Alþýðublaðið - 22.09.1948, Blaðsíða 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 22- sept. 1948.
7.... Leonhard Frank: "
MATTHILDUR
Frú Dáríður
Dulheims:
i
Ritstjóri sæll!
Þakka ínnilega allan auðsýnd
an greiða og gestrisni, er ég
dvaldi hjá þér á afmælisdegi
mínum. Sömuleiðis bið ég þig
að koma kveðjum og þakklæti
til þeirra mörgu, sem í bánd-
vitlausri ys og önn Reykjavík-
urdagsins gáfu sér tíma til að
gleðja mig með heimsóknum,
blómum, skeytum og gjöfum.
Kann ég þeim öllum beztu þakk
ir og mun reyna að stela mér
stund frá búskaparamstri og
embættisstörfum, til þess að
hugsa hiýtt til þeirra, — reyn-
ist það gagnslaust ætti það einn
ig að reynast meinlaust, en þó
í góðu skyni gert.
Hér í sveit ber ekkert til tíð-
inda, sem fréttablöðum má
nokkur fengur í þykja. Til þess
þurfa bæjarhús. að brenna eða
mikilsvirtir menn að deyja vo-
veiflega, — helzt að hálsbrotna
í rúmi sínu eða hengjast óvilj-
andi í sínu eigin skyrtufiálsmáli.
Réttir nálgast með uppboðum á
ómerkingum og öðru þess hátt-
ar; hreppstjórastörf það og
hvorki vel metin né launuð, en
þó ekki ónauðsynleg. Höfum
við annan hátt á þessu á sviði
sveitastjórnamála en stjórn-
mála, — við seljum ómerking-
ana’ á uppboði, en á stjórnmála
sviðinu selja ómerkingarnir sig
sjálfir á uppboði; hljóta emb-
ætti og mannvirðingar í skipt-
um fyrir sannfæringu sína og
svo hirðir andskotinn sálina, ef
nokkur er, eða ekki þegar of-
mikið er í reykhúsinu þar neðra
af slíkum. En sleppum því. —
Get ég þó ekki stillt mig um að
gera mér hugmynd af sveitar-
brag, þar sem álíka væri ástatt
í héraði og nú er á vettvangi
alþjóðamála, og ekki vildi ég
vera hreppstjóri í nágranna-
sveit við Stalin með Molotoff
sem sýslunefndarmanni. Annað
mál er, hvers ég kynni að hafa
óskáð mér á mínum fyrstu
hreppstjóra árum, þegar ég var
og hét og kunni bæði mjaðmar
hnykk og hælkrók fýrir báða.
Svo er nú það. Mig vantar
tilfinnanlega innraver á yfir- og
undirsæng. Nú heyri ég auglýst
frá Tivoli, skemmtistað Reyk-
víkinga, að þar sýni erlendur
trúður þá list að liggja á flösku
brotum með fjögur hundruð
punda stein á bakinu. Má vera
að þar sé lausnin, — og gjald-
eyri þeim. sem í trúð þennan
eyðist, vel varið, ef tekst að
kenna landslýð slíka rúmferð
og spara bæði sængur og ver.
Virðingarfyllst
Filipus Bessason
hreppstjóri.
STOFPISTÖÐIN
(Frh.)
unum og andvarpar; þar ráða
allir öllu og eingin neinu nema
hann sem ræður bæði eíngu og
öllu.
Hafa þá eingir þar fúla og
óhreina vessa spyrég og skil
ekki þessa heimspeki og finn
að ég er úr sveit.
Ef hann skipaði það segirún
í utanviðsigfjálgleik; blimskak
ar augunum uppáþann bera og
andvarpar; ef hann skipaði það
myndu allir játa að þeir hefðu
óhreina og fúla vessa og síðan
biðja um fyrirgefningu á þeirri
þjóðhættulegu starfsemi að
ganga með fúla og óhreina vessa
x þágu fjandsamlegra stórvelda.
Framhald.
Köld borð og
heifur veizhimafur
sendur út um allan bæ.
SÍLD & FISKUB
Smnrt brauð
og sniffur
Til í búðinná allan daginn.
Komið og veljið eða símið.
SÍLD & FISKHR
Lesið Alþýðublaðið!
að finna lausn fyrir þetta af-
vegaleidda barn. Hún ætlaði
að segja Pauli það. Strax í
fyrramálið. En guð, hvernig
skyldi hann bregðast v'ið?
Hún ætlaði að biðja hann og
biðja aftur og aftur. Hann
var prestur, hann varð að
hjálpa.
Þegar Fjóla var búin að
sofa í tólf .tíma, var hún ró-
legri og leit betur út, en hún
var hrædd við Pauli. Hún
sagði: „Vegna þess að trúin
bannar það, sem ég hef gert.
Qg þegar öllu er á botninn
hvolfit þá er hann prestur”.
Hún hefði helzt viljað fresta
því að tala við hann, þangað
til seinna um daginn að
minnsta kosti.
„Já, auðviitað! Komið inn.“
Þær stóðu í gættinni. Matt
hildur leit hvetjandi á Fjóiu
ag ýtti hennd inn í herbergi
Paulis nauðugri.
„Hún ættlar að segja þér
svolítið“. Til þess að blíðka
hann, bi'osti hún blíðlega itil
hans, en fór svo aftur inn í
dagstofuna. Á eftir ætlaði
hún að biðja hann.
Fjóla neyddist itil að setj-
a<sit í eina stólinn bak Við
skrifborðið. Það glampaði á
þykka ljósa hárið. Pauli stóð
og sneri baki að bókaskápn-
um.
„,Nú, segðu mér þá, hvað
amar að þér“.
Fjóla greip lum armana á
stólnum.
„Það er vegna þess að ég
á von á barrii“.
Hann sneri höfðinu fljótt
undan, deplaði aiugunum og
hrukkaði ennið hugsandi.
„Ég hugsa. að ég skilji þig
ekki alveg, litla mín. Hver
á von á barni?“
„Og vegna þess, að pabbi
drepur mig, ef hann kemst
að því“.
Hann þiýsti lófunum að
þókunum.
„Hveirs vegna þá?“
„Vegna þess að ég er
ófrísk, var ég að segja yður.
Skiljið þér ekki?“
„Ég á við, hvernig átt þú
von á barni? Hvaðan?“
„Með honum, herra“.
„Það er ómögulegt. Hvað-
an? Þú ert að&Ins bairn sjálf
enn þá. Þú getur ekki vitað
neitt um þessa hluti. ímynd
unaraflið er áreiðanlega að
hlaupa með þig í gönur“.
„En, herra“, sagði Fjóla og
brosti með yfirburðum.
„Þetta er hílutur, sem maður
getur fundið. — En það get-
ur auðvitað ekki gengið
svona lengur. Þegar ég fer
að gildna, þá sér pabbi það.
Eða ég verð að drekkja mér-
Hann myndi slá mig í hel“.
„Þá ertu í raun og veru
_____
„Þér getið veðjað upp á
það, að ég er það“.
Pauli stikaði hant úr ein-
um enda herbergisins yfir í
hinn, fram og aftur fyrir
framan bókaskápinn, og vxð
og við stanzaði hann og leit
fast á Fjólu, eins og hann
væri að spyria sjálfan sig,
hvort hann væri ekki að
dreyma.
Fjóla steppti ekki stólbrík
unium; hún isleikti tárdn úr
munnvikunum með tung-
unni.
Pauli leit alvarlega á hana:
„Þú verður að giftast honum
strax“.
,,En hann er hræddur við
pabba sinn. Vegna þess að
hann á að giftast bóndadótt
ur. Ekkjiu með skakkan trant
inn“.
„Munn er rétta orðið,
barn“.
„Munn, þá! En hann kær-
ir sig ekkert um hana“.
„Éinhver verður að tala
við föður þlnn og hans
strax“.
Fjóia setti olnbogana á
skrifborðið-
„Já, herra“, sagði hún, og
það birti yfdr svip hennar.
„Það er ráðið. En nú verð
ég að segja yður, hvernig
þetta vildi iti.l. Hann hefiur
verið á hælunum á mér í
langan tíma, ag ég gat ekki
að þessu gert. Annars hefði
ég aldrei gert það, trúið mér.
Og einu sinni í skóginum —
það var svo heiitt líka, hræði
lega heitt . . . “
„Þetta er nóg! Þetta, er
nóg!“ Hann starði þunrlega
á bókahilluna í skápnum.
,„En þér verðið að vita það
allt, svo þér getið í raun og
veni sagt föður mínum,
hvernig þetta vildi til. Ann-
ars mun hann aldnei skilja
það. Og það er aðalatriðið.
Þér verðið iað segja honum
líka, að ég hafi ekki sofið
almennilega í marga mán-
uði áður en það kom fyrir,
allt vegna hans“. Hún leiit á
hann. „Vegna þess að ég
elska bann. En jafnvel þetta
kvöld ætlaði ég alls ekki að
gera neitt annað en að leyfa
Sendisveinn óskast
„UtanrdkisráSuneytið
vantar röskan, x'áðvandan
pilt ,til sendif-erð'a frá 1.
ar í utanríkxsráðuneytinu“.
október n. k. — Upplýsing-
Laghentur
unglingur
getur fengið fasta
atvinnu.
Örnin Laugaveg 20.
Frá HuSI
E.s. Reykjanes
25. þ. m.
Einarsson, Zoega & Co. hf
Símar 6697 og 7797.
Hafnarhúsinu.
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSINSs ÖRN ELDING
3TÚLKAN: Þetta gengur ekki! frambitann, Kári, — og svo — KÁRI: Og svo slepp ég við að raka mig næstu vikurnar, mað-
Reyndu að bregða hæli undir ur--------