Alþýðublaðið - 10.01.1948, Blaðsíða 7

Laugardagur 10. jan. 1948.
7
Næurlæknir er í Læknavarð-
stofunni, sími 50,30.
Næturvörður er í Reykjavík-
ur Apóteki, sími 1760.
Næturakstur annast Hreyfill,
sími 6633.
> Dómkirkjan
Messa á morgun kl. 11. Séra
Jón Auðun's. Kl. 5 séra Bjarni
Jónsson. Altarisganga.
Hallgrímsprestakall
Messað á morgun kl. 2 e. h. í
usturbæjarskólanum. Séra Sig
urjón Árnason. Barnaguðsþjón
usta kl. 11 f. h. Séra Jakob
Jónsson.
Laugarnesprestakall
Messa á morgun kl. 2 e. h.
Séra Friðrik Friðriksson pré-
dikar. Kl. 10 f. h. barnaguðs-
þjónustu. Séra Garðar Svavars
son.
Nesprestakall
Messað í Háskólakapellunni
ki. 2. Séra Jón Thorarensen.
Fríkirkjan
Messað á morgun kl. 5, séra
Árni Sigurðsson. Unglingafé-
lagsfundur í kirkjunni kl. 11.
Sára Árni Sigurðsson.
Hafnarfjarðarkirkja
Messa á morgun kl. 2 e. h.
Séra Garðar Þorsteinsson.
Hjónaband.
í dag verða gefin saman í
hjónaband í Þykkvabæ í Rang-
árvallasýslu ungfrú Ástríður
Sveinsdóttir (Ögmundssonar
prests) og Ólafur Sigurðsson út
gerðarmaður ‘Sigurðar heitins
Hallbjarnarsonar) Akranesi.
Faðir brúðarinnar gefur brúð
hjónin saman, en heimili
þeirra verður á Akranesi.
aklaus í 15 ára
fangelsi?
(Frh. af 3. síðu.)
ur aS bryggjunni á bakinu
og reynt að láta líta svo út
sem slys hefði skeð, er hún
var að skola kaffikönnuna.
Nú var staðfest, að kjóll-
inn gæti ekki hafa verið
nógu sterkur til ofannefndr-
ar notkunar, og að förin á
hálsinum gætu hafa orsakazt
á margan hátt annan en
þann, sem álitin var svo gott
sem öruggur 1932. Kom
skýrt fram, að líkskoðunin
og sú ályktun, sem af henni
var dregin, hafði verið mjög
flaustursleg. Mjög þekktur
sænskur læknir, sem kynnti
sér árangur líkskoðunarinn-
ar af skýrslum og myndum,
kom fram með fimm .dæmi
lesinn upp, gekk Nils fram
til dómnefndarinnar og þakk
aði meðlimum hennar fyrir,
líka þeim þremúr, sem höfðu
átt ,sæti í nefndinni, er hann
var dæmdur til ævilangrar
fangelsisvistar. Sáðari gekk
hann út úr salnum í fylgd
með verjanda sinum, frjáls
maður eftir 15 ár.
í blaðaviðtali á eftir var
hann spurður, hvers hann
hefði saknað mest í fangels-
inu. ,,Frelsisins“, sagði hann
og var hissa á spurningunni.
,,Það er dásamlegt að vera
frjáls!“ Fyrsta kveðjan, sem
honum barst frá umheim-
inurn, var stór blómavöndur
frá gömlum bekkjarbróður
hans. _ ,Þetta var fallega gert
af honum“, sagði Nils með
tárin í augunum. Nils kvaðst
ekki .vera reiður neinum,
fangavistin hefði kennt sér
að stilla skip sitt.
Hami vissi ekki, hvar hann
Sveinn Ásgeirsson.
Félaaslíf
Sikíðaferðir
að Kolviðaihóli í >da>g kl. 2 og
6 og á mörg'un fcl. 9 f. h. Far
máðar seldir í Pfaff.
SMðaniefndin.
VALUR
SMðafierð í síkála fé-
í kvöld kl. 6.
Farihiðar seidir . í
H'errabúðinni í >dag fcl. 12—2.
Lagt af stað frá Amar'hvoli.
Skíðanefndin.
Skíðáfélag
Reykjavíkur
>0\ f>er sfcíðaför
moríguni fcl.
fe veður og færi. ieyfir. —
Farmiðai' hjá L. !H. Mulier. —
Fyrir mteðlimi til kl. 3, en fyr
ir aðra fcl. 3—4.
Kaupum tuskur
Baldurgötu 30.
um það, hvernig förin á háls ‘myndi setjast að, — en það
inum hefðu getað komið til verður ekki í þorpinu Esarp.
án valda annarra, fimm get-
gátur, sem höfðu jafnmikinn
rétt á sér og sú, sem stuðlaði
að hinum þunga dómi.
Helztu vitnin frá réttár-
höldunum 1932 voru nú köll
uð fyrir rétt á ný, — og
vildu sum ekkert kannast við
ýmislegt, sem eftir þeim var
bókað 1932! Aðalvitnið full-
yrti enn að það hefði heyrt
hrópin: „Láttu mig vera!“,
„Slepptu mér! Hjálp!“ Síðan
hefði heyrzt skvamp og loks
dauðastuna. Það upplýstist,
að maðurinn var þá í 400
metra fjarlægð. Hann kvaðst
hafa gengið 24 metra á milli
fyrra og seinna hrópsins. Við
rannsókn kom í ljós, að ó-
mögulegt var að maðurinn
hefði getað heyrit hróp svo
nákvæmlega, iþví síður orða-
’skil, hvað þá skvamp, svo að
ekki sé minnzt á dauðastunu..
Fyrir réttinum gaf vitnið frá
sér mikla stunu til að líkja
eftir þeirri, sem bann hafði
heyrt. Rétturinn ákvað að
taka ekkert tillit til vitnis-
burðar þessa manns.
Annað aðalvitnið frá 1932,
bílstjóri Nils, var einnig
dæmt úr leik vegna sálar-
ástands þess. Missti bílstjór-
inn vitið er honum var stefnt
fyrir rétt á ný, náði sér þó
að miklu leyti aftur og mætti
sem vitni ákærandans, þótt
hann talaði máli verjandans.
Þær líkur, sem þóttu svo
sannfærandi 1932, að hæ>gt
væri að fella dóm um ævi-
langt fangelsi á þeim, voru
nú við nánarl rannsókn, fram
kvæmdri af samvizkusemi og
ó'hlutdrægni, hraktar lið fyr
ir lið. Aftur á móti var eklu
sannað, að Nils hefði ekki
myrt konu sína, enda hvíldi
sönnunarbyrðin að sjálf-
sögðu á ákærandanum.
Nils Anderson bar si»g vel
í. réttarhöldunum, þótt hann
ætti stundum erfitt með að
halda grátinum niðri. Hann
>er orðinn allmáttfarinn eftir
15 ára slæman fangakost, og
vegna hins veika hjarta hins
sjötuga manns þótti ráðleg-
ast að tilkynna honum úr-
slit málsins, áður en þau
voru formlega lesin upp í
réttarsalnum. Dómurinn var
þes-s efnis, að Nils Anderson
væri sýknaður! Það hefði
ekki verið sannað, að Nils
hefði hafzt neitt að þetta
kvöld, sem mætti setja í sarr
band við drukknun konu
hans! Skyldi hann hLjóta
skaðabæitur fyrir þann trma,
sem harrn hefði átt í fangels-
inu.
Er dómurinn hafði verið
Fjalðköffurinn
sýnir 'gamanleikinn
á sunnudagseftirmiðdag fcl. 3 í Iðnó.
Aðgöngumiðasala frá kl. 2 á laugardag.
er manns-
ins megin.
Frámh. af 5. síðu.
nrerkilega dýraflokki; þrer
ckynjanir,. sem fiskana skort
cg sú takmarkaða þrónn,
sem náttúran het’ur látið
b-.m í té, fcin’" margvíslegu
lifnaðarhættir — allt þetta
víkkar hugmyndaheim okk-
ar og kennir okkur, hversu
óendanlegum breytingum og
þróunarmöguleikum efnið er
háð. Hvað mig sjálfan varð-
ar, verð óg að geta þess að
ég skoða fiskana með tilfinn
ingum sem nálgast virðingu
og stafar það frá þeirri rót-
grónu sannfæringu minni, að
hér sé um flokk dýra að
ræða, er eigi rætur að rekja
til tímans fyrir syndaflóðið,
því að þetta mikla flóð, er
lagði frændur okkar í votu
gröfina í byrjun áttundu ald
ar eftir sköpun heimsins, var
tími gleði, sigra og hátíðar
fyrir fiskana“.
Þótt Brillat-Savarin sé
heimspekilega sinnaður hef-
ur hann alltaf á reiðum hönd
um skrítlur og skemmtilegar
athugasemdir, eri jafnvel án
þessa krydds, mundu þættir
hans bragðast sem gómsætir
réttir. Þetta ritverk, sem nú
er nýútkomið á dönsku, er
eitt hinna stóru verka heims
bókmenntanna. Og þótt það
til nútímamanna.
Að gefny tilefni höfum við kom-
ið okkur saman um, að frá ára-
mótum skuii felia niður ailao af-
slátt á brauðum tiS félaga eða
efnstakiinga, hvort heidur er íim
mikil eða lítil viðskipti að ræðaa
Virðingarfylíst
Bðkarameistaraféiag Reykjav.
Alþýðubrauðgerðin h.f.
Vantar stú'lkur tdl >eldhússtarfa og á gamga. — Uppl. á
Itáðningarstofu Reykjavíkur
Sími 4966.
og fer út að skipinu án þeirra
og fær þá hinar miklu gleðifrétt
ir, að um borð í togaranum sé
skipshöfnin af m.b. Björg, og á
hvern hátt þeir hefðu bjargazt
IIANNES A HORNINU
Framh. á 4. síðu.
sem líka vitað var, að hann
hafði ekki fengið tollafgreiðslu,
gat hann því blátt áfram ekki
tekið hann í höfn. Kl. um 13 sér á síðustu stundu."
lóðsinn, að togari þessi hefur
létt akkerum og er við hafnar-
mynnið, flautar og hefur uppi
merkjaflögg. Sendir hann þá
vélstjóra lóðsbátsihs til að ná
eigi uppruna á mótrnn 18. og
19. aldiar á það samt erindi 1 tollara og afgreiða togarann,
en vélamaður finnur þá ekki
Hugheilar þafckir færúm við Bæjarútgerð Hafniar-
fjarðar fyrir höfðingl-ega >gjöf s. 1. jól og óskum henni
allra heilla á komandi árum.
Valgerður Hildibransdóttir og börn.
Hjartanleg þafcka ég hér með öllum iníimun vinum
og velunmuruím, er ó mar-gvíslegan1 'hátt glöddiu mig á
50 ára aímæli mínu.
Rannveig Vigfúsdóttir.
,,ÞRÁTT FYRIR ÞAÐ að
hann vissi að það er brot á sótt
varnar-reglunum, fer hann með
skipbrotsmennina strax í land.
Hafnsögumenn Reykjavíkur
harma að þessi dráttur varð á
að korna skipbrotsmönnunum í
land, til þess að þeir gætu látið
aðstandendur sína vita sem
fyrst, um hina dásamlegu björg
un þeirra, en samkvæmt frám-
anskráðu telja þeir sig alls enga
sök eiga á því, og aðkast það
sem, þeir hafa orðið fyrir sökum
þess sé óréttmætt í alla staði“.
FJALAKÖTTURINN er
nú iað byrja sýningar á ný, á
hinum bráðskemmtilega
gamanleik ,,Orustan á Háloga
Iandi“. Á sunonudaginn verð-
ux eftirmiðdagssýning kl. 3.
Margir, sem ekki gátu séð
leikinn fyrir jólin hafa beðið
mieð eftirvæntingu eftir því,
að sýningar væru- teknar upp
aftur, og nú fá þeir tækifær
it