiddar inn á
vatnsalerni viðkomandi húsa.
2. Hafin sé þegar framleiðsla
í stórum stíl á áfengu öli, hæfi-
lega sterku til þess að fullorðn-
ir finni á sér við neyzlu þess og
taki að langa í meira og sterk-
ara, en geri þó ekki kvenfólk
og ungt fólk ósamkvæmishæft.
Skal þegar hafinn undirbúning-
ur að byggingu ölgeyma efst á
Öskjuhlíð og lagningu ölveitu í
hvert hús bæjarins, þannig að
hver heimilisfastur maður þurfi
aðeins að skrúfa frá krana, til
þess að geta. fyllt glas sitt.
Mundi þetta stórum auk’a að-
sókn að gömlu dönsunum, auk
þeirra miklu tekna, sem það
mundi veita, og þess utan kenna
yngri kynslóðinni skilasemi á
sköttum til ríkisins. Teljum vér
sanngjarnt að góðtemplarar
hljóti nokkrar prósentur af á-
góðanum til aukinnar bindind-
isstarfsemi.
3. Fengnir verði þegar upp
3—4 erlendir sérfræðingar, til
þess að gera mælingar og til-
lögur um framkvæmdirnar og
sömuleiðis verði sendir héðan
3—4 sérfræðingar, til þess að
kynna sér erlendis eitthvað,
sem ef til vill gæti komið til
mála í þessu sambandi. Þá verði
og sendir 3—4 sérfræðingar á
sýningar víðs vegar um heim,
með Ijósmyndir af fyrirhuguð-
um framkvæmdum, og greiði
ríkið fararkostnað þessara
manna, samkvæmt reikningi.
Þannig hljóða tillögurnar og
er allt gott um þær að segja.
Ætti það að vera metnaður vor,
að við, sem urðum fyrstir með
hitaveituna, kipptum okkur
gpöl fram úr öllum menningar-
þjóðum, með því að verða fyrst
ir með ölveituna.
tók hún ofan hattinn, þá sást
hár hennar, og það var sítt
ljóst hár og hún hafði lokka
í vöngunum og það var eins
ög rammi, sem náði næstum
að augnabrúnunum.“
„Mundirðu segja að þetta
væru aðalsérkenni hennar?“
,,Liturinn á hári hennar og
augum, já,“ svaraði Howley
af sannfæringu.
„Gott, þetta er allt, sem
við þurfum að vita.“
MeNab reis upp og Howlt-y
sömuleiðis og stakk vasabók-
inni á sig.
„Ég get skilið, að það er
eitthvað, sem liggur þarna á
bak v.ið,“ sagði hann.
McNab gekk á undan hon-
um að dyrunum.
,,Eitthvað mjög alvarlegt
kann að liggja þarna á bak
við,“ svaraði hann og tók
undir arm hans. „Ef svo er,
þá skaltu vera viss um að
munað verður eftir því, sem
þú ihefur gert og þér launað.“
Þegar dyrnar lokuðust á
eftir Howley, henti McNab
sér í stóra stólana. Hann virt
'jst vera þreyttur. Ég sýndi
honum það, sem ég hafði séð
um dr. Agate.
,,Já,“ sagði hann og geisp-
aði þreytulega. „Þetta getur
orðið gagnlegt, en ég efast
um að bíllinn hafi nokkurn
tíma farið að þessu húsi.
■Maðurinn, sem skipulagði
morðið með svo mikilii fyrir-
hyggju, hefur varla farið að
gefa svo mikilvæga leiðbein-
ingu í áheyrn lögregluþjóns
og næstum því í nærveru
Kinlochs. Þú sérð að það var
ekki líklegt að honum yrði sú
skyssa á á þessari stund.
Samt,“ — hann stakk blaðinu
í vasa sinn — „ætla ég að
finna bílstjórann á morgun
og heyra það sanna í þessu.“
„Og fingraförin, ertu búinn
að komast að, hvernig þvi er
varið með þau?“
„Já. Þau, sem ég tók af
Kinloch, ber ekki saman við
þau á glasinu.“ Hann lá aftur
á bak og stakk höndunum
letilega aftur fyrir hnakka.
'Einkennilegt hve breytt að-
staða getur breytt gildi hlut-
anna. Einu sinni vonaði ég
að þessi för væru þau sömu,
En þegar ég þurfti ekki frek-
ar vitnanna við, að Kinloch
væri sá sami og Dick Hollins,
var það von mín, að fingra-
förin væru ekki þau sömu.
Því að ef fingraförin hjá
Scotland Yard voru ekki eft-
ir Kinloch, þá hlutu þau að
vera eftir morðingjann, og
þau ein munu vera nóg til að
fá hann hengdan. Það verk
okkar er senn á enda. Að
minnsta kosti er ekkert meir,
sem þú þarft að gera í kvöld,
drengur minn.“
Þegar ég skildi, hvað hann
átti við, stóð ég upp og tók
hatt minn.
„Og á morgun,?“ spurði ég.
,,Á morgun,“ sagði hann,
,mun gildran lykja um
hann.“
Hin kuldalega vissa, sem
fólst í þessum rólega sögðu
orðum, kom hálfilla við mig.
Að McNab áleit, að hlutverki
sínu við Ealing-morðið lyki á
morgun, var augljóst. Og mér
varð hugsað til upphafsins.
Því að maðurinn, sem yrði í
gildrunni á morgun, sæi sína
sæng útbreidda aðallega
vegna þess, að þessi’ maður,
sem þarna lá í stólunum með
krosslagða fætur, hafði af til-
viljun tekið eft.ir, hvernig
göngustafur nokkur hafði
slitnað á óvenjulegan hátt.
Ég varð utan við mig, þegar
ég hugsaði um það. Allt, sem
komið hafði fyrir og átti eft-
ir að koma fyrir, átti orsök
sína að rekja til stafs blinda
mannsins, ef svo má að orði
komast!
Þsgar ég hafði séð þetta
furðuverk, sem spratt af
góðri athyglisgáfu, þá var ég
ekki í minnsta vafa um, hvað
mundi koma fyrir á morgun.
Konan mundi, eins og Mc-
Nab reiddi sig á, koma til
þess að bjarga Kinlock frá
þessari aumu stöðu, sem hún
hafði fundið hann í; því að
frásögn Howleys studdi þá
hugmynd McNab, að konan
að minnsta kosti kenndi í
brjóst um blinda manninn,
;sem hún hafði búið með, ef
hún þá bæri ekki til hans
hlýrri tilfinningar í brjósti.
Hún mundi koma aftur og
þá ein. Allt, sem Howley
hafði sagt, var sönnun þess.
Hún mundi koma. Kinlock
hafði alltaf treyst því, og
hann hafði haft á réttu að
standa. Og hún mundi ganga
beinit í opna gildruna. En
annað datt mér i hug um leið
og ég bjóst til að fara, og
ég sagði við McNab, sem
sneri baki í mig..
„Á hvaða tíma mun hand-
takan eiga sér stað?“
„Það er ekki á mínu
valdi“, svaraði hann. „Kon-
an mun áreiðanlega velja
sér sjálf tímann til að fara
til Enderley Gardens", sagði
hann hlæjandi. ,,Ó, nú sé ég,
hvað þú átt við. Þú vilt fá
æsifregn fyrir Record ei.tt á
föstu^aginn, svo að þú kysir
helzt að handtakan færi
fram seint um kvöldið“.
Ævintýri Bangsa
Innan stundar hafa þeir lok-
ið við að reisa skýlið. Bangsi
snýr sér að yrðlingunum og seg-
ir; „Þið hafið unnið vel. Þið
hafið verið duglegri heldur en
við Maggi. Viljið þið ekki gera
svo vel og vígja skýlið, með
því að ganga inn fyrstir“. „Nei,
nei“, svara yrðlingarnir. „Þið
áttuð hugmyndina að skýlis-
byggingunni!“ Bangsi fer þá
inn í skýlið. „Nei! Það er eins
og ég sé inn í tjaldi!“ En Maggi
fær ekki bugað tortryggni sína.
„Hvernig stendur á því, að yrð-
lingarnir eru svo vingjarnleg-
ir“, segir hann lágt.
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS:
ÖRN ELDING
FLU GMAÐURINN: Þú hefur
þetta af, Örn!
ÖRN: Já; ætli ekki þaö. — -—
Svona; — — en meðferðin á-
mér er ekki sem bezt!
FLU GMAÐURINN: En hvernig
verður hún áður en lýkur! —
Nú verðum við að bjarga stelp-
unni í þrýstiloftsflugvélinni.