Alþýðublaðið - 22.05.1954, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐIÐ
Ejaugardagur 22. maí 1954
[ Bíiar.
! Ef þér þurfið að selja bíl;
: Þá látið okkur leysa
* vandann.
j BÍLASALAN
“ Klapparstíg 37
| Súni 82032
•i
pBMMMIMiaaiMIMMIMIMkMIM
SKipAIÍTGCRfi
RIKISINS
BMDUR
fér til Skarðsstöðvar, Salt-
hólmavíkur og Króksfjaröar-
ness á mánudaginn.
Vörumóttaka árdegis í dag.
NY BOK
Bezta ráðið til að halda
góðri heilsu og lifa lengi
er það að hlaíja mikið og
vera léttlyndur. Kaupið
bókina:
„Nú er hlátur ný-
1 • V'W‘v
vakinn ,
hún svíkur engan. Pæst í
bókaverzlunum og flestum
veitingastöðum.
Þeir, sem vilja fylgjast
með því sem nýjast er,
í*
lAlþyðublaðið \

ÞORSTEINN
ÁSGRÍNUR
- GULLSNIÐIR -
NJÁLSM8-SÍMI8IÍÍ6
LAUGA
VEGUR
Vanti yður bíí, þá leitið
til okkar.
BILASALAN
Klapparstíg 37
Sími 82032

S
s
s
s
V
■s
s
s
s
s
s
Alexander Lernef-Holenla:
ASTAND I P0LLANDSSTRID1

mikill, að fjöldi fólks streymdi
að úr öllum áttum.
Þegar Vronski hershöfðingi
frétti, hvert agabrot Arapov
hershöfðingi hafði framið (hers
höfðingjum var að sjálfsögðu
bannað að stíga í vænginn við
fjósakonur), vildi hann þegar
í stað láta reka hann úr hern-
um með skömm.
En Arapov slapp þó við það,
með því að minna Vronski
hershöfðingja á frænda sinn,
flotaforingjann ' Arápov. Samt
sem áður hvarf Arapov hers--
höfði'ngi burt úr héraöinu.
Varð víst að gera sér aö góðu
að vera fluttur í aðra her-
deild.
Þar sem Svissarinn var borg
ari hlutlauss ríkis, var honum
ekki gert neitt til miska.
Duschka lýsti því yfir, að
væri aldeilis óverjandi að gera
ekki þegar í stað ráðstafanir
til þess að hindra, að Kascha
yrði fyrir frekari skráveifum
af völdum þessara óuppdregnu
krlmannakurfa, sem á heimil-
inu væru; og niðurstaðan
varð sú, að herbergisþernunm
Jossu var sagt upp og Kascha
gerð að herbergásjpernu
þeirra systranna.
5.
Bústjórinn Rudkovski gerði
Jossu litlu að mjaltakonu, en
Kascha tók við hinni fyrri
stöðu hennar sem herbergis-
þerna heimasætanna á Goros-
hov. En hún vissi ekki, hún
K a s c ha;^Iiýö'K-:fi&MÚf djúh'.'.æ t1 i
að hryggja||: e.ðáígfeðj^st yijir
þeirri brey.tingu. Hana grun-
aði, að það.Aynni að h.afa ah'ar-
lega árekstra í för með sér. Nú
var hún þó hálft í hvoru farra
að venjast starfinu í fjósinu;
því varð ekki neitað, að hún
var farin að kunna til verka
þar. Og víst var um það, að
henni myndi láta ólíkt betur að
moka flór, þvo júgur og mjólka
kýr heldur en að sauma og
máta kjóla, að ekki sé talað um
að baða ungar, gjafvaxta stúlk
ur í gúmmibaðkeri, ailsberar,
— án þess að falla í freistai
eins og hinn heilagi Antóníus.
En eitt gladdi þó Köschu og
fékk hana til þess að sætia sig
við orðinn hlut: Hún var laus
við aðdáendur sína og sæi þá
sennilega ekki meir. Og pann
allra versta, Arapov hershöfð
ingja, var hún alveg viss um að
sjá aldrei meir. Þó brá svo und
arlega við, að hún, þegar alit
kom til alls, saknaði þess, að
eiga nú ekki neina aðdáendur
lengur. Það virðast ekki mikil
takmörk sett þeim veikleika
manna, að láta hégómagirni’na
afvegaleiða sig. Og það var það
sem hér hafði svo skjótt gerzt:
Kascha-Keller var orðin svo hé
gómleg, að hún vildi láta karl
menn ganga á eftir sér með gras
ið í skónum. . .!
21. DAGUR.
Hana renndi ekki grun í, að
framtíðin myndi láta hana á
ný standa sem sigurvegara
sömu tegundar sem nú um
skeið.
Það byrjaði með því, að hún
harðneitaði að skipta um
klæðnað, enda þótt hún gegndi
nú öðrum störfum.
Nefnilega þegar Kascha kom
spássérandi á tréskónum með
gæruskinnspelsinn á öxlunum
og pinkilinn undir handleggn-
um, beint úr fjósinu upp í her
bergið, þar sem skyldi í fram-
tíðinmi vera bústaður hennar,
þá var það fyrsta, sem hún kom
auga á: Búningurinn, sem
Jossa, fyrirrennari hennar í
starfinu og sú, sem búið hafði
í þessu herbergi. Og sá búning
ur var í flestu frábrugðinn fjósa
lörfunum.
Kascha lét það vera sitt
fyrsta verk að tilkynna frú
Lúbjenski, að hún hefði ekki
í hyggju að ganga í pessum föt
um.
Frú Lúbjenski var það mjög
á móti skapi, að dóttir hennar,
Duschka skyldi fá því ráðið að
þessi fyrrverandi fjósastúlka
skyldi gerð að herbergisþernu
dætranna, en hún vildi ekki
gera eldri dóttur sinni það á
móti skapi að setja bann við
því. Hins vegar gat hún nú
ekki að sér gert að leggja þá
spurningu fyrir nýju herberg'-
isþernuna, ’hvað eiginlega
gengi að henni. Hún gengi nátt
úrlega orðalaust og steinþegj-
andi í þeim fötum á þessu
heimili, sem húsbændum henn
ar þóknaðist og engum öðrum
fötum. Hvort hún kannske
héldi, að henni yrði liðið að
þramma um allt húsið á tré-
skóm, og svo framvegis.
Kascha sagði, að hún viidi
svo ósköp gjarna ganga í létt-
ari skóm heldur en tréskónum.
En hún vildi mega hafa heim
ild háttvirtrar frúannnar til
pess að halda áfram að ganga í
bændafötunum. Sér í lagi væri
sér umhugað um að fá að hafa
handklæðið yfir höfðinu.
Kascha gerði sér néfnilega vel
ljóst, að jafnvel þótt hún gæíi
talið heimilisfólkinu á Goros-
hov trú um, að háriö hefði hún
orðið að láta klippa vegna sjúk
dóms, sem hún hefði orðið fyr
ir, þá var mikil hætta á að upp
um hana kæmist, ef hún yrði
að hætta að ganga með hand-
klæðið á höfðinu. Höfuðlag
karlmanna er nú einu sinni all
mikið frábrugðið höfuðlagi
kvenna; það myndi koma svo
skýrt í ljós sem verða mætti,
að hún var dulbúinn karlmað-
ur, ef hún yrði neydd til þess
að hætta að ganga með hand-
klæðið.
Þær ræddu um þetta fram
og aftur, húsmóðirin, f > ú
Lúbjenski, og Kascha-Keller.
Frúin fór að verða allhávær. í
því bili, sem frúin var að missa
þolinmæðina, kom Duschka að
vífandi og spurði hvað um
væri að vera, án þess að þurfa
að spyrja, því hún hafði heyrt
allt, sem fram fór á milli
þeirra. Og þegar hún fékk að
vita það, kvað hún þegar í stað
upp úrskurð sinnf Kascha
skyldi fá að ]-áða þessu. Og þar
við, sat.
Þegar þessu stríði var iokið,
varð maður að ganga undir
manns hönd í leit að kven-inni
skóm, sem væru hæfilega stór
ir á nýju herbergisþernuna.
Hún var alveg ægilega fótstór,
af kvenmanni að vera.
Eftir langa mæðu fundust af
hendingu skór, sem Kascha
gat‘ notað. Þeir voru af löngu
framliðinni frænku frú húsmóð
urinnar, baránessu Stralen-
heim að nafni.
Frú Lúbjenski rann svo 1
skap yfir ráðríki dóttur sinn-
ar og þrákelkni nýju herbergis
þernunnar, að hún lýsti því yf
ir, :að héðan í frá myndi hún
ekki vilja bera ábyrgð á
skammastrikum dóttur sinn-
ar. Og þar með hvarf hún.
En Köschu þótti það sízt mið
ur. Það gladdi hana óumræði-
lega að, þurfa sem allra minnst
að hafa saman við frú I.úbjen-
ski að sælda: Hún myndi áreið-
anlega hafa uppgötvað hið ótta
lega leyndarmál. Kascha-Kell-
er var sannfærður um, að kven
fólk væri miklu líklegra til
þess að koma upp um hann
heldur en nokkurn tíma karl-
mennirnir. Þeir voru svo
heimskir (og sljóir í pessum sök
um, auðvelt að slá ryki í augun
á þeim. En hvað þá um Duschku
og Claire? myndu þær ekki
fljótlega koma upp um hann?
Kascha var hrædd um það.
En hún ætlaði að hindra það í
lengstu lög. Og nú byrjaði skrít
inn leikur.
Strax og Kascha birtist í
svefnherbergi þeirra sytranna
á tréskóhnöllum og í eldgöml-
um inniskóm af barónessu frú
Stralenheim sálugu frá saiitján
hundruð og súrskál, lýsti
Duschka því yfir, að það væri
nú annað hvort, þótt þjónustu
fólkið fengi að ganga í þjóðfoún
ingum sínum; að minnsta
kosti begar það kæmu gestir.
Og alltaf þess í milli, þegar það
vildi sjálft.
Ðuschka gerði sér sérlega
dælt við Köschu og gerði sér
hana handgengna. Það var ekki
ósjaldan, þegar Duschka þurfti
að láta einhvern fýlgja rér eitt
hvað, að hún óskaði eftir því
að fá að hafa Köschu. Hún
var svo nærgætin og góð.
Levenhaupt greifi kom á
hverjum degi. Hann gat ekki
hugsað sér að láta neinn dag
líða svo að sjá ekki Duschku
sína. Og þegar hann varð þess
Ora-viSgerSlr. *
Fljót og góð afgreiðsla. 1
SGUÐLAUGUR GÍSLASON,^
Laugavegi 65
Sími 81218.
Samúðarkort
s
s
s
’s
s
s
Slysavtmaíé.'ags Islanói S
kaupa flestir. Fást hjá)
slysavarnadeildum ma b
land allt. 1 Rvík í hann-
yrðaverzluninni, Banka- •
stræti 6, Verzl. Gunnþór- ^
nnnar Halldórsd. og akrif-^
atofu félagsins, Grófin 1. ^
Afgreidd f síma 4897. — s
Heitið á slysavamafélagið s
Það bregst ekkl. s
S
S
s
s
s
s
s
s
s
s
DVALARHEIMILl
ALDRAÐRA
SJÓMANNA
Minningarspiölíl
fást hjá:
S Veiðarfæraverzl. Verðandl, \
)s£mi 3786; Sjómannafélagrí S
'í Reykjavíkur, sími 1915; Té- S
^ baksverzl Boston, Laugav. 8, S
• síml 3383; Bókaverzl. Fróðí, S
• Leifsg. 4, simi 2037; Verzí. S
^ Laugateigur, Laugateig 24, S
^sími 81666; Óíafur Jóhanns- )
(son, Sogabletti 15, ■fmi •
(3096; Nesbúð, Nesveg 33. •
S Guðm. Andrésson gu'llsmið- ^
S ur Lugav. 50. Sími 3769. (
HAFNARFIRÐI: Bóba-S
(verzl. V. Long, ifml 9288.)
Nýja sendl- -
bílastöðfn h.f.
hefur afgreiðslu i Bæjar-
bílastöðinni i Aðalstræti
16. Opið 7.50—22.
sunnudögum 10—18.
Eíml 1385.
.4
Minnfngarsp]ö!d
S Barnaspítalasjóðs Hringstnj^
S eru afgreidd i Hannyrðs,- (
S verzl. Refill, Aðalstræti 12 v,
S (áður verzl. Aug. Svend-S
'í sen), í Verziuninni Victor, S
b Laugavegi 33, HoIt*-Apó-S
• tekí, Langholtsvegi 64, S
^ Verzl. Álfabrekku við Suð-ý
^ urlandsbraut, og Þoritein*- ^
( búð, Snorrabraut 61. ^
s Smort bratiö
óg snittur.
Nestispakkar.
ödýrast og fcezt.
samlegasr pantið
fynrvara. ■
MATBARTNN
Lækjar«ótií 8
Síms 8014*
Vin-.
S

Hús og íbúðir
af ýmsum atærðum
faænum, útver*um i öj. ^
arins og fyrir ntan bæ-(
ínn til sölu. — H5funt(
®inníg til söln jarðlr, ý
vélbáta, bif r íiðix og y
verðbréf. S
S
S
. N
Nýja fasteignaital*®.
Bankastræti 7.
Sími 1518.

■ *^*^r*^-»^*^*^