Vísir - 09.06.1945, Blaðsíða 6

6
VISIR
Laugardaginn 9. júní 1945
~ VIÐSJA =
SMÍÐAR SKÓ HANDA
DVERGUM.
Skósmiðurinn Jack Hof-
fert í Cliicago, mun vera ein-
stakur maður í sinni stélt.
Hann smíðar nefnilega nær
eingöngu skó á dverga og
hann hefir um 500 fasta við-
sfdptavini.
Hoffert hefir möt af fót-
um allra viðskiptamanna
sinna, og þau eru í skipuleg-
um röðum uppi á vegg í
vinnustofu hans. Hann hef-
ir unnið þetta starf í aldar-
fjörðung, en byrjaði á því,
þegar honum varð Ijóst, að
það var í rauninni óviðeig-
cigandi, að láta dverga
ganga í barnaskóm. Þá lagði
hahn 500 dollara í sjálfstætt
fyrirtæki og nú heldur hann
því fram, að allir dvergar
í Bandaríkjum Norður-Am-
■críku sé viðskiptavinir hans.
„Eg vil miklu heldur
smíða slcó fyrir dverg en
venjulegan mann, því að
þeir leita líka til mín,“ segir
Hoffert. „Þegar dvergur
sendii: pöntun, lætur hann
mig bar.a vita, hvaða „stíl“
hann vill fá, og svo smíða eg
eftir móti, sem eg hefi af
fæti hans.“
Sumir dvergar kunna ekki
við það, hvað Jjeir eru stutt-
ir í loftinu, langar iil að
virðast stærri. Hoffert hjálp-
<ir þeim með sérstakri teg-
und af skóm, sem hann einn
' smíðar og við það hækkar
hann viðskiptavininn um allt
að þrjá þumlunga. Verðið á
skónum hækkar líka dálítið.
Hoffert heldur Jwí fram,
að hann hafi fundið upp
kvenskóna með opnu táinni,
sem nú eru hæst móðins, fyr-
ir tuttugu og fjórum árum,
cn J)á vildi enginn líta við
Jjeim, því að það þótti hinn
mesti dónaskapur, að vera
með „tærnar út úr“. En ein-
kennilegasta og gagnminnsta
uppfinningin, sem IJoffert
hefir gert á þessu sviði, eru
Jcvenskór, sem eru búnir
smávasa fyrir sígarettur, eld-
spýtur og púðurdós. Og þótt
undarlegt kunni að virðast,
Jtá eru venjulega keypt af
honum tíu til tólf pör af slílc-
um skóm á hverju ári.
: En þess ber þó að geta, að
þegar lítið er að gera við
dvergaslcósmíði — og í viss-
um skilningi er alltaf „lítið“
að gera i þeim „bissness“ —
þá er Hoffert fáanlegur iil
uð smíða skó á risa. Iiann
hefir til dæmis mót af fót-
um konu einnar, sem starfar
við hringleikahús og notar
skó númer 18. Hann hefir
líka mót af fó'tum annarrar
„sirkusmeyjar“, og eru fæt-
ur hennar jafnbreiðir og þeir
eru langir!
Smásaga eftir Rohert Fontaine.
ILatúg DP £) flíg s s a g D

ENGBA GRIÐA VÆNZT.
l - - - - j
BEZT AÐ AUGLYSA í VlSI
GÆFAN FYLGIR
hringunum frá
SIGURÞOR
Hafnarstræti 4.
Iíona getur ruglað karl-
mann á livaða aldri sem er, —-
það er eins víst og liitt, að
guð lætur vaxa litil og græn
epli. Og það er áreiðanlegt, að
guð lætur lítil og græn epli
vaxa. Og liann lætur þau
vaxa lágt á litlum trjám, svo
að auðvelt sé að slela þeiiri.
Þá skapaði liann konuna,
gekk síðan afsíðis og beið
átekta.
Jæja, mig langaði aldrei til
að stela þessum eplum. Allt
hyrjaði þetta á því, að við
Sally og Egbert biðum lijá
Miðbæjar-Bíóinu og ætluð-
um að ste'.ast inn, þegar opn-
aðar yrði stóru hliðardyrnar,
á milli þátta.
„Hvern skyldi langa til að
sjá gamla, vitlausa kvik-
mvnd?“ segir Sally allt í
einu, og kastar úfnu, svörtu
hárinu aftur fyrir herðar sér.
„Hugmyndin,“ sagði eg,
er ekki sú, að sjá kvikmynd-
ina. Hugmyndin er sú, að
stelast inn, án þess að tekið
sé eftir okkur. Það er æfin-
týri,“ sagði eg.
„Svei!“ sagði Sally háðs-
lega. „Ef það er æfintýri, sem
þú ert að sækjast eftir, livers
vegna förum við þá ekki og
stelum eplum frá honum Ry-
an gamla?“
„Heyr!“ tók Egbert undir.
Eg þagði dálitla stund. Eg
var tryllt og hávær og lét sé.r
fátt fyrir brjósti brenna, eins
og stormarnir og straum-
liraðar árnar á írlandi, æ.tt-
jörð liennar. Þar, sem Sally
var, mætti cg nú konunni
auglití til auglits, — „engra
grifa vænzt og engin grið
gefin.“
„Hvað er það, sem er svona
dásamlegt í því, að stela
grænum eplakrílum?“ spurði
eg háðselga. „Það er krakka-
hrekkur, að stela eplum.
Sennilega eru þau svo orm-
étin í ofanálag.“
„Hugmyndin,“ sagði Sally
ertnislega, „er ekki sú, að
stela eplum, heldur hitt, að
kómast í æfintýri. Ertu
blevða?“
„Eg? Bleyða? Ha? Hver
klifraði upp kirkjuturninn
hérna og varð svo frægur
fyrir vikið, að blöðin birtu
, myndir af honum?“ spurði
eg-
„Þú,“ . svaraði Sally hlæj-
andi, „en það var af því, að
þú komst ekki niður aftur!“
„Þó svo væri,“ svaraði eg
dræmt, „enginn annar hefði
jafnvel komizt upp.“
„Þetta er allt annað mál,“
sagði Sally og deplaði augun-
um framan i Egbert. „Byan
gamli hefir byssu. Svo er
hann líka ekki alveg með
sjálfum sér stundum.“
„Engu að síður er l>etta
krakkahrekkur,“ sagði eg.
„Bleyða! Bleyða!“ kallaði
Sally skellililæjandi og tok
sprettinn frá mér.
Eg elti hana inn í húsa-
sund og náði henni þar. Það
var dimmt og stjörnurnar
blikuðu yfir höfðum okkar;
kvöldið var heitt og sætur
iimur í loftinu. Hún var
hlæjandi og hvitar tennurn-
ar glömpuðu í stjörnu-skim-
unni. Allt í einu langaði mig
ógurlega mikið til að kyssa
liana. Eg greip þéttings fast
utan um liana, en hún smokr-
aði sér úr faðmlögunum.
„Engri bleyðu leyfist að
kyssa mig,“ sagði hún í hálf-
um liljóðum. Síðan liljóp
hún þangað, sem Egbert beið.
Eg gekk til þeirra í hægð-
um mírium.
„Ætlarðu að . koma?“
spurði hún.
„Jæja þá,“ sagði eg ólund-
arlega, „ef ykkur þykir gam-
an að láta eins og tíu ára
krakkar.“
Þegar við komum að húsi
Ryans, sáum við, að ljós var
í stofunni. Við skriðum inn
í hakgarðinn, um gat, sem
var á girðingunni. Sally var
við liliðina á mér, þegar við
komum að trénu og hún
hvislaði;
„Þetta eru töfra-epli, —
ástar-epli, skal eg segja þér.
Ef þú nærð í eitt þeirra lianda
stúlku, þá mun hún elska
þig alla æfi upp frá því .....“
„Hverjum ert þú að ögra?“
spurði eg hryssingslega. En
eg hugsaði sem svo: „Þegar
eg er búinn að riá í eplin
lianda þér, Sally, þá skal eg
faðma þig svo fast, að þú
náir varla andanum, og þá
skal eg kyssa þig svo, að þú
munir það á meðan þú lifir.
Þvi næst giftum við okkur og
upp frá því verður engum
grænum epliskrílum stolið.“
„Þú ferð upp,“ hvislaði
Sally. „Þú ert leiknastur okk-
ar í þvi að klifra.“
Mér hlýnaði svo af þessum
ummælum, að mér fannst eg
geta stokkið upp í tréð.
„Við megum ekki hrista
tréð,“ sagði hún í hálfum
hljóðum, og liár liennar
straukst við vanga mér. „Ry-
an er víst til að heyra það,
þegar eplin falla til jarðar.“
„Allt í lagi!“ sagði eg. Eg
náði talci á grein og sveiflaði
mér upp í tréð. Það brakaði
lítilsháttar í greininni, eins
og hún væri fúin. En nú sá
eg vel lieim að liúsinu. Ryan
var á ferli í stofunni, og mér
heyrðist sem dyr vera opn-
aðar.
Eg fikraði mig liærra upp í
tréð, áður en eg tók mér
hvíld. Máninn gægðist nú
undan skýjakögri og varð
þá svo bjart, að eg gat vel
séð, það sem gerðist á jörðu
niðri. Sally og Egbert stóðu
fast saman og voru að hvísl-
ast á.
Eg brá við skjótt og fór að
hamast að tína epli og stinga
þeim inn á mig og í vasa
mína. Eg sór þess dýran eið,
að eg skyldi gefa Sally þau,
hvert af öðru, og láta liana
kyssa mig fyrir hvert epli.
Eg var búinn að troða svo
miklu inn á mig, sem í skyrt-
unni gat verið, þegar eg leit
niður aftur. Þarna var Eg-
bert að faðma Sally, — og svo
kyssli liann hana fyrirhafn-
arlaust eins og það væri dag-
legt brauð! Og án þess að
nokkur töfra-epli hefði þurft
til að koma!
Mér varfi óglatt af því að
horfa upp á þetta, og sárreið-
ur varð eg líka. Og eg tók að
henda í þau eplum af öllu
afli. Þaú livísluðu einhverj-
um háðsyrðum upp til mín
og tóku síðan til fótanna.
Litlu síðar heyrði eg, að þau
voru að lilæja, rétt hjá næsta
garði. Eg varð alveg liain-
stola, missti takið og lirap-
aði til jarðar með braki og
brestum, því að tvær greinar
braut eg í falRnu. Eg meiddi
mig svo í öklalið á öðrum
fæti, að eg gat ekki staðið
upp.
Það, sem eg hafði hug-
mynd um riæst var það, að
Ryan gamli stóð yfir mér
með býssriria, hlóðrauður í
framan af bræði.
Hann fór með mig í lög-
reglustöðina, en þar vildi það
mér til láns, að varðstjórinn
var kunningi föður miris.
Hann talaði eitlhvað um það,
að faðir minn væri afburða
tónlistarmaður og að það
væri hin mesta smán, að son-
ur hans legði það fyrir sig að
stela eplum. En hann sleppti
mér. Þegar Ryan fór að rífa
kjaft, sagði varðstjórinn, að
hann myndi setja hann inn
fyrir það, að hafá ógnað mér
með morðvopni, — ef liann
liéldi sér eklci saman.
Þegar eg kom haltrandi
heim, horfði móðir mín á
mig forvitnislega.
„Ilvað ertu með irini á
þér?“
„Epli,“ svaraði eg. „Ætli
eg liafi ekki keypt þau.“
„Eru þeir vanir að stinga
l>eim i barm ykkar, þegar þið
kaupið epli, nú orðið?“
„í þetta skipti létu þeir þau
inn á mig. Þeir voru búnir
með alla poka.“
Eg tíndi fram eplin í hægð-
um mínum og lét þau á borð-
ið, livert af öðru. Þelta voru
ljótu eplin, — hörð, græn og
örsmá!
Faðir nrinn sagði: „Hve-
nær fóru þér að þykja góðir
grænjaxlar?“
Framh. á 8. síðu.
RÆJARFRETTIR
Messur á morgun.
Dómkirkjan. MessaS kl. 11 f.
li., síra Friðrik Hallgrímsson.
Fríkirkjan. Messað kl. 5 e. h.,
síra Árni Sigurðsson.
Hallg-rímssókn. Messað kl. 11
f. h., síra Jakob Jónsson.
Laugarnesprestakall. Messað í
samkomusal Laugarneskirkju kl.
2 e. h., síra Garðar Svavarsson.
Aheit á Strandarkirkju,
afh. Vísi: 15 kr. frá Guðrúnu,
100 kr. frá ónefndum (gamalti á-
heit), 20 kr. frá Milly, 20 kr. frá
Ht J. 50 lcr. frá A. B. 10 kr. frá
Rúnu, 5 kr. frá G. H. J.
Áheit á Hallgrímskirkju í Rvík,
afh. Vísi: 25 kr. frá J. J.
Næturakstur.
í nótt: Litla bílastöðin, sími
1380. Aðra nótl: B.S.Í., sími 1540.
Næturvörður
í nótt og aðra nótt ér i Ingólfs
Apóteki.
Næturlæknir
er í Læknavarðslofunni, sími
5030.
Hjúskapur.
1 dag, laugardaginn 9. júní,
verða gefin saman i hjónaband af
síra Jóni Thorarensen, ungfrú
Kristjana Jónsdóttir og Brynjólf-
ur Jónsson frá ísafirði. Heimili
ungu hjónanna verður fyrst um
sinn á Bjarnarstíg 9.
Útvarpið í kvöld.
Kl. 19.25 Hljómplötur: Sam-
söngur. 20.00 Frétlir. 20.30 Út-
varpstríóið: Einleikur og tríó.
20.50 Upplestur: Úr ævisögu síra
Friðriks Friðrikssonar (Garðar
SvaVarsson prestur). 21.15 Hljóm-
plötur: Valsar. 21.30 Gámanleik-
ur: „Tveir biðlar og eín kona“
eftir Ingimund (Valur Gislason
o. fl.). 22.00 Fréttir. 22.05 Dans-
lög til 24.
Listsýningin
verður opin aðeins í dag og
á morgun.
Áheit á Strandarkirkju,
afh. Vísi: 30 kr. frá II.P. 10 kr.
frá H.Á. 50 kr. frá Kristjáni. 50
kr. frá Þ.G. 200 kr. frá N.N.
Til fátæku ekkjunnar,
afh. Vísi: 30 kr. frá B.H.G. 50
kr. frá B.ó. 25 kr. frá G.Ó. 100
kr. frá E.ó.E.H. 50 kr. frá N.N.
50 kr. frá J.J. 50 kr. frá K.G.
Ekknasjóður fsilands,
afh. Vísi: 50 kr. frá N.N.
Hjónaband.
1 dag verða gefin saman í hjóna-
band af síra Jóni Thoarensen,
ungfrú Jóhanna Thorlacius skrif-
sttofumær í Stjórnarráðinu og
Hannes Þorsteinsson, fulltrúi hjá
Storr, Klapparstíg 16.