Alþýðublaðið - 31.08.1948, Blaðsíða 6

6
ALÞYÐUBLAÐIÐ
ÞriSjudagur 31. ágúst 1348
Ufsölusfaðir
Alþýiublaðsins
Ausiurbæn
Ásbyrgi, Laugavegi 139
Leikfangabáðin, Laugavegi 45. I'
Tóbak & Sælgæti, Laugavegi 72. T*
Kaffistofan Laugavegi 63.
Café Florida, Hverfisg. 69.
Þorsteinsbúð, Hringbraut 61.
Tóbaksbúðin, Laugavegi 12.
Gosi, Skóiavörðustíg 10.
Flöskubúðin, Bergsíaðasíræti 10.
Ávaxtabúðin, Týsgötu 8.
Verzl. Jónasar Sigurðssonar, Hvg. 71.
Havana, Týsgöíu 1.
Söluturninn við Vatnsþró.
Drífandi, Samtúni 12.
Pétursbúð, Njálsgöíu 106.
HelgafelL Bergstaðasíræti 54.
Verzl. Nönnugötu 5.
Skóverkstæði Langholtsveg 44.
Stefánskaffi, Bergstaðastíæti 7.
Alþýðubrauðgerðin, Laugavegi 61.
Verzl. Ás.
Flugvallarhótelið.
Vöggur, Laugavegi 64.
Mjólkurbúðin, Nökkvavog 13.
Halldóra Bjarnadóttir, Sogabl. 9.
Búrið, Hjallavegi 15.,
Veitingastofan Óðinsgötu 5.
Fjóla, Vesturgötu 29.
Filippus, Hvoli.
Veitingastofan Vesturgötu 16.
West-End, Vesturgötu 45.
Drífandi, Kaplaskjólsvegi 1.
Matstofan Vesturgötu 53.
Hansa, Framnesvegi 44.
Verzl. Vesturgötu 59.
Silli & Valdi, Hringbraut 149.
Leonhard Frank:
MATTHIL

blóm, en nú lá hún á öxl henn
ar við svart hárið-
„Ef henni batnar, ætla ég
að gefa henni ævintýrabók
ina mína“- Þetta var heit.
„Það er ekki nóg. Ekki
nóg“, hvíslaði hún, hjarta
hennar var þrútið af trega,
þegar hún kom aftur í rúm-
ið sitt. En þetta va aleiga
hennar. , Guð, ég skal krjúpa
á kné á tinnustein á hverjum
morgni alla ævi mína, ef þú
vilt lata henni batna“. En
hann heyrði ekki bæn henn
ar. Snemma lum morguninn
vaknaði Matthildur við að
kokhljóð heyrðist frá Rósu.
Blóðið spýttist út um munn
hennar. Augu hennar voru
starandi, — hún gat ekki
dregið andann-
Matthildur æpti: „Pabbi!
pabbi!“ og stökk yfir her-
bergið. Rósa var alveg kom-
in að því að kafna. Matthild-
ur hjálpaði henni tl að setj-
ast upp og hélt vasaklút upp
að munni hennar .Blóðið
vætlaði á samanvöðlaðan
klútinn, svo að hann varð
eins og rauð kúla. En Rósa
gat andað aftur. Augun voru
lokuð; höfuð hennar hné
máttlaust ofan á öxl Matt-
hildar.
Skólastjórinn kom þjót-
andi inn. „Mamma!“ kallaði
hann alvarlega. Hún var þeg-
ar komin að dyrunum, ótta-
slegin og vandræðaleg.
•,Læknir“. Síðan kraup
hann og tók hendi barns síns
Hann þurrkaði vandlega
blóðið af munninum á henni
og hökunni.
Rósa virtist vera sofandi,
andlit hennar var alveg slétt.
Það virtist minna, eins og
lífið væri þegar fjarri- En
hún dró enn þá andann.
Móðir Rósu, sem var mjög
annars hugar, gleymdi þó
ekki á banabeði dóttur sinn-
ar að gefa Matthildi brauð-
bita í nestið á leiðinni heim.
Fjóla stóð við gluggann
s:nn og rétti upp báðar hend-
urnar í kveðjuskyni; stuttu
seinna var hún komin og far-
in að leiða Matthildi. Það
voru járnaðir hælarnir á
traustum stígvélum hennar,
og stundum hrukku neistar
úr grjótinu undan þeim.
Húri var orðin talsvert
hærrjfijróg þreknari, sérstak-
lega íum mjaðmirnar. Upp-
hluturinn hennar féll þétt að
brjóstúm hennar. Loksins.
Núná kom það oft fyrir, að
hún stóð kyrr og var að
hugsa, og eins og hana lang-
aði ekki til að vita, hvað það
væri, sem ætti sér stað hið
innra með henni, flýtti hún
sér oft að sökkva sér niður í
eitthvert verk —- og tók stig-
ann fyrir framan húsið hjá
sér í einiu stökki.
„Hefurðu hleypt niður
faldinum á kjólnum þínum?“
sagði hún og brosti íbyggin,
eins og hún hefði staðið Matt
hildi að verki, og leit reiði-
lega á stutta pilsið sitt, sem
hún var fyrir. löngu vaxin
upp úr.
Matthildur, sem var vön að
bera alla hluti undir móður
sína, hafði komið inn einn
morguninn í dagstofuna og
verið búin að síkka pilsið
sitt. Hún hafði hlýtt skipun
hugar síns.
„Hvað hefur komið fyrir
þig?“
Allt í einu sá Fjóla, hvers
vegna Matthildur virtist hafa
breytzt svona. ,,Ég get þetta
líka.“ Og hún vafði báðum
ljósu fléttunum utan um höf-
uðið á sér.
Matthildur tók tvæ-r hár-
nálar úr hárinu á sér og festi
þeim fyrir hana.
Breytingin á Fjólu úr barni
í stúlku átti sér stað fyrir
framan matvöruverzlun, sem
varla nokkur verzlaði í. í
búðarglugganum stóð beigl-
aður dvergur úr lituðum leir
og hélt á kaffibaunum á und
irskál.
Fjóla snéri sér við og
spurði: „Hvernig lít ég út?
Miklu eldrij er það ekki?“
Matthildur, sem var að
hugsa um Rósu, varð að
kingja áður en hún gat bros-
að og kinkað kolli.
Fjóla kom út aftur með
langan rauðan brjóstsykurs-
vindil milli tannanna. Hún
lét hann renna út í annað"
munnvikið án þess að taka á
honum með höndumum og
sagði:
„í gær togaði hann í flétt-
urnar á mér aftur. En þáð er
allt búið núna. Já, þú getur
slegið, góði minn, eða kysst,
ætla ég að segja við hann, en
ef þú ætlar að fara að toga í
hár, þá verðurðu að finna þér
skólastelpu. Þegar á allt er
litið, þá er ég ekkert barn
lengur.“ Hún benti á brjóstin
á sér. „Sjáðu — þau verða
stærri og stærri. Ég horfi á
þau á hverjum morgni, og
hann togar í flétturnar á mér.
En Marteinn upp á stóra bú-
garðinum starði á mig í gær,
eins og hann langaði til að
giftast mér með það sama.
þar á staðnum; — bú skalt
bara halda áfram að plægja,
góði minn^ hugsaði ég með
sjálfri mér.
Tvær rosknar. vel efnaðar
systur, sem lifðu eftir þeim
úrskurði, að þær þyrftu ekki
að selja néitt. þær hefðu bara
keypt verzlunina til að háía
hana sér til ánægju — komu
út í dyrnar- Þær höfðu séð,
að Matthildur var farin að
vera í siðu pilsi. Þær horfðu
hugsandi á þetta furðuverk-
Fjóla var mjög skreflöng
— og það var ekki eingöngu
stígvélunum hennar að
kenna. Hún.logaði af lífsfjöri.
„Það er ekkert líkt því,
sem það var þegar vð vorum
litlar, nú orðið. Nú fer eítt-
hvað að sbe. Fyrir fmmtán
ára afmælisdaginn minn lang
ar mig að fá mér hatt —
hugsaðu þér; almennilegan;
Ekki bara eitthvað, sem heitir
höfuðfat!“ Og hún sveigði
sig í mjöðmunum. „Það er
allt annað núna. Nú fer eitt-
hvað að sbe.“ Augu hennar
ljómuðu.
Matthildi hafði strax lang-
að til að segja frá því, að
Rósa myndi fara að deyja.
Skyndilega gat hún ekki
lengur haldið tárunum til
baka. Hún fór að snökkta há-
stöfum. Hún grét og gekk
allt af hraðara og hraðara og
starði beint fram fyrir sig-
Fjóla gat ekki ímyndað sér
að Rósa, sem hún hafði leikið
sér og átt í erjum við síðan
þær voru smátelpur, gæti nú
allt í einu farið að deyja. Hún
hljóp á eftir Matthildi og
kallaði reiðilega:
,,Ó, hvað þú ert vitlaus!
Henni batnar. Hún getur það,
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINSs
ÖRN ELDING
3TARFSMAÐUR NELSONS: —
Heyrið þið! Getið þið ekki at-
hugað, hvert þið akið?
BÍLSTJÓRI: Af hverju gengur þú
aftur á bak, gamli skruggur? —
Við ihellum þessu af bílnum hér,
svo að við getum komizt til Nel-
sons til að heyra veðreiðafrétt-
irnar.'

VERKAMAÐUR: En þetta hlýtur
að vera hættulegt. Doktorinn
skipaði okkur að graifa það.
BÍLSTJÓRI: Ég ska lsjá fyrir því.
Við breytum bara skiltinu og
segjum, að það sé hættulegt að
vera hér nálægt í 15 mínútúr í
staðinn fyrir hálftíma-