Alþýðublaðið - 24.02.1950, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐÍÐ
Föstudagui- 24. febrúai' 1950
vantar ungling til blaðburðar við
Laugaveg.
Alþýðublaðið
DEYFÐ YFIR ÞINGSTORFUM
Fólk í höfuðstaðnum þykist
hafa veitt því athygli, að al-
þingi vort sé venju fremur at-
hafnalítið þessa dagana, —
aldrei þessu vant. Hefur þetta
að sjálfsögðu orðið til þess að
koma af stað ýmsum kynjasög-
um um orsökina; hafa sumir
talið deyfðina stafa af því að
þingmenn ættu svo annríkt bak
við tjöldin, að þeir hefðu yfir-
leitt ekki tíma til að leika á
sjálfu sviðinu; stæði baktjalda-
orustan um mikilsverðar á-
kvarðanir varðandi ódregin
strik, og svo framvegis. Vitan-
lega er þetta tilhæfulaus upp-
spuni. Sömuleiðis það, að tveir
stærstu þingflokkanna hafi nú
efnt til bændaglímu, sér til
skemmtunar, og séu húsmæður
ílokkanna kjörnar til að veita
sigurvegaranum verðlaunin. —
Nei, hvorugt hefur þetta við
rök að styðjast. Sennilegri þykir
oss sú saga, enda þótt vér tök-
um ekki á henni neina ábyrgð,
að maður nokkur, sem vér get-
um okkar á milli kallað Jón
Stef (og er þó hvorki átt við
málarann né doktorinn), sé sú
. persóna, er með réttu má kenna
um þessa þingdeyfð, — því að
hún er staðreynd, hvað sem
öðru líður.
Höfum vér heyrt því fleygt,
að nefnd persóna hafi labbað
sig upp á alþingi með skjal eitt
mikið og afhent forsetum. Var
í skjalinu krafa, rökstudd með
greinagerð í 99 fiðum og 999
tilvitnunum um skatt til handa
nefndum Jóni, eða öllu heldur
firma hans, af öllum lögum, sem
, hið 1020 ára gamla alþingi ís-
lendinga hefur samið, er að
, semja og á eftir að semja; item
fyrir notkun þess á Gulaþings-
lögum, Frostaþingslögum, Grá-
gásarlögum, Jónsbókarlögum,,
ólögum, — svo og ýmsum öðr-
um lögum, bæði þeim, er bing-
menn kváðu í búðum sínum til
forna og hinum er þingmenn
síðari alda hafa raulað einradd
, að á kringlu eða sungið poly-
. foniskt í þingveizlum.
Fylgdi og með kröfuskjali
þessu sundurliðaour reikning-
ur yfir útreiknaðan hundraðs.
hluta vergum tekjum, sem
: kröfuhafi taldi sér í skatt
bera; var það mikil upphæð, en
þó einkum af tollalögum og
skattalögum, svo og álitleg
fúlga af hegningarlögum, — en
þó hæst af áfengissölulögum og
áfengisvarnarlögum. Summa
skattsins var skráð á sértsakt
blað, með viðfestir pappírs-
ræmu úr reikningsvél, tuttugu
heilar rúllur og tætlur af sjö
öðrum, — en summan var svo
fjölstöfuð, að minnti mest á
stj*arnfræðilega útreikninga, og
þó þannig að ljósárunum hefði
verið breytt í klukkustundir.
Fékk forseti hóstakast, er hann
leit á reikninginn--------
Var síðan skotið á lokuðum
fundi og reikningurinn tekinn
til athugunar. Kom brátt í ljós,
að lítt dugði ríkissjóður til
slíkrar greiðslu, og ekki stórum
fremur þótt skuldir allar, laus-
lega áætlaðar, væru meotaídar.
Var þá tekið að virða beinar og
óbsínar eignir ríkisins, þar á
meðal Litla-Hraun og' hluti í
Hæringi, og kom allt í sama
stað niður---------
Og nú er, sem sagt, setið á
flokksfundum og lokuðum fund
um og rædd krafan og hvað til
bragðs skuli taka, — að sagt
er. Höfum vér heyrt að til mála
hafi komið að bjóða „f.ands-
útgáfunni H.F.“ einkaútgáfu
rétt af öllum alþingistíðindum,
sönnum og loknum, svo hafi og
bæði hagyrðingar þingsins og
stórkáld boðið allar sínar stök-
ur og stærri yrkingar sem einka
framlag sitt, item hafi til
greina komið að talca allt bak-
tjaldamakk á stálþráð til yfir-
færingar á grammófórtplötur, og
yrði allt þetta boðið nefndu
firma, svo fremi, sem firmað
vilji að sér taka lúkningu kröfu
skuldar Jóns.
Þá hefur það og einnig heyrzt,
að Hermann hafi boðizt til að
ganga á hólm við Jóninn og
ganga af honum, — að minnsta
kosti, — dösuðum. Einnig hafi
þeir Bjarni og Skúli boðizt til
að freista að kveða hann niður
og Jóhann Þ. hreift því, að ef
til vill gæti hann reynt að
pækilsalta Jóninn niður í tunnu,
ef hann hefði nokkra tóma
tunnu handbæra.
Þá er því og logið, að ein-
hver óábyrgur þingmaður hafi
stungið upp ó því að þingið bara
refjaðist við að greiða kröfuna.
Þingfréttaritari
Brotinna penna
L. S.
Eric Ambler
„En hvers vegna er það furðu-
leg, hugmynd?“
„Ef þér hefðuð talað við
hann, þá hefðuð þér fljótlega
komizt að raun um það, að það
væri mjög fráleitt að ætla að
hann fengist við svo hættuleg-
an atvinnuveg“.
„Kannske. José er alltaf á-
kaflega tortrygginn gagnvart
fólki. Hann heldur allt af að
allir séu eitthvað að dy!ja“.
„í sannleika sagt myndi ég
álíta það meðmæli með hverj-
um manni, ef José torcryggði
hann“.
„O, o, — José tortryggir svo
sem ekki alla. Það megið þér
ekki halda. Hann hefur bara
áhuga á öllu, sem er í kring-
um hann og brýtur heilan um
það Hann er alltaf að snuðra
um fólk. Hann álítur að við
séum öll hálfgerðar skepnur.
Honum kemur aldrei neitt á
óvart í fari fólks hversu slæmt
sem það er“.
„Hann virðist vera heimsk-
ingi“;
„Þér skiljið José ekki. Hann
hugsar ekki ljótar hugsanir og
heldur alls ekki fallegar hugs-
anir. Hann sér hlutina aðeins
sem hluti og ekkert annað.
Hann segir, að það, sem kunni
að vera gott fyrir einn, geti
verið slæmt fyrir annan. Þess
vegna sé það hrein vitleysa að
vera að tala um illt eða gott.
Það sé í raun og veru hvorugt
til“.
„En fólk gerir stundum góð-
verk aðeins af því að það eru
góðverk“.
„Nei, fólk gerir stundum
góðverk af því að það gleður
það sjálft að gera góðverk þá
stundina. Það segir José“.
„Hvað þá um fólk, sem hætt-
ir við að gera öðrum illt af því
að því skilst að það sé illt?“
„José segir, að ef maður ætli
sér endilega að gera eitthvað,
þá hugsi maður ekki hætishót
um það, hvaða álit aðrir hafi á
honum fyrir það. Ef hann er
svangur, þá muni hann stela
til að seðja hungur sitt. Ef hann
er í raunverulegri hættu, þá
muni hann drepa. Ef hann
verður ofsahræddur, þá verði
hann grimmur. Hann segir, að
það hafi verið fólk, sem leið
vel og hafði nóg af öllu, sem
fann upp hugmyndina um gott
og illt, og það hafi það gert
til þess að geta afsakað sig
gagnvart þeim, sem liðu skort
og bjuggu við öryggisleysi.
Þao, sem maður geri, velti á
því hvers hann þarfnist. Þetta
er mjög einfalt mál. Þér eruð
ekki' morðingi. Þér segið að
morð sé glæpur. José mun
segja, að þér séuð í raun og
veru alveg eins mikill morðingi
og Landru og Weidman, en það
sé bara sá munur á, að ham-
ingjan hafi verið yður hliðholl
svo að þér þurfið ekki að
fremja morð. Það var einhver,
sem sagði honum einu sinni,
að til væri þýzkur málsháttur,
sem hljóðaði eitthvað á þá leið,
að maðurinn væri api í dular-
gervi, og hann hefur það allt
af á vörunum".
„Og eruð þér á sömu skoðun
og José? Ég á við það, að allir
menn séu í raun og veru morð-
ingjar. Já, ég á við skoðun
bans á því, hvers vegna fólk sé
það sem það er“.
„Mér er alveg sama. Ég er
hvorki samþykk honum eða
ósamþykk. Sumt fólk er gott
og sumt fólk vont. Það fer eft-
ir því hvernig það kemur fram
við mig. Sumt fólk er stundum
gott og stundum vont“. Hún
gaf honum hornauga. „Stund-
um eruð þér góður og stundum
eruð þér slæmur".
„En hvað segið þér þá um
sjálfa yður?“ .
Hún brosti. „Mig? O, ég er
líka stundum góð. Þegar ein-
hver er góður við mig,. þá er
ég eins og engill“. Svo bætti
hún við: „José álítur að hann
sé eins vitur og guð almáttug-
ur“.
,,Já, ég hef komizt að því“.
„Yður er ekki um hann gef-
ið. Það kemur mér ekki á óvart.
Það eru bara gamlar ko-nur,
sem verða hrifnar af honum“.
„Lýst yður vel á hann?“
„Flann er dansfélagi minn.
Það er atvinnan, sem tengir
okkur saraan".
„Já, þér voruð búnar að segja
mér það. En þykir yður vænt
um hann?“
„Stundum kemur hann mér
til að hlæja. Hann segir oft
skemmtilega hluti um fólk.
Munið þér eftir Serge? José
sagði, að hann myndi stela
blómum af leiði móður sinnar,
ef honum biði svo við að horfa.
Ég hló mikið að því“.
„Já, ég get trúað því Viljið
þér koma inn og fá yður glas
með mér?“
Hún leit á lítið silfurúr á
úlnliðnum og sagðist gjarnan
vilja það.
Þgu fóru niður. Einn af yfir-
mönnum skipsins hallaðist
fram á barinn og hélt á bjór-
glasi. Hann var að tala við
þjóninn. Um leið og Graham
pantaði vínið, sneri yfirmaður-
inn sér að Josette og horfði á
hana. Það var auðsýnilegt, að
hann hélt að hann gæti haft
áhrif á konur, dökk augu hans
störðu í augu hennar meðan
bann talaði við hana. Graham
hlustaði á ítölskuna, sem
streymdi af vörum hans, en yf-
irmaðurinn leit ekki við hon-
um. Hann var ánægður með
það og drakk úr glasi sínu. Það
var ekki fyrr en kallað var til
mrðdegisverðar og Haller gekk
inn, að honum varð það ljóst,
að hann hafði ekki skipt um
borð.
Þjóðverjinn kinkaði vin-
gjarnlega kolli um leið og Gra-
ham tók sér sæti við hlið hans
við borðið. „Ég bjóst ekki við
því að ég fengi að njóta fé-
lagsskapar yðar í dag“
„Ég gleymdi gjörsamlega að
tala við þjóninn. Ef þér . . .“
„Nei, alls ekki. Mér þykir á-
kaflega vænt um betta“.
„Hvernig líður konu yðar?“
„Betur, þó að hún sé enn
ekki svo frísk, að hún geti
komið til matar. En ég fór með
hana út á þilfar í morgun og
við gengum þar dálitla stund.
Ég sýndi henni sjóinn. Þetta
er leiðin, sem Xerxes fór með
flota sinn, þegar hann beið ó-
sigurinn mikla við Salamis. I
augum Persa var gráa röndin
út við sjóndeildarhringinn land
Þemistoklesar og Forn-Grikkja.
Það getur vel verið að yður
finnist sem ég sé of viðkvæm-
ur, en mér finnst að gráa rönd-
in sé land Venesilos og Metax-
as. Og það finnst mér bölvað.
Þegar ég var ungur, dvaldist ég
um skeið við þýzku rannsókn-
arstofnunina í Aþenu“.
„Ætlið þéf í land í dag?“
„Nei, ég held ekki Aþena
minnir mig á það, sem ég veit
fullvel nú þegar, að ég er orð-
inn of gamall. Þekkið þér borg-
ina?“
„Það er af skornum skammti.
Ég þekki Salamis miklu bet-
ur“.
„Það er víst aðalflotastöð
Grikkja".
Graham svaraði játandi
helzt um of kæruleysislega.
Haller brosti útundan sér og
leit til hans. „Ég bið yður af-
sökunar. Mér skilst að ég sé
að spyrja um hluti, sem mér
koma ekki við“.
„Ég ætla að fara í land og
kaupa mér nokkrar bækur og
enskar sígarettur. Get ég orðið
yður að nokkru liði?“
„Þakka yður fyrir, en ég held
að ég þarfnist ekki neins. Ætl-
ið þér að fara einn?“
„Tyrkneski farþeginn, Ku-
velti, hefur beðið mig um að
fá að vera með. Hann heíur
aldrei fyrr komið til Aþenu“.
Haller bretti brúnirnar. „Ku-
velti: Það heitir hann. Ég tal-
aði við hann í morgun. Hann
talar ágætlega þýzku, en þekk-
ir lítið til Berlínar“.
„Hann talar líka ensku og
einnig frösnku rojög vel. Hann
virðist hafa ferðazt mjög mik-
ið“.
Það rumdi í Haller. „Ég
skyldi hafa haldið, að Tyrki,

o

é&i
«L<<XW
( I
||§p:|pt
:Mmm ■ rc
Í‘£*PÍP',''S: ?
' ' .'M/