Alþýðublaðið - 26.04.1950, Blaðsíða 4

4
ALÞVÐUBLAÐIÐ
Miðvikudagur 26. april 1950.
títgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Ritstjóri: Stefán Pjetursson.
Fréttastjóri: Benedikt Gröndal.
Þingfréttir: Helgi Sæmundsson.
Ritstjórnarsimar: 4901, 4902.
Auglýsíngar: Emiiía Möller.
Auglýsingasími: 4906.
Afgreiðslusími: 4900.
Aðsetur: Alþýðuhúsið.
Alþýðuprentsmíðjan h.f.
Aðeins grýla!
MORGUNBLAÐIÐ kann því
illa, að mynd íhaldsins sé
brugðið upp fyrir mönnum í
spegli þeirrar gagnrýni, sem
Alþýðublaðið heldur uppi á nú
verandi ríkisstjórn. Þessi
mynd, segir Morgunblaðið í
gær, er ekkert annað en grýla.
„Alþýðublaðið gætir þess ekki,
að fólkið veit, að. á stjórnar-
tímabili sínu hafði „fyrsta
stjórn AlþýðuflokksinS" for-
ustu um hækkaðar álögur, á-
lagningu söluskatts og stór-
fellda útgjaldahækkun fjár-
laga“, og „að þegar núverandi
ríkisstjórn var mynduð, var
svo komið, þrátt fyrir stjórnar
forustu Alþýðuflokksins í hálft
þriðja ár, að atvinnuvegir þjóð
arinnar stóðu á glötunarbarmi
og atvinnuleysi og örbirgð
blasti við almenningi“. „íslend
ingar munu þess vegna ekki
áfellast þá ríkisstjórn fyrir ó-
þjóðhollt íhald, sem nú kynni
að beita sér fyrir sparnaði“ og
„íhaldsgrýla Alþýðublaðsins er
þess vegna fyrirfram dauð“.
Þannig farast Morgunblaðinu
orð í gær.
Með öðrum orðum: Af því
að núverandi ríkisstjórn tekur
við „atvinnuvegum þjóðarinn-
ar á glötunarbarmi“, eins og
Morgunblaðið kemst að orði. er
ekki hægt að kalla hana íhald,
þótt úrræði hennar séu öll á
einn veg: að skerða kjör og rétt
indi aHþýðunnar til þess, að
hinir fáu ríku geti haldið á-
fram að græða. En það er al-
ger misskilningur hjá Morgun-
blaðinu, ef það heldur, að það
séu úrlausnarefnin, sem skera
úr um það, hvort ríkisstjórn er
íhaldssöm eða ekki. Nei, það
eru úrræði hennar, sem skera
úr um það.
Núverandi ríkisstjórn er líka
alls ekki sú fyrsta, sem tekur
við „atvinnuvegum þjóðarinn-
ar á glötunarbarmi“, eins og
Morgunblaðið segir. Þeir voru,
eins og allir vita, þegar á glöt-
unarbarmi, er stjórn Stefáns
Jóh. Stefánssonar tók við af
stjórn Ólafs Thors fyrir rúm-
um þremur árum. Sú stjórn
hafði bara önnur úrræði til
þess að halda atvinnuvegunum
í gangi og tryggja öllum at-
vinnu, en stjórn hins samein-
aða íhalds, sem nú hefur tekið
við.
Stjórn Stefáns Jóhanns fór
í þessu skyni leið stöðvunar-
innar, — hélt verðbólgunni og
dýrtíðinni í skefjum með því
að greiða niður, með framlög-
um úr ríkissjóði, verðlag á inn
lendum nauðsynjum og styrkja
með ríkisábyrgð á lágmarks-
fiskverði þann hluta útflutn-
ingsframleiðslunnar, sem ekki
bar sig. Vitanlega varð stjórn
Stefáns Jóhanns að a|la fjár í
þessu skyni; en hún gerði það
með skatta- og tollaálögum,
sem mjög lítið komu við allan
almenning, þegar söluskattur-
inn er undan skilinn, en þeim
DAG EFTIR DAG er Fram-
sóknarflokkurinn inntur eft-
ir því, hvenær vænta megi
hinna boðuðu „hliðarráðstaf-
ana“ gengislækkunarinnar,
sem Hermann og Eystemn
ræddu mest um í útvarpsum-
ræðunum rétt áður en þeir
gengu í flatsængina fneð í-
haldinu. En Framsóknar-
flokkurinn lætur á sér standa
að svara. Hins vegar viðhef-
ur Tíminn þann vopnaburð
að halda því fram, að Al-
þýðublaðið sé „málgagn
eymdarinnar11 af því að það
segir afdráttarlausan sann-
leikann um áhrif gengislækk
unarinnar og telur upp því
til sönnunar dæmin, sem
stjórnarblöðin þegja um.
Tíminn ímyndar sér senni-
lega, að sjálfur sé hann „mál
gagn velmegunarinnar", þar
eð- Framsóknarflokkurinn
fátti hugmyndina að gengis-
lækkuninni og gerðist sam-
herji íhaldsins um fram-
kvæmd hennar, en sem kunn
ugt er fullyrtu gengislækk-
unarpostularnir, að þc-tta úr-
ræði þeirra leiddi til lausnar
á öllum vandamálum samtíð-
arinnar.
MAÐUR SKYLDI ÆTLA, að.
Framsóknarflokkurinn væri
meira en lítið hreykinn yfir
hlutskipti sínu af mannalát-
um Tímans að dæma. En það
er síður en svo. Forustumenn
Framsóknarflokksins eru að
vísu þrjózkir rnenn og ein-
þykkir í meira lagi. En þeir
hafa sjón og heyrn eins og
annað fólk. Þeim dylst auð-
vitað ekki, að vörur stór-
hækka í verði en kaupgetan
minnkar að sama skapi. Þeir
heyra, að gengislækkunin er
fordæmd jafnt við sjó og í
sveit. Þeir finna auðvitað til
þess, að pólitískur ferill
Framsóknarflokksins frá því
í fyrrasumar er hrakningur
um fenjamýri. Og nú hefur
Framsóknarflokkurinn hafn-
að í flatsæng hjá íhaldinu,
Steingrímur, Hermann og
Eysteinn eru orðnir. pólitísk-
ir rekkjunautar B’jörns Ól-
afssonar, Ólafs Thors og
Bjarna Benediktssonar!
FRAMSÓKNARFLÓKKUR-
INN er blátt áfram hræddur.
Hann óttast fólkið í landinu,
fyrrverandi kjósendúr sjálfs
sín sem aðra, enda hefur
hann svikið þetta fólk á lúa-
legasta hátt. Hann veit á
hverju hann á von. Flokks-
þing Framsóknarflokksins
átti að fara fram í þessum
mánuði. Því hefur bersýni-
ÞETTA ERU SUMARDAG-
AR og sumariff kemur snemma.
Það sat gamall rnaffur í gömlum
báta suffur í Skerjafirði og
greiddi net. Hann sagffist vera
búiim að stunda hrognkelsaveiði
í fjölda mörg ár og hann gæti
ekki hætt því orffiff. „Veiðin er
heldur treg núna og svo hefur
lögreglustjóri risiff upp á aftur-
lappirnar. ef hann þá hefur
nokkrar og bannað okkur aff
selja rauðmaga þar sem alitaf
hefur verið Ieyft að selja liann.
Kannske er þetta ein af hliffar-
ráffstöf ununum ?“
ÞETTA SAGÐI IIANN og það
voru liörkudrættir í skegginu á
honum, og gleitni í augnakrók-
unum. „Ætlaðir þú kannske að
fá rauðmaga?“ Mér fannst endi
lega að hann mundi skrifa rauð
maga með stórum staf. „Nei, ég
ætlaði ekki að fá rauðmaga, en
ef þú ættir signa grásleppu, þá
mundi ég kannske kaupa hana.“
Já, hann fór á hjólum eftir signu
grásleppunni og talaði meira
um lögreglustjórann. „Aldrei
hefði Jón minn Hermannsson far
íð að banna okkur að selja rauð
magann“, sagði hann., ,En þess-
ír ungu menn og nýju hafa allt
á hornum sér. En hann skal
,,lúffa“, skal ég segja þér.“
ÉG VEIT EKKI hvort lög-
reglustjórinn ,lúffar“, en hitt
finnst mér allt of mikil tiltskt-
arsemi að leyfa ekki þessum
rauðmagaföngurum í Skerja-
firði og á Grímsstaðaholti að
selja rauðmagann sinn á þessum
hornum sem þeir hafa haldið síð
an átján hundruð og súrkál.
Þessi sala fer ekki fram nema
í nokkrar vikur á ári. Ef ég væri
lögreglustjóri, þá myndi ég
„lúffa“ fyrir’ gömlu mönnun-
um og þykja sómi að.
EN ÞETTA ER VÍST einhver
allsherjar herferð. Blómamaður
sagði mér að búið væri að
banna honum að selja blóm á
horninu sínu. Það skil ég nú
alls ekki. Alls staðar í heimin-
um er leyft að selja blóm á göt-
um úti. Hvaða tiltektir eru
þetta? Ef til vill hafa blóma-
vtrzlanirnar krafizt þess að
þessi sala væri bönnuð, en þær
eru ekki einar um þetta heldur
og almenningur. Mér vitanlega
er heldur ekki bannað að selja
svona lagað á götunum, enda er
mér sagt að þetta sé gert sam-
kvæmt einhverri reglugerð,
sem eigi að fara að semja!
BROSLEGT ER ÞETTA. Ég
held að bezt sé að semja reglu-
gerðirnar fyrst, fá þær síðam
staðfestar og framkvæma þær
svo. Annars veit ég ekki betur
en að mjög mörg ákvæði lög-
reglusamþykktarinnar séu. þver
brotin daglega. Væri ekki ráð-
legra að hamla á móti því, láta
hendur standa fram úr ■ ermum
gagnvart sökudólgunum og hlif
ast ekki við, heldur en að vera
að eltast við saklausa rauðmaga
fangara, sem birtast okkur einu
sinni á ári með sælgæti sitt og
blómamennina, sem gkkert hafa
nema fallegt í frammi til áð
gleðja almenning. Ég held að
lögreglustjórinn ætti að
„lúffa“.
Hannes á horninu.
V'
mun harðar við braskaralýð
inn. Og þetta blessaðist vel í
hart nær þrjú ár. Framleiðslan
hélt áfram til lands og sjáv-
ar af fullum krafti og allir
höfðu atvinnu við mannsæm-
andi lífskjör. Og þetta hefði
getað haldið áfram að bless-
ast, ef borgaraflokkarnir,. sem
báðir áttu sæti í stjórn Stefáns
Jóhanns, með Alþýðuflokkn-
um, hefðu ekki brugðizt stefnu
hennar með því að halda hlífi-
skildi yfir samvizkulausum
verðhækkunum og svartamark
nðsbraski af því, að þeim þótti
gæðingar sínir ekki græða nóg
og gerðu sér von um að geta
aukið gróða þeirra á kostnað al
■nennings með því að fella
gengi krónunnar!
Nú hafa íhaldsflokkarnir
fengið vilja sinn. Þeir hafa í
krafti kosningaúrslitanna í
haust fengið stjórn landsins í
sínar hendur og framkvæmt
gengislækkun krónunnar, sem
þeir árum saman hafa barlzt
fyrir, en fengu ekki fram-
gengt meðan .Alþýðuflokkurúin
gat að verulegu leyti mótað
r.tjórnarstefnuna. Og hyer er
dvo árangurinn? Svo að segja
daglega berast fréttir um nýj-
ar, gífurlegar verðhækkanir á
innfluttum nauðsynjum, sem
ekki aðeins skerða stórkostlega
kjör Verkalýðsins og alls launa
fólks, eins og fyrir mátti sjá,
heldur og eru blátt áfram að
rliga smáframleiðendur lands-
ins, einkum bátaútvegsmenn,
kvo að til beinnar stöðvunar
Dg hruns horfir fyrir atvinnu-
veg þeirra! Og þetta er nú sá
atvinnuvegur, sem alveg sér-
staldega átti að bjarga með
gengislækkuninni, að því er
Morgunblaðið segir! Það eru
aðeins stórútgerðarmenn, heild
salar og aðrir braskarar, sem
græða á gengislækkuninni. í
þeirra vasa renna þær 100 til
120 milljónir, sem með gengis-
lækkuninni eru teknar úr vös-

um almennings. Hann er lát-
inn borga brúsann!
Það er ekki að furða þótt
Morgunblaðið sé ánægt með
þetta og hneykslað yfir því, að
Alþýðublaðið skuli dirfast að
kalla það íhald. En. fyrir hið
vinnandi fólk, sem nú verður
að spara við sig það nauðsyn-
legasta til þess að gæðingar í-
haldsins geti haldið áfram að
græða og lifa í vellystingum
praktuglega er íhaldið engin
grýla, heldur óhugnanlegur
veruleiki, sem lagst hefur á
bjóðina eins og martröð með
tilkomu núverandi ríkisstjórn-
ar og mergsýgur hana. íhaldið
er því miður ekki dautt. Það er
enn við lýði og alltaf sjálfu sér
i.íkt.
Mæðrafélagið tekur
garðlönd tii ræktunar
Á ÞESSU VORI mun Mæðra
félagið bæta nýjum þætti í
starfsemi sína og hyggur að
þessi nyjung geti orðið félags-
konunum bæði til hagsbóta og
yndisauka.
Félagið hefur fengið garð-
land til ræktunar hjá Reykja-
víkurbæ og er hugmyndin, að
félagskonurnar fái þar stykki,
sem þær hafi sjálfar til afnota.
Nokkur hluti landsins verður
svo sameiginlegur jarðepla-
garður í rnnsjá félagsins.
Öll jarðvimisla og annað,
sem mögulegt er að koma stór-
virkum tækjum að, verður
unnið með vélum. Holl ráð ög
leiðbeiningar um tilhögun og
vinnubrögð mun framkvæmda-
nefndin sjá mn að konurnar fá.
í dag og á morgun gefa þær
Katrín Smári, sími 3574, og
Katrín Pálsdóttir, sími 6187,
fyllri upplýsingar varðandi
garðana, og ættu þær félags-
konur, sem vilja vera með í
þessu, að setja sig strax í sam-
band við þær.
Sumardagar. — Talað við rauðmagafangara og
blómamann. — „Lúffar“ lögreglusíjórinn?
S
S
s
s
Hrœddur íiokkur
lega verið frestað, þar eð
þess hefur ekki verið getið
einu orði í Tímanum. Leið-
togum Framsóknarflokksins
stendur þannig beygur af
trúnaðarmönnum flokksins,
hvað þá hinum óbreyttu
fylgjendum hans. Svo fjarri
fer því, að Tíminn geti talizt
„málgagn velmegunarinnar“.
Sannleikurinn er sá, að
Framsóknarílokkurinn er í
dag uppmáluð eymdin.
SKRIFFIþíNUM TÍMANS
væri holt að hyggja að þess-
um staðreyndum, þegar þeir
eru að áfellast Alþýðuflokk-,
inn fyrir afstöðu' hans til
gengislækkúnarinnar. Leið-
togar Framsóknarflokksins
óttast svo mjög, að fólldð í
landinu, einnig fyrrverandi
kjósendur Framsóknarflokks-
ins, séu á sömu skoðun um
gengislækkun'i®a og núver-
and| stjórnarsamvinnu og A1
þýðublaðið, að þeir þora ekki
að halda flokksþing á tilsett-
um tíma. Flokksþingi _sínu
geta þeir frestað von úr viti.
En þeir fresta ekki dómi
þjóðarinnar. Hann fellur á
réttum stað og rétturn tíma
og verður leiðtogum Fram-
sóknarflokksins áreiðanlega
minnisstæour.
VEGNA ummæla bréfritara,
sem birtust í heiðruðu blaði
yðar í dag, vil ég fyrir hönd
dómnefndar um leikrit í leik-
ritasamkeppni Þjóðleikhússins
taka þetta fram:
Leikritið Útlagar eftir
Landa var sent Þjóðleikhúsinu
af umboðsmanni höfundarins,
herra Kristjáni Eldjárn þjóð-
miniaverði, og var leikritið á
dönsku, en tekið fram í bréfi
umboðsmanns, að leikritið
myndi verða sent í íslenzku
bandriti innan stundar. Dóm-
nefndin óskaði þess að fá leik-
ritið í íslenzkri gerð og á
henni byggði nefndin úrskurð
sinn.
S. h. dómnefndar..
Lárus Sigurbjörnsson
ritari nefndarinnar.
AuglysiS í
Alþýðublaðinu!
/