Alþýðublaðið - 24.09.1952, Blaðsíða 6

Framhaldssagan 8
UNDIRHEIMAR
Susan Morle v:
Jón. J. Gangán.
NÚ ER ÞAÐ VATMÐ ....
Það er einkennilegt, hvað
daglegar venjur maims geta gert
mann staurblindan fyrir stór-
■bissniss, sem jafnvei liggur við
tærnar á manni. Ef ég hefði
ekki brugðið út af venjunni og
drukkið vatn með góðtemplara
að heiman, sem var staddur
hérna með ,.,Heklunni“, þá hefði
ég aldrei íundið hvað vatnið
hérna er óþverralegí á bragðið,
og heldur aldrei komið auga á
þann stórbissniss, sem liggur í
því, að ilytja íslenzkt vatn hing-
að suður á bóginn! Fyrr má nú
líka vera. fyrirhyggja, að senda
skip frá íslandi fullfermt af
grjóti til Spánar, þar sem tneira
en nóg grjót er fyrir, og msira
að segja fínasta járngrýti, — og
það þegar ekkert hefði verið
auðveldara, en að senda skipið
fullt af vatni, sem hægt hefði
verið ao selja hérna eins og skot!
En sem sagt, — þarna hef ég
fengið hugsjón, sem hefur stór-
' kostlega forretningsrnögulejka í
sér fólgna. Að selja suðurlanda-
búum íslenzkt bergvatn! Við
þurfum að byggja mörg tank-
skip til að flytja vatnið á sér-
stakar sölumiðstöðvar, þar sem
því verður svo dælt á geyma, og
úr geymunum á flöskur með fal-
legum miðum með mynd af
Gullfossi og Geysi og Heklu
:jgjósandi í baksýn! Á sama tíma
þyrfti auðvitað að hafa í frammi
geysilegan áróður til þess að
kenna þeim hér syðra að drekka
vatn. Það má mikið vera, ef
Stúlkurnar heima geta ekki lán-
að nokkra postula í þann biss-
niss; mér þætti meira að segja
ekki ótrúlegt, að áfengisvarnar-
nefndin væri til í ókeypis út-
breiðsluferðalag suður á bóginn.
Ekki svo að skilja, að ég telji
það vinnandi verk, að venja þá
hérna alveg af þvi að drekka
vín, — en nokkrum vel fana-
Hískum góðtemplurum plús á-
■fengisvarnarnefnd ætti að vera
Vvorkunnarlaust að sannfæra
•einn af hverjum tiu um það, að
það sé alveg eins gott að blanda
það öðru hverju. Þar með væri
björninn unninn! Við getum selt
alla ársframleiðstu Hvítár í
Borgarfirði eins og skot, tekið
slla ársþörf áfengisverzlunarinn-
■ar af vínum í vöruskiptum og
samt átt eftir glæsilega summu
•til þess að greiða niour íslenzka
Ealtfiskinn og sjá nokkrum förm-
um af Heklutúrisúm fyrir vasa-
peningum. Ef þett er ekkj rakin
forretning, þá er ég ;Ua svikinn!
Já; svona er það. Ef það hefði
>?ekki verði fyrir góðtemplarann,
■ sem var með Heklunnj, þá hefði
ég aldrei dottjg niður á bessa
stórkostlegu hugmyiid. Ég bæti
því samt við, svona til skýring’-
ar, að ég lauk ekki úr vatns-
glasinu! Drakk aðeins mátulega
til að hrífast af sér, og hún
hafði fullt vald yfir óteljandi
tilbrigðum í líkamshreyfingum
og raddbreytingum, sem hún
breitt með óskeikulu öryggi í
þeim tilgangi, ef hún vildi. það
við hafa.
Þegar hún var fimmtán ára
að aldrei, lét móðir Davanney
hana alveg hætta að standa gest
um fyrir beina, og ástæðan var
einfaldlega sú, að gamla konan
sá, að hún hafði vond áhrif á
viðskipin: Viðskiptavinir.nir
höfðu meiri hug á henni sjálfri
en hinum stúlkunum, sem þeim
voru ætlaðar. Þeir gerðu móð
ur Davanney hin glæsilegus'u
boð. En Glory var móður
Davanney verðmætari en svc,
að henni dytti í hug að taka
þeim. Hins vegar gerði gam.lu
konan sér ljóst, að fyrr eða síð-
ar myncþ Glory Webster falla
fyrir örvum ástaguðsins, en hún
vonaði í lengstu lög, — og í
sínum ákveðna tilgengi — að
það yrði ekki á þann hátt, sem
algengast var í húshjallinu í
Millington Lane.
j Nú um nokkurt skeið haf.ði
Glory verið þátttakandi í vel-
| skipulögðum félagsskap hnupi
ara og vasaþjófa. Foringi hans
var piltungur einn að nafni
1 Sturrock, ævinlega kallaður
' ,.kapteinninn“. Það var grann-
J ur, leggjalangur náungi, slæg-
vitur og brögðóttur. Hann var
j fimmtán ára, þegar Glory fyrst
j smáhlutverk í Drurv Lane leík
kynntist honum. Faðir hans léi"
húsinu, drykkjusvoli og hálf-
gerður ræfill, en móðirin seldi
ávexti á markaðstorginu í
Covent Garden.
„Kapteininn" var fæddur for
ingi. Hann hafði fullt vald á
meðlimum þessa' félagsskapar,
sem voru 22 að tölu og nákvæm
leega janmargir piltar og stúlk
ur. Hver einstakur kunni sitt
verk til hlítar og leikni þeirra
var frábær. Sjálfur tók „kap-
teinninn“ lítinn þátt í að stela.
; Hann lét sér nægja að stjórna
á bak við tjöldin, sat lengst af
á afviknum stað, yfirheyrði und
irmenn sína og lagði á ráðin.
Og allir skiluðu honurn þýfinu.
Það voru óskráð lög í hópnum.
Og um leið var hverjum og
einum greitt það, sem honum
bar, samkvæmt reglum þar um,
sem „kapteinninn" hafði sjálf-
ur sett og enginn gerði neinn á
greining um.
Glory var frá upphafi mjög
hænd að ,,kapteininum“. Það
var eitthvað í fari hans, sem
laðaði hana að honum. A sama
hátt bar hann mikla virðingu
fyrir henni, og áður en langt
mikið til þess, að ég fann að
vatnið er ódrekkandi hér, og svo
margfalt verra heldur en vatn-
ið, sem ég drakk heima, áður en
ég fór að drekka.
Með systkinakveðjum.
Don Juan de’Ganan.
um leið var hún orðin jafn rétt
há í flokknum og.hann og tal-
in jafningi hans á öllum svið-
um, enda þótt hann teldist hafa
iTorystuna í orði kveðnu.
i - Það voru nú liðnir átján mán
‘uðir, síðan Glory gekk í flokk-
I jnn og enn var hún öldungis
jafn fáfróð og aðrir um það,
j hvað varð af herfanginu í hönd
j um „kapteinsins“. Oft og mörg
i um sinnum hafði hún verið
I vitni að því, að hann tók á móti
I verulegum birgðum af alls kon
( ar verðmætum smámunum:
jVasaúrum, kvenhandtöskum,
' sem fimar hendur höfðu skorið
I af handleggjum hefðarkvenna
með rakvélablöðum, armbönd-
! um, pennaveskjum og meira að
' segja peningum. Við og við
, tókst ,,kapteinninn“ ferð á hend
ur burt frá bækistöðvum flokks
'ins, aleinn, og án þess nokkur
hinna vissi hvert ferð hans var
heitið. I þessum ferðum var
hann ævinlega með poka-
skjatta á öxlinni, en kom allt-
af með hann samanbrotinn og
tóman til baka. Dag nokkurn,
! þegar hann hafði sent félagana
| burt til starfa, eftir að hafa
í haldið með þeim fund og gert
, upp við þá, ætlaðist hann til
! þess við Glory að hún yrði eftir
hjá sér. Hann þyrfti að tala
við hana, eftir að hinir væru
allir farnir.
Þau voru nú orðin ein eftir.
Pilturinn sat á bekk með hálf
lokuð, syfjuleg augu eins og
venjulega. Hann spurði:
„Glory. Hefurðu nokkurn
tíma heyrt nafnið Paradine?
Innocent Paradine?"
Hún hristi höfuðið. „Ég þekki
hann ekki, kapteinn. — Eða er
það annars ekki karlmaður?“
„Jú, jú. Víst er það karlmsð
ur. Ég vissi, að þú myndir ekki'
þekkja hann, en ég spurði
hvort þú hefðir heyrt hans get
ið. Ég þekki hann til dæmis
ekki, og hef ég þó komizt nær
honum en nokkurt okkar. Það
er fyrir Paradine, sem við vinn
um. Hann tekur við því, sem
við getum krækt í, og svo borg
ar hann okkur kaup af því“.
„Þú segist ekki þekkja hann,
og þó vinnum við fyrir hann?“
spurði hún undrandi. Það var
einhver undarlegur lotningar-
hreimur í rödd hans, þegar
hann tók sér nafn þessa huldu-
manns í munn.
„Nei. En ég hef séð hann,
bara séð hann. Það er allt og
sumt. Maður fær ekki oft að
sjá Paradine, þótt maður vinni
fyrir hann. Hann hefur aldrei
samband við lágt setta undir-
menn sína nema í gegnum
aðra“.
i" „Og erum við „lagt settir
■undirmenn11?
Sennilegast lægst settir af
öllum, héld ég“. Hann kinkaði
kolli til samþykkis, mjög hátíð-
lega. „Ó, það er alltaf eitthvað
háfleygt og dularfullt við Para
dine. Hann er okkur öllum svo
miklu fremri. Hver og einn ein
asti af ifólkinu vinnur fyrir
Paradine á einhvern hátt“.
„Fólkinu“? spurði hún.
„Fólkinu okkar, Glory. Af
okkur. Við erum kölluð það.
Það eru líka allir hinir flokk-
arnir kallaðir, sem vinna fyrir
Paradine, alveg eins og við ger
um“.
Hún þagði um stund og hug-
leiddi þetta. Hún hnyklaði
brýrnar og krotaði með fingrin
um einhverja mynd í rykið á
á gangstig.num í garðinum.
„Hvers vegna“? spurði hún
þungbúin. Hvers vegna þurfum
við að gera það? Hvers vegna
vinnum við ekki fyrir okkur
sjálf. Vi.ð myndum hafa meira
upp úr því“.
V „Það þorir enginn að gera::,
sagði hann stuttur í spuna og
spýtti á horaðan flækingskött
sem þar að snudda utan í bekk-
inn. „Enginn af fólkinu þorir
að gera það. Innocent er of vold
ugur. Ef einhver ætl.ar sér að
brjótast út úr samtökunum
og starfa sjálfstætt, þá nær lög
reglan í hann. Það er marg-
reynt. Auk þess, — hvers vegna
skyldum við gera það? Dkkur
e-r vel borgað“.
Hún þagnaði aftur og hugsaði
málið. Svo horfði hún framan
í hann. og spurði hæðnislega-.
‘„Hvers vegna ertu að segja
mér frá þessu, Sturroek? Mein
arðu að ég taki við að afhenda
herfangið til — til Paradine“?
Hann kinkaði kolli.
„Já .... Ég fer burtu,
Glory“..
Það varð djúp þögn. Hún
fann að hann vildi segja eitt-
hvao meira við hana en hvatti
hann ekki með spurningum til
þess að hefja máls á því. Bezt
að láta hann alveg ráða.
i „Það er hann, sjáðu til,
ólory. Hann vill að ég fari.
Það sem við gerum, það er bara
byrjunin. Það er bara einhvers
\ konar skóli. Það er verið að
prófa, hvers við erum megnug.
' Hann fylgdist vel með sér-
j hv;erju okkar, og sá sem vinn-
í ur sitt verk vel, hann er látinn
j hakkv.áfram. Ég held að hann
| ætii að láta mig taka við tí
! efnhverjum, sem fram að þessu
| hefur verið hafður úti á vegin
j uns--íyrir norðan Islington. Ef
! ég stend vel í stöðu minni þar,
* bá býst ég við að Paradine fái
; mér annað miklu meira vanda-
vérk að vinna. Svoleiðis gengur
það alltaf. Maður er alltaf und
ir hans verndarvæng, ef maður
byí'jar á annað borð að vinna
fyrír hann“.
Hann þagnaði um stund og
j bsétti síðan við: Glory. Hann
( vili að þú takir við. Hann vill
feð þú verðir „kapteinn“, þegar
(ég_er farinn frá.flokknum ykk
- Hún horfði á hann í laumi ú!:
undan sér. Hið undarlega sam
Kurteisi.
Nautið fann hanzka á enginu
og fór með hann til kýrinnar,
hneigði sig og sagöi: Þér hafið
týnt brjóstahaldaranum yðar.
Varkárm.
Bóndinn fór inn í krána ;og‘
bað um eina fötu af öli handa
hestinum sínum. Hann fór með
ölið út og kom aftur með fötuna
tóma og fékk hana veitingastúlk
unni.
— Ætlið þér ekki að fá yður
glas af öli? spurði stúlkan.
— Nei, ég ek, svaraði bónd-
inn.
Fegursta kona heimsins.
Finnska stúlkan Armi Kuu-
sela, sem hlaut í sumar titili-nn
„Miss Universe“ í fegurðarsam'-
keppni við fegurðardrottningar
frá Evrópu og Ameríku, er nú
ráðin til þess að leika í kvik-
myndum hjá finnsku -kvik
myndafélagi. Þegar Kuusela
vann fegurðarsamkeppnina várð
hún þegar umset'n af kvik-
myndaframleiðendum, sem
gerðu henni glæsileg tilboð, og
voru þar fremst í flokki Holly-
woodfélög; en hin finnska stulka
vísaði þeim öllum á bug', og' hafa
því sinnaskipti hennar komið
mörgum á óvart. Fyrsta mynd-in,
sem hún leikur í, er byggð á
metsölubók eftir egypzkan rit-
líöfund. Sagt er, að mýndin ve'rði
tilbúin um áramótin.
Kommúnistar og liús
kapítalistans.
Rússar hafa lagt mikla áherzlu
á að fá keypt eða lcigt til langs
tíma hið íburðarmikla íbúðar-
hús atíieríska kapítalistans og
auðjöfursins J. P. Morgans. Full
trúar Rússa hjá sameinuðu þjóð
uaum hafa búið í húsi þessu,
sem stendur á Long Island í
New York. Undanfarið hefur
verið allhörð kepp.ni u:m, hver
ætti að fá húsið, og biðu Rússar
lægra hlut fyrir nunnureglu, er
kallar sig „Systur Jóhannesar
skírara“. Húsið var nýlega selt
þeim við háu verði.
Átta lestir af ópíum.
Fyrir nokkru fékk iyfjaverk-
smiðja nokkur í Mílanó átta
lestir af ópíum frá Tyrklandi.
Er þetta talin stærsta ópíum-
sending, sem komið hefur ■ til
Ítalíu. Var því skipað upp í háfn-
arborginni Genúa og flutt! til
Mílanó með jánibrautarlcst.
Svo sterkur lögregluvörður var
með lestinni til þess að gæta
eiturlyfsins, að ætla mætti- að
það hefðu verið átta lestir: : f
gulii, en ekki ópíum.
. h: h: S: h: hifm h: Hl h: k h:fi
áuglfsi í AB