Alþýðublaðið - 24.08.1948, Qupperneq 6

6
ALJÞÝÐUBLAÐÍÐ
Þriðjudagur 24. ágúst 1918.
fæst 1 eftir.töMium verzlunum:
Verzlunin Ás, Laugavegi 160.
— Baldur, Framnesvegi 29.
— Fiskhöllin, Tryggvagötu.
— Guðna Erlendssonar^ Kópavogi.
— Hofsvallabúðin, Ásvallagötu 27.
— Hjalti Lýðsson, Hofsvallagötu 16.
— — — Grettisgötu 64.
KRON Skólavörðustíg 12.
— Barmahlíð.
— Þverveg 2.
— Nesveg 31.
— Vesturgötu 15.
— Langholtsveg 26.
— Kjöt & Fiskur, Baldursgötu.
— Kjötbúð Norðurmýrar, Háíeigsveg 2.
— Stórholti 16.
— Sæbjörg, Laugavegi 27.
— Skúlaskeið, Skúlagötu 54.
— Síld & Fiskur, Bergstaðastræti 37.
Verzlun Tómasar Jónssonar, Laugavegi 2 og 32,
Bræðraborgarstíg 16.
Fiskbúðin Hverfisgötu 40.
— Hverfisgötu 123, Hafliði BaMvinsson.
— Vífilsgötu 24.
-— Njálsgötu 62.
— Bergstaðastræti 2.
— Grundarstíg 11.
— Sólvallagötu 9.
— Ásvallagöíu 47.
— Framnesveg 19.
— Ránargötu 15.
-—■ Langholtsveg 19. '7f
— Sundlaugavegi 12.
Hafnarfjörður:
Verzlunin Dalsmynni
— Pallabúð
— Stebbabúð
Biðjið um prentaðar leiðbejnngar um meðferð kjöts-
ins, sem fylgja eiga hverjum pakka.
Heildsölubirgðir hjá Niðursuðuverksmiðju SÍF,
Lindarg. 46—48. Símar 1486—5424.
Hvalur h.f.
III
Kaupum hreinar
léreftstuskur.
Alþýðuprentsmiðjan h.f.
Leonhard Frank:
MATT
gorta, og hneppti frá sér
treyjunni. Hún tók fram
litla pokann, sem félagssjóð-
urinn var í. „Ég held, að
þessi blómaklúbbur sé bara
eritóm vitleysa. Við höfum
ekki bugmynd um, hvað við
éigum að gera við pening-
ana.“
’• Freistarinn sat á skurð-
barminum og horfði á við-
skiptavinina, sem hann beið
svo ákafur eftir, eins kæru-
leysislega og hann væri al-
einn í veröldinni.
„V-ið getum líka leyst upp
félagið. Við höfum rétt til
þess — við erum stjórnin,“
sagði Rósa. Fjóla horfði á há-
an þistil, tók undir sig stökk
og yfir þyrnóttan runnan —
í áttina til límonaðisalans —
svo að pilsin hennar lyftust
og sást í hvítar nærbuxurn-
ar og pokinn með félagssjóðn
um skall við fæturna á
henni.
Rósa gekk hnarreist í
kringum þistilrunnan eins
og hún væri að fara inn í
Leikhússtúku og sagði fyrir-
litlega: „Við höfum alls ekki
heldur almennilegt félag —
við höfum enga félagssam-
þykkt.“
Fjóla, sem áleit að þessi
aðferð sín til að nálgast sæt-
indavagninn svo að lítið bæri
á væri ágæt, laut niður svo
að enr.dð nam við grasið og
horfði millum fóta sinna á
límonaðimanninn. Hún skildi
eftir alla blómabreiðuna úti
í haganum, en tíndi gæsa-
blóm. sem blómstraði rétt
hjá vagninum og reytti af
því blöðin. Ekki til þess að
spyrja, hvort hann elskaði
hana „svolítið, afarheitt eða
ekki neitt“, heldur „á ég að
drekka límonaði eða ekki
drekka límonaði“, — það var
spurningin. Til þess að leið-
rétta úrskurð örlaganna tók
Fjóla hin ákveðnasta tvö
krónublöð af í lokin. og Rósa
sagði glöð í bragði og löng-
unarfullt: „Límonaði! Nú
vitum við það.“
Fjóla brosti hikandi til
límonaðimannsins. En hann
þorði ekki að eiga það á
hættu með því að vera of
vingjarnlegur, að þær þytu
aftur áð eplatrénu og hélt á-
fram að stara upp í bláan,
heiðari himininn löngunar-
augum. eins og hann óskaði
einskis fremur en vera kom-
inn þangað, sem hann þyrfti
ekki framar að draga vagn-
inn sirín sveittur og stynjandi
yfir hæðirnar.
Matthildur gekk fram hjá
hinurri tveim og benti með
saklausri einbeittni á hinn
merkilega tinbrúsa: „Jarðar-
ber j alímonaði ? “
Farandsalinn bretti upp
ermarnar.
Skuggar trésins, sem
kýrnar þrjár höfðu legið
jórlrandi undir, voru orðnir
langir. Stjórnarmeðlimirnir
þrír lágu líka hreyfingar-
lausir á meltunni. Svölurn-
ar. sem voru í matarleit,
flugu fram og aftur yfir
höfði þeirra eins og eldingar.
Límonaðisalinn var þegar
kominn með vagninn sinn
inn í annan dal.
Eftir voru tveir ormar —
annar grænn og hinn rauður
— búnir til úr sykri og
klístri. Matthildur hafði
bundið þá saman og sett þá
utan um hálsinn á sér, og
höfuðin mættust að framan.
Kýrnar, sem vildu láta
fara að mjólka sig, fóru að
baula óþolinmóðar. Fjóla
teygði úr sér og stökk á fæt-
ur. þrýsti báðum hnefum að
þéttum mjöðmum sínum og
sagði fljótmælt: „Félagssjóð-
urinn er allur búinn.“ Litli
pokinn í langa bandinu hékk
máttleysislega á maganum á
henni, sem nú stóð dálítið
fram.
Rósa, sem hafði sett í sig
tvö límonaðiglös og tvo
skammta af öðrum svala-
drykkjum og fjórar stórar
engiferkökur, hafði ekki
hugsað um annað en fjár-
sjóðinn. sem eytt hafði verið
í sætindin. dró andann djúpt
og settist upp með erfiðis-
munum.
„Við verðum allar settar í
fangelsj. Veslings foreldrar
míndr, í kvennafangelsið.“
Draumsóley horfði á háls-
festina sína og flýtti sér að
láta hana. lengra inn á brjóst
ið.
Fjóla fór á bak við næsta
trjástofn og losaði um pjlsið
sitt. Hún hafði drukkið þrjár
límonaðiflöskur. „Við segj-
um bara að það kosti svo
mikið að leysa upp félagið,
að það sé ekkert eftir. Það
var svo heitt. Það kostar pen-
inga að leysa upp félag —
ég hef heyrt pabba segja
það. Og hann -er fógetj.“
Hún talaði hátt, svo að hinar
gætu heyrt það.
! Hafnarfji
Þeir sem hefðu í hyggju að koma börrauim tii dval
ar n. k. vétur í leikskóla, siem Verk'akveninafélag
ið Framtíðm ætlar að starfrækja ef nœg þátt-
taka verður, gefi sig fram við undirritaðar í dag
o;gi 2 næstu daga kl. 6 — 7 e. h.
Guðrún Nikulásdóttir
Öldugötu 19.
Sigríður Erlendsdóttir
Kirkjuvegi 10.
NELSON: Veðreiðaúrslitin hjá
Erni eru ekki þau sömu og hjá
mér, af því að þessi st'arfsmaður
minn hefur falsað þau til að
græða á því sjálfur. Hann er
hér með rekiim. Þeir kalla mig
ekki heiðarlegan að ástæðu-
lausu ...
ÖRN: Það er enginn að uppnefna
þig. en ætlarðu að borga?
NELSON: Gjaldkeri! Greiddu út
vinninga samkvæmt úrslitaskrá
Arnar!
KÁRI: Hann ■er háll eins og áll,
ÖRN ELDING
þessi Nelson!
ÖRN: Já, og nú verðum við að
koma honum fyrir kattarnef,
áður en hann gerir út af við
okkur.