Vísir - 08.05.1945, Blaðsíða 6

c
VlSIR
~ VIÐSjA ~
HÉR tíERIST
ALDREl NEITT.
Það var verið að koma
fijr.slu útgáfiinni í pressuna
hjá stórblaðinu Press-Reg-
ister í borginni Mobile í
-Alabama-fylki í Bandaríkj-
utium. Sá blaðamannanna,
cr átti að sjá um að ekkert
færi framhjá blaðinu af því,
Aem hjá lögreglunni gerðist,
jfeispaði af leiðindum og
sagði við tvo starfsbræðra
'SÍrina:
„Strákar, J>ið hafið vísl
ckki heyrt neitt merkilegt í
if réttum ?“
Það er ekki vitað, hverju
þeir svöruðu, því að allt í
etnu var hringt í símann.
Það var verkstjórinn í véla-
-.salnum, sem hringdi og hann
sagði:
„Heyrðu Hal, eg held, að
d>að sé bezt að þú hringir á
-slökkviliðið. Það er kvikn-
Yíð dálítið í inni steypusaln-
itm (stereotyping depart-
ment). Segðu að okkur nægi
*cinn slökkviliðsbíll, því að
eldurinn er ekki magnaður.
Engar skemmdir ennþá, en
]>að er betra að hafa vaðið
jyrir neðati sig, ef okkur
tekst ekki að slökkva
Hann var svo rólegur, að
blaðamanninum fannst ekk-
-ert liggja á, og hann sagði:
„Heldurðu, að þú munir
Jwaða síma slökkvistöðin
Jiefir?“
Hinn mundi það ekki, svo
að þá var bara hringt á mið-
slöð og hún beðin um að gefa
blaðinu samband við
slökkvistöðina. Blaðamaður-
inn var varla búinn að
skýra fijrir simaslúlkunni,
Jivar bruninn væri, þegar
slökkvibíll brunaði „í hlað-
ið“.
Slökkviliðsmenn hlupu
um alla bygginguna, við öllu
búnir, en sjóliðsforingja ein-
um tókst samt að ryðjast
inn í vinnustofu blaðamann-
anna.
„Er hér nokkur lögreglu-
rþjónn?" spurði hann.
Honum var svarað, að nóg
væri á boðstólum af slökkvi-
liðsmönnum, en lögreglu-
niaður væri enginn fyrir
Jiendi þessa stundina.
Þá gall í þeim blaðamann-
inum, sem hafði lögreglu-
málin:
„Eg þekki lögreglustjór-
ann.“
„Jæja, hringdu þá til hans.
Eg er hérna með Jjrjá pilta,
sem ætluðu að stela bílnum
mínum, þegar eg fór inn, til
að athnga, hvort bruninn
væri mikill," sagði sjóliðs-
f oringinn.
Eldurinn var slölektur átn
þess að verulegl tjón yrði,
tögreglán tók við piltunum,
„sem ætluðu að stela bíl sjó-
liðsforingjans og blaðamað-
nrinn, sem hafði geispað af
leiðindum, fékk þarna tvær
f réttir fyrirhafnarlaust.
Hárlitun.
Heitt og kalt
permanent.
með útlendri olíu.
Hárgreiðslustofan Perla
í-Vífilsgötu 1. Sími 4146.
Friður á jörðu.
Framh. af 2. síðu.
l'ram fyrir sig sem tónskáld.
Hann byggir verk sitt á hinni
kiassísku arfleifð og kemur
manni hvergi á óvart mcð
djörfum og nýjum hljóma-
samböndum. Hann gengur
ruddan veg og hel'ir það
iungutak, sem alþýða manna
mun strax geta skilið, enda
liefi ég orðið þess var, að
þessu verki hans hefir verið
vel tekið af öllum þorra
manna, er ó það hafa hlustað.
Höfundurinn lét þess get-
ið fyrir skömmu í viðtali við
biaðamann, að verkið væri í
góðs manns höndum, hvað
uppfærsluna sncrtir. Þetta er
liverju orði sannara. Það er
ekkert áhlaupaverk að æfa
slíkt stórverk á skömmum
tima og skila því sómasam-
lega. Þetta hefir söngstjóran-
um, dr. von Urbantschitsch,
iekizt, eins og vænta mátti
af honum. Kórkaflarnir voru
vel fluttir yfirleitt og söng-
urinn með þeim menningar-
brag, sem jafnan einkennir
söng undir lians stjórn.
Karlakórsþættirnir voru
einkar vel fluttir og vil ég
vekja athygli karlakóranna
okkar á þeim, sérstaklega á
laginu: „Ymur þungt í skóg-
unum í Indíalöndum“. Það
var Samkór Tónlistarfélags-
ins, sem flutti vcrkið, en þar
er valinn maður í hverju
rúmi. Hljómsveit Reykjavík-
ur annaðist, ásamt orgelinu,
undirleikinn, og fórst það vel
ur hendi.
Einsöngvararnir við upp-
færslu þessa verks voru Öl-
afia Jónsdóttir, Ingibjörg
Steingrímsdóttir, Rjörg
Guðnadóttir, Pélur Jónsson
óperusöngvari og Ölafur
Magnússon. Erlendis er það
sergrein söngvara, að syngja
ljóðsöngva í óratóríuverkum
og eins og kunnugt er, þá er
Pétur okkar sterkari á öðru
sviði cn þessu. Síðan Davína
Sigurðsson fór af landi burt,
vantar okkur góða óratóríu-
sönglconu. Ekki ætla ég samt
ao fara að skamma sópran-
söngkonurnnar fyrir söng-
inn, því að þær gerðu það,
sem ]>ær gátu, en því ber ekki
að leyna, að heldur fannst
mér eins og mynduðust
,.lægðir“ í flutningnum, þeg-
ar þær tóku við. Altsöngkon-
an hefir fallega rödd og gerði
smu hlutverki allgóð skil.
Ölafur Magnússon hefir það
sameiginlegt frú Davínu Sig-
urðsson, að hann er góður
óratóríusöngmaður.
Páll Isólfsson lék á orgelið
forspilið og annaðist undir-
í leik á það og enn fremur lék
hann milli þátta „Tilbrigði
um sálmalagið „Dýrð sé guði
í hæstum hæðum“ eftir
Björgvin Guðmundsson og
leysti hlutverk sitt al' liendi
með snilld. Björn Ólafsson og
Dr. Edelstein léku á liðlu og
celló, cn þeir eru háðir okk-
ar fremstu strengjaleikarar,
hvor á sinu sviði.
Þegar tónar lokakórsins
dóu út, afhenti söngstjórinn
höfundinum söngsprotann og
slýrði hann síðan sjálfur
lokakórnum, sem vár endur-
tekinn, en áheyrendur sýndu
höfundinum virðingu sína
með því að rísa úr sætum
sinum og hlýða standandi á
sönginn undir hans stjóm.
Átti hann þann virðingarvott
margfaldlega skilið.
B. A.
Þriðjudaginn 8. maí 1945.
Saga stríðsins.
Framh. af 1. síðu.
hjálp frá bandamönnum sín-
um, og áður en stríðið hafði
staðið í viku, höfðu Þjóðverj-
ar slegið stálhring um Var-
sjá. Hraðfara sveitir skrið-
dreka, sem liöfðu samvinnu
við l'lugherinn, brunuðu um
Efri-Slesíu, Danzig, Krakau
og Lwow. Pólska stjórnin
fíýði land.
Þjóðverjar höfðu sjálfir
ekki búizt við svo hraðri
sókn. Rússar fóru yfir aust-
urlandamæri Póllands rétt i
tæka tíð, til að vernda hags-
muni sína í austurhluta
landsins. Þann 27. septembcr
gal'st Varsjá upp, eftir langa
vörn, er borgin var nær
þurrkuð út og þar með var
lokið vörn Pólverja og ein-
hverri eftirtektarverðustu
Viborg, Hangö-skaga og allt
Kirjálaeiði.
Innrás í Noreg.
En nú fór að lieyrast
vopnahrak í vesturátt. Bret-
ar leituðust við að stöðva
málmflutninga Þjóðverja
meðfram ströndum Noregs
og lögðu tundurdufl í land-
helgi. Þjóðverjar létust ótt-
ast landgöngu handamanna í
Noregi, lýstu yl'ir, að ])eir
tækju að sér „vernd“ Dan-
merkur og Noregs og settu
lið á land 1 báðum löndum
þann 9. apríl.
Innrásarherinn mætti lít-
illi mótspyrnu i Danmörku
og tók landið á fáeinum
klukkustundum. Norðmenn
vörðust hetur, en þó unnu
Þjóðverjar svo ört á þar, að
þeir höfðu öll ráð þeirra í
hendi séreftir skamma stund.
sókn, sem um geiur í verald-1 Njósnarar, svikarar og spell-
arsögunni. I virkjar réðust að baki
þessu loknu fluttu J norska hernum. Þjóðverjar
Að
Þjóðverjar megnið af her sín
um til vesturvígstöðvanna.
Þar var Maurice Gamelin yl'-
irhershöfðingi bandamanna,
og hann sagði hæðnislega, að
Þjóðverjar hefði verið kján-
ar að gefa honum svo góðan
tíma til að „ljúka liervæðing-
unni“.
„Sitzkrieg.“
En margir mánuðir liðu,
áður en látið var til skarar
skriða þarna.
Veturinn var einhver sá
kaldasti, sem menn muna, og
herirnir sátu í virkjum sín-
um og höfðu gætur livor á
öðrum. I Flandri höfðu Bret-
ar heræfingar, þar sem þeir
reyndu hernaðaraðferðir þær,
sem þeir ætluðu að beita, til
að geta brotizt í gegnum
varnir Þjóðverja.
Fréttaritarar með herjum
bandamanna liöfðu ekki bú-
izt við því, að slik kyrrð
mundi verða á vesturvíg-
stöðvunum, eftir það sem á
undan var gengið í Póllandi,
svo að þeir bjuggu til orðið
„sitzkrieg“. Þýzka stjórnin
notaði tímann til að ganga
fyllilega frá viðbúnaði sín-
um og fara enn einu sinni
yfir hernaðaráætlanir sínar.
En nú voru Rússar farnir
að óttast stríð við Þjóðverja,
svo að þeir buðu finnskum
stjórnmálamönnum til
Moskva til að semja griða-
sáttmála. Rússar vildu fá
bækistöðvar í Finnlandi.
Finnar vildu með engu móti
fallast á það, en Stalin taldL
sig þurfa að hafa hraðan á,
svo að hann sendi her sinn
gegn Finnum 28. nóvembcr
1939.
Finnar gefast upp.
En Finnar reyndust harðir
í horn að taka. Þeir vörðust
í Mannerheimvirkjunum og
sýndu hvað eftir annað, að
þeir voru engu lakari her-
menn env hver annar, jafnvel
þótt barizt væri við hin erf-
iðustu veðurskilyrði. I meira
en tvo mánuði höfðu þeir
betur og var mannfall mikið
í her Rússa.
Snemma i febrúar breyttu
Rússar um liernaðaraðfrerð
ir, lögðust með öllum þunga
sínum á litla en mikilvæga
staði, þegar þeir höfðu beint
gegn þeim ægilegri stórskota
hríð. Hvert áhlaupið af öðru
var gert. á steinsteypuvirki
Finna, sem fóru nú að gefa
sig. Undir lokin voru áhlaup-
in gerð bæði nætur og daga
Þann 13. marz hættu Finnar
hinni vonlausu baráttu og
Rússar fengu bækistöðvar
þær, sem þeir höfðu ásælzt,
BÆJARFRÉTTIR
Næturlæknir
er í Læknavarðsiíofunni, sími
5030.
Næturvörður
er í Lyfjabúðinni Iðunni.
Útvarpið í kvöld.
19.25 Hljóniplötur: Lög úr
óperettum og tónfilmum. 20.20
Tónleikar Tónlistarskólans: a)
Þrjár fantasíur eftir Purcell. b)
Caprol-svíta eftir Peter Wollock.
(Strengjasvciit leikur undir stjórn
d. Urbantschitsch). 20.50 Erindi:
Neyzluvörur. — Drykkirnir
(Gylfi Þ. Gíslason dósent). 21.15
Barnakór Borgarness syngur
(Björgvin Jörgensen stjórnar).
21.35 Hljómplötur:: Kirkjutón-
list. 22.00 Fréttir. — Dagskrár-
lok.
tóku Osló, Þrándheim, Berg-
en, Stafangur og Narvik hér
um bil á samri stundu.
Öfarir Breta.
I Englandi fögnuðu menn
því, að Hitler skyldi um síð-
ir hafa „skriðið úr greninu",
því að menn töldu nú tímann
kominn, til að koma honum
á kné. Herir voru sendir til
Namsóss og Andalsness, sem
eru í Mið-Noregi, beggja
vegna við Þrándheim, og til
Narvíkur í Norður-Noregi. I
enska þinginu sagði Cham-
berlain og var hinn ánægð-
asti, að Hitler hefði að þessu
sinni „misst af strætisvagn-
inum“.
En þetta voru fyrstu veru-
legu mistök Breta. Herinn,
sem þeir sendu, var aðeins
hálfæfcður og engan veginn
vandanum vaxinn. Hann
naut stuðnings fárra flugvéla
og hafði i rauninni engar
loftvarnabyssur, svo að hon-
um var um megn að koma
hinum þungu hergögnum
sínum og skriðdrekum á
land. Aragrúi* þýzkra flug-
véla, sem höfðu bækistöðvar
á landi, gerði hverja tilraun
að engu, sem Bretar gerðu til
að færa út kviarnar. Eini sig-
urinn, sem vannst, var unn-
inn af hrezkum og kanadisk-
um hersveitum norður við
Narvik. Að lokum neyddust
Bretar til að flytja liersveitir
sínar á hrott.
Þessar ófarir riðu stjórn
Chamberlains að fullu. Þann
10. maí varð Churcliill for-
sætisráðherra. Þegar hann
tólc við völdum var ófagurt
um að litast, því að sama
daginn ruddust Þjóðverjar
inn í Belgíu og Holland.
Brezkar hersveitir gengu
og hér á land þann dag.
Næsta grein:
ÞJÓÐVERJAR HÖFÐU
SIGURINN I HENDI
SÉR SUMARIÐ 1940.
Hæstu útsvarsgjald-
endur í Vestmanna-
eyjum.
Utsvarsskrá Vestmanna-
eyja var lögð fram 30. apríl
s.l. Gjaldendur voru alls
1244. Þessir höfðu yfir 10
þús. kr. útsvar:
Helgi Benediktsson kaupm.
80.585 kr., Sæfell li.f. 66.375
kr., Gunnar Ólafsson & Co.
56.385 kr., Einar Sigurðsson
kaupm. 49.500 kr., Hlutafé-
lagið Fram 42.280 kr., Fell
h.f. 36.345 kr. Gísli Magnús-
son útgerðarm. 28.475 kr.,
Ársæll Sveinsson 28.325 kr.,
Vélsmiðjan Magni li.f. 22.500
lcr., Lifrarsamlag .Vestmanna-
cyja 22500 kr. Tómas M.
Guðjónsson útgerðarmaður
18.590 kr., Anna Gunnlaugs-
son kaupkona 17.460 kr.
Sighvatur Bjarnason útgerð-
arm. 13.940'- kr., Kaupfélag
Verkamanna 13.500 kr',’, Ósk-
ar Gíslason skipstjóri 13.310
kr., Haraldur Eiríksson verk-
fræðingur 12.825 ki\, Guðjón
Vigfússon skipstjóri 11.420
kr. Guðmundur Vigfússon
skipstjóri 11.420 kr.,rm.rða
útgerðarmaður 11.380 kr.,
Tangabátarnir h.f. 11.265 kr.,
Vöruhús Vestmannaeyja h.f.
11.170 kr., Jóhannes Sigfús-
son .lyfsali 10.880 kr., Þor-
valdur Guðjónsson útgerðar-
maður 10.610 kr., Isfisksam-
lagið 10.325 kr.
Veður hefir verið hagstætt
að undanförnu og afli sæmi-
legur.
Frakklandssöfnunin.
Peningagjafir: Andrés Ólafs-
son, Brekku, 250 kr. Kvenfélag
Hraungerðishrépps 200 kr. Af
hent í Verzl. París 2015 kr. Kafn-
að af síra Gísla Brynjólfssyni
150 kr. Safnað af Friðr. Gunnars-
syni 1110 kr. N. N. 100 kr. Jón
Gislason dr. phil. 100 kr. Einar
Ólafsson 200 kr. Tekjur af mynd-
listasýningu frú Barböru Árna-
son tíl franskra barna 2000 kr.
Safnað af Carl Ryden 600 krón-
uhi. Kærar þakkir.
Næturakstnr,
* annasit Litla bilastöðin, sími
1380.
KR0SSGATA nr. 48
Skýringar:
Lárétt: 1 töluorð, 6 veit-
ingastofan, 8 ýt, 9 söngfélag,
10 stúlka, 12 ílát, 13 ending,
14 drykkur, 15 sómi, 16 liorl't.
Lóðrétt: 1 liávaði, 2 fjálí,
3 önd, 4 öðlast, 5 myrk, 7
karldýrið, 11 óð, 12 sprettur,
14 fljöta, 15 nýt.
Ráðning 47:
Lárétt: 1 þvinga, 6 varga,
8 Ag., 9 nr., 10 óar, 12 einn,
13 tn., 14 af, 15 önn, 16 eln-
aði.
Lóðrétt: 1 þrjóta, 2 Ivar, 3
nag, 4 gr., 5 agni, 7 Armeni,
11 an., 12 efna, 14 aöEv-lö öl.