Alþýðublaðið - 24.08.1948, Blaðsíða 4

- ^BI-^'iÞriSjváagtiur r-aéi^ag^tt^MS,
Hætta við Austurbæjarbíó. — Ósiður bifreiða-
stjóra. — Böm á hlaupum. — Sjómann vantar
fingravettlinga. — Glannaskapur hefnir sín.
Útgefanði: AlþýSuíIokknrian.
Ritstjóri: Stefán Pjeturssoa,
Fréttastjóri: Beneðikt GrönðaL
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Ritstjórnarsimar: 4901, 4902.
Anglýsingar: Emilla Möller.
Auglýsingasimi: 4906.
Aígreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan ht.
Umferðarslysin.
UMPERÐARSLYSIN hér
í Reykjavík og nágrenni eru
orðin svo tíð að einsdæmi
hljóta að teljast með svo fá-
mennri þjóð sem íslending-
um. Það, sem af er þessu ári,
hafa orðið sjö dauðaslys af
völdum umferðarinnar hér á
landi, en að auki hefur fjöldi
fólks hlotið meiri eða minni
meiðsli í umferðarslysum.
Það liggur í augum uppi,
að þessi tíðu og ægilegu um-
ferðarslys stafi af of hröðum
og ógætilegum akstri. Sér í
lagi á þessi skýring við í
sambandi við umferðarslysin
úti á þjóðvegunum. Öðru
máli gegnir um þau slys, sem
verða innan bæjar. En þó
mun ástæða til þess að ætla,
að mörg þeirra stafi einnig
af því, að bifreiðastjórarnir
telji sér liggja svo mikið á,
að þeir gæti ekki nauðsyn
legrar varúðar né taki það
tillit, sem vera þarf, til fót-
igangandi fólks og annarra
bifreiða né farartækja.
*
Umferðarslysin hér á landi
eru orðin mikið og aðkall-
andi vandamál, sem hlutað-
eigandi aðilar verða að finna
lausn á. Það mætti líka virð
ast, að allir hefðu fullan á-
huga á því, en því miður er
ástæða til þess að ætla, að
margir iðrist ekki gáleysis og
fífldirfsku í bessu efni fyrr
en eftir dauðann. Væri gerð
samanburðarskýrsla um um-
ferðarslys hér á landi og í
nágrannalöndunum, er á-
stæða til þess að ætla, að
dánE^rtala JgJgndinga af völd
um umferðarslysa sé hlut-
fallslega mun hærri en með
öðrum þjóðum. Slíkt er ó-
fremdarástand, sem ekki
verður við unað. Hin sorg-
lega reynsla, sem fengizt
hefur í þessu efni, ætti að
verða öllum aðilum hvöt
þess að gera nauðsynlegar
ráðstafanir til að bægja þess
ari vá frá dyrum þjóðarinn
ar.
Það er athyglisvert og lær
dómsríkt í þessu sambandi,
hversu mikil brögð eru að
umferðarslysum um helgar.
Um síðustu helgi urðu tvö
dauðaslys með voveiflegum
og hryggilegum hætti, annað
hér í bænum, hitt fyrir aust
an fjall. Þessi tíðindi eru að
vonum umræðuefni manna
þessa dagana. En hér er í
raun og veru ávallt um að
ræða endurtekningu á sömu
sorgarsögunni. Umferðarslys
in hér á landi eru orðin
vandamál allar þjóðarinnar,
og hún verður sem heild að
hefjast handa um aðgerðir
til úrbóta, þó að fyrst og
fremst verði að sjálfsögðu
gerðar kröfur þess efnis til
þeirra aðila, sem mesta á-
MÉR HEFUR STUNDUM
ðottið það í hug, þegar ég hef
ekið nálægt Austurbæjarbíó,
hvort lengi þyrfti að bíða þess
að þar yrðu hörmuleg slys. Mér
hefur alltaf þótt sem bifreiðar-
stjórar ækju þarna ógætilega,
ekki að þeir aki hratt þarna um
Hringbrautina, heldur nema
þeir oft staðar til að skoða
myndir, sem þar hanga í köss-
um og einnig til að skreppa inn
til að kaupa miða. Oft skHja
þeir bifreiðina þá eftir öfugum
megin á götunni, En þarna er
einstefnuakstur eins og kunn-
ugt er.
ÍSIIKIL UMFERÐ er um göt-
una fyrir framan bíóið, ekki að
eins þegar verið er að hleypa
fólki inn í húsið eða út úr því,
heldur einnig á öðrum tímum
þegar fólk er að kaupa miða og
er þá algengt að börn hlaupi
sem örskot yfir götuna. Þegar
bifreið?r standa báðum megin
verður hættan tvöföld, þegar
það og bætist við, að bfireiða-
stjórar aka nokkuð hratt um
götur þar sem einstefnuakstur
er og telja að gatan sé hrein.
A LAUGARDAGSKVÖLDIÐ
varð þarna hörmulegt slys á
barni. Það, sem ég hef hér tal-
ið, mun ekki hafa beinlínis
valdið slysinu eftir því sem mér
er sagt, en ég get þessa aðeins
hér til að hvetja bifreiðastjóra
til að fara sérstaklega gætilega
um þetta svæði götunnar. Við
barnaskóla hafa verið sett upp
aðvörunarmerki og held ég að
ekki sé síður nauðsynlegt að
setja upp slík merki við Aust-
urbæjarbíó
SJÓMA-uUR skrifar mér á
þessa leið: „Það virðist svo sem
við íslendingar séum alltaf að
draga úr þjóðlegri og .nauðsyn-
legri framleiðslu ýmissa muna,
sem við þó þörfnumst svo mjög.
Nú stöndum við sjómenn í
hreinustu vandræðum vegna
þess að við getum ekki fengið
fingravettlinga, en þá þurfum
við nauðsynlega að fá til þess
að geta slægt fiskinn um borð
og þekkja þetta. allir, sem nokk
uð eru kunnugir sjómennsku.
Viltu nú ekki, Hannes minn,
vekja máls á þessu svo að ein-
hver taki sig fram um að útvega
okkur þessa nauðsynlegu
hluti?“
byrgð bera varðandi umferð
ina.
Tvímælalaust er slysahætt
an meiri á þjóðvegum hér á
landi en víða annars staðar.
Þeir, sem ferðast eftir þjóð-
vegurn okkar, verða þessa
varir oft og eftirminnilega.
Ökumenn okkar verða að
sjálfsögðu að taka mikið til-
lit til þessara aðstæðna, sér í
lagi á ferðalögum í nágrenni
höfuðborgarinnar, þar sem
umferðin er mest, yfir sum-
armánuðina að minnsta kosti.
En jafnframt verða hlutað-
eigandi yfirvöld að hyggja að
þessu máli og gera sínar ráð-
stafanir.
Séð frá sjónarhóli leik-
ÉG GERI ÞAD hér með.
Skömm væri það fyrir okkur,
ef við létum sjómennina okkar
ekki fá það, sem þeir nauðsyn-
lega þurfa við erfið störf þeirra
um borð í skipunum. Þeir, sem
í landi eru, eiga að sjá um
þetta. Og undarlegt finnst mér
það ef þær verzlanir, sem aðal-
lega lifa á því að sjá sjómönn-
um fyrir nauðsynjum, geti ekki
haft einhverja útvegun um að
fá þessa fingravettlinga handa
sjómönnunum.
SUMIR MENN þykjast vera
ákaflega miklar hetjur þegar
þeir sýna fífldirfsku. Stundum
veldur glahnaskapur þeirra
slysum á öðrum en þeim sjálf-
um og stundum týna glannarn-
ir sjálfir lífi. Almenningur á
ekki að verðlauna þessa menn
með því að dást að þeim. Hann
á að skilja það að þetta eru
glannar. Furðulegt þykir mér
ferðalag mannanna á flekanum
á Ölfusá. Hvað voru þeirað gera
út á ána á fleka? Höfðu þeir
ekki vit á því að áin er straum-
þung og opið haf framundan?
SEM BETUR FÓR eru nú
þessir menn komnir heilu og
höldnu að landi, svo er fyrir að
þakka bátsverjum frá Stokks-
eyri, sem björguðu þeim. En
líklegt er að þessum tveimur
náungum hafi verið farið að
hitna í brókunum og hetjuskap-
urinn verið tekinn að dvína
þegar komið var vestur undir
Krýsuvíkurbjarg. Gott var að
forsjónin refsaði þeim ekki
harðar en það. Glannaskapur
er aldrei verðlauna verður. í
tvísýnu á aldrei að tefla að á-
stæðulausu, aldrei nema ef
verið er að gera tilraun til
bjargar.
Prentarar segja upp
santninpm. .
HIÐ ýSLENZKA PRENT-
ARAFÉLAG hélt fund á
sunnudaginn og aðalmál fund
arins var þaS, að ræða upp
sögn samninga félagsins við
prentsmiðjueigendur og sam
þykkíi fundurinn að segja
samningunum upp frá 1. sept
ember að telja, en samning-
arnir eru útrunnir 1. októ
ber næstkomandi.
Imanna virðist það og meira
en lítið hættulegt að leyfa
hifreiðastæði fyrr utan
stærsta samkomuhús Reykja-
víkur, en það stendur sem
kunnugt er á mótum tveggja
gatna, og önnur þeirra að
minnsta kosti er mikil um-
ferðai’gata, en þarna í næsta
nágrenni er að auki leikvöll-
ur, sem er mjög mikið sóttur
af börnum úr þéttbýlum og
fjölmennum bæjarhlutum.
Orsökina að dauðaslysinu
síðast liðið laugardagskvöld
má tvímælalaust rekja til
þessarar stórfurðulegu ráð-
stöfunar, og þó að ekki tjói
að sakast um orðinn hlut,
verður að gera þá skilyrðis-
Get útvegað með stuttum fyrirvara
1. GRENAA FISKIBÁTAVÉL 90 HK. 1 eða 2. Cyl.
Vélar þessar eru sérstaiklega kahftmifelar, auðveld
ar í mieðförum og ódýraa' í xekstri.
Það er þegar fengin öruigg reynsla fyrir véium
þessari 'gerð í ieinni aðalifisíkistöð landsins.
Nánari upplýsinigar igeifur umboðsmaður Grenaa-
tnotorfabrik.
MAGNÚS O. ÓLAFSSON sími 6351.
Símnefni Link-Reykjavík.
Þvottakona og stúlka óskast til Kleppjárnsreykja
hælisins í Borgarfirði. Upplýsingar í skrifstofa
rífcisspítalanna, sími 1765. .
21. bin
uflo
verður haldið í Reykjavík í miðjum nóv-
ember næstkomandi.
Fundarstaður og setningardagur þings-
ins verður auglýstur síðar.
Sfefán Jéhann Sfefánsson
formaður.
Gyiff Þ. Gíslason
ritari.
Auglýsið í Alþýðublaðinu
lausu kröfu, að úr þessu sé
bætt fyrr en seinna.
En megináherzluna ber þó
að leggja_á það, að ökuníð-
ingarnir séu gerðir óskaðlegir
samborgurum sínum og sam-
félagi. Það verður að efna til
herferðar gegn þessum vand-
ræðamönnum, og það verður
naumast of hart tekið á af-
brotum þeirra, eins og réttar-
fari okkar íslendinga er hátt-
að. Er í þessu samband skylt
að taka þaö fram, að hér er
oftast nær um að ræða menn,
sem ekki hafa gert b,freiða-
akstur að atvinnu sinni, og
oft og tíðum munu þessir
slysávaldar ekki einu sinni
vera eigendur að bifreiðum
þeim eða öðrum farartækj-
um, sem þeir aka. Atvinnu-
bílstjórarinir í Reykjavík hafa
þvert á móti isýnt mikinn og
lofsverðan áhuga á Iþví, að
slysahættunni verði bægt
burt. Samtök þeirra og for-
ustumenn hafa hvað eftir
annað látið þetta mál til sín
taka, og tillög-ur þeirra ber
vissiulega að leggja til grund-
vallar aðgerðum til úrbóta,
því að þær eru í senn byggð-
ar á reynslu og ábyrgðartil-
finningu.
En úrbæturnar munu í
framkvæmd verða margra
verk, og þær þurfa að koma
fljótt, því að þetta mál þolir
enga bið. ,