Alþýðublaðið - 15.07.1952, Blaðsíða 6

3
[ 61* dag ur
Cornell Woolrich:
VILLTA BRUDURIN
GENGIÐ UNDIR LEKA.
Landabréf og ást; um borð í
,,Caronia“, því mikla skipi, sem
hélt sig daglangt- hér á ytri höfn
inni fyrir skömmu, er margt
með furðubrag, að því er segir í
Morgunblaðinu. Svo mikið er
það skip, að réttara. er að kalla
það land heldur en fley, og þó
heldur meginland tn eyland.;
því til sönnunar er fram tekið,
að uppdrættir af skipinu nefn-
ast ,,landabréf“, og samkvæmt
því kallast skipverjar að sjálf-
sögðu ,,landkrabbar“ og skip-
stjórinn ,,landstjóri“. Englar
dveljast þar í landi; eru þeir
þrjár álnir á hæð og þykja stór-
ir, og er það í fyrsta skipti,
sem við heyrum tiltekið ,.mál“
á þeim verum. Þó eru ekki allir
englar þar, til dærnis er þar
mikið ástalíf og s-tefnumót tíð,
einkirm í forsælu, hamingjan
má vita hvers vegna og mun
það að minnsta kosti tltt þekkt
■ fyrirbæri í „öðrum löndum.“
Svo margréttað er við máltíð
ir þar, að hraðlæs maður er 10
mínútur að lesa matseöilinn, og
er þó dreginn frá sá tími, sem
það tekur svangan mann að
kyngja munnvatninu meðan á
lestrinum stendur. Að síðustu
er tekið fram, að allt sé s+órt
á.Caronia,,— jafnvef rcykháfur
inn; en eins og kunnugt er, eru
reykháfar tiltölulega litlir á
venjulegum skipum. Mikið
hefði verið gaman, að heyra
Bjarna sterka segja írá þessu
mikla skipi. ..
Á AKNARHÓLI er nú allt
sem óðast að færast í sitt venju
lega sumarhorf, þrátt fyrir nórð
angarrann. Bifreiðastjórarnir
eru farnir að hægja .ferðina upp
. Hverfisgötuna, fram hjá tún-
iiny, enda þótt engin aðvörun-
>arspjöld, er biðji þá að gæta
(sérstakrar varúðar, séu þar upp
sett; varúðin hjá þeim kemur
, einhvlrnveginn af sjálfu sér.
Einliver var að tala um, að jörð
væri þarna ónotalega köld, að
minnsta kosti þegar ekki viðr-
,ar bétfir én nú; — hvernig
væri að nota hitaveituafrennsl-
ið þarna til að ylja upp jarð-
veginn, leggja það í þétt pípu-
, net, svona rétt undir grasrót-
ina. Það niyndi áreiðanlega
auka blómskrúðið þarna, bæði
það einæra og fjölæra----------
eru nú komnar aftur.
Verð kr. 1285.
Sendum gegn póstkröfu.
Véla- og raftækaverzlun.
B.ankastr. 10. Sími 2852.
skulfu; og riðuðu á fótunum,
keyiði þau sporum efur göng-
unum fálmandi og hnjótandi.
Þau rákust margsinnis á stein
nybbur, sem stóðu inn í göng
in. Það voru krappar beygjur
inn í klettaveggina og þá
þurftu; þau að fálma íyrir sér
til þess að vita til hvorrar
handar halda skyldi. Oftar en
einu sinni datt hún, og því að-
eins gat hann forðað sér frá að
falla fram yfir hana að hraðinn
á þeim var ekki lengu.r mikill.
Hér var allsendis ómögulegt að
fara hratt. Hann þurfti hvað
eftir annað að hjálpa henni á
fætur. Hún gat varla staðið á
fótunum lengur og í hvert
skipti, sem hún datt, leið dá-
lítil stu.nd þar til hún væri til-
búin að leggja af stað á ný. En
á meðan færðist það nær þetta
bölvað dump . . . dump .
dump . . . og rak. hana af stað
eins og hún hefði verið lostm
svipu.
Þau heyrðu naumast neitt
lengur. Blóðið suðaði svo íyrir
eyrum þeirra. Þau gátu, naum
ast gert sér grein fj7rir því,
hvort saman drægi eða sundur
með þeim og ’villimönnunum.
Samt voru; þau sér þess með,-
vitandi, að ekki hafði tailið auk-
ist. Þau voru of aðframkomin
til að geta gert s.ér minnstu
vonir um að koma nema mjög
stu+ta sund í veg fyrir að þau
yrðu dregin uppi.
Þarna voru þau komin að
læknum á botni jarðgang.nanna.
Þau; heyrðu daufan niðinn, og
han skelfdist af þeirri tilhugsun
að sárþyrst eins og þau voru
myndi það verða þeim ofraun
að vita af vatninu en mega ekki
gefa sér tíma til þess að nema
staðar til. þess að slökkva sár-
atsa þorstann.
En þau, féllu fyrir freistíng-
unni. Hún kastaði sér Ail jarð-
ar, lagðist endilöng og svoigr-
aði í sig vatnið. Hann gerði slíkt
hið sama rétt hjá henni. Hon
um fannst að hann hefði ekki
smakkað vatn fyrr á ævinni.
Jafnvel þótt það kosta.ði hann
hfið fannst honum tilvinr.andi
að fá sér að drekka.
Dnmp . . , dump . . . dump
. . . glu.mdi í eyrum þeirra, eins
cg reglubundin hamarshögg,
stöðugt nær og nær
Hann þreif í bakið á henni og
kippti henni upp frá læknum.
„Ekki svolgra meira vatn.
Reyndu heldur að geyma sopa
uppi í þér.“
Hún barðist um tii þess aö íá
að drekka meira, en svo fékk
skynsemin yfirhöndina og hún
reyndi að koma undir sig fót
unum á ný og staulaðist áfram.
Þau héldu af stað á ný, durnp
. . . dump . . . dump • • , stöð-
ugt skýrara og nær En svo
þagnaði það allra snöggvast,
þar sem vatnið var fannst
þeim. Svo kom það á ný, dauf-
ara og lengra í burtu Það voru
margir menn á eftir þeim, en
þau; heyrðu að einn var langt
á undan hinum. Og það var
auðvelt að ráða að hann var
svo að segja alveg á hælum
þeirra Það heyrðu þau, á því
hvað stutt var frá því þau fóru
frá vatninu þangað til hann
nam þar staðar.
Þau; heyrðu að hann dvaldi
aðeins augnablik við vatnið.
Hann var hel.dur e.kki eins
þyrstur og sjálfsagt ekhi nærri
því eins þreyttur og þau.
Þau, gátu nú greir.t andar-
drátt hans rétt fyrir aftan þau.
Allt í einu rakst hann á hana.
Þau viru nærri dottin. „Þau ern:
búin. Þau eru lokuð“, hvíslaði
hún! „Ég finn ekki fyrir þeim
lengur“.
Hann þreifaði fyrir sér með
höndunum, upp, mður og til
allra hliða. Ails staðar berg-
veggur. Þau voru inmlokuð
Það vottaði. fyrir daufri
glætu til hliðar við þau.
„Hellan“, andvarpaði hann.
Hann gekk á hana með öxl-
inni, en hellan bifaðist varla.
Þó skýrðist birturákin örlítið
rétt sem snöggvast, svo næst-
um hvarf hún á ný.
Dump .... dump .... dump
.... færðist sífellt nær. Það
var sigurhrós í fótatakinu.
Han réðist að hellunni á ný
af öllum mættí. Skímurákin
varð ferhyrnd, hvarf svo á ný.
Hún vildi ekki sleppa þeim út.
Frelsið var á næstu grösum og
þó voru sundin lokuð. Lífið
var í aðeins sex til átta þuml-
unga fjarlægð.
Hann ærðist, krafsaði og
klóraði helluna æðislega. Chris
lá í hnipri á gólfinu, máttvana
af örvænfingu.
Skyndilega tók hann ákvörð
un. Hann fleygði sér endilöng
um til jarðar á gólfið þversum
yfir jarðgöngin og beið komu
manns, dump .... dump ....
dump ....
Það nálgaðist. Hann fann
hvernig gólfið titraði undan
Myndasaga barnanna. Bangsi og skátastúlkurnár.
rpjL,
„Bangsi“,
„Hvar er
kallaði karlinn.
bindisprjónninn
minn? Hann fannst ekki hjá
Lögga lögregluhundi, hvernig
sem ég leitaði11. „Ég held ég
hafi áreiðanlega komið með
hann“, sagði Bangsi. „Ég held
ég hafi séð hann“.
„Við verðum að reyna að
finna prjóninn“, sagði Bangsi
við skátastúlkurnar. Og svo
kallaði hann á íkorna, sem sat
bar í tré. En íkorninn sagði,
að þakið hefði verið tekið og
vont væri að leita að prjónin-
um.
fótatakinu. En har.n bærði
ekki á sér.
Dump .... dump .... dump
dump ....
Eitt dump í viðbót. Nei, það
heyrðist aldrei.
Beiúr fætur krepptust, flugu
gegnum loftið. Fyrir þeim varð
mannslíkami, sem fyrst í stað
riðaði, missti jafnvægið, lyft-
ist og féll í boga til jíS^ar að
nokkru leyti ofan yfir hann.
Það kvað við mikill dynkur.
Villimaðurinn hlýtur að hafa
misst rænu við fallið Hann
hreyfði sig ekki að öðru leyti
en því, að fætur hans klipptu
loftið æðislega án nokkurs sýni
legs tilgangs. Lawrance þaut
upp og greip fyrir kverkar
honum.
Hann fann fljótt að hann
hafði ekki krafta til þess að
kyrkja hann nógu fljótt. Það
myndi tak/of langan tíma. Hér
mátti ekki gefa nein grið. Það
var ekki nóg að bera sigurorð
af villimanninum, heldur varð
það að gerast fljótt. Hér var
um eigið líf eða dauða að tefla.
Tíminn rak á eftir, því her-
skari villimanna var á næstu
grösum.
Hann sleppti hálstakinu og
greip handfylli sína báðum
höndum í þykkt,. strítt hár villi
mannsins fyrir ofan eyrun. Það
heyrðust þungir dynkir. Hann
f.ann , hvernig höfuðkúpan lið-
aðist sundur milli handa hans.
Hún fiattist út.
Hann hætti ekki fyrr en hann
fann að heilinn lá úti. Þá stökk
hann á fætur og þaut til henn-
ar. Fleiri voru að koma, en
þeir voru enn spölkorn í burtu.
Nokkrar mínútur höfðu unnizt.
„Ég ætla að ganga á helluna.
Ýttu á hana með mér eins og
þú getur“.
Hann. gerði enn eina árás á
helluna, lagðist á hana af öll-
um kröftum. Enn þá einu sinni
seitlaði birtan inn með henni
um leið og hún bifaðist. Hún
hallaðist, vóg salt í gætinni,
birtan flæddi inn. Loks féll
hún fram yfir sig með þungum
dynk. Þau urðu fyrst í stað
blmduð af birtunni, sem um-
lukti þau allt í einu.
Ríki fornaldarinnar var að
baki þeirra, heimur nútímans
framundan.
Dump .... dump .... dump
.... nálgaðist eins og þungur
niður. Hann ýtti henni gegnum
gættina strax pg augu þeirra
fóru að venjast d.agsljósinu.
Sólin yar farin að lækka á
lofti, éh þó nokkur tími enn
til kvölds.
Þau hlupu niður í gilið, nið-
ur fjallshlíðina, sem Mitty á
sínum tíma svo mjög hafði
þráð að klífa.
Þarna var lítla lindin niður
undan. Hjá henni voru tveir
menn á hestum, .hreyfingarlaus
ir. Sólin glampaði á byssurnar
j á öxlum þeirra.
j Iiann lyfti hendinni og sveifl
aði heni)i æðislega í áttina til
þeirra, um leið og þau renndu
sér fótskriðu niður snarbratt-
ar aurskriðunar í áttina til
mannanna.
Mennirnir höfðu séð þau.
Þeir litu í átt til þeirra og lyftu
sér í hnökkunum.. Hestarnir
voru hættir að drekka. Menn-
irnir tveir áttuðu sig auðsjá-.
anlega á hvað væri að gerast.
Lawrence leit til baka. Hann
S
s
s
s
s
s
s
I’
s
i
$
s
s
s
s
s
i
s
s
$
s
s
s
l
s
s
s
s
s
s
s
L
s
s
s
s
s
I
s
S'
s
s
s
s
5
S
s
s.
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
. s
s.
s
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Smurt brauð. ^
Snittur. |
Til í búðinni allan daginn. ^
Komið og veljið eða *ímið. \
Sífld & Fiskur. !
Ora-viðgerðir.
s
s
s
Fljót og góð afgreiðsla. ^
GUÐL. .GÍSLASON, ^
Laugavegi 63, £
tími 81218. ^
Smurt brauð
og snittur.
Nestispakkar.
Ódýrast og bezt. Vln- ^
samlegast pnntið mtð
íyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Simi 80340.
Raffækjaeigendur <
Tryggjum yður ódýrustu S
og öruggustu viðgerðir á S
raftækjum. — Árstrygg- S
ing þvottavéla kostar kr. ^
27.00—67,00, en eldavéla ^
kr. 45,00. ?
Eaftækjatryggingar h.f. ^
Laugaveg 27. Sími 7601. S
S
-----------------------— s
s
s
s
s
s
*
s
.s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
S
s
4j
s
Köld borð og
heitur yeizlu-
matur.
Síld & Fiskur.
Minningarspjöíd
dvalarheimilis aldraðra ejó
manna fást á eftirtöidum
stöðum í Reykjavík: Skrif-
stofu Sjómarmadagsráðs
Grófin 1 (gengíð inn frá
Tryggvagötu) sími 6710,
skrifstofu Sjómannafélags
Reykjavíkur, Hverfisgötu
8—10, Veiðafæraverzlunin
Verðandi, Mjólkurfélagshúa
inu, Verzluninni Laugáteig
ur, Laugateig 24, bóka.verzl
uninni Fróði Leifsgötu 4,
tóbaksverzluninni Boston,
Laugaveg 8 og Nesbúðinni,
Nesveg 39. — í Hafnarfirði
hjá V. Long.
sendíbííaslöðin h.f,
S
s
)
s
S
*
hefur afgreiðslu í Bæjar- S
bílastöðinni í Aðalstræti S
16. — Sími 1395. ^
S
Minningarspjöld s
Barnaspítalasjóðs Hririgsln* S
eru afgreidd í Hannyrða- S
verzl. Refill, Aðalstræti 12. S
(áður verzl. Aug. SvendS
sen). í Verziunni VictorS
Laugaveg 33, Holts-Apð- S
teki, Langhoitsvegi 84, S
Verzl. Álfabrekku við Suð- S
urlandsbraut og Þorsteinj- S
búð, Snorrabraui 61. S