Alþýðublaðið - 30.10.1953, Qupperneq 6

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardagur 30. okt. 1953
Moa Martinsson ^
GIFTIST
Vöðva*
ó. Sigur*
ÍÞRÓTTAÞATTUR
'Heilir Islendingar!
Getraunir eru mikilsverður
þáttur íslenzkrar íþróttastarf-
semi. í hvert skipti, sem um
einhverj ar verulegar keppnir
er að ræða, verður iolki tíðrætt
mn hver verði úrslitin, — það
er í sj'álfu sér getraun, Venju-
lega eru svo úrsltii.u öll önnur
en menn gera sér í hugarlund,
þótt ófróðir menn. geti á stund
um slampazt á það hér um bil
rétta. Það er einhver mikilvæg
@sti þáttur getraunanna.
Nú hafa getraunirnar verið
skipulagðar þannig, að íþrótta-
hreyfingin. getur grætt á henni
svo og einn og einn getandi, en
allir aðrir tapa. Er því skipu-
Jagi hagað á þann hátt, að
mönnum er boðið upp á að
geia sér til verðandi úrslit
kappleikja brezkra knatt-
spyrnufélaga, sem fæstir
þekkja nöfn á og enginn kann
að bera fram, nema þulurinn í
hádegisútvarpiu. Þaðan af síð-
ur þekkir nokkur hérlifandi
maður styrkleika þessara fé-
laga hvers um sig, að öðru
leyti en því, að allir vita að
knattspyrnumenn vorir myndu j
lítið erindi eiga fyrir fæturna!
á þeim. Þess vegna hafa allir í
rauninni alla m'öguleika til að
geta rangt til um iirslitin, ef j
jþeir reyna fyrir alvöru að geta \
rétt, en litla m-öguleika til að j
geta rétt, ef þeir geta af handa
hófi.
Þá er opin briðja leiðin, —
en hún er sú, að geta sam-
kvæmt aðferðum. Þær aðferðir
eru margar og ólíkar. Ein að-
ferðin er að skrifa ráðninguna
blindandi á eyðublaðið. Önnur
að láta teningskast ráða, Þriðja
aðferðin að athuga gaumgæfi-
lega úrslitaspár dagblaðanna,
Dg fara ekki eftir nainni þeirra.
Þannig mætti lengi telja. Til
'dæmis veit ég um mann, sem
notar þá aðferð að standa við
fjölfarna götu með getrauna-
seðilinn í hendinni og láta bif-
reiðirnar, sem fram hjá aka,
ráða tilgátunni, — drossía
merkir, að 1. félag sigri, fjög-
urra manna bíll sigur 2. félags
og jeppi táknar tjafntefli.
Þeir eru til, sem geta rétt. til
um úrslit slíkrar keppm og
hljóta stórfé fyrir. Fáum mun
takast það nema einu sinni á
ævinni, — og venjuleg.a heppn-
ast það aðeins fyrir þá sök, að
menn hafa ekki nennt að
þurrka út það sem þeir álitu
sig skrifa vitlaust.
Sem sagt, — heilbrigð sál í
hraustum líkama!
Með íþróttakveðjum!
Vöðvan Ó. Sieurs.
Auglýsið í
Alþýðublaðinu
40. DAGUR
Mér létti við þessar hugsan- ; mína, veitti mér nýjan kraft,
ir; en svo sá ég allt í einu fyrir ! og það voru engin tár í aug~
mér, þegar maðurinn hjá unum mínum, þegar við kom-
kennslukonunni minni tók ut- , um heim á fátækraheimilið.
an um mittið á henni og þá i Það stóðu að minnsta kosti
fór ég að hágráta á nýjan leik.; tuttugu kaffikönnur á eldstæð-
Tárin streymdu úr augunum á inu í eldhúsinu; það hit’aði
mér. Eg grét og grét af öfund hver fyrir sig þar. Og það var
og afbrýði, þreytt og taugaó- ^ ekkert hugsað fyrir því, að
styrk eftir svefnlausa nótt og kaffikannan hennar Minnu ’ um, sem fengu að njóta leiks
Og svo lá ég í fletinu mínu
enda þótt sólin skini glatt úti,
og hlustaði á gömlu hjóniu
stynja og bylta sér í rúminu
lengi vel, og svo á hroturnar í
þeim eftir að þau loksins voru
sofnuð. Þau voru bæði tvö út-
slitnar manneskjur. Úti fyrir
heyrði ég hlátrasköll í krökk-
viðburðaríkan og erilsaman þyrfti að komast að. En hún
dag. Niðurlægingin 0g smánin. ! lét það ekki á sig fá, heldur
sem mér fannst að ég hefði orð ýtti nokkrum könuum til hlið
ið fyrir síðan ég kom í húsið til ; ar af bezta staðnum og kærði
„sykurrófunnar“ voru þyngri sig kollótta, þótt þær kölluðu
en svo, að ég fengi undir risið. til hennar óþvegnum orðum
Allt veittist gegn mér og ég fyrir frekjuna. Innan stundar
varð mér til ama og armæðu;
allur heimurinn var á móti
mér og enginn hugsaði um mig.
og lífs. En ég varð að hírast
inni. Það var allt svo leiðiu-
legt, ófrjálst og ómögulegt.
Stundum læddist ég fram úr
rúminu og dró út skúffu í
kommóðunni hennar ömmuu
‘minnar. Eg vissi að þar voru
Úra-viðgerðir. s
Fljót og góð afgreiðsia.^
GUÐI, GÍSLASON, ^
Luugavegi 63, s
sínú 81218. S
Smurt brauð $
og snittur, s
Nestispakkar. ^
ódýiast og bezt. Vin-S
samlegast pantið
fyrirvara.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80 540.
í þessu bili heyrði ég manna-
mál uppi á veginum og varað-
ist að líta upp fyrr en ég væri
var kaffið tilbúið. Hún v/:; margar blaðaúrklippur_ og svo
með mikið af brauði í poka, og _ komst ég að því, að þar voru
við Hanna fengum þau ósköp líka han,4skrifaðar lausavísur
að borða, að gömlu ko’nurnar
sáröfunduðu okkur.
Mundirðu eftir að kaupa
búin að stöðva grátinn. Eg skro handa mér? kallaði görnul
kannaðist við málróminn: Það 0g rúmliggjandi kona til
litla og kústa-
var Hanna
Minna.
Sem ég er lifandi, ert það
ekki þú, sagði kústa-Minna.
Minnu innan úr lítilli herberg
iskytru innar af eldhúsinu.
Minna íékk henni dálitla skro
tuggu. Hún var svo veik, gamla
Komdu með okkur, þú getur konan, að hún þoldi ekki að: jafnviss var ég líka um það,
fengið eitthvað að drekka heima drekka kaffi. Hún lifði bara að þrælarnir voru svartir, og
hjá okkur. Það er einmitt verið af skroi 0g einstaka sinnum ' þess vegna skildi ég ekki vís-
eftir Jeremías í Tröstlösa og
fleiri merkilegir hlutir.
Yfir einni stóð: „Sorgar-
saga“ og hún byrjaði svona:
„Öreigans hlutskipti - er sem
þrælsins; frá vöggu til grafar
hann vesöld er merktur“ ....
Amma og maðurinn hennar,
það voru öreigar, vissi ég. En
með kaffið núna.
Hanna var skelfingin upp-
máluð, eins og vant var, þeg-
ar hún var í nálægð móður
sinnar. Eg fór að hugsa um | in
hann Alvar, bróður hennar, og
þá fór ég að snökkta á nýjan
leik. Þegar sorgin er stærst
og kemst næst því að sundur-
knosa hjarta manns, þá stíga
jafnvel hinir dauðu upp úr
gröfum sínum til þess að særa
mann og kvelja.
Hvað er annars að þér,
barn? spurði Minna.
Mamma, mamma ætlar að
fékk hún velling, ságði Hanna.
Eg lék mér með Hönnu litlu
á fátækraheimilinu eins lengi
og ég þorði; klukkan var orð-
átta, þegar ég kom til
ömmu minnar. Eg var dauð-
þreytt, en nú var ég í ágætu
una. Bróðir hennar ömmu
hafði frelsað þræla, og þeifr
voru kolsvartir. Eg hafði líka
séð myndir af þrælum í
sunnudagaskólanum.
Eldgamlar skólabækur, sem
stjúpi minn hafði einu sinni
skapi. Amma hélt náttúrlega ' htt, lágu líka í skúffunni,
að ég kæmi beint heimanað og : snjáðar og rytjulegar. í nátt-
flýtti að koma mér í rúmið, j, úrufræðinni rakst ég á mynd
eftir að hún fékk að vita, að af glerflösku, eins og þeim,
Samúðarkorf s
s
SlysavamafeJags ísIandsS
kaupa flestir. Fást hjáS
slysavarnadeildum umS
land allt. í Rvík í hann-S
yrðaverzluninni, Banka-b
stræti 6, Verzl. Gunnþór-)
unnar Halldórsd. og skrif-
S
stofu félagsins, Grófm 1.;
Afgreidd í síma 4897. — ý
Heitið á slysavarnafélagið_ y
Það bregst ekki. ^
Nýja seodi-
bíiastöðin b.f.
hefur afgreiðslu í Bæjar-
16. Opið 7.50—22.
sunnudögum 10—18.
Sími 1395.
sem notaðar eru á tilrauna-
stofum. Eg fékk mikinn áhuga
á því verkfæri. Dag nokkurn
reyndi ég að hrissta sápuvatn
'í eÍTLU glerkönnunni, sem
mamma ætlaði að fara að
eignast bam.
Svo komu nokkrir hræði-
lega leiðinlegir dagar hjá
t ömmu; þeir voru fyrst og
eignast barn og hú.n er svo j fremst leiðinlegir fyrir það, að ' amma átti, og vonaðist eftir
veik, stundi ég loksins upp. húnj var alltaf að reyna að j Itórfelldum árangri, en fékk
En það var nú alls ekki þess , iosa mig við óværuna, en var þess, í stað ávítur miklar. —
vegna, sem ég var að gráta. j ekki orðin manneskja til þess. j Þarna var líka önnur bók, sem
Og það lagast með tímanum,Fingurnir á henni voru or&nir i hét: Saga Svíþjóðhr. Þar var
sagði hin lífsreynda kúst.a- svo krepptir af sliti, að hún j sagt um einn konung lands-
fékk varla haldið kambinum., j ins, að hann'hefði „dáið úr
Hún reif og sleit á mér hárið svívirðilegum sjúkdómi.“ Já,
og mig sárkenndi til. Auk það var víst alveg' rett. Löng,
þess varð ég alltaf að fara að rauðhærð, gömul kona kom
hátta klukkan átta á kvöldin; j oft í heimsókn til ömmu, og
þá tíndi hann nefnilega af | henni varð mjög tíðrætt um
sér spjarirnar, maðurinn henn ' .konungana og hirðiria. Sam-
ar, og lagðist til svefns; og ‘ kvæmt ummælum hennar voru
hann var svo ósegjanlega j konungarn,'ir voðalegir menn.
þreyttur og boginn og bleikur J Þeir þjáðust af alls konar sjúk
og magur. Og hann var alltaf : dómum, „og einn konungur-
þögull og talaði varla nokkurn | inn dó úr lúsasýki," sagði kerl
tíma til mín. En næstum því ingin. Svei, svei, sagðí kerling
á hverjum degi gaf hann mér
tvíeyring, og hann var orðinn
svo geyminn, að ég held að
hami hafi einhverju sinni hald
ið að tvíeyringurinn, sem hann
rétti mér, væri sá allra fyrsti.
Eg er næstum því viss um að
Minna. Nú skalt þú bara vera
kát, Mía mín; ég býst við að
þú ætlir að fara til ömmu þinn
ar á meðan, er það annars
•ekki?
Minna masaði og masaði og
var hin vingjarnlegasta þang-
að til tárin þomuðu á kinnum
mínum. Við lögðum af stað
heim á fátækraheimilið. Við
Hanna létum okkur af ásettu
ráði dragast aftur úr. Hún
hvíslaði að mér:
Það situr ennþá enginn við
hliðina á mér í skólanum, og
um daginn sagði kennslukonan,
að sætið hennar Míu yrði látið
vera autt þangað til einhver
kæmi, sem gæti farið með
kvæði eins og hún hefði gert.
Það hoppaði í mér hjartað„
þangað til Hanna nefndi
kemislukonuna; þá hrökk ég
allt í einu við. Þá sá ég fyrir
mér manninn, sem hélt utan
um hana. Eg bar annars engan '
kala til hans. Eg var kennslu-
konunni bara reið, fyrir að
leyfa nokkrum manni að haga
sér þannig gagnvart henni. Hún
var bara eins og hver önnur
„Jenny“, kennslukonan; rétt
eins og sú, sem ég sá einu.
sinni út um gluggann sitjandi
á fjöl milli tveggja búklja á
hlaðinu heima og vera að kyssa
karlmenn. Reiðín út í ken'nslu
konuna, hnia fyrrverandi gyðju
in. Og svo var hann vafinn inn
í lak.
Plér stóð það þá á prenti:
„Hann dó úr svívirðilegum
sjúkdómi.“ Lúsasýki var mátt-
úrlega allra sjúkdóma verst, og
því hlaut hún að hafa orðið
það var bara þess vegna, sem j honum að bana. Að hugsa sér,
ég fékk tvíeyring á hverjum ef ég nú fengi hana. Ef
degi. • mamma yrði nú ekki bráðum
IHBIBllBWIIIBHHBBWWIIMIWIWifl'llWIMIIIIIinillllfWIIMWBfflllWBWWBWSBWHPBWBBBBBBWWWWHBBBBWBBSBWBBB
„OLIVETTl-
riívélar
Nýja gerðin komin
aftur.
Pantanir óskast sótt-
ar sem fyrst.
G. HELGASON & MELSTED h.f.
■■[DMUiuiiiiniimciiTiinmmiiiiiiiiiiiininiiniiiiiMminniffinniiiiiiiiTmimnnmimuiinnnnmri
Minningarsplöíd $
Barnaspítalasjóðs Hringslns^
eru afgreidd í Hannyrða- *
verzl. Refill, Aðalstræti 12r
(áður verzl. Aug. Svend-^
sen), í Verzluninni Víctor, ^
Laugavegi 33, Holts-Apó-^
teki„ Langholtsveg'i 84, ^
Verzl. Alfabrekku vio Suð-S
urlandsbraut, og Þorsteins-S
búð, Snorrabraut 61. V
S
Hús og íbúðir
af ýmsum stærðum í)
bænum, útveHum ,-æj-1)
arins og fyrir utan bæ-)
ínn til sölu.
Höfum:
einnig til sölu jarðir,^
vélbáta, bifr2i5ir og^
verðbréf.
Nýja fasteiguasalan.
Bankastræti 7.
Sími 1518.
j Minningarspiöid $
S dvalarheimilis aldraðra sjó-\
S manna fást á eftirtöldumS
^stöðum í Reykjavik: Skrif-S
^stofu sjómannadagsráðs, S
^Grófin 1 (gengið inn frá)
^ Tryggvagötu) sími 80275,^
^skrifstofu Sjómannafélags^
^ Reykj avíkur, Hverf ísgötu •
(, 8—10, Veiðarfæraverzlunin?
^Verðandi, Mjólkuríélagshús-^
Sinu, Guðmundur Andrésson^
S gullsmiðm-, Laugavegi 50, ^
SVerzluninni Laugateigur,^
SLaugateigi 24, tóbaksverzlun^
^inni Boston, Laugaveg 8,S
b og Nesbúöinni, Nesvegi 39. S
)í Hafnarfirði rijá V. Long.S
* S