Tíminn - 09.02.1964, Blaðsíða 7

GIDSKE ANDERSON
i
Útgefi ndi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Tómas Árnason. — Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson Cáb). Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Indriði
G. Þorsteinsson. Fulltrúi riLstjómar: Tómas Karlsson. Frétta-
stjóri: Jónas Kristjánsson. Auglýsingastj.: 'Sigurjón Davíðsson.
Ritstjórnarskrifstofur f Eddu húsinu, símar 18300—18305. Skrif
stofur Bankastr. 7. Afgr.sími 12323. Augl., sími 19523 Aðrar
skrifstofur, sími 18300. Áskriftargjald kr. 80,00 á mán. innan-
iands. í lausasölu kr. 4.00 eint. — Prentsmiðjan EDDA h.f —
Lóðabraskið í Reykjavík
Lóða- og byggingamál eru einn af höfuðþáttum í stjórn
borgar og kaupstaða. Þessi mál hafa lengi verið í miklum
ólestri í Reykjavík undir stjórn Sjálfstæðisflokksins- Það
er ekki einungis, að þar hafi ríkt hið versta misrétti, þar
sem vinum og gæðingum hinna harðpólitísku stjórnar-
valda í borginni hefur verið ívilnað með fyrirgreiðslu og
forréttindum fram yfir almenna borgara, heldur hefur
og lóðaúthlutun borgaryfirvalda beinlínis orðið gróða-
drjúg brasklind sérgróðamanna, sem fá lóðir hvað eftir
annað til þess að hefja byggingar og selja með okurágóða
þeim, sem ekki fá lóðir úr náðarhendi borgaríhaldsins.
Menn hafa vonað, að þetta ófremdarástand mundi lag-
ast smátt og smátt með nýjum mönnum og batnandi sið-
gæði, en því miður virðist lítið djarfa fyrir því. Upplýs-
ingar borgarstjórans í Reykjavík um þessi mál á síðasta
borgarstjórnarfundi gefa tilefni enn einu sinni til alvar-
legra íhugana um þessi mál.
Eitt veigamesta atriði til úrbóta í þessum efnum er
það, að borgaryfirvöld hafi jafnan til úthlutunar snemma
á ári nægilega margar lóðir til þess að fullnægja eðli-
legri byggingarþörf, svo að þeir, sem vilja og geta byggt
sér íbúðir, geti fengið lóðir. Mundi þá okrið úr sögunni
og jafnvægi skapast, auk þess sem nokkur bót fengist
smátt og smátt á húsnæðisskortinum sjálfum og húsaleiga
þar með færast í eðlilegra horf.
Nú veitir borgarstjórinn í Reykjavík þær upplýsingar,
að á þessu ári verði engar nýjar íbúðalóðir tilbúnar til
úthlutunar fyrr en í maí, júní eða júlí, en frá úthlutun
verði að líða um þrír mánuðir, meðan verið er að gera
lóðirnar byggingarhæfar, og því getur bygging ekki haf-
izt á neinum lóðum, sem úthlutað er í ár, fyrr en í sept-
ember eða október. Þá er sumarið liðið, bezti bygginga-
tíminn. Þetta er óhæft ástand.
Hér á landi er alveg sérstök ástæða til þess að borg-
áryfirvöld kappkosti, að lóðaúthlutun fari fram í marz-
apríl, svo að bygging geti hafizt í maí—júní. Um rök
fyrir því ætti að vera óþarft að ræða.
Upplýst er, að lágmarksþörf borgarinnar fyrir nýjar
íbúðir sé 830 á ári. Borgarstjóri segir, að í fyrra hafi
verið úthlutað lóðum undir 625 íbúðir. í ár á aðeins að
úthluta rúmlega þeirri tölu, en byggingaframkvæmdir
verða því sem næst engar á þeim á árinu, eins og fyrr
er greint. Fyrirsjáanlegt er því, að ástandið fer enn
versnandi í íbúðamálum borgarinnar. Borgarbúar sjá því
fram á meiri húsnæðisvandræði, meiri okurleigu, meira
brask með lóðir og hálf- eða albyggð hús, meira mis-
rétti, fleiri aukabita handa náðarmönnum Sjálfstæðis-
meirihlutans í borgarstjórn, vaxandi ófremdarástand.
Það er dapurlegt útlit.
Súgþurrkunín
Það mun sammæli langflestra bænda, að súgþurrkun
sé ein hin mesta nauðsyn og lyftistöng í búskap hvers
bónda, sem byggir afkomu að meginhluta á heyöflun
En slíkar framkvæmdir eru dýrar að stofni og hafa ekki
notið eðlilegs opinbers stuðnings á borð við aðrar bún-
aðarumbætur eða ræktun, en er þó hliðstætt. Með hlið-
sjón af því og nauðsyn þess, að súgþurrkun komi sem
allra fyrst á flestum býlum, hafa Framsóknarmenn lagt
til á Alþingi, að umbótaframlag til súgþurrkunar hækki
úr 10% í 40%. Er þess að vænta, að Alþingi samþykki
þessa tillögu, svo brýn og eðlileg sem hún er.
fÍMINN, sunnudaginn 9. febrúar 1964 —
Styðja kommúnistar Deferre?
FramboS hans hefur esidurvakig pólitískt lif í Frakklandi
PÓLITÍSKT líf hefur nú ver
ið endurvakið í Frakklandi. —
Jafnaðarmaðurinn Gaston Def-
erre hefur ákveðið að bjóða
sig fram við forsetakosningam
ar 1965. En þessu fylgir, að hið
óleysanlega kommúnistavanda-
mál ber aftur á góma.
Vandamáli þessu má lýsa í fá-
um orðum: Frönsk vinstri-
stefna er máttvana ef komm-
únistanna nýtur ekki við, en
segja má að barátta hennar sé
vonlaus með þátttöku þeirra.
Gaston Deferre segist ætla að
bjóða sig fram sem fulltrúa
allra vinstrimanna gegn de
Gaulle. Fyrsta viðfangsefni
hans verður því, hverjum tök-
um hann eigi að taka kommún-
istavandamálið.
FRÖNSK pólitík hefur sofið
þyrnirósarsvefni síðan 1958. En
ýmislegt hefur þó gerzt í land-
inu á þessum árum. Þróun
mála í Sovétríkjunum og frið-
samlegri horfur en áður í sam-
búð þjóða hafa haft sín áhrif,
en þjóðfélagslífið er í upplausn
í Frakklandi sjálfu.
Tekið er að ræða ýmis merki
leg mál, bæði meðal kommún-
ista og jafnaðarmanna, og
draumurinn um samtök launa-
manna í Frakklandi þarf ekki
endilega að verða að martröð
eins og nú er komið málum. —
Enn hefur ekki gerzt neitt á-
þreifanlegt, en þó er afstaða
manna tekin að breytast.
Gaulleisminn hefur meira og
meira nálgazt að verða íhalds-
söm þjóðernisstefna og allir
vinstri menn hafa fundið þörf-
h ina fyrir samstöðu gegn hon-
um. Gaulleistar hafa hagnýt.t
sér öll tæki til fjöldaáróðurs
enda fara þeir með völd í land-
inu og eiga hægt um vik í
þessu efni. - 1
JAFNAÐARMENN og kom-
múnistar hafa efnt til ýmiskon-
ar samstöðu gegn Gaulleisman-
um, en þetta hefur einkum ver-
ið samvinna forustu-manna og
ekki að ráði snert fólk utan
flokksstjórnanna- Guy Mollet
fór til Moskvu í nóvember og
Gaston Deferre tók þátt í
þeirri för. Þeir áttu lan.gar við
ræður við Krústjoff og aðra
leiðtoga kommúnistaflokksins í
Sovétríkjunum.
Flokkur jafnaðarmanna hef-
ur hafið opinberar viðræður við
kommúnistaflokkinn um ágrein
ingsmálin, en þau eiga rætur
sínar að rekja til utanríkis-
stefnu ' Sovétríkjanna undan-
gengna þrjá áratugi og skoðun-
ar kommúnista á því, hvernig
koma eigi sósíalismanum á. —
Einnig hefur flokkur jafnaðar
imanna hafið yfirgripsmiklar
tilraunir til samvinnu meðal
allra samtaka, sem aðhyllast
skoðanir sósíalista, einkum með
al verkalýðshreyfingarinnar og
annarra atvinnusamtaka. Ætlun
in er að ákvarða um nútímasó-
síalisma, sem leið til einingar
og endurnýjunar á lýðræðis-
grundvelli-
SVO LÍTUR út, sem nýjung-
ar innan kommúnistaflokksins
nái aðeins til smáuppreisna
hinna ýmissu hópa gegn
Maurice Thorez og flokksvél
hans. Þessar uppreisnir eru
jafnótt brotnar á bak aftur og
DEFERRE
leiðtogarnir reka upp siguróp.
En fast mun sótt á, bæði ut-
an flokks og innan. Byrjað er
að reyna að milda hina járn-
hörðu flokksvél, sem kennd
hefur verið við stalínisma.
Samkvæmt nýjum reglum
leyfist meðlimum flokksins að
verja sig, þegar forustan gagn-
rýnir þá eða rekur. Kjör í hin-
ar lægri stöður á að fara fram
á ofurlítið lýðræðislegri hátt
en áður. Og Thorez reynir á
ýmsan hátt að gera flokk sinn
meira aðlaðandi en áður. Þó
verður að játa, að frá sjónar-
miði áhorfanda miðast aðgerð-
ir hans fyrst og fremst við að
lifa ,,imildunina” af, án þess að
breyta sér að nokkru ráði, og
fyrst og fremst án þess að
missa völdin.
Kjörorðið er nú, að leggja
þurfi fram sameiginlega stefnu
skrá kommúnista, jafnaðar-
manna og allra annarra lýðræö
issinna til þess að takast megi
að sigrast á Gaulleismanum. —
Þetta er auðvitað aðferð Thor-
ez til þess að reyna að laða alla
vinstri menn undir merki sitt.
JAFNAÐARMENN leggja
ckki fram sameiginlega stefnu
skrá með koimmúnistum eða
taka þátt í neinum sameig-
inlegum aðgerðum með þeim
meðan samkomulag næst ekki
um að fylgja meginsjónarmið-
um lýðræðisins. Samt sem á'ð-
ur slá þeir ekki á hina fram-
réttu hönd, enda þótt þeir efist
um einlægni Thorez, en máli'ð
snertir eiginlega franska verka-
menn, sem fylgja kommúnista-
flokknum að málum. Jafnaðar
menn munu því reyna að efla
hina nýju hreyfingu innan ko.n
múnistaflokksins, vegna fram-
tíðarinnar.
Margir trúa því, að friður
komist á innan verkalýðshreyf
ingar heimsins eftir tíu til tutt
ugu ár. Þeir telja það skyldu
jafnaðanmanna að reyna að
'■ V'.:.« ,<
hraða þessari þróun, án þess B
þó að gangast korr.rnúnistum á H
hönd eða láta þá svíkja sig. H
En Gaston Deferre ætlM aó —
bjóða sig fram við kosning-
arnar 1965 og má því ekki
vera að því að bíða eftir að
þessi draumur rætist. Hans
hlutverk er að sameina þann
meirihluta vinstrimanna og lýð
ræðissinna, sem álitið er að fyr
ir hendi sé í Frakklandi. Og
hann þarf á hverju einasta at-
kvæði að halda ef honum á að
takast að sigra de Gaulle.
Gaston Deferre gen.gur að
þessu verki í hreinskilni og
hispurslaust. Hann forðast bæði
fræðrsetningar og tækifæris-
stefnu, en segir blátt áfram, að
hann taki ekki þátt í neinu
samstarfi við kommúnista. En
hann segist þó gera ráð fyrir
að fylgismenn kcmmúnista
kjósi hann, þar sem hann leggi
fram sósíalska stefnuskrá gegn
íhaldssemi de Gaulle-
KOMMÚNISTAR hafa brugð
ið hart við. En þó virðist Def-
erre hafa komið Thorez í klípu
og hann hótar að senda sinn
eigin frambjóðanda út af örk-
inni, ef Deferre semur ckki við
hann. Svar Deferre er, að fram
bjóðandi kommúnista hafi cnga
möguleika, á að sigra, og meiri
hluti franskra kjósenda að-
hyllist alls ekki kommúnistiskt
„alþýðulýðræði".
Thorez getur því ekki afrek-
að annað en að tryggja de
Gaulle sigurinn. Hann hefur
rétt til þess, en það skal fara
fram fyrir opnum tjöldum ef
Deferre má ráða.
Deferre stefnir að því að
vinna kjósendur Thorez til fylg
is við sig og sína sósíölsku
stefnuskrá. Hann heldur því
fram, að kommúnistaflokkurinn
geti ekki talið þessa kjósendur
trygga. 1958 snérist ein millj-
ón kommúnista til fylgis við
de Gaulle og það ætti að vera
næg sönnun. Ástæðan var, að
kjósendur kommúnista litu sín
um eigin augum á málin og
kusu heldur de Gaulle en ein-
ræði hersins, hvað sem Thorez
sagði.
Gaston Deferre væntir, að
kommúnistar taki sjálfstæða af
stöðu til málanna og snúist til
fylgis við sósíalska stefnuskrá
hans, gegn de Gaulle. Hann tel-
ur sig ekki þurfa að snúa sér
til kommúnistaflokksins til þess
að koma þessu í kring. Hann tel ,
ur sig ekki þurfa að biðja um
leyfi til að mega veita atkvæð-
um kommúnista viðtöku.
MARKMIÐ Deferre er að
sigra de Gaulle í kosningunum.
Markmið Thorez er að losna
úr einangruninni. Hann ætlar
að nota forsetakosningarnar til
þess að knýja fram samstarf við
jafnaðarmenn og aðra lýðræð-
issinna. Þá væri hann aftur orð
inn virkur .þátttakandi í hinu
pólitíska lífi, án þess að þurfa
að söðla um.
Deferre hefir lýst því yfir,
að umræður þær, sem fram fara
milli kommúnista og jafnaðar-
manna snerti ekki framboð
hans við forsetakjörið. Hann I
er ekki andstæður þróuninni,
en telur hana einungis snerta
flokkana sjálfa og framtíðina.
Framhald á 15. s(8u.
—............................J
z