Tíminn - 16.09.1964, Blaðsíða 1

TVOFALT
EINANGRUNAR -
on- GLER
/Uara reynsla
hérlendis
SÍMIIMOO
EGGERT KRISTJANSSON &CO HF
210. tbl — Miðvikudagur 16. september — 48. árg.
Mikill mann
fjöldl við út-
f örina í gær
H.F. — K.J. Reykjavík 15. sept.
Útför Dóru Þórhallsdóttur, forselafrúar, var gerð frá
Dómkirkjunni klukkan 2 e.h. í dag. Um morguninn var minn
ingarathöfn í Bessastaðakirkju. Þar flutti sóknarprestur-
inn, séra Garðar Þorsteinsson, prófastuv, minningarræðuna,
en biskupinn yfir íslandi, herra Sigurbjörn Einarsson flutti
útfararræðuna í Dómkirkjunni. Mikill mannfjöldi var við-
staddur athöfnina í Dómkirkjunni ,sent var útvarpað. Báð-
ar athafnirnar voru látlausar og virðulegar, en 'ánar blöktu
hvarvetna í hálfa stöng.
líft Ijós og guð þinn vera Jh
geislandi röðull“.
Að minningarræðunni lokinni
var leikinn sálmur eftir séra Hall-
grím Pétursson, Guð komi sjálfur
nú með náð, og loks lék Páll Kr.
Pálsson Eroica, sorgargöngulag eft
ir Beethoven á orgelið. Á meðan
sorgargöngulagið vai spilað, var
kista forsetafrúarinnar borin úr
kirkju af sonum,tengdasonum.dótt
E'ramh a 15 síðu
Klukkan tíu í morgun var haldin
minningarathöfn um Dóru Þór-
' hallsdóttur, forsetafrú, í Bessa-
staðakirkju. Sóknarpresturinn, sr.
Garðar Þorsteinsson prófastur,
flutti minningarræðuna, en mikill
f jöldi manns var viðstaddur athöfn
ina. Meðal annarra voru þarna
flestir ráðherranna ásamt frúm,
biskupinn yfir íslandi, herra Sig-
urbjörn Einarsson, handhafar for-
setavalds, sendimenn erlendra
ríkja og formenn þingflokka.
Minningarathöfnin hófst með
því, að Páll Kr. Pálsson lék sálm-
forleik í g-imoll eftir Bach á org- j
el, en síðan var leikinn sálmur-;
inn, Á hendur fel þú honum, og ■
kór Bessastaðakirkju söng. Þá i
flutti séra Garðar Þorsteinsson;
prófastur minningarræðuna og t
lagði út af þessum orðum í 60.
kapítula Jesaja, spámanns: „Rís
upp, skín þú, því að Ijós þitt kem-
ur og dýrð Drottins rennur upp
yfir þér. Drottinn skal vera þér ei- Sigurbjörn Einarsson,
Kistan borin úr Bessastaðakirkju.
(Tímamynd, GE)
Hún bar tign sína og úbyrgð, svo
hvergi skeikaði, og aldrei brúst
Reykjavík, 15. sept. ifararræðuna í Dónikirkjunni. Ilanni Biskupinn lagði út af þessum orð-, vér þá ekki einnig að taka hinu
BISKUPXNN yfir íslandi, herra minntist forsctafrúarinnar sem um í Jobsbók: — Fyrst vér höfum 1 vonda.
út-1 móður og eiginkonu í tignarsæti.
þegið hið góða af Guði, ættum í ræðu sinni viðhafði biskupinn
||§ II m' 3 e^’r^aranc** 01® um forseta-
. 1! „Sú heimilishamingja, sem hún
1 i hafði alizt upp við í föðurgarði,
*KlllsllMÍll$Í ; varð hennar dýrmæta hlutskipti,
í sem eiginkonu og móður. En henni
umsvifa-
Fri athöfnlrvni í Dómkirkjunni.
j ætluð víðtækari og
! V'!"V%^' I meiri þjónusta við mannlífíð en
- 5 j öðrum konum. Og nú, þegarforseta
S ! frú Dóra Þórhallsdóttir var kvödd
af þessum heimi án fyrirvara að
j kalla, er vart til sá íslendingur,
að ekki kenni saknaðar og trega.
Ég hefi þá ekki það eitt í huga,
sem einnig er satt og víst, að þeg-
ar þjóðin í heild missir mikið,
snertir það hvern einstakan, og
hér varð þjóðin vissulega fyrir
sáru tjóni. En hitt er ekki síður
staðreynd, að frú Dóra hafði eign-
azt svo rík og hlý ítök í hugum
allrar alþýðu þessa lands, að fráfall
hennar er persónulega nákomið
sorgarefni ótalins fjölda manna.
Hún bar tign sína og ábyrgð
svo, að hvergi skeikaði og aldrei
brást. Það er á alþjóðar vitorði.
En sú meðvitund ristir ekki dýpst
þegar þjóðin kveður hana. Þá rifj-
(Tímamynd, KJ). Framh. á bls io