Alþýðublaðið - 16.09.1948, Blaðsíða 6

6
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fimmtudagur 16. sept. 1948,
V....Leonhard Frank:......................
MATTHILÐUR
■
■
■ ■■■■■■■ ■■■■■■■■■■■■■■■■■■HAlOi'a.BB**""** ■■■■■■■■ ■■■■■■■* ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
REGRUNARFÉLAG
REYKJAVÍKUR,
er nú loksins að lögum stofnað
og hlaut ekkert félag áður erf
iðari fæðing, nema ef vera
skyldi mannfélagið sem virðist
vera dálítið laust í reipunum
enn þann dag í dag.
Horfið var að því ráði að
hafa borgarstjórann í stjórn
framvegis, einkum með tilliti
til þess að flestar þær aðfinnsl
ur og skammir, sem formaður
inn þyrfti, stöðu sinnar vegna,
að koma á framfæri, myndu
hvort eð er bitna á borgarstjór
anum, stöðu hans vegna, — og
væri það því vinnuaflssparnað
ur í samræmi við ráðstafanir
hins háa fjárhagsráðs, að láta
borgarstjórann skamma sjálfan
sig.
Slæmu strákarnir. Gunnar og
Guðbrandur voru þessu mjög
andvígir. Kváðu félagið dauða
dæmt með slíkri formennsku,
var dauðaspá þeirra félaga síðan
staðfest með kosningunni eins
og áður segir, — og aðrir
stjórnarmeðlimir valdir með til
liti til þess: Borgarlæknir til
þess að veita því nábjargirnar og
rita dánarvottorðið; Sig. lögfræð
ingur til þess að sjá um dánar
búið: Vilhjálmur Þ. til þess að
skrifa söguleg eftirmæli þess, —.
og Ragnar til þess að gefa þá
bók út. Einnig leggi hann til síð
ustu smurninguna.------
Þá er bara þetta — hvað verð
ur um beinin. Það verður betra
að vara sig á' Guðbrandi, hvað
það snertir.
STOPPISTÖÐIN
(Frh.)
út meltingarfærin svo þú lend-
ir eícki í drasli.
Ég finn að ég þoli ekki ao hús
bóndinn blimskaki upp á mig
augunum. Það er eitthvað í
augnaráði hans, sem minnir mig
á bera karlinn sem hángir
frammi í eldhúsinu og ég svitna.
Hæna, segirann og tautar nafn
mitt fyrir munni sér og snýr
sér útí gluggann; Hæna, endur-
tekur hann, og hennar köllun
er að únga út eggjum, hennar
symfónía og sígild músik eggja
garg í físdúr. Hennar dýrasta
klenódía kvöldroði á marglitri
stélfjöður með áfestum hana.
Það hrópar strákur Vísir með
nýjustu fréttum fyrir utan glugg
ann.
Jeremías og Gestur Oddleífs
son í Haga hrópar frúin. Farið
strax og náiðí blaðið. Hú Hjálm
ar, segirún, þú hefur bara gott
af að fá þér mósjón og hlaupa
upp og ofan stigann; hver veit
nema það standí blaðinu að þeir
hafi fengið stig. Manninn minn
vantar algerlega mósjón segirún
afsakandi við mig þegar hann
er farinn; hann hefur kyrrstæða
og fúla vessa afþíhann vantar
algerlega mósjón og svo þarfann
þessi ósköp að sofa. Það er mað
ur útí bæ; hálærður læknir af
sjálfumsér sem hríngbrennir
menn við kyrrstæðum og fúlum
vessum en maðurinn minn vill
ekki fara tilans og segir bull
og hjátrú. Góða mín segirún
við mig þér skuluð ekki giftast
manni með kyrrstæða og fúln-
aða vessa.
Þeir feingu eingin stig í dag
segirann og fær frúnni blaðið.
Ölver barnakall hrópar frúin
fórnandi sínum holdmiklu örm
um upp til sexarmaljósakrónunn
ar með pergamentskermunum.
Ég skal aldrei framar kaupa
þetta blað segirún og mænir
til Ijósakrónunnar einsogún
grátbæni hana um hríngbrennslu
við kyrrstæðum og fúlnuðum
vessum mannkynsins. Þetta er
altsaman svindl úr einhverjum
segirún. Þeir eiga heimtingu á
að fá stig. Hvað verður nú um
íslenzka menningu.
Hefðu þeir getað glennt sig
þótt ekki væri nema hálfum
sentímeter meira í hverju spori
hefði það nægt til að bjarga
menningunni segir búsbóndinn.
Þetta hlýtur að koma af ein
hverju segir frúin. Ég þarf að
spurja Höskuld.
Hálfsmeik viffþað alt.
Ég gekk framí eldhúsið ogég
verðað játa ég var hálfsmeik við
það alt; þetta var alt svo mik
ill og æsandi leyndardómur fyr
ír stúlku nýkomna að norðan
úr heiðríkju dalsins og hugsan
anna; þarsem lækurinn saung
sitt rímnalag við steina og blóm
in og hafðekki hugmynd um að
það væri músík, að öll vitleysa
og síbylúa sem menn, lækir og
jafnvel steinarnir sýngja eða
raula uppí sveit er músik um
leið og einhvert tónskáld finnur
að það er ekkert séní en vill
samt ekki fara að spila á harmó
nikku vegna mannorðsins og
vill heldur fá styrk. Alt húsið
Framhald.
Silaf steig nú fram eitt
skref.
„Þessi herra Weston virð-
ist ekki hafa farið í kirkju í
dag af eintómri guðrækni.“
Matthildi gsðjaðist illa að
framkomu hans. Andaxtak
breyttust tilfinnirigar hennar
gagnvart Silaf.
„Hvers vegna heldur þú
það?“
„Mundi hann annars vera
að koma hnigað í te?“
„Móðir Páulis bauð hon-
um-“ Hún var að setja blóm-
in, eitt og eitt, í stóra postu-
línsvasann, en glerungurinn
á honum var æðóttur og ellin
hafði sett ispor sín á hann.
„Hann er áreiðanlega allra
skemmtilegasti maður, og
honum fannst mjög til um
ræðu Páulis.“
,,Ég hlustaði ekki á hana,“
sagði hann og andvarpaði.
Hún fann, að hann hafði
lotið höfði og’ horfði snögg-
lega á hann.
„Hann er að koma hingað í
te þin vegna, ungfrú Matt-
hildur, og það veizt þú mjög
vel.“
Hún 'sagði eins og hún væri
að tala við blómin: „En sú
hugmynd. Ég, óreynd stúlka,
og hann, sem þekkir allan
heiminn.“
„Kannski hefur hann ekki
í öllum heiminum séð slíka
stúlku.“
Hún fór að hlæja svo
snögglega, að hún var nærri
búin að velta vasanum.
„Mér finnst þetta ekkert
hlægilegt. Ég vildi heldur, að
hann kæmi hér ekki neitt,“
sagði hann og brosti vand-
ræðalega.
Hún þoldi ekki lengur við.
Aldrei hafði nokkur maður
talað við hana fyrr eins og
karlmaður. Hún hljóp út.
Hann fór að tvístíga eirðar
laus, eins og sá, sem tafinn
er á leið sinni á járnbrautar-
stöðina og er hræddur um að
missa af lestinni.
Weston hafði ekki lokað á
eftir isér garðshliðinu fyrr en
litlu hundarnir hans tveir,
sem hann hafði með sér, voru
komnir inn í dagstofuna. Þeir
vom brúnir og ótrúlega mjó-
ir og litlir eins og kettlingar.
Þeir eltu hvorn annan undir
borð, bak við stóla og hraðara
og hraðara meðfram öllum
veggjum, en istönzuðu allt í
einu, eins og þeir væru negld-
ir við gólfið, fyrir frarnan
Matthildi, isem hóf upp te-
bakkann sinn og horfði niður
á þessi upplyftu höfuð.
Hvíti kettlingurinn sat
makindalega í bezta stólnum
í horninu, eins hreyfingar-
laus og hann væri úr postu-
líni, og horfði á lætin.
Allt í einu brugðu hvolp-
arnir við. Þeir þutu burt,
báðir á sömu stundinni, og
komu svo skokkandi inn á
eftir Weston, eins og þeir
hefðu aldrei vikið frá hlið
hans; tungurnar á þeim laf-
andi, Ijósrauðar, og báðir á-
kaflega sakleysislegir á svip-
inn.
Á meðan setti Matthildur
tebakkann frá sér á borðið
og gestur þeirra horfði bros-
andi á hana, þar til hún hafði
rétt úr sér aftur. Og nú varð
hún að taka á öllu, sem hún
átti til að kynna þessa tvo
menn, sem voru þama í her-
berginu hennar vegna, eins
frjálsmannlega og henni var
eðlilegt. Hún gerði það eins
og til var ætlazt, tók fram
hægindastólinn handa móður
Páulis, sem komið hafði inn
í þessu. Aftur heyrði hún
hjartslátt sjálfrar sín.
Hvolparnir létu sem þeir
sæju ekki kettlinginn, þar
sem hann sat hinn hreykn-
asti í sólnum, hreyfingarlaus,
nema hvað hann deplaði aug-
unum við og við, og þeir þef-
uðu af veggfóðrin-u rétt v.ið
hliðina á honum.
En brátt þoldu þeir ekki
mátið lengur. Þeir settu lopp-
urnar upp í stólinn og ygldu
sig, en þá missti hinn hof-
inóðugi köttur þolinmæðina
nudir eins og fleygði sér á
bakið milli þeirra.
Nú var allt.í háalofti. Þau,
sem sátnu við borðið, heyrðu
hávaðann og sáu hvítan belg-
inn og hvolpana með aftur-
hlutana í háaloftj og trýnin
fast upp við vegginn- Jafnvel
móðir Páulis truflaðist í sam-
tali sínu um ræðu hans við
leikinn í dýnunum, og Matt-
hildur hafði alveg gleymt
nærveru mannanna.
Að lokum stóðst hún þetta
ekki lengur. Hún kraup nið-
ur við hliðina á þeim. Hund-
arnir hlupu undir eins til
hennar, geltandi, sleikjandi
og dinglandi rófunni. Kett-
lingurinn lá enn þá tilbúinn
í leik, leit fyrst út eins og
honum væri útskúfað, en lét
sér svo á sama standa og fór
að sleikja á sér feldinn. Svo
gekk hann hinn rólegasti inn
undir stól og horfði með fyr-
irlitningu á vini sína.
Annar þeirra brauzt um
undir handleggnum á Matt-
hildi, sem var að reyna að
koma honum undan bróður
hans; hinn hlykkjaðist eins
og áll og reyndi að sigra
þennan nýja leikfélaga, gelti
í ákafa og ygldi sig.
Weston mætti augnatilliti
Silafs, sem brosti vandræða-
lega, eins og hann væri að
biðja afsökunar fyxir hönd
Matthildar, að hún skyldi
enn leika sér svo barnalega.
„Hafið þér allt af átt
hund?“
Matthild-ur sleppti hund-
unum og stóð upp. „Pugla-
hund. En nú er hann orðinn
gamall og mjög stór upp á
sig og lífsleiður. Þegar hann
MYNDASAGA ALÞÝÐUBLAÐSINS
ÖRN ELDING
Rcg. U. S. Pal. Off.
" AP Newsfoatvrfr*.
en bjargar sér frá falli með því OG NÚ nálgast Kári staðinn og
að krækja fótum að brúninni. fer hratt.
VERÐA NÚ rnargir atburðir í
<3
einni svipan; bifreiðin hrapar,
stórt stykki brotnar úr kletta-
brúninni, Öm fellur á bak aftur: