Alþýðublaðið - 23.09.1953, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 23. sept. 1953.
ALÞVDUBtAÐIÐ
Pegar kvöldin lengiasl ... j
. LANDSÞINGI Kvenfélaga-
sambandsins er fyrir nokkru
lokiS hér í Reykjavík. Sóttu
þingið um 40 fulltrúar.
Rædd voru mörg naiiðsynja-
Og áhugamál kvenna og sam-
taka þeirra, svo sem heimilis-
iðnaður, uppeldis- og skólamál,
'heilbrigðismál, þjóðernis- og
menningarmál, áfengismál,
skattamál, tryggingar og
msrgt fleira.
HEIMILISIÐAÐUR
<DG ÞJÓBÚNINGUR.
Um heimilisiðnað var m. a.
samþykkt að Kvenfélagasam-
fcandið gengist fyrir myndar-
legri heimilisiðnaðarsýmingu.
Samþykkt var áskorun á
fræðslumálastjórnina að koma
á fót kennslu í balderingu og
peysufatasaumi í Handavirnu-
deild Kennaraskólans. Mun
mörg konan fagna' ’ því, ef
iþetta getur orðið til þess að
iirfa aftur áhugann fyrir okk
iar fagra og tignarlega þjóð-
foúningi.
efla og glæða siðgæðisþroika*'
ungmennanna, þjóðernistilfrnn
ingu þeirra og ást á sögu og
tungu þióðarin'nar.'*"*
MÓTMÆLA BRUGGUN
ÁFENGS ÖLS OG VÍN-
VEITINGUM f OPINRER-
UM VEIZLUM.
í áfengismálum samþykkt:
þingið margar tillögur. Mót-
mælti það bruggun og sölu á-
fengis öls og innflutningi á
skattírjálsu víni og öli til
landsins. Ein'nig var það and-
vígt vínveitingum í opinberum
veizlum og rétti ráðherra og
forseta alþingis til að fá álagn
ingarláus vín.
Þá lagði þingið til að þjóð
inni væri gefinu kostur á því
að segja til með atkyaíi sínu
hvort hún vill hafa opna áfeng
isverzlun í landinu t. d. með
því að láta fara fram atkvæða-
greiðslur um héraðabönn.
' AUKIN ELLILAUN OG
MÆÐRALAUN.
Þingið skoraði á Alþingi og
ríkisstjóm að hraða sem mest
þeirri endurskoðun tryggingar
laganna, að aukin verði elli
laun og lögfest mæðralaun. .
Einnig skoraði það á trygg-
ingarráð að beita sér fyrir
vinnustöðvum í öflum^stærri
bæjum laudsins fynr þá ör-
menningar^^^og ^þjóðernislegu yi'kja, sem ekki ná fullum bót
yarnir sem kostur er á. Sam- um'
þykkti þifigið nokkrar álykt- SKATTAÁLÖGUR OG
amr i þa att, svo sem askovun sérsKÖTTUN HJÓNA.
á íslcozk heimili að innræta
æskulýðnum frá fyrstu
bernsku ást og virðingu á öll-
þjódernislegak tra
MENNINGARLEGAR
VARNIR.
Vegna hinna sérstöku að-
stæðna, sem skapazt IfMa við
langvarandi d^öl erlends her-
liðs í landinu, taldi þmgað ó-
fojákvæmilegt að teknar væru
upp með þjóðinni sjálfri þær
SUMIR SEGJA, að merk-
asta bók ársins sé útsvarsskrá- j
in, einhver segir máske, að bað j
séu heilbrigðisskýrslurnar; !
bókaútgefendur segja að það
sé bókin, sem þeim liggu-r mest
á að selja í þann og þann svip-
inn. Skáldin segja hvert fyrir
sig: Það er bókin mín. En Ár-
bók Reykjavíkurbæjar, sem er
nýkomin út, hefur ýmisiegt
upp á að bjóða, sem ekki finnst
á hverju strái.
Hér er hvorki staður né
stund til að skýra frá inni-
haldi hennar. en einhverri kon
unni þætti ef til vill gaman
að velta fyrir sér þessum töl-
um:
í þjónústu Reykjavikurbæj-
ar (ekki talin fyrirtæki hans)
voru 1950 608 fastir starfs-
menn. þar af 468 karla - og 140
kohur, eru þá taldar þar með
kenhslukonur (53), hjúkrunar
Prh. á 7. síðu.
um þjóðlegum verðmætum og
Þingið lagði áherzlu á að
hraða bæri endurskoðun skatta
Prb. á 7. síðu.
Þé fylgdi hugr minn honum
Kæri ritstjóri kvennasiðu
Alþýðublaðsins.
OÉiG VAR að blaða í íslendinga-
sögunum áðan, — eins og raun
ar oft endranær. Kom mér þá
til hugar, hvort að einhver
kona gæti ekki haft gaman
því að lesa þessar fögru vís-
ur, sem flestum munu verða
ihugstæðar vegna tileínis þeirra
og Ijúfleika.
Með góðri kveðju frá einni
er leiddan hefur „skrvita-
Njörð ór garði“.
VÍGLUNDUR KVEÐUR
KETILRÍÐl.
Þau skildu í túninu úti.
Minntist Víglundr við Ketilríði,
en hon grét sárliga. Var þá
auðfundit, at þeim. þótti mikit
fyrir at skilja, en j>ó varð svá
at vera.
Gekk hon þá inn í stofu sína,
en þeir fóru veg sinn. Þá kvað
Víglundr vísu, áðr en þau
Ketilríðr sldldu:
Mær, nem þú mínar vísur,
munnfögr, ef þú vilt kunna.
Þær munu þér at gamni
Þorn-Grund koma stundum.
En ef ítrust verðr úti
eygarðs litin Freyja,
þá muntu mín, >n mjóva
minnast hverju sinni.
En er þeir váru komnir
skammt ór garði, þá kvað Víg-
lundr aðra vísu:
Sióðum tvau. í túni.
'Tók Hlín um. mik. sínum
höndum, haukligt kvendi,
hárfögr og grét sáran.
Títt flugu tár af tróðu.
Til segir harmr um vilja.
: Strauk drifhvítum dúki
drós um hvarminn Ijósa.
Litlu síðar; er. Ketilríður-
kom í stofu suna, kom Hólm-
kell bóndi þar ok sá öóttur sína
grátna mjök. Hann spyr, hví
henni yrði svá ósvefrisamt.
Hon svarar ok kvað vísu:
Skammt leidda ek skýran
skrauta-Njörð ór garði.
Guöfinna frá Hömrttm:
Móðurmálið.
(Margt er það, sem hvergi
verður betur numið en hjá
móðurinni og satt er það, sem
hin ágæta skáldkona, Guðfinna
frá Hömrum, segir í eftirfar-
andi kvæði um fáðan. valir.n
vizkustein, sem legið hefur á
vörum margar fátækrar móð-
ur. Gæti hún ekki gefið barn
inu sínu margt annað, sem
hjartað þráði, gaf hún því þó
hin Ijúfu móðurorð, og var
nokkur gjöf dýrmætari?)
Oft íslenzk móðir angruð ieit
hve aúður gulís var smár.
Er barns síns föng til fvemdar
mat
var fátækt hennar sár.
Þá fölum vanga bitrast brann
hið beizka, þunga tár.
Við söknuð þann ’iún alda arf
í æðri Ijóma sá.
í málsins foma tungutak
hún töfrum hjartans brá
og fáður, valinn vizkusteinn
á vörum hennar lá.
Svo urðu leikföng lítils. barns
hin ljúfu móðurorð.
Þau urðu nesti og nýir skór
í námsför vítt um storð
og veittú skvggni um skýjasióó
og skál við andans borð.
Og þungbrýn fiýðu myrkur
mögn
Þó fylgdi hugr minn honum(við xþalsins Ijómagnótt,
hverskyns konar lengra.
Munda ek leitt hafa lengra,
ef land fyrir lægi væri
og Ægismarr yrði
allr að grænum velli.
(Víglundar saga).
Þessa Ijúfu k\'.eðju getur rit-
stjórinn aðeins þakkað með því
að þiðja um meira úr sömu upp
spretiunni.
1 þess
stjörnur höfðu mildi og
mátt
móðurauga sótt,
SÓLRÍKT, gróðursælt og
gjöfult sumar er að kveðja
okkur. Þegar kvöidin lengjast
og inniveran eykst, er bæði
gott og gaman að geta unað
sér við einhverja skemmtilega
handavinnu frábrugðna þjón-
ustublögðum, stoppi og stagli
daglegra anna.
Kvennasíðan hefði fullan
hug á að geta við og við birt
eitthvað af slíku tagi.
Hér eru þá fyrst tvö lítil
krosssaumsmynztur, sem til-
heyra nú meira þjónustúbrögð
unum, því þau eru ætluð fyrst
og fremst á barnaíatnað, —
stærra mynztrið er ætlað kring
um hálsmál eða til að sauma
sem leggingu þvert yfir brjóst
ið (þá auðvitaS aðeins láréttu
röðina), smærri myndin er ætl
uð í vasa t. d.. á kjól eða
svuntu, hún er líka prýðileg
til að sauma í -brjóst á prjóna-
peysu, er því hægt að hafa
gagn af þessum mynztrum
bæði fyrir drengja- og telpu-'
fatnað.
Þá kemur hér teppi með
Smyrnasaum. Teppið, sem fyr
irsögnin er miðuð við og mynd
in er af. er ætlað á gólf, en
engú að síður gæti það verið
fallegt veggteppi eða í púða-
borð, og þá saumað með venju
legu .ullar útsaumsgarni.
Teppio er saumað í grófan
st.raihma og notað gróft teppa-
garn, áætlað að 'þurfi 800 'gr.
stálblátt, 700 gr. gylt og 500
gr. Ijósbleikt garn. (En litina
velur auðvitað hver og ein eft-
ir sínu höfði).
j Teppið á myndinni er 170
sinnum 85 cm. með kögri.
Þegar byrjað er að sauma,
þarf að ætla 5 cm. fyrir kögr-
inu, áður en byrjað er á rönd-
unum.
't Teppið er saumað með
I Smyrnasaum og sést aðferóin
greinilega á teikningunni fyrir
ofan sjálft teppið (sýnt frá v.
til h). Fyrst er saumað venju-
' legt krossspor yfir 4 }: ræ'ði.
(horn í horn) og síðan er saum
að ibeint' krossspor yfir það. Á
teikningunni eru sporin sýntl
með dálitlu millibili til þess aS
betra sé að áita sig á þeim, en
auðvitað á að sauma sporin ál-
! veg þétt hvert við annað eir\n
i og maður venjulega saumár
krosssaum. • ‘
Litunum er raðað þanr.ig:
fvrst saumaðar þrjár raðir r.f
stálbláu, þá þrjár raðir gylltnr
ög ein -röð Ijósbleik, síðan koTJ.
af kolli.
Þegar teppinu er lokið, >er
það fóðrað með góðum striga
og .báðir endar kögraðir. Ag~
ferðin sést greinile-ga á iitfit
teikningurini fyrir net'ian tepp
ið.. Notuð er heklunál.
~ii
’ii
VETTYANGUR
GK.K.AR
Sendið kvennasíðunni grei»i
ár og frásagnir um áhugamál
ykkar og dagleg störf. :
og æ að hennar brcsi
þess bjarta sumarnótt.
bjo
Vér sigidum -byr í álfur yzt
um ótal rasta sjó
og lands vors rödd um brimin
barst
með boð frá kjarri og snjó.
En fastast heim um votars veg
oss vögguljóðið dró.

:±- ± ::: :íf É

K- -*■ -{- - ' í
Ádil mti ::É:
B§|| •- i IÍ.]'n.í.}XT|þp(' Ökjl • ‘ « '
..._.M.t'ZV.it-'M.'' Wi.: