Alþýðublaðið - 16.09.1948, Blaðsíða 5
Fimmtudagur 16. sept. 1948.
AEÞÝflUBEABÍÐ
5
f
TIL ÞESSA hef ég ekki
tekið þátit í þeim bláðaskrif
iim. sem fram hafa farið út
af kosningum til alþýðusam-
bandsþings. Sannast að segja
blöskrar mér sá sjúklegi
ofstækistónn, sem auðkenn-
ir ri'thátt kommúnista um
verkalýðsmál um þessar
mundir. Meðan þeir eru í
s'ííkum ham era þei’*
ekki mælandi máli *— ekki
viðtalshæfir- — og er ekki
nerna tvennt t'il: Annað hvort
eru þeir menn, sem stóryrða
þvæitinginn og fúkyrða-
brigzlin setja saman í Þjóð
viljann og Vinnunna ekki
andlega heilir menn, eða
þeir vilja beinlíriis kosta
lcapps um að útiloka alla
heilbrigða dómgreind og ró-
lega yfirvegun — nema
Jivort tveggja sé.
Brjáíæðiskeoot
ofstæki.
Það er ekki sjálfrátt, þeg-
ar ofstækið gengur svo langit,
að ekki er viðurkenndur
nokkur hvítur blettur á and
Etæðingunum.
Ýmsir mætustu menn
verkalýðshreyfingarimi-
ar, sem nú hreyfa andmæl
u m gegn kommúnistum
eru ekki nefndir þessa
dagana í Þjóðviljanum
og Vinnunni, nema sam-
an tvinnað sé mannskemm
ancU níði um nöfn þeirra:
,,VerkfalIsbrjótaIeiðtog
ar, klofningserindrekar,
sundrungarpostular, laga-
brjótar í alþýðusamtökun
rán, atvinnurekendasendl
ar, rógberar, útsendarar
heildsalavaldsins, þý auð
mannastéttarxnnar“ o. s.
frv- o. s. frv. — Þetta er
orðbragðið
Hvílík sönnun um sið
menningu þe&sara forustu-
manna kommúnista í verka-
lýðsmálum! — Og fyrir
hver.ja halda þeir sig skrifa
í þessum tón? Halda þeir, að
persónuníðið ■ og mann-
skemmdirnar falli íslenzkri
alþýðu í geð? Halda þeir að
verkamenn og verkakonur
itaki niðið fyrir góða og gilda
vöru í stað sannleiks og raka?
Ef þeir, halda það, þá
skjátlast þeim hrapallega.
íslenzk alþýða er ekki á
siíku menningarstigi —
það eru bara þeir sjálfir,
sem níðið skrifa og einn
og einn maður, sem hald-
inn er brjálæðiskenndu of
stæki eftir Ianga þjálfun
í liðssveitum Moskvakomm
tmismans-
■— Hinir venjulegu liðsmenn
Sósíalistaflokksins eiga meira
að segja ekkert skylt við þá
manntegund-
Rógur, sem missir
marks.
Það hefur ekkj á sér að-
alsmerki sanníeikans fyrir
óbrjáluðu fólki, þegar
mónn eins og FinnUr Jóns
son, Sveinbjörn Oddsson
og Helgi Hánnesson eru
svívirtir dag eftir dag í
blöðum kommúnista fyrir
verkalýðssvik og auðvalds
bjónusíu, en menn eins og
Jón Rafnsson, Guðmundur
Vigfússon, Björn Bjarna
son og hvað þejr nú heita
igin verour
vera alger!
allir saman, sem nú standa
í h|nu >,heilaga stríði“ fyr
ir því að halda Alþýðu-1
sambandinu undir stjórn |
kommúnista — eru hafnir
til skýjanna meS hóflausu
oflofi á degi hverjum.
Verkalýðurinn norðan-
lands og vestan veit það, og
hann veit það um allt land!
- verkalýðurinn. sem er á
bandi kommúnista, veit það
líka, að Finnur Jónsson gekk
á unga aldri í þjónustu verka-
lýðshreyfingarinnar norður
á Akureyri. Og þegar hann
kom til Isafjarðar, tók hann
þar forustuna fyrir veikum
verkalýðssamtökum og gerði
þau sterk. Undir forustu hans
var atvinnurekendavald’ð á
ísafirði brotið á bak aftur.
Undir forustu hans vannst
úrslitasigurinn með vsrkfall-
inu mikla árið 1926.
Sama er að segja um Svein
björn Oddsson. Hann hefur
helgað verkalýðshreyfing-
unni krafta sína um áratugi
og unnið henni ómetanlegt
gagn, enda er ég sannfærður
um, að á slíkum sæmdai’-
manni hrín óhróður komm-
únista ekki, þótt hann væri
endurtekinn dag eftir dag og
engu orði hreyft til varnar.
En hann á að hafa önnur á-
hrif, nefnilega þau að hita
heiðarlegu verkafólki svo í
hamsi, að það sitji ekki heima
og láti afskiptalaust, hvernig
fer, þsgar barizt er um það,
hvort ofstækismenn. kommún
ista eigi að halda áfram ein-
ræði sínu. yfir verkalýðs-
hreyfingunni. Og þannig hlýt
ur ofsafengið níð um beztu
menn verkalýðshreyfingar-
innar Iíka ao verka á aila
heiðarlega menn, sem ekki
eru blindaðir af hatursfullu
ofstæki.
Helgi Hannesson er yngri
maður en tveir hinir fyrr
n-efndu, en samt á hann nú
20 ára sögu að baki í hreyf-
ingunni. Hann íékk eldskírn
sína í verkalýðsbaráttunni í
hörðu verkfalli í Hnífsdal
vorið 1927 og hefur ávallt
staðið í eldhnunni isíðan. Það
hefur öfug áhrif á Yestfjörð-
um, að ausa hann auri, það
get ég fullvissað kommúnista
um. Og svo gæti ég hugsað
að viðar færi, við nánari
kynningu. Síðast liðin 10 ár
hefur Helgi Hannesson verið
formaður stærsta verkalýðs-
félagsins á Vestfjörðum.
Traust verkafólks á honum
hefur farið vaxandi með ári
hverju, of að sama skapi hef-
ur gengi kommúnista í fé-
laginu farið minnkandi- Það
er því fásinna, þegar komm-
úndstar viðurkenna, að Helgi
Hannesson hafi verið góður
verkalýðssinni, þegar hann
var ungur, en nú sé hann
orðinn verkalýðssvikari og
auðvaldsþý, sendimaður
Claessens o. s. frv. o. s. frv.
Hel'gi Hannesson er sá sami
og hann var. er hann hóf bár-
áttu sem fátækur verka-
mannssonur vestur í Hnífs-
dal.
Alla þessa menn þekki ég
mætavel og hef hér aðeins
látið þá njóta sannmælis. Og |
það þori ég að staðhæfa, að ]
Jóni Rafnssyni alveg ólöst-1
uðum sem verkalýðssinna, I
að enn þá vanta.r mikið á að
hann hafi náð þangað með
tærnar. sem hinir hafa hæl-
ana í þjónustu og gagnlegu
starfi fyrir verkalýðshreyf-
inguna.
Jón er ál'tlegur sprett-
hlaupari í skyndiuppþotum
og áhlaupum, en enginn út-
haldsmaður í rólegu starfi.
Hann var því miklu liðtækari
á fyrri árum verkalýðssam-
takanna, en nú, þegar starf
þeirra á að fylgja lögum og
reglum og verður að byggj-
ast á íhugulu þolgæði og stað-
góðri þekkingu á íslenzku
atvinnulífi.
Þes.su næst vil ég nú leyfa
mér, vegna þess mikla rúms,
sem mér er nú helgað í Þjóð-
viljanum og Vinnunni, aðeins
segja þetta um sjálfan mig:
Það er að vísu rétt, að ég á
ekki mikla sögu i verkalýðs-
hreyfingunni. Þó er nú kom-
ið hátt á annan áratuginn,
síðan afskipti mín af henni
hófust. Og það get ég fullyrt,
að á Vestfjörðum þykir það
a. m. k. of þykkt smurt, að ég
hafi þar ekkerí annað aðhafzt
en að haida niðri kaupi verka
fólks og rýra kjör þess. En
þessu sé ég nú, að haldið er
fram bæði í Þjóðviljanum og
Vinnunni-
Nei, það er sama, hvort
rætt er um þetta lengur eða
skemur:
Svona á ekki að verja
dýrmætu rúmi verkalýðs-
blaða, eða rúrni þeirra
tímarita, sem gefin eru úí
fyrir skattafé frá verka-
lýðsfélögunum.
?*;
YinÉunnar
6S
Og hér er þá komið að
fyrsta ásökunarefni mínu á
handur kommúnistunum sem
nú stjórna Alþýðusarnbandi
íslands.
Þeir eru búnir að gera
tímaritið Virmima, að of
sóknartæki gegn öllum
þejm í verkalýðshreyfing-
unni, sem ekki vilja
leggja sig undir jarðarmen
kommúnismans.
Þeir nota tímaritið fil að
lofsyngja alla þá, sem fúsir
eru til kommúnistískrar þjón
ustu. —- Þeir segja ítarlegar
fréítir af þeim verkalýðsfé-
lögum, sem kommúnistar
stjórna, og minnast starfs
þeirra jafnvel við smávægi-
leg tækifæri. En þeir þegja
í Vinnuhni, þó að verkalýðs-
félög undir stjórn kommún-
istaandstæð nga eigi 20. 25
eða 30 ára afmæli eða starfi
með slikum myndarbrag, að
réttlátt væri og sanngjarnt
að halda bví á lofti.
Tímaritið Vinnan er sem sé
að mínu áliti notað sem flokks
pólitískt málgagn kommún-
ista, þótt það sé að verulegu
leytl gefio út fvrir fé frá hin-
um ópólitísku samtökum
verkalýðsins í landinu-
Þetta vil ég ekki þola, og
þeir munu vera margir í
verkalýðshreyfingunni, sem
telja jeetta grófa misnotkun
á fjármunum samtakanna.
Svo mikið kapp leggja
nú sumir kommúnistar á
að útbreiða þetta málgagn
sitt, að ég veit þess dæmi,
að í félögum, sem þeir
stjórna, hafa félagsgjöld-
in beinlínis verið hækkuð
nægilega, til þess að geta
látið félagssjóð borga eins
mörg eintök tímaritsins
og með þurfti til að koma
því á hvert heimli á félags
svæðinu.
Þetta er einnig misnotkun
á fé samtakanna. Þeir gætu
alveg eins fundið upp á því að
láta félagssjóði verkalýðsfé-
laganna borga Þjóðviljann
og senda hann inn á hvert
heimili félagsmanna. Það
væri að vissu leyti hrein-
legra, því að hann villti þá
ekki á sér heimildir eins og
tímarit samtakanna gerir
með lævíslegu hlutleysi á
yfirborði, en fullt af skæoum
flokkslegum áróðri undir
niðri og ósannindum um
menn og málefni túlkuðum í
lesmáli og jafnvel þögn og
tölum.
Samto|kin notuð
fyrir flokkinn.
En kommúnistar eru nú
farnir að ganga enn lengra
um misnotkun þess fjár, sem
þeir fá frá verkalýðsfélögun
um.
vótryTggir allt íausafé •
(nema verzluxiarbirgðix).
Upplýsingaj í aðaiskrií-
stofu, Alþýðúhósi (síxxú
4915) og hjá lixnboðs-
caönnum, sera eru I
hverjum kaupstað.
i þýðusambandi Vestfjarða
dauðu. Til ísafjarðar kallaði
.Guðmundur síðam til sín
í kommúnistískan verkalýðs-
J félagsförumann utan úr Bol-
j unga’vík og laumaðist með
íhonum á fund flokksbróðuæ
síns í Súðavík. •— Þetta mun
ekkert emsdæmi vera nú
oið!ð. hsldur miklu fremur
algild regla-
En verkalýðssamtökin
eiga ekki aS bera kostnað
inn af erindrekstri Kornrn
úiiistaflokksins. Það verð
ur hann sjálfur að gera.
Þetta eiga andstæðingar
kommúnista í verkalýðs-
hreyfingunni að fyrirbyggja
með því að svipta þá yfirráð-
um yfir Alþýðusambandinu
í haust fyrir trúnaðarbrotið.
Þeir eru meira að segja bún-
ir að stjórna því allt of lengi
og misnota þar aðstöðu sína.
Þeir eru farnir að láta
erindreka Alþýðusam-
baiidsinss, liaga ferðu.m
sínum og -starfi alveg eins
og þeir væru erindrekar
kommúnisfaflokksins.
Þannig hafði Guðmundui
Vigfússon ekki tal af öðrum
en flokksbræðrum sínum á
ísafirði í sumar, er hann var
sendur út tíl að ganga af.AÍ-
áskast í guILsmið’aáhöld dánarbús Helga Sigur-
geir'ssonar, ísafirði.
Tilboðum :sé S'kiiað fyrir 15. október 1948.
Réttur áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er
eða haína ölium.
Þórarinn Helgason,
Skólagötu 8, ísaflroi.
Er ekki oóg
ko:mfð? ■
Réitmætar sakir á hendur
kommúnistum í Alþýðusam
bandinu eru þó miklu fleiri
eni þetta.
Ég var sjálfur sjónarvott
ur að því á alþýðusam-
bandsþinginu 1944, hvern
ig þeir sviptu þá rétt-
kjörna fulltrúa, sem vora
þeirn andvígir, rétti til
þingsetu, en samþykktu
afíitr gervifalltrúa sér til
atkvæðadrýgnda. Þannig
fengu þeír þá ranglega
meirilihtíavald yfjr al-
þýðusamtökummi. Nii er
ætlunin að haída þessttm
rangfengnu vöidum me’ð
því að neiía fulltrúum
vex-kalýðsfélagaxina á Vesí
fjörðum unx fulltrúarétt í
upphafi Alþýðusambands
þingsins-
Þegar ofbeldið er komið á
slíkt há'Stig, er ekkj hægt að
þola óréttinn lengur. En
þar sem ofbeldisseggirnir
eru ekki líklegir til að
vilja láta af ofríki sínu, er
einskis annar kostur en að
láta þá þoka til hliðar. Og
valdrð til þess íxefur fólkið
í verkalýðsfélögunum um
hreiðaf byggðjr Islands.
Muna menn ekki Iíka, að
með kommúnistísku ofbeldi
var maður eins og Kjartan
Ólafsson í Hafnarfirði rek-
inn úr: verkalýðshreyfing-
unni og fjöldi mætra manna
rneð honum. — Muna menn
ekki, að kommúnistísku of-
beldi var beitt. þegar verka-
kvennafélagið Framsókn var
rekið úr Alþýðusambandi ís
lands?
Eru ekki dremin um
vaidbeitingu, Mutdrægni
ranglæti komnxúmsta í ein
stökum vérkalýðsféiögum
Framhald a 7. síðu.