Alþýðublaðið - 17.02.1949, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Fimmtndagur 17. feijrúar 1949,
Útgefandi: Atþýðuflokknrlxut
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal
Þingfréttir: Helgi Sæmundssoa
Ritstjórnarsímar: 4901, 4902.
Auglýsingar: Emilía Möller.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmiðjan h.f
Ferðalangur um óupphitaðar bifreiðar í sérleyf-
isakstri á fjallvegum. — Æskulýðurinn á móii
útlendu söngvunum!
FERÐALANGUR skrifar mér
ef tirfarandi: „Undanfarið liafa
samgöngur austan yfir fjal! ver-
ið miklum erfiðleikum háðar
drepast úr kulda. Hefðum við
nú staðið föst og orðið að hýr-
ast í bifreiðinni klukkustund-
um saman, hvernig hefði þá
HUN VAít EKKI LÖNG,
fréttin, sem Alþýðublaðið
birti í gær frá fréttaritara
sínum í Kaupmannahöfn1, úm
þakkarskeytið, . sem Síokk-
ihólmsfundur norrænna kom-
múnista sendi Stalin um síð-
astliðna helgi „fyrir frum-
kvæði sovétstjórnarinnar í
því skyni að halda Norður-
iöndum fyrir utan sheimsveld-
issinnaðar ríkjasamsteypur“;
en hún er lærdómsrík. Þar
koma norrænir kommúnistar
til dyra eins og þeir eru.
*
Þegar kunnugt varð um
fyrirspurn sovétstjórnarinnar
í Osló á dögunum varðandi
fyrirætlanir Nor egs í sam- j
bandi við stofnun Norður-At-1
lantshafsbandalagsins, bland-'
aðist engum hugur um það,
að hér var um að ræða dul-
búna hótun hins rússneska
herveldis í því skyni að hræða
Noreg frá því að gerast aðili
að Norður-Atlantshafsbanda-!
laginu. Með þennan sannleika
var heldur ekki farið í neinar
felur í blöðum á Bretlandi.
Þar var hann sagður hispurs-
laust. En öll Norðurlanda-
blöð, sem nokkurs eru melin,
töldu fyrirspm'n sovétstjórn-
arinnar vera að minnsta kosti
algerlega ótilhlýðileg afskipti
erlends ríkis af utanríkismála-
stefnu Noregs. Það mun og
sannast að segja, að áhrif
hinnar rússnesku íhlutunar
hafi bæði í Noregi og annars
staðar á Norðurlöndum orðið
alveg öfug við það, sem ætlað
var. Norska stjórnin svaraði
fyrirspurninni kurteislega en
einarðlega, og hefur vaxið af.
En það er mál manna, að
flestir þeir Norðmenn, sem
áður voru í vafa um það,
hvort leita skyldi öryggis
fyrir land þeirra i Norður-At-
lantshafsbandalaginu, hafi við (
hina dulbúnu hótun sovét-
stjórnarinnar losnað við allar
efasemdir í því efni og séu
síðan ákveðnir talsmenn þess.
*
En einn er sá flokkur
manna á Norðurlöndum,
einnig ý Noregi, sem, >eins og
hin stutta Kaupmannahafnar-
frétt Alþýðublaðsins í gær
ber með sér, sýnir ekki slíka
þjóðarkennd, þegar landi
hans er ógnað, — að minnsta
kosti ekki, ef því er ógnað áf
Rússlandi. Það eru kommún-
istar. Þegar alMr aðrir flokk-
ar á Norðurlöndum eru ein-
huga um að vísa hinni dul-
búnu hótun sovétstjórnarinn-
ar við norsk stjórnarvöld á
vegna ófærðar. Hefur það oft
tekið margfalt lengri tíma að
koinast leiðina tií dæmis austan
lir Hveragerði en „normait“ er.
Hefúr bað og jafnvel komið
fyrir, að bifreiðar, hafa 'staðið
fastar í sköflum á fjallvegum
langtímum saman, cg geta
menn aiveg gert sér í hugar.
iund, hvernig fólki líður undir
slíkum kringumstæðum.
FYRIIt FÁUM DÖGUM var
ég fyrir austan fjall og dvaldi
þar nokkra daga. Undir eins og
ég gat, vildi ég komas-t heim
til Reykjavíkur og tók Stein-
dórsbifreið í Hveragerði, vonaði
ég að ég kærnist heim fljótlega
og datt ekki annað í hug en að
bifreiðfn væri upphituð. Mér
brá því heldur í brún, þegar ég
var kominn í farkostinn og
hann af stað og ég uppgötvaði,
að engin upphitun var í bifreið
inni.
ÞETTA ER svo furðulegur
trassaskapur og ábyrgðarleysi
að engu tali tekur. Menn munu
eklci geta talið, að þær bifreiðar
séu færar til að annast fólks.
flutninga á landi, og það um há
vetur, þegar allra veðra er von,
sem ekkí eru upphitaðar. Skil
ég ekki í öðru en að sá sérleyfis
hafi, sem hér á hlut að máli,
en það er víst elzta bifreiðastöð
landsins, Bifreiðastöð Steindórs,
sé með þessu hirðuleysi að
brjóta reglur, sem henni hljóta
að hafa verið settar, þegar hún
fékk sérleyfið.
ÉG VIL ALVARLEGA vekja
athygli þeirra, sem úthluta sér-
leyfunum á þessu. Það er hrein
morðtilraun við ferðafólk að
setja það í bifreiðar eins og ég
hef hér lýst. Það vildi mér til
happs í þessari ferð minni, að
Krýsuvíkurleiðin var alveg slétt
og þar engin snjóþyngsli, þó
vorum við þrjá tíma á leiðinni
úr Hveragerði og til Reykjavík.
ur — og fólkið var alveg að
farið?“
„KRISTJÁN ' SKRIFAR á
þessa leið: ,,Ég las pistil þinn í
dag með miklili ánægju. Þú ert
fyrstur til þess að minnast á og
fordæma það hneyksli, sem á
sér stað hér á nær öllum
skemmtunum, að nær eingöngu
eru sungnir erlendir söngvar,
og að það er næstum því orðinn
viðburður, að maður heyri
sunginn íslenzkan texta við
létt lög, ekki aðeins hér á dans.
leikjum og skemmtunum, held-
ur jafnvel í sjálfu ríkisútvarp-
HIÐ SVOKALLAÐA Þjóð.
varnarfélag er svo önnum kafið
vrð að halda æsingafundi út um
hvippinn og hvappinn í þjón-
ustu kommúnistískra flugu.
manna, sem hér eru til að draga
lokur frá dyrum á næturþeli,
að það má ekki vera að því að
sinna slíkum málum eins og
þessum, en marga þjóðrækna
unga menn og konur hef ég
heyrt tala um það, að hér ætti
einmitt þetta félag að koma til
skjalanna.
ÉG FULLVISSA þig um það,
að mikill fjöldi af æskumönn.
um Reykjavíkur hefur algera
skömm á þe.ssum faraldri er-
lendra söngva, sem hér er, og
að þessi æskulýður vill gjarnan
taka þátt í því að fá þennan
blett burtu numinn af skemmt-
analífi Reykjavíkur. Haltu á-
fram að skrifa um þetta. Það
■eru margir, sem fylgja þér af
heilum hug.“
GOTT ER að heyra það. Ég
vil til áréttingar því, sem ég
skrifaði í gær um þetta mál, að
eins segja þetta í dag: Þeir, seni
efna til skemtana, bera hér alla
ábyrgð á. Þeir eiga að koma í
veg fyrir þennan ljóta ósið. Og
við skulum vona, að þeir geri
það. En ef þeir gera það ekki,
(Frh. á 7. síðu.)
bug sem algerlega ótilhlýðileg-
um afskiptum af utanríkis-
málastefnu Noregs, safnast
forsprakkar norrænna komm-
únista á funcl í Stokkhólmi og
samþykkja, að senda Stalin
allra undirgefnast „þakkar-
skeyti fyrir frumkvæði sovét-
stjórnarinnar í því skyni að
halda Norðurlöndum utan við
heimsveldissinnaðar ríkjasam-
steypur“!
Með öðrum orðum: Þeir
skríða fagnandi og flaðrandi
að fótum hins rússneska ein-
ræðisherra og hylla hann fyr-
ir hótunina við Noreg og önn-
ur Norðurlönd!
*
Hafi menn á Norðurlöndum
hingað til ekki gert sér fulla
grein fyrir því, hvert hlutverk
kommúnista er utan Rúss-
lands, þá ætti þetta skriðdýrs-
lega þakkarskeyti norrænna
kommúnista til Stalins nú að
minnsta kosti að hafa tekið
af öll tvímæli um það. ESa
getur það orðiö augljósara en
af því, að þeir eru ekkert ann
að en flugumenn, kvislingar
Moskvuvaidsins, sem bíða
þess eins' að fá boð um, að
reka rýtinginn í bak þjóðar
sinnar, þegar henni er mest
nauðsyn á því að verja hend-
ur sínar.
Nú þegar kynoka norrænir
kommúnistar sér ekki við því,
að falla hundflatir fram fyrir
Stalin, frammi fyrir öllum
heimi, til þess að færa honum
þakkir og hylla hann fyrir ó-
tvíræðar hótanir í garð Norð-
urlanda. Og hvers mun þá af
slíkum mönnunú að vænta, ef
Norðurlönd ættu einhvern
tíma frelsi sitt og sjálfstæði
að verja gegn vopnaðri rúss-
neskri árás?
Alþýðublaðið
va'nt'ar ungling tii blaðburðar á
Seltjarnarnesi.
Talið við afgreiðsluna.
Sími 4900.
Álþýðublaðið
Jón Sigurðsson:
í ÞJÓÉVILJANUM í GÆR
bera kommúnistar sig rnjög upp
undan því, að samninganefnd
Sjómannafélags Reykjavíkur og
Sjómannafélags Hafnarfjarðar
liafi elcki viljað taka við þeim
Birni Bjarnasyni og Jóni Rafns
syni við samningaumleitanir
þær, er nú fara fram milli sjó
mannafélaganna og togaraeig-
enda, en Björn og Jón kváðu
sig fulltrúa ákveðinna félaga
við samningagerðir þessar.
í Þjóviljagrein sinni í gær
finna skriffinnar blaðsins hvöt
hjá sér til þess að átelja stjórn
Alþýðusambandsins í sam.
bandi við mál þetta og hagræða
sannleikanum á þann veg, er
þeir telja sér þénanlegast.
Með því að mál það, sem
hér um ræðir varðar mjög
sambandsfélögin, finn ég
ástæðu að skýra þegar í stað frá
afskiptum Alþýðusambandsins
af málinu, þótt stjórn þess hins
vegar leggi >ekki í vana sinn að
eltast við aðkast það, er komm
únistum þóknast alla jafnan að
vera með.
Þann 10. þessa mánaðar
barst Alþýðusambandi íslands
bréf frá þeim Jóni Rafns-
syni og Birni Bjarnasyni, þar
sem þeir tjá stjórn Alþýðusam
bandsins, að samninganefnd sjó
mannafélaganna við Faxaflóa
væri ekki fáanleg til samstarfs
við þá. Strax næsta dag sendi
ég sjómannafélögunum í Reykja
vík og Hafnarfirði afrit af
bréfi þeirra Jóns og Björns og
óskaði umsagnar félaganna, við
víkjandi umkvörtun þeirra, og
upplýsinga um, hvað þau hyggð
ust fyrir í þessum efnum, og
tók skýrt fram, að allir gætu
verið sammála um, að eðlileg-
ast væri og vænlegast til árang
urs, að félögin öll gætu orðið
sameiginlegur aðili að þeim
samningi, sem væntanlsga yrði
gerður.
Stjórnir sjómannafélaga
Reykjavíkur og Hafnarfjarðar
svöruðu bréfi þessu strax dag
inn eftir þ. e. 12. þ. m., en í
svari sínu skýrðu stjórnirnar frá
ástæðum þeim, er þær hefðu
fram að færa gegn því að
hleypa þeim Jóni og Birni að
samningaumleitunum.
Á reglulegum fundi sínum. s.
1. mánudag (14. þ. m.) tók mið
stjórn Alþýðusámbandsins svo
mál þetta fyrir og 1 gerði í því
svofellda samþykkt:
„Sambandsstjórn lítur svo á,
að sambandsfélögunum sé hin
mesta nauðsyn, að sem bezt sam
vinna ríki ávalt þeirra í mill.
um, og hvetur þau til þess að
ieggja sig fram um, að svo rnegi
vera. Samfoadsstjórn harmar
því, að mjög virðist á það hafa
skort hjá hinum ýrnsu sambands
félögum, er aðilar munu verða
að hinum væntanlegu samning
um um kaup og kjör togarasjó
manna, að samstarfsvilja hafi
gætt hjá þeim sem slcyldi og
skorar á þau að endurskoða a£
stöðu sína með tilliti til þess,
að vinsamlegt samstarf megi
ríkja þeirra í millum við lausn
þeirrar deilu, sem þau eiga nú
í við togaraeigendur. í þessu
sambandi vill sambandsstjórn
benda á, að henni er ekki kunn
ugt um, að komið hafi fram
neinar óskir um samstarf við
samninganefnd Sjómannaféiags
Reykjavíkur og Sjómannafélags
Hafnarfjarðar frá stjórnum
þeirra sambandsfélaga, er þeir
Jón Rafnsson og Björn Bjarna
son telja sig fulltrúa fyrir og
telur því mikilvægt, að stjórnir
viðkomandi félaga æski form-
lega slíkrar samvinnu og taki
jafnframt til athugunar, hvort
ekki myndi teljast heppilegt til
að samvinna tækist, að þau fælu
umboð sitt mönnum úr eigin fé
lögum, þar eð samstarf samn.
inganefndar Sjómannafélags
Reykjavíkur og Sjómannafélags
Hafnarfjarðar annars v>egar, og
þeirra Jóns Rafnssonar og
Björns Bjarnasonar hins vegar,
virðist með öllu útilokað“.
Samþykkt þessi, var þeim
Jóni og Birni látin í té með bréfi
strax daginn eftir.
Hér hefur þá verið rakin með
ferð málsins af hendi sam
bandsstjórnar og kemur skýrt í
ljós, að ásakanir þær, er í Þjóð
vilja greininni felast, á hendur
stjórn Alþýðusambandsins um,
að hún hafi legið á málinu og
dregið afgreiðslu þess, hafa
ekki við nein rök að styðjast;
því öllum >má ljóst vera, að frá
10. febrúar, er Alþýðusamband
inu barst bréf þeirra Jóns og
Björns, til mánudagsins 14.
sama mánaðar, er sambands-
stjórn afgreiddi málið, er ekki
vikutími, auk heldur hálfur
mánuður, eins og >gefið >er í
skyn í áminnstri Þjóðvilja.
grein, að málið hafi verið í
höndum sambandsstjórnar.
Að 'síðustu.tel ég rétt að taka
það fram, að þótt hin fyrrver
andi kommúnistíska sambands
stjórn léti sér sæma að gefa út
alls konar dagskipanir, sem
enga stoð höfðu í lögum sam-
takanna, þá hefur núverandi
(P’hh. 4 7. síðu.)