Alþýðublaðið - 23.09.1953, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAfHÐ
Miðvikudagur 23. sept. 1953,
i essmu
thgefiDdí. AlþýðufiokkurlniL Ritstjóri og ábTrgSsrmiiltax:
Bjmnlbal VaSdimaxBsoa. Meðritstjóri: Helgi Saérnuudwom.
Vréttardóri: Sigvaldi Hjálmarssou. BlaBamenn: Loftur GuB-
muuðjson cg Páii Beck. Auglýsingastjóri: RmTTMt MðU«r.
RltjtJórnartímax: 4901 og 4902. AuglýsingaMmi: 4908. A«-
gr«iC*lu*uri: 4900. Alþýðuprentsinið j an, Hverfisgðtu B.
A.skriftaxverO kr. 15,00 á mán. í l&usasöiu kr.
ÞAÐ hefði verið ánægjulegt,
ef Þjóðviljinn hefði haft í sér
mannrænu og drenglund íil að
, taka undir kröfnr Alþýðu-
. hlaðsins í húsnæðismálunum.
En það er nú eitthvað annað
en að svo hafi reynzt.
I stað þess að leggja málinu
jákvætt Jið, birta t. d. eitthvað
af hinum ægilegu en sönnu Iýs
ingum af íbúðum barnafjöl-
skyldnanna í verstu bröggun-
trni, kjöllurunum, skúrunum
eða hanabjálkaloftunum og á-
kæra íhaldið fyrir þann höfuð-
glæp að láta slíkt neyðarástand
, skapast innan um allsnægtir
.auðugrar borgar, ræðst Þjóð-
.viljinn með óbótaskömmum og
ærumeiðandi brigzlum á AI-
þýðuflokkinn, en mínnist ekki
á íhaldið.
Þannig er verkalýðsbarátta
þessa vesæla málgagns komm-
únismans að öilum jafnaði.
Kógurinn, níðið og brigzlin um
Aíþýðuflokkinn sitja í fyrir- j
nimi, en málefni verkalýðsinsj
glejmiast. Og íhaldið fær að (
vera í frfði og leitar sér skjóls
foak við fúkyrðavaðal komm-
únistamálgagnsins. Betri þjón
usta við ihaldið er ekki hugsan
leg.
Þjóðviljinn lætur sig ekki
Biuna um að seilast mörg ár
aftur í tímann til að reyna að j
finna einhverja átyllu fyrirj
rógi sínum. Og ekkert munarj
foann heldur um það, þó að
með þessu sé hann að sverta
allt aðra menn en nú hafa for-
ustu fyrir Alþýðuflokknum.
Samt dylst engum, áð til-
gangurinn með níðgrein Þjóð-
viljans er sá, og sá einn, að
reyna að vekja tortryggni hins
húsnæSisIausa fólks til núver-
andi forustumanna Alþýðu-
flokksins. Það má undir engum
kringumstæðum koma fyrir, að
alþýða manna fái tiltrú til AI-
þýðuflokksirts.
Ætii það sé f jarri hinu rétta,
að það sé aðaíhlutverk Sósial-
istaflokksins a’ð reyna að koma
í veg fyrir slíkt „slys“?
Öll barátta kommúnista . í
ræðu og riti virðist a. m. k. ein
skorðuð við þetta þokkalega
verkefni.
En, góðir hálsar. lítið ban á
úrslit seinustu kosninga. Þessi
mannskemmdaiðja fékk ekki
fyrstu verðlaun.
Þrátt fyrir tólf síðu
tímaritaútgáfu og þaulreynt
flokksskipulag, töpuðust rúm-
lega sextán hundruð kjósend-
ur Sósíalistaflokksins. Af
hverju? Af því að alþýðufólki
Iíkar ekki eintómt níð og róg-
bur’ður um þá menn, sem af ein |
lægni vilja vinna að bættum
lífskjörum fólksins. Æt'i það
hefði ekki verið eitthvað betur
þegið núna, að Þjóðviljinn
hefði birt snjalla grein nm
húsnæðismálin, heldur en að
skrifa langloku, sem í raunínni
var ekkert annað en ca. tvítug-
föld endurtekning á tortryggj-
andi setningu þess efnis, að
það megi mikið vera, ef Al-
þýðuflokksmenn séu á leið til
heiðarlegrar stefnu i húsnæois
málunmn.
Þeir mega vita það, Þjóð-
viljamenn, að meðan þeir fylla
blað sitt af lasti ;im alla þá,
sem vinna að verkalýðsmálum
og öðrum hagsmunamálum
verkalýðsins, og eru ekki kom-
múnistar — og meðan þeir
fylla blaðið að oðru leyti af lof
gerðarrollum um velsæld al-
þýðu í Austur-Þýzkalandi, Sov
étrússlandi og Kína — verða
þeir sífellt færri og færri, sem
taka mark á Sósíalistaflokkn-
um sem íslenzkum verkalýðs-
flokkL Og mesra þeir sjálfum
sér um kerlia. fslenzk máj eru
þeim sýnilega algert aukaat-
riði. Og framgangur umbót-
anna virðist vera þeim hégómi
einber hjá þeirri nauðsyn að
svaia mannskemmdafýsn ein-
hvers sálsjúks v^ alings, sem
við blaðið starfar.
Og svo þykjast þessi nöðru-
afkvæmi í öðru or'ðinu vera að
bjóða sátt og bræðralag. óska
eftir samvinnu og same>ingu
við þá, sem sifellt er verið að
hælbíta osr baknaga sem svík-
ara og níðinga.
Hver mundi taka . marfc á
slíkum tvísöng?
Það er gömúl og góð íslenzk
regla að brjóta vigtennumar
;úr þeim hundkvikindum, sem
svo illa eru vandir. að þeir
hlaupa í hælana á öJhrm þeim,
sem nálægt þeim kcma. Og við
mannorðsbitvarjra Þjóðviljans
er ekkert annað gerandi.
Tf ' fn .mÍj. r 7j/j/t j Myndin er ekki frá íslenzkum útgerðarbæ eins og maður gæti
® ^ ^ * haldið fljótt á litið — heldur Nexö á Borgunarhólmi. Nexö er
næst stærsti bærinn á Borgunarhólmi og ævagamall. Þaða'.i eru stundaðar fiskiveiðar í stór
um stíl, enda ágæt mið í nágrenninu. Nexö vai ö fyrir ægilegu tjóni af völdum loftárásar
Rússa 8. maí 1945, en nú hefur það verið bætt, og íbúarnir una glaðir við sitt. Náttúrufegurð
er mikil á Borgunarhólmi, og fjöldi danskra og erlendra ferðalanga leitar þangað ár hvert.
Ingimundur Stefánsson;
.Stðri flokkurinn' og
Á FUNDI í hi-eppsnefnd að láta fara fram ramisókn í
haust, á hvern hátt yrði hag-
kvæmast að framkvæma verk
ið og hvaða aðferðir hentuðu
þar bezt.
NÁTENGDUR DAGLEGU
LÍFI BOLVÍKINGA.
Ég vil undirst.rika þá kröfu,
að Bolvíkingar hafi eftirlit
með Óshlíðarveginum, enda
Fæst á flestum veitingastoðum bæjarms.
— Kaupið blaðið um leið og þér fáið yðuz
feaffl
Alþfðublaðið
Hólshrepps í Norður-ísafjarð-
arsýslu 25. ágúst s. 1. var sam
þykkt eftirfarandi tillaga frá
fulltrúum Alþýðuflokksins.
„Hreppsnefnd Hólshrepps
ítrekar fyrri ályktanir sínar,
að eftirlitið með Óshlíðarveg-
inum sé ófullnægjandi og bein
ir þeirri áskorun til vegamála
stjóra, að fela bolvískum verk
stjóra eftirlit og vidgerð Óshlíð. hafa Bolvíkingar haefum verk
arvegarins. Einnig telur hrepps! stjórum á að skipa, t. d. Þor-
nefndin þess brýna þörf, að, katli Jónssyni. Bolvíkingar
hliðin verði rudd áður en veg-jeiga langmestra hagsmuna að
urinn er opnaður á vorin og gaeta í sambandi við veginn,
stöðugt eftirlit verði hait með enda er hann fyrst og fremst
hættusvæðum, sem myndast í lagður þeirra vegna. Það get-
hlíðinni.
Felur hreppsnefndin oddvita
að ræða þessi mái við vegamála
stjóra“.
MIKIÐ ÖRYGGISMÁL.
Hreppsnefndin hefur áður
gert ályktanir um, að Bolvík-
ingar hefðu eftirlit með Óshlíð
arveginum, en hræddur er ég
um, að þeirri samþykkt hafi
verið slælega fylgt eftir, eins
og reyndar í fleiri hagsmuna
málum Bolvíkinga. Hrepps-
nefndin hefur aldrei áður gert
samþykktir um að hreiysá hlið
ina áður en vegurinn er opnað
ur á vorin og að fylgzt verði
með myndun hættusvæða. Hér
er um mikið öryggismál veg-
farenda að ræða, og er það von
mín, að Vegámálastjórnin taki
þessa tillögu til athugunar og
framkvæmdar. Það hefur all-
mikinn aukakostnað í för með
sér, að fylgjast með myndun
hættusvæða á hlíðinni og ryðja
í burtu hættulegum steinum og
skriðum, og gera aðrar nauo-
synlegar ráðstafanir til að
tryggja öryggi vegíarenda. En
þegar um líf og öryggi manna
er að ræða, má ekki horfa í
kostnaðinn, því að mannslífið
er dýrmætasta eign þjóðfélags
ins. Óshlíðarveginn má gera
eins öruggan og aðra vegi
landsins, ef horfið verður að
því ráði að fylgjast með hættu
svæðum og ryðja hættunum í
burtu, jafnóðum, og þær mynd
ast, eða þeim bægt frá á ann-
an fcátt. Vegamálaitjóri þyrfti
ur valdið Bolvíkingum mildu
fjárhagslegu tjóni, þegar veg-
urinn er lokaður, þótt ekki sé
nema um stundarsakir. Fram-
leiðendur verða fyrir miklu.
tapi, þegar flutningar stöðvast,
og það getur kostað mann
nokkur hundruð krónur, ef
kaupa þarf bát til ísafjarðar t.
d. þegar um sjúkraflutning er
að ræða. Meðan verkstjórmn
hefur ekki aðsetur í Bolunga-
vík, er alltaf hætta á slíkum
truflunum, vegna þess að
menn, sem búsettir eru utan
Bolungavíkur hafa ekki jafn.
góða aðstöðu til að fylgjast með
(Frh. á ?. sáðuu)
Söngur Ronald Lewis frá
Covent Garden í Lundúnum
ENSKI ÓPERQSÖNGVAR- J
INN Ronald Lewis söng hér í
Gamla Bíó sdðast úðið fimmtuj
dags- og föstudagskvöld á veg
1 ,um Ráðningarstofu skemmtit- i
krafta. !
Efnisskrá fyrri tónleikanna
var allfjölbreytt, og hófst með
aríu eftir G. F. Hándel: „Hear
me! Ye winds and waves“. Hin
fremur hrjúfa, en þróttmikla
rödd söngvarans, — sem telst
til aðalsöngkrafta Covent Gard
en óperunar í London — naut
sín ekki til fulls í byrjun tón-
leikanna, svo að t. d. Beethov-
ens „In questa tomba“ og
Tsdhaikovskys „Don Juan sere
j nade“ urðu ekki eins áhrifa-!
mikil í meðferðinni og við
hefði mátt búast. Lagaflokkur j
eftir Amy Woodfordy-Finden: ,
„Indian Love Lyrics“, var af
þeirri tegund tónlistar, sem ,
hæglega gæti valdið nokkrum 1
vafa um “uppruna efnisins“ í |
hópi hérlendra dans- og dæg-
urlagahöfunda. Náði söngvar-
inn góðum tökum á þessum
ísmeygilegu ástarljóðum, sem
og í „Sea fever“, en það lag
er eftir John Ireland.
I síðari hluta tcnleikanna
var hin mikilfenglega baryton
rödd Ronald Lewis orðin frjáls
ari og léttarí í svifunum, og í
aríu Mozarts úr „Brúðkaupi
Figaros" var eins og miðsumáx
sól skini skyndilega cftir •sfcurá
leiðingar.
. Mozart komst víst aldrei
„það langt“ í tónlistinni &ð
hánn temdi sér að iiota hand-
fylli af hljómum til 'þess kð
kremja lífið úr laglínum sín-
um! I
Meðferð Mr. Lewis ó „ót-
ello“-aríu Verdis staðfestí einn
ig að hér var á ferðinni mikil-
hæfur og aðsópsmikill óperii-
söngvari, sem þarfnaðist áð-
eins hinnar réttu aöstöðu til áð
njóta sín til fulls, og sem verð-
ugur fulltrúi Lundúnaóperunn
ar. Meðferð hans á „Flóarsöng“
Mussorgskys var söngtæknilegt
afrek, og ,,Don Juan serenade11
Mozarts (hvorttveggja auka-
lög) var allt annars og æðra
eðlis en á samnefndu sönglagi
Tsohaikowskys.
Fritz Weisshappel annaðist
undirleikinn af mikiili rögg-
semi — og fínleik í Mozart-
aríunum —, en knúði helzt til
mikið á í fyrri hluta tónleik-
anna.
Söngmanninum var vel pg
innilega fagnað, og varð hann
sem fyrr segir að syngja nokk-
ur aukalög.
Þórarinn Jónsson. j