Alþýðublaðið - 05.11.1955, Síða 4

Alþýðublaðið - 05.11.1955, Síða 4
4 AlþýgublagiS Laugairdagur 5. nóvember 1055 Útgefandl: Alþýðuflok\uri*n. Ritstjóri: Helgi Sœmundsson. Fréttastjóri: Sigvaldi Hjálmarssou. Blaðamenn: Björgvin Guðmundsso* og Loftur Guðmundsson. Auglýsingastjóri: Emilía Samáelsiótttr, Ritstjárnarsímar: 4901 og 4902. Auglýsingasími: 4906. Afgreiðslusími: 4900. Alþýðuprentsmiðjan, Hverfisgðtu 8—10. Asþriftarverð 15J00 á mánuði. t lausasölu lflO. Umferðarmálin BÆJARSTJÓRN REYKJA- VÍKUR ræddi umferðarmál- in ýtarlega á fundi sínum í fyrradag og markaði þá stefnu, að strangari kröfur verði gerðar til hæfni þeirra, er fá leyfi til að stjórna öku- tækjum, að í sambandi við takmörkun á gildistíma öku- leyfa sé eftirlit haft með því við endurnýjun leyfanna, að leyfishafi fullnægi þá öllum hæfniskröfum, og að refsi- ákvæði vegna ölvunar við akstur verði þyngd og af- greiðslu slíkra mála flýtt. Um þessi atriði geta ekki orðið skiptar skoðanir. Þau eru lágmarkskröfur. Og satt að segja gegnir furðu, að á- kvæði þau, sem hér um ræð- ir, skuli ekki löngu komin til framkvæmda. Það sýnir áhugaleysið og tómlætið og eiga vissulega fleiri sök á því en bæjarstjórnin, þó að henni hefði vissulega borið að hafa fyrir löngu forustu um nauðsynlegar og tíma- bærar úrbætur. En betra er seint en aldrei. Morgunblað- ið eignar Sjálfstæðisflokkn- um þessa afstöðu. En vill það kenna Sjálfstæðisflokkn um um tómlæti bæjarstjórn arinnar í umferðamálunum hingað til? Og myndi ekki ástæða til að brýna fyrir íhaldinu að muna eftir að framkvæma þessa mörkuðu stefnu í umferðarfnálum? Hins vegar er þetta ekki nóg. Umferðin í Revkjavík er orðin mikið vandamál, þó að ökumenn temji sér þá að- gæzlu, sem krefjast ber, og drukknir menn hætti að stofna lífi sjálfra sín og ann- arra í hættu á götunum.- Börnin neyðast til að leika sér á strætum úti af því að leikvelli vantar. Þess vegna er óhjákvæmilegt að byggja fleiri leikvelli og gera þá bráðabirgðaráðstöfun gegn sívaxandi umferðarhættu að banna eða takmarka veru- lega bifreiðaakstur um ákveðnar götur í þéttbvggð-- um íbúðarhverfum, þar sem skortur er á auðum svæðum eða leikvöllum. Minnihluta- flokkarnir báru frarh tillög- ur þessa efnis á bæjarstjórn arfundinum i fyrradag, en íhaldsmeirihlutinn vísaði þeim frá. Sjálfstæðisflokkur inn á því enn eftir að læra sitthvað varðandi umferðar- málin. Eigi síður er vel farið, að bæjarstjórnin skuli hafa fjall að um umferðamálin og stig- ið fyrstu sporin í rétta átt. Það sýnir, að almennings- álitið í bænum megnar jafn- vel að ýta við þeim aðilum, sem sitja þyngstum rássi. Og nú er að fylgja fast eftir unz viðunandi lausn fæst á þessu hvimleiða og stórfelldá vandamáli, sem Reykvíking- ar eru búnir að vanrækja allt of lengi. Tími til kominn MORGUNBLAÐIÐ segir í gær, að sannleikurinn um þátt milliliðanna verði að koma í Ijós, enda hafi Sjálf- stæðismenn flutt þingsálykt- unartillögu um það efni. í greinargerð hennar er kom- izt svo að orði: „Það er víta- vert ábyrgðarlevsi að fjöl- yrða um það ár eftir ár, að milliliðakostnaðurinn eigi ríkan þátt í hallarekstri fram leiðslunnar, en láta svo und- ir höfuð leggjast að fram- kvæma rannsókn, sem leiði sannleikann í ljós og leggi grundvöll að umbótum í þessu efni“. Og síðar í grein- inni hnykkir höfundurinn enn á og .segir: „í tillögu Sjálfstæðismanna er ekki að- eins lagt til', að þáttur milli- Liðanna vetði rannsakaður. þar er gert ráð fyrir að gerð ar verði tillögur um, hvern- ig haim verði lækkaður. Yrði þá höfð hliðsjón af sam anburðinum við milliliða- kostnað í nálægum löndum“. Þetta er gott og blessað. Við þurfum jafnan að fylgj- ast með rekstri þjóðarbú- skaparins á sem flestum svið um og afla upplýsinga um hin ýmsu atriði, sem varða hann. Og sannaflega er tími til kominn, að Sjálfstæðis- flokkurinn gangi úr skugga um þátt milliliðanna í þjóð- arbúskapnum. Bjarni Bene- diktsson hefði haft þörf fyrir rökstudda vitneskju um það efni áður en hann flutti hina ,,magnþrungnu“ ræðu á Varð arfundinum! Útbreiðið Alþýðublaðið - Vígð í dag með flutningi Tidelio ÞANN 12 MARZ 1945 varð hin 75 ára gamla sönghöll í Vín fyrir fimm flugvélarsprengjum, og stóðu sótugir útveggirnir ein ir uppi, þegar loks tókst að slökkva eldinn eftir nokkurra sólarhringa látlausa baráttu. Ríkið og borgin hefur nú varið 200 milljónum króna til endur- byggingarinnar, sem kunnustu húsameistarar Austurríkis hafa séð um, og er því mikla verki nú lokið. Ytra svip þessarar miklu byggingar, — ekkert leikhús í víðri veröld er jafnstórt að flat armáli, er nákvæmlega hald ið; franski renesancestíllinn í framhliðinni óbreyttur, nema hvað steinsvölum miklum hef- ur verið komið fyrir efst, þar sem áhorfendum er ætlað að njóta útsýnisins og kvöldlofs- ins í leikhléunum. Hinn víði áhorfendasalur, sem rúmar 1500 manns í sæti og 500 manns í stæði, er einnig líkur þeim gamla hvað heildar- svip snertir, enda þótt dregið hafi verið úr mesta óhófsskraut inu. Þess í stað hefur öll á- •herzla verið lögð á að hljómun- in yrði sem bezt, en það hefur ekki reynzt auðvelt viðfangs, þar sem sement og múrsteinn hefur fyrst og fremst verið not- að sem byggingarefni til að draga úr eldhættunni, en viður ekki, nema þar sem ekki varð hjá því komizt. Hinir tíðu og hörmulegu brunar, sem orðið hafa í söng- leikhúsum í Vín á undanförn- um öldum og áratugum hafa ráðið miklu um alla gerð og frá- gang þessarar endurbyggingar. Fjögur ,,járntjöld“ skilja til dæmis leiksvið og áhorfenda- sal, þannig að unnt er að mynda gersamlega loftþétt rúm milli tjaldanna, ef eldur verður laus á sviðinu. Þess utan hefur söng leikahöllin sitt sérstaka bruna- jvarnakerfi og grunnvatninu er ’safnað í sérstakan vatnsgeymi, sem nægir til slökkvinotkunar, ef við þarf. i. ! ÆVINTÝRASVIÐ. j Leiksviðið eitt er gerbreytt frá því sem áður var. Þar hafa erfðavenjur verið látnar lönd og leið, og hið nýja leiksvið er ævintýrasvið fullkomnustu jtækni og tækja. Leiksviðið sjálft hvílir á stálsúlum, sem grafnar eru 30 metra í jörð nið- ur. Enda veitir ekki af að allur sá umbúnaður og útbúnaður hvíli á traustum grundvelli. 1 Leiksviðið rúmar hæglega fimm hpndruð manns. Það er 60 m breitt og 28 m á ,,dýpt“ og er þar um nýtt og áður ó- þekkt fyrirkomulag að ræða, þar eð þetta er í senn hverfi- svið og lyftusvið, auk þess sem unnt er að skjóta fullbúnum sviðum inn frá báðum hliðum. Þar á því að vera hægt að koma við öllum hugsanlegum sviðs- ' tæknitöfrabrögðum, en slíkt hefur alltaf átt við þá í Vín. Og Ijósakerfið, sem kvað vera hið fullkomnasta, sem enn hef- ur sézt, mun eiga sinn þátt í því að „blekkingin verði sem raunver ulegust. STARFSFÓLK MARGT. Filharmoníska hljómsveitinni í Vín, sem fræg er um heirn allan, hafa verið búin hin beztu | starfsskilyrði í hljómsveitar- grófinni, en gólf hennar má hækka og lækka að vild, og eru þar sæti fyrir 120 hljóðfæra- leikara. Við söngleikahúsið starfa fimm fastráðnir hljóm- sveitarstjórar og aðrir fimm sem gestir, 80 fastráðnir óperu söngvarar, 110 manna söng- flokkur og fjölmennur ballett- j flokkur. Hafa tónlistarmennirn ir fengið hljóðeinangraða sali , til æfinga. | Og það stendur mikið til í : Vínarborg í dag þégar hin glæsi lega, endurbyggða hljómleika- höll verður vígð með flutningi ,,Fidelio“ eftir Beethoven, og er svo til ætlazt, að það verði merkasti tónlistarviðburður árs ins. Síðan verða sjö aðrar óper- ur frumsýndar í röð og hafa æfingarnar staðið í meira en misseri. Hafa sjónvarpsstöðvar víða um heim gert ráðstafair til að geta flutt hlustendum sínum og áhorfendum vígsluathöfnina og fyrsta þátt „Fidelio11, eins og hann verður fluttur á sviði söng hallarinnar í kvöld. Bœkur og höfundar: Smásagnahöfundur í fylkingarbrjó: Guðmundur Daníelsson: Vængjaöir hestar. Sögur. ísafoldarprentsmiðja h/f. Reykjavík 1955. FYRIR ELLEFU ÁRUM gaf Guðmundur Daníelsson út smá- sagnasafnið „Heldrimenn á.hús gangi“. Þar bar ein sagan mjög af og er manni enn í minni. Síð an hafa birzt nokkrar smásögur eftir þennan höfund í blöðum og tímaritum og einhverjar þeirra meira að segja verið verð launaðar. Og nú er komið frá hans hendi nýtt smásagnasafn, „Vængjaðir hestar“. Það mun enn auka vinsældir og viður- kenningu þessa afkastamikla og hugkvæma rithöfundar. Meginfinkenni Guðmundar Daníelssonar sem rithöfundar eru þróttur stílsins og gleði frá- sagnarinpar, en bezt tekst hon- um að leysa vanda samlíking- anna, sem hann beitir oft af dirfsku pg hæfni. Smásögurn- ar bera syip þessa eins og skáld sögurnar. Og Guðmundur hef- ur slíka kunnáttu og tækni á valdi sínu, að sögugerðin virð- ist honum leikur. Kröfum henn ar fullnægir hann alltaf með þeim afleiðingum, að honum bregzt aldrei bogalistin. Hins vegar eru sum skotmörkin því- ,lík, að þau teljast naumast verð íþróttar Guðmundar Daníels- Sonar. Um þá aðfinnslu skal samt eklti haft hátt, því að hún mun jafnan orka tvímælis. Pytturinn botnlausi er ekki smásaga í venjulegum skilningi, jieldur eins konar endurminn- ing, en svo stílsnjöll og listræn, ,að miklum tíðindum sætir. Höf- undurinn speglar þar draum æskunnar og viðhorf hennar og örlög og gerir vandasömu við- fangsefni frábær skil. Margir munu telja þetta beztu smásögu I bókarinnar, og víst er hún höf- I undi sínum ótvíræður sigur. Svala er aftur á móti líklegri til vinsælda í skemmtilegu viku- riti en langlífis í bók. Ýmsum finnst kannski slíkt hið sama um Styrki, en þar er undirrit- ‘ aður ekki á sama máli. Gerð sögunnar, kímni hennar og á-. (deila, listileg frásögn og tiltekt ’ arsöm hugkvæmni gæðir hana ; svo bráðskemmtilegu lífi, að ihöfundinum fyrirgefst fúslega það athæfi að staðsetja hana jaustan Hraunsár! Fasteignir * hreppsins er einkennandi fyrir ÍGuðmund Daníelsson, þegar hann nýtur sín bezt, og saga, , sem væri sérhverjum samtíðar : höfundi til sóma. Vísa Hadrí- ans keisara er skyldari blaðá- mennsku en skáldskap og á þó ' vel heima í bókinni, enda fer blessunarlega oft saman, að góður rithöfundur sé snjall ; blaðamaður — og gagnkvæmt. Úr blöðum Húna drengs ber fremur svip blaðagreinarinnar en smásögunnar, og þó dylst 'ekki, hvað höfundurinn gerir Jstrangar kröfur til sjálfs sín og er vel verki farinn. Vígsla er í ætt; við Pyttinn botnlausa, en fullkomnari að gerð og ennþá | áhrifaríkari, og er þá mikið sagt. Undirritaður telur hana perlu bókarinnar og meðal | beztu smásagna, sem ritaðar hafa verið á íslandi undanfar- in ár. Hún telst í senn svipmik ið og fágað listaverk, ekkert of eða van, en endurminningin túlkuð eins og spegilmynd og opinberun. „Þú skalt farmanns kufli klæðast“ er enn ein sönn- un þeirra þakkarverðu vinnu- bragða, sem einkenna snjöll- ustu kaflana í ferðasögum Guð mundar Daníelssonar, viðfangs efnið raunar hvorki stórt né örðugt, en svipmyndin er gerð ógleymanleg. Faðir og sonur er önnur saga um.Húna dreng og vel heppnuð. Gesturinn virðist hins vegar af vikuritakyninu og hefði mátt missa sig. Þrjár beztu sögurnar í bók- inni eru óumdeilanlega Pytt- urinn botnlausi, Fasteignir hreppsins og Vígsla. Og þær eru slíkrar listar og íþróttar, að hér eftir telur maður Guðmund Daníelsson f fylkingarbrjósíi smásagnahöfunda okkar. Það er ærin viðurkenning,. því að í$- lendingar , hafa náð . mestum árangri í þessari grein sagna- skáldskaparins og unnið afrék á heimsmælikvarða. Helgi Sseniundsson. Sími 9941. Heimasímar: 9192 og 9921. 13 Atéy.ú 5nsson[ 55W (jcLstrigneisala

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.