Alþýðublaðið - 26.06.1953, Page 5

Föstudaginn 25. jnní 1953
ALÞÝÐUBLAÐEÐ
B
Sigurður Magnúsmn kennari:
SUMIR VINA MINNA, sem
e&ki eru í Alþýðuflokknum,
hafa stundum spurt að undan-
förnu:
,,Hvers vegna ert þu, sem
engan flokk heíur viljað fylla,
allt í einu kominn á lista Al-
þýðuflokksins?'1
É.g hef svarað með því að
segja, að ég væri einungis að
gjalda lítinn hluta af gamalli
skuld.
Þá hafa þeir sagt, sem nógu
gamalkúnnir eru til þess að
vita, að ég hef aldrei þegíð
neitt umfram aðra horgara af
Alþýðuf 1 okknum:
,,Hvaða skuld þykist þú l
þurfa að greiða?"
EKKISVARAFÁTT
Eg hef svarað ýmislega,
svona eftir því, hvernig á mér
hefur legið, en efnislega alltaf
á þessa leið:
,,Ég tel það Aliþýðuflokknum
í'remur að þakka en nokkrum
öðrum stj órnmálasamtökum,
'feve oft við höfum á síðari ár-
um yfirlýst vilia okkar til auk
Innar siðmenningar bættra lífs
kjara, meiri mannhelgi. Ég
þabka það fyrst og fremst AI-
þýðuflokknum, að við höfum
smám saman horfið frá grimmd
einstaklingshyggjunnar til sam
hjálpar, mannúðar og menn-
ingar“. — Svo hef ég rifjað
■upp nofekur alkunn dæmi, t. d.
um vökulög, verkamannabú-
staði, alþýðutryggingar og
sannað með þeim, að Alþýðu-
ílokkurínn hefur verið og er
forustusveit íslenzkrar aiþýðu
í baráttu hennar íyrir bættum
lífsskilyrðum. Stundum hef ég
spurt:
..'Hu'gsið ykkur, að enginn
Alþýðuflofekur hefði verið
starfandi á íslandi. Hver
sn-yndi þá hafa orðið fyrstur til
að foerjast fyrir sæmilegum
hvíldartíma á sjó og landi,
hæfekuðu kaupgjaldi, bættu
hú'snæði, isjúkra-, slysa- og
ellitryggingum? ■—• Hverjir
sfeyldu þá hafa orðið til þess
að foerjast gegn sveitarflutn-
ingunum og marmréttinda-
miissi, er fylgdi fátækrastyrk?
Hverjir hefðu orðið til þess að
berjast fyrir öllum helztu
stéfnumálunum, sem við erum
nú loks orðin sanníærð um, að
Voru í senn flokfesmál Alþýðu-
flokksins og hagsmungmál
allrar alþýðu íslands?" —
Þésisu hefur enginn svrarað.
Við erum raunar allir sammála
uim, að til þess hefðu einhverj-
ir orðið, — einhvern tíma, —-
en þeir hefðu þá ekki framar
Sigurður Magnússon.
Og enn aðrir:
„Þið eruð of íhaldssamir.“
Þá hef ég rifjað upp söguna
um gömlu baráttumálin, sem
við d.eilum ekki um írarnar, og
þá höfum við sannfærzt um,
að alltaf voru einhverjir, sem
töldu, að flokkurinn væri ým-
ist of langt til vinstri eða
hægri, — alltaf annars staðar
en þar, sem hann var í raun og
veru — í baráttunni fyrir hags
munum alþýðunnar, þar sem
hennar var me'st þöt'f hverju
sinni, — þar sem b.ivizt var 4il
hægri og vinstri iyrir íram-
sóknínni til aukinnar nerming
ar. Við höfum sannfær/t um,
að án jþeirra- úrlausna, sem
fundnar voru á vandamáiur,-
um,
flafefesins, væri beinlínis
VIÐ IÐNNEMAR, sem marg eru þó lítið ann'að en íámenn
ir hverjir eigum þess nú í klíka feomimúnista. Það sýnir
fyrsta sinn kosit að neita at- glöggt, hverra erinda __ komm-
kvæðisréttar. förum efeki var- i únistarnir í stjórn INSÍ ganga,
lli'Iuta af jþví fciekkingamold- ' að Æskulýðsfylfemgi n skuli
viðri, sem kommúnistar þyrla hafa í höndum meðlimaskrá
upp fvrir kosningarnar. Svo iðnnemafélaganna, eins og aú
mikið er við haft. að við feng er sannað ms5 bréíasending-
um nú nýverið fjölritað bréf um þeirra t:I okka".
frá ungikommúnistum, þar sem |
reynt er rneð blekkingum. 'o-g RÉTTARBÆTUE IÐNNEMA.
Annað. sem kómmúnistar
fagu-rgala að teija okkur trú
um, að kominúnistar hafi verT
ið og séu sérscakir ve’gerðar-
msnn ofefear, og aiiir iðnnem-
ar hljófi þvi að greiða lista
kommúni.s.:ía atkvæði við þess
ar kosningar!
mannabústaðirnír standa nú,
verða rústir, eða kannske
hreysi fátæklinga, sem fluttir
voru „á_ sína sveit“ gamal- , sem hann markar ,
mennin eta aftur naðarorauo- ^ þau_ sem s|5ar meir verða tal-
ið eitt saman, örkumlamaður- -n iafn náttúrleg og skin eftir
inn verður aítur þurfalingur,
ekkjan með barnahópinn sveit j"
arlimur, sjómaðurinn þræll,' OF pÁMENNUR —
verkamaðurinn vinnudýr, milli SAMT
stéttin öryggislaus og tekur að. gumir segja, ao Alþýðu-
lepja dauða úr skel. flofekurinn sé of fámennur, og,
Stundum höfum við haldið þag er satt_ en frann hefur þó 1
lengra, allt til þess er Ijós trú- alltaf verið nógu Hólmcmiur
ar manns á mann. hafði enn m þess að marka meS báráttu
ekki verið tendrað ai fyrstu sinni KVO djúp og varanleg
boðberum jafnaðarstefnunnar,1 spor_ að síðar meir þegar
þangað sem grimmdm, fátækt menningarsagan verður skráð.
in, vonleysið, mannhatrið réði þá verður hún á köflum ein-
eitt ríkjum. Stundum höfum gongU sa,ga um baráttu þessa1
auknujn j
i mann-
í vitund þeirra, sem á
okkur koma. mun AI-
SLÆM REYNSLA.
Ég geri ekki ráð fyrir, að
að frumkvæði Alþýðu- þelr iðnnemar séu márgir, sem
ólíit rnótttækilegir eru fyrir shfean
við farið örstutt, sárfá ár aft- j fámenna flokfcs fyrir
ur í tímann, t. d. ek.ki lengra j maönréttindum, meii
helgi.
eftir
en þangað, sem við áttum eng-
ar alþýðutrjrggingar. En það
er sama, hvort við höfum far-
ið langt eða sikammt. Við höf-
um alltaf orðið sammála um,
að hin gömlu baráttumál jaín-
a ðarm ann anna, Alþýðuflokks-
helgi.
ALLTAF STAÐFASTUR
En þegar við höfum tekið að
rabfoa um dagskrármál Alþýðu
flokksins, eins og þau eru nú,
þá hafa sumir sagt:
„Þetta er kommúnismi."
á Islandi, og að það bsndi ein- áróður, því flestir okkar hafa
I dregið til þess, að stefhumálin, fengið svo sérstaka reynslu af
dag, mnm . afskiptum kommúnisía aí íé-
lag.-rnálum ofekra, að fagurgali
þeirri blekkir oklkur nú ekki.
En vegra hinna, sem ekki
liafa enn séð í gegn um blekk
ingaihjúp þeirra fi-rinst mét
skylt að benda á nokkrar síaS
reyndir.
Kommúnistar guma mikið
af „forustu" sinni i hagsmuna
málum iðnnema. Sú ,.forusta“
hefur einkum birzt pkkur iðn-
nemum í því, að þeir hafa brot
ið undir sig meiribluta í stjórn
samtaka okkar. Iðnnemaeam-
bandi íslands. sett bar niður
mann, sem lokið hefur námi.
I og haft heíur að aðalstárfi að
koma á framfæri í blaði okkar
..Iðmiemanum“ kömmúnirta-
áróðri, m. a. mri ..sæiiuvist*4
iðnnema í Austur-Berlín.
Áransur starfs þðssá manns
fyrir okkur iðnnemariá hefur
orðið isá, að sa.ni'tök ofekar. sem
bygigð yoru úpp af stórhuff og
framsvh:. eru M að vtíslast
uop, hvert iðrmemafélagið af
öðru hverfur úr fvlkingunni.
og þau, sem eftir síanda. nevð
a«t til að íara eigin götu. án
afskmta meirilhluta stió''/'ar
INSÍ.
Völdum Fsínum halda komm
úni'star með bví að t»Ha í sam
bandinu ýmis '.garvifélög. sem
þý ðuf lokku ri nn því alla tíð
verða mikill fiokkur, hvort
sem nú þessar ko'sningar gera
hann staprri eða minni. Og
einu skulum við ckki gleyma:
ins, eru þau, sem deiia nú votn Hversu mjög gem andstæðing-
um milli menningar og ómenn ■ arnir svívirða forustulið Al-
ingar, villimennsku og mann- þýðufi0kksins. hversu
mjog
sem alþýða íslands lætur
blekkjast í þessum kosningum.
þá mun engum þó takast að
koma í veg fyrír, að Alþýðu-
flokkurinn verði stærsti stjórn
málaflokkur þessa lands. Það
Framhald 7. siðu
Guðmundur Daníelsson rithöfimdun
reyna að felja iðnnemum trú
urn, er, að þeir haíi haft for-
pýingu á alþingi urn réttárbæt-
ur iðnnemum t'l handa. Þáö
væ-ri fröðlegt að ía að heyra,
nöfnin á þeim frumvörpum,
sem feommúnkrtar hafa flutt á
alhirgi um mál okfear iðn-
nema. Því rúmi ..Iðnnemans'*
væri ekki illa varið. sem færi
í ylí'ka upDtalningn. jafnvel þó
við' misstum í bað sinnið
mvndaonnu frá Búkarest eða
Austur-Berlín!
Sannleikurinn er sá, ao
i kommúristum hefur aidrei til
hugar komið að flvtia slík
frumvörp. þar bafa aðrir haft
alla forgönsru. Dögin um ið.n~
aðarn’ám frá 1338 voru sett
fvrir forgöngu o7 baráttu Em-
ils Jónssonar. Á sama hátt;
voru einnig löein um iðn-
fræðslu frá 1950 sett fvrír
frúfnkvæði hans. ov me-ð ötulli
baráttu Iðnnemasambandsins á
fyrstu árum þess.
IHNNEMAR ÞEKKJA SINN'
FLOKK.
Allt starf kommúnista hef-
ur einkennst af tvennu:
1. Að skapa úlfúð og upplausn
i samtökúm iðnnema og
gera þau áhriíalaus.
2. Algeru áhuga- og getuleysi
um ÖII hagsmunamál iðn-
nema.
Út frá þessum staðreyndum
mun iðnaðaræskan dæma kom
múnista og sVara bréfasend-
ingum þeirra og blekfeinguísa
með því að fylkja sér einhuga
um þann eina flokk, sem sýnt
hefur með starfi sínu, að hann
bér hag og velferð ’ðnnemanna
fyrir brjósti. 23. júní kviittar
iðnaðaræskan fyrir þær rétí-
arbætur, sem hún hefur öðlazt
á liðnum árum og leggur um
leið grúnninn að frekari fram
sókn til jafnréttis og bættra
lífskjara. Það gerir hún aðeins
með því, og því eintt, að fyl'kja
sér um ílokk sin’i. Alþýðu-
flokkinn. Iðnnemi.
inga, síðan ég fékk rétt til þess
átt heíma í stjórnmála®aimtök j tuttugu og eins árs að aldri.
ÉG er búinn að gleyma, I enginn þeirra framar að draga
hvað oft ég hef gengið til kosn _ dár að opinberlega). En jafn-
vel þó þeir hefðu rétt fyrir sér,
unum, er ætíð risu öfug gegn
hverri þeirri aukningu mann-
réttirida, er Alþýðufl okkurinn
barðist fyrir. Þeir hefðu á-
byggilega orðið að byrja með
að stofna nýjan flofck — al-
þýðuflokk.
LITIÐ UM ÖXL
Stundum hef ég beðið kunn
ingja mína að gera það svona
Hitt man ég aftur á móti, að
aldrei hefur mitit atkvæði f-all-
ið á annan en þann, sem ég
þóttist vita, að af rnestri ein-
lægni myndi afneita hnefa-
réttinum og komast næst því
að þjóna í verki hugsjóninni,
sem valdi sér að einkunnarorð
um: Freísi. Jafnrétti. Rræðra-
lag.
Þetta er innsti kjarni jafn-
til froðleiks að ímynda -okkur,! aðarstefnunnar, og-hér á Íáridi
að við gætum snúið hjóli tíra-
ans aftur á bak, alla leið bang
að, sem Ólafur Friðriksson er
að byrja að hvetja örfáa, fyrir-
litna og réttindasnauða • eyrar-
karla til dáða. Á leiðinni til'
þessa hóps látum við allt það
niður falla, isem Alþýðuflokk-
urinn hefur byggt upp, um
leið og við förum yfir þrep-
skildi áramótanna, sem sög-
una geyma. Þar sem verka-
er það Alþýðuflokkurinn, sem
heldur merki hennar á lofti:
þess vegna fylgi ég honum.
IIUGvSJÖNIN ÓUMOEILD
Andstæðingarnir munu telja
sér létt verk að benda á ei'U
eða annað í starfssögu Alþýðú
flokksins eða í fari einstakra
flokksmanna, sem ekki sam-
rýmist grundvallarhugsjóninni
(því sjálfri hugsjóninni dirfist
gæfi það engum jafnaðar-
manni fullgilda ástæðu fvrir
því að 'yíirgefa flokk sinn og
hverfa yfir í raðir andstæðing
anna. Eða hvaða kristinn ís-
lendingur myndi til dæmis
láta sér detta í hug að kasta
trú sinni og gerast heiðinn
vegna þess að hann þættist
vita. að kirkjumálaráðherrann
eða biskupinn hefðu einhverju
sinni brotið eitthvert af 10
boð'orðum guðs? Vissulega eng
inn.
STEFNAN MUN STANDAST
ALLA RAUN
Jafnaðarstefnán er fullmót-
uð, og hún mun ekki breytast.
En tímarnir breytast og færa
henni án afláts að hönrium ný
og ný vandamál og verkefni til
úrlausnar. Og andstæSingarnir
taka hamskiptum og þeir
um nöfn, vígbúnað og
bardagaaðferð og rek.-i niikinn
hernað og breyía um lit eins
og viss skri-ðkviikindi: svartír í
gær, þrúnir í dag. rauðir á
morgun. Þeir um það.
Hér verður annars engu
spáð um baráttuna. sem fram- _
undan er, Nema eitt er víst:
Alþýðuflokkurinn — jafnaðar
stefnan — mun standa af sér
allar ofsóknir kúgunaraflanna,
öll herbrögð hneíaréttarmanns
ins, og halda áfrarú aS sá íræj-
um símrnl í hrjóstrugan akur
þjóðlífsins, svo þar verði æ líf
vænlegra, því ' lengri tímar
sem líða. Og æ íieiri mimu
fyl'kia sér undir merki hennar
í sókn t il betra ] ifs. meira ö r
yggis, •— ííl langþráðra
stranda þeirrar. heims'álfu. þar
sem- hvorki þekkist skortur né
óhóf og með sérhverri þjóð
ríikir sú stjórn ein, sem rist
hsfur á skjöld sinn: 1 relsi.
Jafnrétti. Bræðralag.
G.uðlnuiulur Baiiíelsson.
k í ista§irbankanum
í GÆRMORGUN kl. 10 var
Iðnaðarhanki íslands opnaður.
Streymdu þangað þegar iðnað
aranenn og aðrir og lögðu inn
sparifé sitt. Var mikið líf og
fjör í bankanum á þessum
fyrista ‘starfsdiegi ,hans og
höfðu hinir í'áu starfsmenn
hans nóg að starfa.
Á annað hundrað reikning-
ar voru opnaðir. Áð sjálfsögðui
var einungis um. innlög aö
ræða á þessum fvrsta degi.
Aðalfundur ba.nkans var
haldinn kl, 2 e. h. í gær og
var barikaráðið allt endurkos-
ið.
Samþykkt var tillaga á að-
alfundinum mri að skora á rík
isstjórnina að virida nú þegár
bráðan bug að því að útvega
15 millj. kr. lánið, er alþingi
veitt henni heimild íil að íaka.