Tíminn - 21.06.1964, Síða 9

Hættir hann glæsisöngferli
ytra til að flytjast heim?
t
RÆTT VIÐ MAGNUS JONSSON OPERUSONGVARA
Magnús Jónsson óperusöngv-
ari kom heim á dögunum í
sumarieyfi frá Kaupmanna-
höfn, þar sem hann hefur verið
fyrst við nám og síðan sem
fastráðinn tenórsöngvari við
Konunglegu óperuna í rúm-
lega sjö ár, og nú upp á síð-
kastið eini íslenzki söngvar-
inn við óperuna.
MAGNÚS JÓNSSON
'Tímamynd, GEi.
Þegar ég hringdi í Magnús
í fyrradag, til að leita frétta
af konunglegu óperulífi, svar-
aði Magnús: „Nú, ég hef svo
sem hreint ekkert að segja í
fréttum, og 1 öðm lagi þótt svo
væri. þá hef ég bara engan
tíma til að hitta þig í dag, því
að ég er að láta skíra son minn
í dag. En ef þú nennir að hitta
mig a morgun, þá er það í lagl
með mig, en ég man engar
fréttir, eins og ég sagði þér.“
Svo hittumst við Magnús í
gær, og ég spurði hann: „Hefur
þú ekki verið eitthvað á far-
aldsfæti í útlöndum að undan-
fömu, að syngja í öðrum
löndum.“
„Ég hef aðeins einu sinni
sungið í óperu utan Danmerk-
ur, það var í Noregi, þar sem
ég söng sem gestur í La Bo-
heme >' Oslóaróperunni, og það
en skemmst af að segja, að
hvergi hef ég sungið fyrir betri
áheyrendahóp, það segi ég
bæði af því, hve stemmningin
» var agæt, og svo læt ég ekki
heldui hjá líða að geta þess,
að hvergi hefur söng mínum
verið betur tekið. Ég var kall-
aður íram tólf sinnum!
— Er vinnustaður þinn ann-
ars sem söngvara, aðallega hjá
Kóngsins nýja torgi í Höfn?
— Já, ég byrjaði þar i
óperuskólanum 1957, og söng
ekki í óperunni á meðan, en
þegar námi var lokið, gerði ég
samning og hef verið fastráð-
inn við Konunglegu óperuna
síðan Þegar ég byrjaði, voru
fjórir íslendingar starfandi við
óperuna, en nú er ég þar einn
eftir. Ég var svo heppinn að
njóta kennslu Önnu Borg, hún
kenndi mér þætti úr leikritum
og óperum. Og það segi ég
sem satt er, að hún var sú
manneskja, sem gert hefur mig
að þvi, sem ég er. Óperuskól-
inn fær það seint bætt, að
hennar missti við. Þar sakna
hennar allir, ekki sízt þeir
nemendur, sem voru þar enn
við nam, þegar hún féll frá.
Hún var stórkostleg manneskja
og afburða kennari. Nú, hinir
landarnir. sem störfuðu við
óperuna, voru óperusöngvar-
arnir Stefán íslandi og Einar
Kristjánsson. Einar hætti og
fluttist heim. og síðar hætti
Stefán. sem lengst íslendinga
söng þar, og hann starfar nú
sem einkakennari. Það, er að
vísu ometanlegur styrkur fyrir
óperuna meðan hann dvelst á-
fram í Höfn, því að marg-
ir söngvarar við óperuna hafa
hann fyrir þjálfara og ráðgjafa.
Stefán byrjaði fyrir fáum ár-
um að fást við söngkennslu,
en han er búinn að fá slíkt
orð á sig sem fágætur kennari,
að hann er í miklu áliti.
Tónlistarlífið í Höfn á þvi
örugglega eftir að njóta góðs
af honum um langa framtíð,
þótt hann sé búinn að kveðja
óperusviðið. Ég get sjálfur
borið um það, hvílíkur kenn-
ari Stefán er, því að ég hef
gengið í smiðju til hans viku-
lega í tvo vetur, og hann gefur
ætíð holl ráð.
— Hvað ertu annars búinn
að syngja í mörgum óperum
við konunglegu óperuna?
— Það eru Verdi-óperurnar
II trovatore, Rigoletto og
Grímudansleikurinn, þá La
Bohéme og Gianni Schicci eftir
Puccini, Hollendingurinn fljúg-
andi og Tannhauser eftir Wagn
er, Töfraflautan eftir Mozart,
þá Iphigena, Sál og Davíð
eftir Carl Nielsen og loks
Ævinlýri Hoffmanns eftir Off-
enbach, ekki má ég gleyma,
henni, því að fyrir hlutverk
mitt þar hef ég fengið einna
mest lof, ég er víst búinn að
syngja það 40—50 sinnum.
Einna lengst er ég búinn að
syngja í Rigoletto, sem er bú-
in að ganga samfleytt í þrjú
óperuár síðan ég byrjaði. Um
tíma söng þar með mér sem
gestur Aldo Protti, sem nú er
einn af beztu barytonsöngvur-
um neimsins, ítalskur eins og
Magnús sem Rudolf í La Bohéme.
Magnús í hlutverki hertogans í Rlgoletto
nafnið bendir til.
— Er annars margt um út-
lenda söngvara við konunglegu
óperuna í Höfn?
— Nei, ekki sem fastir
söngvarar, hins vegar koma
þangað oft gestsöngvarar frá
öðrum löndum, og þá venjuleg-
ast úrvalsmenn og víðfrægir.
Það er oftast ágæt, listræn
upplyfting og mikill fengúr að
fá slíka gesti. En úr því þú
spyrð um þetta, það eru ýmsir,
sem halda, að Danir séu svo
mikið komnir upp á útlenda
söngvara komnir til að halda
óperunni uppi. Það er nefni-
lega mikill misskilningur, að
fátt sér um góðar söngraddir
meðal Dana. Þar er mikið
mannval á því sviði, bæði góð-
ar raddir og framúrskarandi
skolaðir söngvarar. Danir kosta
miklu til að mennta sitt tón-
listarfölk og hlú að því, og
gætum við tekið okkur þá til
fyrirmyndar á því sviði.
— Hugsar þú nokkuð til
hreyfmgs á næstunni til starfa
annars staðar?
— Samningur minn við kon-
unglegu óperuna verður út-
runninn næsta vor. Hvað þá
tekur við, hef ég ekki enn gert
upp við mig. Það er eiginlega
um þrjá kosti að velja. í fyrsta
lagi að framlengja samninginn
og vera áfram í Höfn. í öðru
lagi stendur mér til boða að
fara til Þýzkalands, ég hef
fengið gott samningstilboð um
að syngja við vestur-þýzkar ó-
perur. En þótt það sé girnilegt
boð út af fyrir sig, finnst mér
galli á gjöf Njarðar.Þessu starfi
mundi vera þannig háttað, að
ég yrði ekki staðsettur til lengd
ar við neina sérstaka óperu,
heldui þyrfti að ferðh'st á milli
og syngja í óperuhúsum í ýms-
um borgum. Þetta gæti sjálf-
sagt verið nógu lærdómsríkt og
skemmtilegt fyrir einhleypan
mann En nú er ég orðinn föjl-
skyldumaður og ég sé það í
hendi mér, að það yrði ósköp
skrítið heimilislíf, að þurfa sí-
fellt að vera á ferð og flugi úr
einum stað í annan, þótt marg-
ir láti sig nú hafa það. En ég
met nú heimilislífið það mikils,
að ég held þetta ætti ekki við
mig. Nú, svo er hið þriðja, sem
er að brjótast í mér. að flytjast
heim sem fyrst, í þeirri von, að
eitthvað verði nú farið að að-
hafast til að gera söngvurum
íífvænlegt hér, það vildi ég
helzt af öllu
— Það er ekki von að ykkur
gefist á að líta söngvurum. En
hefur þú nokkra hugmynd um,
hvernig úr megi rætast?
— Ég held, satt að segja, að
kominn sé tími fyrir Þjóðleik-
húsið að fara að sjá sóma sinn
í að fastráða söngvara. Ég held
að menn yfirleitt muni ekki
telja það fjær sanni ep þegar
farið var að fastráða leikara á
sínum tíma. Þá voru vissulega
til menn sem fannst það óþarfa
flottheit að hafa leikara á föst-
Framhalo á 13 sfðu
GUNNAR BERGMANN
T í M I N N, sunnudaginn 21- júni 1964
9