Alþýðublaðið - 21.01.1953, Blaðsíða 4

lliilWIIUIillilWiiiiwiii
T
s
iipaiBiiŒE

s >
t Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: s
) s
^ Hannibal Valdímarsson. Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarsson. ?
S Blaðamenn: Loftur Guðmundsson og Páll Beck. Auglýsinga-S
•stjóri: Emma Möller. Ritstjórnarsímar: 4901 og 4902. Aug-^
S lýsingasími: 4906. Afgreiðslusími: 4900. Alþýðuprentsmiðjaa, 3
) Hvérfisgötu 8. Áskriftarverð 15 kr. á mán. í lausasölu 1 kr.s
C S
Umtalið um Álþýðuflokkinn
SÍÐAN flokksbingi Alþýðu
flokksins lauk, hafa verið
miklar umræður um Alþýðu
flokkinn. Þjóðviijinn varð
fyrst ofsaglaður yfir því að
Stefán Jóhann Stefánsson
væri nú ekki lengur formað-
ur Alþýðuflokksins. Talaði
blaðið fjálglega um spreng-
ingu og klofning í flokknum
og hélt því fast að sínu fólki,
að nú hefðu mikil tíðindi
gerzt.
Næsta viðbragð Þjóðviljans
var það, að hinn nýi formað-
ur AlþýÖuflokskins væri hinn
versti verkalýðssvikari, og
virtist þá ofsagleðin yfir for-
mannsskiptunum mikið vera
farin að dvína. En brátt varð
líka hljótt um það. — Það
var eins og ritstjórarnir væru
ekki alveg hárvissir um, að
sá boðskapur gengi í ver.ka-
menn almennt.
Og nú er línan orðin sú, að
engin breyting, sem teljandi
sé, hafi orðið á flokksþing.
inu. Nú er ekki lengur minnst
aukateknu orði á spreng-
ingu, byltingu eða klofning.
Allt sé eins og áður var.
Hannibal sé viljalaust verk-
færi annarra, þreyttur maður
og dáðlr.us með öllu. — Og
svo sé Hannibal ofan á allt
annað enginn rithöfundur.
Niðurstaða Þjóðviljans virð
ist því vera sú, að það sé ekki
til mikils fvrir verkafólk eða
aðra að ver.a að bugsa um að
þyrpast í Alþýðuflokkinn —
Mætti jafnvel skilja kommún
istablaðið svo, að illt úr illu
geti fólk alveg eins látið sig
hafa það, að vera kyrrt í
kommúnistaflokknum — fyr-
irgefið: Sameiningarflokki
alþýðu ■— Sósíalistaflokkn-
um.
Morgunblaðið hefur verið
dapurt i bragði. Það óttast
bókstaflega um framtíð AI-
þýðuflokksins. Einstöku
skammakast hefur þó hinn
grobbni risi Golíat fengið við
og við, og þá hefur hann und
antekningarlaust beint orð-
um sínum til hins nýja for-
manns Alþýðuflokksins. En
eftir hvert reiðikastið hefur
harmur og hugarvíl aftur
setzt að í brjósti hans, og þá
hefur hann haft það til að
bregða sér í gerfi vestfirzkr-
ar verkakonu og tárast yfir
vonzku þess fólks, sem nú
ráði Alþýðuflokknum. Það er
eins og lesandinn geti næst-
um séð fyrir sér „verkakonu
Morgunblaðsins“ bregða
svuntuhorninu snu upp að
útgrátnum hvörmum. ■—■ Og
hver er svo harðbrjósta, að
komast, ekki við af slíku?
Nú hefði fólk getað látið
sér detta það í hug, af fyrri
reynslu, að ófarir Alþýðu-
flkokisins yrðu Mofgunblað/-
inu og íhaldinu mikið fagnað
arefni. En hryggðina setti þá
fyrst að Mogga-tetri og fólki
hans, þegar Alþýðuflokknum
vegnaði vel og útlitið benti til
bjarfrar framtíðar.
Og einmitt þessa vegna eru
alþýðuflokksmenn ánægðir
mjög með undirtekir Morg-
unblaðsins. — Harmur þess
er örugg vísbending um vel-
gengni Alþýðuflokksins.
Vísir er líka ágætur. Hann
ætlar Hannibal og hans mönn
um daglegt rúm í blaðinu, og
á betra verður ekki kosið.
Hann spáir illa fyrir flokkn-
um. Gerir mikið úr sundrri
ungu og óánægju innan hans,
en er samt gramur yfir þess-
ari þróún allri. Eru margir
undrandi yfir þeim óánægju-
són, þar sem andstöðuílokkur
á þó í hlut.
Iiví eru Vísir og Morgun-
blaðið ekki með hýrri há, þeg
ar þau telja að andstæðingur
,þeirra sé á glötunarbarmi?
Það er spurning, sem margur
maðurinn er að velta fyrir
sér um þessar mundir.
Eða þá á hinu Ieytinu:
Hvers vegna taka þessi blöð
þá ekki gleði sína í bili a. m.
k., þegar þau sannfrétta um
vel sótta og fjöruga fundi hjá
Alþýðuflokknum. —■ Hvers
vegna hýrnuðu þau harm-
þrungnu blöð íhaldsins þá
ekki, þegar 70 nýir félags-
menn gengu í Alþýðuflokks-
félag Reykjavíkur á dögu.n-
um. Og hvers vegna ráku þau
ekki upp fagnaðaróp á laug-
ardaginn var, þegar, 78 nýir
félagsmenn gengu í Alþýðu-
flokkinn á Akranesi?
Sú þögn talar líka skýru
máli, og verður ekki misskil-
in. — Hryggð og gleði og
skammir andstæðinganna, eru
öllu alþýðuflokksfólki mikið
fagnaðarefni. Þetta er allt
eins og bezt verður á kosið.
— Alþýða íslands er vöknuð
og er ákveðin í að sigla sæ-
rokin gegn íhaldsöflunum í
landinu. Við finnum, að nú
er óskabyr, en munum ótrauð
beita upp í og taka barning-
inn, ef á þarf að halda.
fæst í Flugvallarbúöinni á
Keflavílcurflugvelli.
\
Kaupið Alþýðíihla&ið
BALLETTSYNINGAR þeirr.
ar. sem boðuð hafði . ver'ð í
þjóðleikhúsinu og á vegum
þess. var beðið með meiri og
almennari eftirvæntingu held-
ur en venja er til um leiklisfar-
atburði, .og viðtökurnar, sem
hún hefur hlot.ið, sýna að áhorf
endur hafa ekki orðið fyrir von
brigðum. Verður og ekkí annað'
sagt, en að myndarlega fari
hinn ungi ballettsköU þjóðleik-
hússins af stað, er hann g'etur
efnt til slíkrar sýningar eftir
aðeins tæpra fjögurra rnánaða
starf. Ber fyrst og fremst að
þakka það hinum mikiihæfa og
dugmikla kennara, 'danská ball
ettmeistaranum Erik Bidsted
og konu hans, sem haía unnið
þar mikið starf og go.tt, og náð
mifclum árangri, en um ]eið ber
®tess að minnast, að fleslir
hínna yngri nemánda skólans
hafa áður stundað nám í þess-
ari listgrein um þriggja til fjög-
urra ára bil undir handleiðslu
innlendra kennara. Enda væri
slíkur árangur, sem nemenda-
sýningin bar vitni, með öliu ö-
hugsandi ef um algera byrjend-
ur hefði v.erið að ræða, en ekki
verður hlutur ballettmeistarans
minni fyrir það. Hann og kona
hans hafa lagt traustan gru.nd-
völl að starfi hins unga skóia,
en hvernig verður um íramhald
ið, nú er þau liverfa á brott?
Sýning þessi var þríþætt; æf- :
ingasýning nemenda, ballett- j
þáttur dansaður af þeirn Iijún- j
um Erik Bidsted og Lise Ksc-'.e-
gaard og að síðustu ballsttinn
,,Ég bið -að heilsa“, samin.i af,
Erik Bidsted við tónverk Karls
O. Runólfssonar og byggður á ;
samnefndri sonnettu Jónasar
Hailgrímssonar. j
Nemendasýningin hófst með
þjólfunaræfingum yngrj og
eldri nemenda við slá. Vakti
það einkum athygli, að yngri
nem'endurnir sýndu meiri ná-
kvæmni í samiræmi hreyfinga
við hljómfallið heldur en þeir
eldri, en auk þeiss var og betra
heiildarsamræmi í armhreyfing
um iþeirra. Æfingarriar úti á
gólfinu tókust mjög vel, eink-
um hinar þrjlár écossaises.
Barnadansinn úr ,.Elverhöj“
vakti mikla hr.ifningu áhorf-
enda, enda áttu hinir kornungu
listamenn, Guðný Eriðsteinsd.
og Helgl Tómasson lófaklappið
vel skilið, bæði fyrjr góðan
dans og einkar viðfelld.na og
látlausa framkomu. En leitt er
það, að aðeins einn drengur
skuli vera meðal nemenda skól
ans og í rauninni lítt skiljan-
legt; ballett er ekki siður list-
grein lcaria en kvenna. í „Valse
brillant,e“ kom frarn undraverð
tækni, einkum þegar tekið er
tillit til hins nauma undirbún-
ingistíma. Bar dans þeirra
Sigríðar Ármann, Guðnýjar
I Pétursdóttur og Irrny Toft
' vitni mikilli fæknilegri frarn-
j för. Irmy Toft er nýkomin
, heim eftir námsdvöl í Bretlandi,
og er auðsætt. að sú dvöl hefur
orðið henni að miklu gagni.
Þátturinn úr ball.ettinum
„Þyrnirósa“ var miög glæsileg
ur og heillandi í túikun og með
ferð Iþeirra hjóna, einkum þó
samdansinn (pas d.es deux).
Vafalaust er Lise Kæregaard
bezta ballettdansmær, sem hér
hefur sézt á sviði, að M.
Schanne undanskilirini. Bar all
ur dans hennar vitni óskeikulli
hnitmiðun og nákvæmni, jafn-
vægi og mýkt, nema hvað hún
virtist ekki hafa fullkoniið vald
á hvirfilsnúningnum (pirouett-
es e chaines). Eindans Bidsteds
Lisa Kjærgaard og Erik Bidsted í ballettinum „Ég bið að heila
var, því miður, of stuttur til
þess, að hann gæfi áreiðanlega
hugmynd um. getu bans á því
sviði, að öðru ieyti en hví. að
hann virðist mjög öruggur og
hrejífingarnar f jaðurmagnaðar.
Sem mótdansari er hann auð-
sjáanlega svo seni bezt verður
á kosið.
Þá er komið að þriðja og síð-
asta þætti sýningarinnar, —■
þeim. sem beðið var með mestri
eftirvæntingu, — ballettinum
,,Ég bið að heilsa“. Sumir hafa
of til vill beðið hans með nokkr
um kvíða; talið ósennilegt að
kliðhsnda Jónasar, sem er
þrungin angur.blíðum töfrum
trega og heiimfprár, og hið ljúfa
lag Inga T. Lárussonar, sem
samgróið er orðið þessum ljóð-
línum í hug nianna, myiidi
þola handfjötlun óviðkómandi,
án þess að láta nokkuð af feg-
urð sinni.
Um ballettinn sjál-fan er það
að segja, að yfir honum hvílir
léttur, hugðnæmur b!ær, þótt
varla nái dansinn sjálfur að
túlka hina lyrisku stemningu
ljóðsins, seim -ekki er h-sldur
SE.nngjarnt að krefjast. Hö-fund
inum, Erik Bidsfed, er þar mik
ill vandi ó höndum, þar sem er
hið viðkvæma viðfangsefni, —
ljóðið, — annar.s vsgar, en hins
vegar túlkeriduriiir, fl.estir. að
m-sira eða aninna leyti viðvan-
ingar, miðað við þá, sem gert
hafa sér balleítdansinn að ævi-
staríi. Þegar þessa tr gætt, sæt
Frh. á 7. s.ðu.
mmúm
EITT AF ÞVÍ, serri mér virð j
ist horfa til mikilla heilla í|
skemmtana- og menningarlífi |
þjóðarinnar, er' hin síaukna
iðkun léiklistar utan Reykja-
víkur. Er það orðið títt, að
leikfálög í bæjum og þo'pum
fái leikmenntaða og leilcvana
menn úr höfuðaíaðnum sem
leiðbeinendur og leikstjóra, og !
virðist þetta gefa góða raun. j
Ég var stad.dur austur á j
Eyrarbakka nýlega. Þá kom J
þangað Leikfélag Selfoss og |
lék þar gaman leikinn ö íyó
lék þar gamanleikinn Æskan
við stýrið. Lelkurinn er eftir
Hubert Griffith, brezkan leik-
ritahöfund og gagnrýnanda.
Leikur þessi er vel saminn og
í honum noltkúr veigur, stefnt
þar ádeilu að skriffinnskunni
og yfirborðsm-enns.kunni í við-
skipia- og fjármálalífi nútím-
ans.
Ég sótti leiksýningima á
Eyrarbakka, og þótti mér þar
sitthvað svo vel gert, að mér
þykir ágtæða til að vekja á því
athygli.
Hinn gamla bankaráðsfor-
mann leikur Karl J. Eiríks,, og
honum hefur bar tekizt að
skapa bráðlifandi ó.g skemmti-
Iega persónu, sem áhorfandinn
man.eins og hann hafi kynnzt
henni á vettvangi dag.sins. Sig-
ursteinn öi af sson leikur og
þannig svika-hrappinn Warran-
der, að har.n í cllum sínum ó-
líksndum verður sannilegur —
og einkum tekst Sigursteini að
gera hann lífrænan, þar sem
hann byrjar hiklaus feril sinn,
vítandi það. að hann hefur allt
að vinna og engu að tapa. Ung
frú Þorbiörig Sigurðardóttir
leikur vélritúnarstúlku d.iarf-
íega og hressilega, og þó að
Hulda Brynjólfsdóttir sé nokk
nð þyngslaleg í hlutverki
Gnnu, dóttúr bankaráðsfor-
mannsins, er hún samt rnann-
leg og viðfelldin. Guomunclur
Guðmundsson íór og furðuvel
með hlutverk VVilliams banka-
ritara. sem er hin vélræna
vanafasta og smámunalega
reglusemi klædd holdi og
(Frh. á 7. síðu.)
á — Alþýðubiaðið