Alþýðublaðið - 24.12.1955, Síða 3

I
'JS84
_\M4
■-jia

gdigfefc:
'^M/^
3Ö*
Al//
Jii
\M4.
’^M4
M1
.$14
*-iM4
\!4t
■ '\!4-.
414
'\)4-
j>i4.
ssM4_
\I4_
aSr
\M4.
\'4.
-M4.
\!4.
-V4
-M4;
4J4
\M4.
Mli.
^'4.
\M4
^14.
,$!4.'
m
.^4.
já^
4M4
^14.
■^14
\!4
-vM4,
^'4 _\M4 ^14. \M4 jji4 ^JJ4
§§§> §4§> jÉs? JÉ jÉg?
oM4
414
4!4
4.14
^14 jj.14. _\M4 MJÍ4 SJ14
§á§> IÉ» ?Jð> ÍSg?

^si/í. ^14-
§!§> §£§> ga§> §á§>
«!4
áJ4
^.4
c-M4
vM4
Séra Guðmundur Sveinsson:
I lágan stall
þó lausnari lieimsins vœri
9
DÖNSK HELGISÖGN GREINIR jrá \irkju cinra
á Sjálandi. Kirhjan var byggð á hœð við sccbarða
strönd. Sjórinn braut af hæðinni og stóð kirhjunni
ógn af. En á hverri jólanátt gerðust undur. Kirhjan
fcerði sig mn set, frá ógnarvaldinu og hélt svo velli.
Skáld nokjyurt notaði helgsögu þessa fyrir uppistöðu
i jólasálm. Hann taldi að lilja mcetti sérhvcrjum \ristn-
um manni við þirkjjuna, sem ógnað var. Kristinn
maður œtti í vö\ að verjast með sþoðanir og lifshug-
sjónir í fláráðum heimi, fulluin af vélabrögðum. En
hvcrja jólanótt gerast undur. Hinn þristni fcerist þá
lengra inn á lönd trúar og fagurra hugsana og þess
vegna getur hann staðið af sér boðaföll lifsins.
Eleiri hugrenningar vaþna á jólum. Örn Arnarson
skáld tclur, að cinkjum gccti þrenns kpnar tilfnninga
við kpmu jóla. Klukjgur jólanna „glcðja þá, sem rata
heim', cins og skáldið þemst að orði. — En þccr
,,gremja þá, sem trylla hin grimfnu tröll“, — og
„grccta þá, sem villast um eyðifjöll“. — Dómur
skáldsms cr felldur af raunsœi og mannþekjkjng. —
Allir hafa kynnzt þessum tilfinningum á helgtim jól-
um. í hverjum manni cr barn, sem gleðst. Hjá flest-
um sþyggir citthvað á gleðina. Grem ja býr í hug. Sjálf-
birgingsháttur hins fullorðna þann illa sakjeysi og
barnslegri gleði. — „Innst i hug er lika oft ,,/ítið barn,
scm grœtur“ af þvt að cinhvcr veraddarviz\a hcfur
rccnt einlcegni og trúnaðartausti.
í lágan stall var lagður hann,
þó lausnari heimsins vceri.
Svo var á hinum fyrstu jólum. Hið sama gcrist enn
t dag. Kristi og boðsþap hans cru ekjki valdir virðu-
legustu staðir i mannhcimi. Hontim cr þar cnn bii-
inn lágur stallur. Oft eru það úthýsin ein, scm s\ýla
Kristi.
.-M4
jJ!4
jM4
Jɧ jÉ^
jM4 ' 4.14 jM4 ÍM4
'és? jé?- jé? jé?
sM4
vM4
^14
ÉSt
v\!4
En barnið í stallinum lága er lausnari hcimsins.
Hver, scm viíl losna við gremjuna og harminn, er
spillir gleði i mannhcimi, verður að lcita iil þcssafbarns.
Sögn er til um Hieronymus kjrkjuföður. Hann sá
sýn á helgri jólanótt. Jesú-barnið birtist honum. Hinn
trúaði fylltist undrun og lotningu. Hann féll á \né.
Heitast þráði hann að gefa barninu einhvcrja gjöf.
Jesúbarnið fcerðist undan. Hieronymus bað að mega
láta eitthvað af hendi ra\na, „Gef mér þá synd þina,
samviz\ubit og þungati dóm“, sagði barnið. Kirkju-
faðirinn s\ildi þá, að þctta var einm.itt það, er mest
s\yggði á sanna glcði jóla. Jólabarnið þráði að losa
sál hans við þunga byrði. Söm er cnn þrá jólabarnsins.
„Kœrar hafa mér orðið þcer gjafir, sem mér voru
gefnar á jólum. Mi\Iu \cerari hafa mér samt orðið
þcer gjafir, sem ég gaf sjálfur og til meiri blcssunar".
— Þannig \emst frcegur rithöfundur að orði um
jólagjafir.
Bezta jólagjöfin er að gcfast sjálfur Kristi og hug-
sjón hans.
J-M4
jM4 jM4 jM4 jM4 _sM4
gá§> §a§> g4g> §*§> §4g>
-sM4 >.m4 ^14 g|4 jj)4
»4g> §te> gág> jy
,\M4
vM4
vM4
\!4
414
414
S!4
4!4
\i4
Æ
j\M4
\M4
_\V4
\M4
J-M4
41?
jJJ4
-
\!4
44
m
jS!4
^M4
-M4
\M4
->!4
\M4
414
^14
m
Æ
m
j\\i4
Mit
?!4
A14
\M4
j4!4
0-M4
Ms!4'
\M4
cM4
Mt
\M4-
4!4