Tíminn - 29.09.1964, Blaðsíða 12

ARREN SKÝRSLAN
Frapihald af 9. síðu
inn með byssuna í hendinni ganga
til baka út á hornið, stytta sér
leið yfir flötina framan við horn
húsið og hraða sér út á Patton
Avenue.
Inni í hornhúsinu voru tvær kon
ur, frú Barbara Jeanette Davis og
mágkona hennar, frú Virginia Dav
is. Þær heyrðu skothvellina, flýttu
sér til dyra og sáu manninn ganga
hratt yfir flötina og hrista um
leið skammbyssu sína eins og til
að losa úr henni skothylki. Seinna
um daginn fundu báðar konurnar
litt hvort skothylkíð skammt frá
^úsinu.
Þegar árásarmaðurinn beygði
fyrir hornið, fór hann framhjá
leigubíl, sem lagt hafði verið á
Patton Avenue, fáein fet frá Tí-
Unda stræti. Bílstjórinn, Willíam
W. Scoggins, hafði horft á morðið
og stóð nú og faldi sig hinum meg
in við bílinn, götumegin. Þegar
árásarmaðurinn var kominn út úr
kjarrinu á túnflötinni, leit Scogg
ins upp og sá manninn svo sem í
12 feta fjarlægð. Hann hélt á
skammbyssu og tuldraði eitthvað
fyrir munni sér og heyrðist Scogg
ins það helzt vera „Veslings löggu
ræfíllinn."
Þegar árásarmaðurinn var kom ,
inn framhjá Scoggins, hélt hann yf |
ir á vesturgangstétt Patton Ave- [
nue og tók svo til fótanna í áttina
að Jefferson Boulevard, sem er
aðalgata á Oak Cliff. Austan meg
in á Patton Avenue, milli Tíunda
strætis og Jefferson Boulevard,
var bílakaupmaður, Ted Calla-
way að nafni, staddur inní í verzl*
un sinni, og er hann heyrði skot
hvelli, gekk hann út á gagnstétt
ina. Um leið og vopnaður maður
inn fór framhjá, kallaði Calla-
way til hans: „Hvað er um að
vera“? Maðurinn yppti bara öxl-
um, hljóp áfram út að Jefferson
Avenue og beygði til hægri. Á
næsta götuhorni var benzínstöð
með bílastæði á bak við. Árásar-
maðurinn hljóp þar inn á lóðina,
losaði sig við jakkann og hélt síð-
an áfram striki sínu vestur Jeff
erson.
I skóbúð einni drjúgan spöl vest
ur á Jefferson heyrðí verzlunar-
stjórinn, Johnny Calvin Brewer,
lögreglubíl þeyta lúður nokkrum j
mínútum eftir að hann heyrði í l
útvarpstæki sínu í búðinni tilkynn- \
ingu um að lögregluþjónn hefði!
verið skotinn á Oak Cliff. Brew-1
er kom auga á mann skjótast inn |
í útidyragang búðarinnar, stað-
næmast þar og snúa baki að göt
unni.
Þegar lögreglubíllinn hafði j
tekið snúning og stefndi aftur í;
áttina að árásarstaðnum, fór mað
urinn út úr ganginum, og þá :
veitti Brewer honum eftirför. •
Hann sá manninn beygja inn að !
Texas Theatre, sem er kvikmynda I
hús 60 fetum fjær, en ekki fór \
hann samt að miðasölunni til að j
kaupa sér miða. Brewer gaf miða-
sölukonunni, frú Julia Postal, vís- j
bendingu. og hringdi hún þegar á j
lögregluna Þá var klukkan lið-;
lega 13,40.
Klukkan 13:29 hafði lögreglanj
gert sér grein fyrir því, hve sain- j
hljóða lýsingarnar voru, á matin j
inum, sem grunaður var um
morðið, og þeim sem hafði verið í'
Tippit-árásinm. Kl. 13:45 kom
viðvörunin í taistöð hennar oftir
símhringingu frú Postal: „Höfum
fengið upplýsingar um að gru t
samlegur maður hafi rétt í þessu
verið að fara inn í Texas-kvik-
myndahúsið á West Jefferson-
götu.“ Fáeinum mínútum sfðar
hafði kvikmyndahúsið verið um-
kringt. Þá voru kveikt ljósin í hus-
Warren-nefndin afhendir Johnson, Bandaríkjaforseta, skýrsluna um morðið á Kennedy, talið frá vinstri, J.
McCloy, J. Lee Rankin, R. B. Russell, G. R. Ford, Earl Warren, Johnson, forseti, Allan Dulles, J. Sherman
Cooper og Hale Boggs.
inu. M. N. McDonald lögreglufor-j
ingi og nokkrir aðrir lögreglu- j
menn, fóru til mannsins, sem
Brewer hafði bent þeim á.
McDonald skipaði manninum að
standa á fætur, og heyrði hann
segja: „Jæja, þessu er þá öllu
lokið.“ Maðurinn dró upp skamm-
byssu með annarri hendinni og sló
foringjann með hinni. Mc Donald
sló til mannsins með hægri hend-
inni og greip byssuna með þeirri
vinstri. Eftir skamma viðureign
hafði McDonald og nokkrum öðr-
urn lögreglumönnum tekizt að af-
vopna og handjárna hinn grunaða
og óku honum nú til lögreg u
stöðvarinnar. og komu þangað um
klukkan 14.
Eftir morðið hafði fjöldi lög-
reglubíla flýtt sér til Skólabóka-
geymslunnar, vegna þeirra mörgu
tilkynninga um, að skotin hefðu
komið- þaðan. J. Ilerbert Sa-
wayer foringi í Dallas-lögreglunni,
kom á staðinn stuttu eftir að hann
hafði heyrt fyrstu tilkynninguna
af mörgum um þet.ta i lögreglu-
talstöðinni klukkan 12;34. Nokkrir
lögreglumannanna, sem höfðu átt
að vera á Elm- og Houston stræt-
um meðan bílalestin færi þar um,
voru að tala við áhorfendur og
fylgjast með byggingunni, þegar
Sawyer kom. Sawyer fór inn í bygg
inguna, og fór upp á fjórðu hæð
í lyftunni, en lengra fór lyftan
ekki. Hann gerði fljótlega rann-
sókn, og fór svo aftur niður á
neðstu hæð, og á tiníanum milli
klukkan 12:37 og 12:40 gaf hann
skipun um, að enginn mætti yfir-
gefa bygginguna.
Stuttu fyrir klukkan .13 kom '•
Will Fritz yfirmaður morð ' Jg
rándeildar Dallas-lögreglunnar til
þess að taka að sér stjórn rann-
sóknarinnar. Duke Mooney vara-
foringi. sem var að rannsaka
sjöttu hæðina tróð sér á millí
kassahlaða sem hann sá og hrlt
sig hafa fundið staðinn þaðan,
sem skotið hafði verið Á gólfinu
voru 3 tóm skothylki. Kassi
hafði verið settur á gólfið -'ið
hliðina á glugganum. svo að sá.
sem á honum sat, gæti íylgzF
með því sem var að gerast S Elm
stræti, án þess að eftir honum
yrði tekið utan frá. Milh þessa
kassa og hálfopins gluggans
hafði verið komið fyrir þremur
öðrum kössum, á þann hátt að
væri riffli komið fyrir á efsta
kassanum, miðaði hann beint áj
bílalestina, þegar hún ækj frá!
byggingunni. Hinn hái kassastafli,1
sem fyrst vakti athygli Mooney
var þannig staðsettur, að hann
skýldi manninum við gluggann
vel fyrir augum þeirra, sem kynnu
að ganga um þessa hæð.
Uppgötun Mooney varð til þess
að sjötta hæðin var rannsökuð
enn nákvæmar, og klukkan 13:22,
um það bil 10 mínútum eftir að
skothylkin höfðu fundizt, beindi
Eugene Boone varaforingi, ljós-
kastara í átt að tveimur bóka-
stöflum í norðvesturhorninu í
nánd við stigaganginn. Þar
hafði riffli með sérstökum mið-
unarútbúnaði verið troðið inn á
milli bókanna. Ekki var snert á
rifflinum fyrr en búið var að
mynda hann. Þegar Day liðstor-
ingi frá rannsóknardeildinni hafði
skorið úr um það að engin fingra-
för væru á rifflinum, hélt hann
á honum á meðan Fritz hleypti
af skoti. Day tók eftir því, að á
rifflinum var númerið „C2766‘‘
auk eftirfarandi „1940“ „Made in
Italy“ og „Cal. 6.5 “ Riffillinn var
um það bil 40 þumlunga langur,
og þegar hann hafði verið tekinn
í sundur, passaði hann í bréfpoka,
sem eftir morðið fannst í suðaust-
urhorni byggingarinnar skammt
frá skothylkjunum.
Um það bil er Fritz og Day
voru að ijúka rannsókn sinni á
rifflinum á sjöttu hæðinni, kom
Ray Truly, yfirmaður byggingar-
innar með upplýsingar, sem hann
taldi rétt, að lögreglan fengi.
Fyrr, þegar lögreglan hafði verið
að yfirheyra starfsmennina, hafði
Truly tekið eftir því, að Lee
Harvey Oswald, einn þeirra
manna, sem unnu í byggingunni,
vantaði. Eftir að Truly hafði gefið
nafn Oswalds, heimilisfang og al-
menna lýsingu á útliti hans, fór
Fritz aftur til lögreglustöðvarinn-
ar. Þangað kom hann nokkru eftir
kiukkan 14, og bað tvo leynilög-
reglumenn um að fara og finna
stlrfsmanninn, sem hafði ekki
verið í Texas-skólabókageymsl-
unni Lögreglumennirnir, sem
voru nýkomnir frá Texas-bíóinu.
stóðu þarna skammt frá. Þegar
Frit> nefndi nafnið á manninum.
sem vantaði. fékk hann að vita,
að hann væri þegar kominn inn
í yfirheyrsluherbergið. — Týndi
slarfsmaðurinn úr bókageymsl
unni. og hinn grunaði. sem tekinr
hafði verið fastur i kvikmynda
húsinu, voru einn og sami maðm
inn Lee Harvey Oswald.
Oswald kom frá Rússlandi með
konu sína 1. júní 1962 á lánsfé
frá utanríkisráðuneyti U.S.A.
Fyrstu vikurnar bjuggu þau hjá
bróður hans og síðan móður í
Forth Worth. Hann Vann í málm
steypu, en snemma i október 1962
hætti hann í málmsteypunni og
fluttist til Dallas. Um þetta leyti
höfðu þau kynnzt allmörgu rúss-
nesk-talandi fólki á þessum slóð-
um, og sumt af því hjálpaði þeim
með því að gefa þeim mat, föt
og smáhúsbúnað. Flestum féll illa
við Oswald sjálfan, en hjálpuðu
hjónunum, af meðaumkun með
Marinu Oswald og barninu. Enda
þótt Oswald hefði horfið frá Rúss
landi óánægður með stjórnina þar
virtist hann nú vera staðfastari
í trú sinni á Marxismann en
nokkru sinni fyrr. Ilann var
óánægður með lýðræði, kapítalism
ann og bandaríska þjó'ðfélagið í
heild, og honum féll ekki við hið
rússneskutalandi fólk, af því að
það féll inn í hinn bandaríska
hugsanagang og víldi koma sér
vel fyrir efnahagslega.
í febrúar 1963 hittu Oswald hjón
in frú Ruth Paine, sem var skilin
við mann sinn og bjó ein með
tveimur börnum sínum. Hún hafði
áhuga á rússnesku og meðaumkun
með Marinu, sem talaði enga
ensku, og af þeím sökum heirn-
sótti hún hana nokkrum sinnum.
Hinn 6. apríl, 1963 missti Os-
wald vinnuna í myndafyrirtækinu,
sem hann vann þá hjá og nokkrum
dögum síðar reyndi hann að drepa
Maj. Gen. Edwin Walker fyrrver
andi yfirmann í hernum, og notaði
til þess riffil, sem hann hafði
pantað fyrir einum mánuði undir
fölsku nafni. Marina fékk að vita
um verknað manns síns. þegar
hún sýndi honum miða, sem hann
hafði sjálfur skilið eftir til henn-
ar um það, hvað hún ætti að gera,
ef hann kæmi ekki aftur. Þessi
atburður og efnahagur þeirra
leiddi til þess að Marina stakk
upp á, að Oswald færi til New
Orleans og lþitaði sér að at-
vinnu, sem hann gerði 24. apríl,
en Ruth Paine, sem ekki vissi um
árásina á Walker bauð Marinu og
barninu að koma til sín á meðan
Oswald væri í burtu.
f maí komu fréttír um, að
Oswald hefði fengið vinnu, og þá
fór Ruth með Marinu og barnið
akandi til New Orleans.
Á meðan Oswald var í New
Orleans stofnaði hann deild úr
Kúbu-vinafélagi, sem í rauninni
var ekki til. Hann sagðist sjálfur
vera ritarinn, og forsetinn var
A.J. Hidell, maður sem heldur var
ekki til í raunveruleikanum, og
Oswald var eini félagsmaðurinn.
Oswald var handtekinn 9. ágúst
í sambandi Við átök sem urðu,
þegar hann var að dreífa Castro-
sinnuðum bæklingum. Næsta dag,
á meðan hann var enn á lögreglu
stöðinni kom maður frá Alríkis-
lögreglunni og talaði við hann,
samkvæmt eigin ósk. Oswald gaf
manninum rangar upplýsingar um
sjálfan sig og víldi fátt segja um
félagsskapinn fyrrnefnda. Næstu
vikur kom hann tvisvar fram í
útvarpi, og sagðist vera forsvars-
maður deildar Kúbufélagsins í
Orleans.
í júlí missti Oswald vinnuna, og
í september fór Ruth Paine aftur
akandi til New Orleans og sótti
Marinu og barnið og flutti til
Irving, útborgar Dallas, þar sem
hún bjó sjálf. Hún stakk upp á
því, að Marina, sem var ófrísk,
byggi hjá henni þangað til barnið
| væri fætt. Oswald kom ekki með
þeim, en sagðist ætla að finna
sér vinnu í Houston eða einhverri.
annarri borg, en í stað þess lagði
hann af stað til Mexico og kom
til Mexico City 27. september, þar
l sem hann fór þegar í bæði rúss-
neska og kúbanska sendiráðið.
Ástæðan var sögð sú, að hann
vildi fá leyfi til þess að fara til
Kúbu, en Kúbustjórn vildi ekki
veita honum það leyfi, nema Rúss
! ar veittu honum um leið leyfi til
þess að fara til Rússlalnds. Os-
wald tókst ekki að fá vegabréf
til þessara tveggja landa, og sneri
til Dallas, og kom þangað 3. októb-
er.
Næsta dag, þegar hjónin hitt-
ust var ákveðið, að hann skyldi
taka á leigu herbergi í Dallas og
heimsækja fjölskylduna um helg
ar. Fyrst leigði hann í viku hjá
frú Bledsoe, sem síðar þekkti
hann aftur í strætisvagninum
j stuttu eftir morðið. 14. okt. tók
I hann á leigu herbergi við Beckley
Avenue, og kallaði sig O. H.
Lee. Sama dag hringdi frú Paine
til Texas bókageymslunnar eftir
tilvísun nágranna síns, og frétti
um lausa stöðu, sem hún sagði
Oswald frá. Oswald fór til viðtals,
næsta dag og hóf vinnu 16. okt-
óber.
20. okt. fæddist önnur dóttir
Oswald-hjónanna, og í október og
nóvember kom hann um hverja
helgi til fjölskyldunnar, en sneri
aftur til Dallas á mánudögum með
samstarfsmanni sínum Buell Wesl
ey Frazier, sem bjó í nánd við
Paine-fjölskylduna. 15. nóvember,
sem var föstudagur, var Oswald
um kyrrt í Dallas eftir uppástungu
konu sinnar, vegna þess að Ruth
átti afmæli og margt yrðí um
manninn. Á mánudeginum rifust
þau hjónin í síma, vegna þess að
hún komst að því að hann bjó und
ir fölsku nafni í leiguhúsnæðinu.
Fimmtudaginn 21. nóvember sagði
Oswald Fraizer, að hann langaði
til þess að fara til Irving til þess
að ná í gardínustengur fyrir glugg
ana. Kona hans og frú Paine voru
allhissa, þegar þær sáu hann, þar
sem aðeins var fimmtudagur. Þær
héldu að hann væri kominn til
þess að semja frið eftír mánudags
rifrildið. Hann var sáttfús, en
kona hans var enn reið.
Síðar um kvöldið tók Ruth eft-
ir því, að ljós logaði í bílskúrnum,
og enda þótt þetta virtist ekki þýð
ingarmikið þá, þá var þess að gæta
að í bílskúrnum var mest allt dót
Oswalds hjónanna. Næsta morgun
fór Oswald á meðan kona hans var
enn ekki komin á fætur, og skyldi
; giftingarhringinn eftir á náttborð
j inu, og í kommóðunni var pen-
ingaveski hans með 170 dollurum.
Oswald fór til heimilis Frazier,
sem var skammt frá og setti lang-
an pakka í aftursætið. Hann
sagði Frazier, að í pakkanum
! væru gardínustengurnar. Þegar
þeir komu að bókageymslunni
gekk Oswald inn á undan Frazier,
sem sá hann bera langa böggul-
inn.
12
T f M I N N , þriSjudaglnn 29. september 1964 —