Vísir - 06.09.1945, Síða 2

2
VISIR
Fimmtudaginn 6. september 1945
Guðmundur Danoelsson
Frá Keflavík til New York.
Klukkan er 12 á hádegi, og
cg stend fyrir utan lmsið nr.
25 við Barónsstíg og bið þess
að billinn komi. — Það er
gott veður, liálfskýjað loft
■og dálítil suðvestan gola, og
þetta er þriðjudagurinn 3.
júlí 1945. — Svo er bíllinn
íkominn og það hittist svo á,
að eg þeklti bílstjórann, —
ibílstjórinn er enginn annar
en Sigurður Marleinsson frá
Hallstúni, sem eg liaf^Si stað-
ið með á teig lieilt sumar
lieima i Guttormshaga. Sæli
nú, Siggi! —
Það var síður en svo, að
'jnér leiddist á leiðinni til
líeflavíkur, þvi fyndnari
anaður en Sigurður er vand-
ifundinn nú á dögum, og var
Hátið sjóða á keipum, og var
■engu hlíft, alll ofan frá ráð-
Qierra og niður í skáld. Á
Tatnsleysuströndinni kom
'Jíona í bilinn og skammt í frá
voru íslenzkir menn að róta
i amerískum öskuhaug, eins
og svin. Ðjöfuls viðbjóður!
Klukkan 1.15 vorum við í
Keflavík, og hér snéri Sigurð-
oir aftur, eins og Gunnar
forðum í hólmanum, en eg
Jabbaði inn í amerísku lög-
Teglustöðina og fékk að vita,
að eg ætti klukkutíma til
góða áður en farið yrði upp á
flugvöll. — Gerðu svo vel og
fáður þér sæti! — Eg tyllti
anér um stund, en þar sem
eg hef aldrei fyrr komið til
kom aftur, þrjár stúlkur eða millum, að sennilega mynd-
um við ekki komast af stað
fyrr en á morgun, þá liringir
sími, og sá sem í liann svarar,
talar litla hríð, en slengir nú
niður tólinu og spyr mig,
hvort eg sé tilbúinnað leggja
af stað samstundis. Mér varð
hugsað til kvöldverðarins, en
harkaði af mér og kvað mig
albúinn, og þó fyrr hefði ver-
ið. Ásgeir Pétursson var
spurður hins sama, og var
tilbúinn iíka. Síðan var okk.
ur ekið upp á flugvöll. — Það
var enginn kvöidverður á
flugstöðinni, en við fengum
þar te og steikt brauð með
heim í bæjardyr á þessum
j fræga stað, þar sem Vilhelm-
ína Hollandsdrottning og all-
: flestir mestu menn heimsins
Ihafa étið steik. Guð blessi þá
j og þeirra fæðu! — Iig sat um
'stund í reykingasalnum og
jfurðaði mig á mýkt sætanna
og liversu græn þau voru. og
jhversu öskubakkarnir stóðu
á háum fótum á Iiótel de
Iveflavíkur og er auk þess 1 Gink, meira en hnéháum frí-
! standandi fótum, þangað lil
sánnfærður um, að staðurinn
anuni liinn merkasti, ef vel sé
að gáð, þá ris eg á fætur og
,-spyr hvort mér sé ekki óhætt
að skreppa frá í bili. — Mér
-er það óhætt, segja þeir ame-
rísku o.g eg lai)l>a af stað og
finfi veitingahús, og þetta er
þá veitingahúsið „Gullfoss
xestórant“. Þar inni var
xoskinn maður, drukkinn, að
drekka bjór úr flösku. Eg
heyrði, að hann var að segja
frammjistöðustúlkunni sínar
farir ekki sléttar, meðal ann-
ars, að liann væri ógæfusam-
?ur og væri lengi búinn að
-vera það. Þá kom hann auga
á mig, livar eg sat við borð
yfir glasi af Coca Cola, og
ikemur til mín með flöskuna
sína og spyr mig, hvort iiann
xnegi sitja hjá mér um stund.
Eg teyfði lioaum það. — Allt
-er tapað, — sagði hann —
háturinn, konan, peningarnir,
hörnin, heilsan. —
— Það er mikið, sagði eg.
— Mér mistókst allt, sagði
maðurinn og bað mig um
sigarettu.
— Okkur mistekst öllum,
sagði eg lil j>ess að reyna að
hugga hann svolitið, — eng-
mn tekst allt, sem liann ætl-
aði sér. —
Þá viknaði maðurinn enn
meir en áður og bað mig að
fyrirgefa sér, að liann skyldi
sitja hjá mér við þetta borð,
því liann væri svo ljótur og
gamall, en eg svo ungur og
fallegur. — Eg sagði mann-
fnum, sem satt var, að hon-
nm missýndist um fegurð
mína, og ekki hefðum við
sjálfir ráðið aldri okkar, og
hað hann sitja kyrran, ef
hann vildi. — Nú vihli eg
Qielzt de}ja, sagði hann, —
allt er tapað, og fyrir hvað á
þá að lifa?
— Þjáningu sína, svaraði
eg og kvaddi.
Það var mætl fleira fólk á
íögreglustöðinni, þegar eg
frúr og einn piltur, auk þess
eitthvað af aðstandendum
þessa fólks. Eg þekkti suma
af aðstandendunum, en
ferðafélagana ekki. Það varð
að liafa það, héðan af mátti
eg eklci láta mér neitt fyrir
brjósti brenna! — Lögreglu-
þjónar úr hernum óku mér á
flugstöðina, þar sem farang-
ur minn var vigtaður og
merktur, skjöl min athuguð
og tekið á móti fargjaldinu,
kr. 2641,00 í íslenzkri mynt.
-— En flugvélin, sem átti að
t taka okkur, var enn ekki
! komin, og enginn virtist vita
fyrir. vist hvenær hún yrði ícirsuberjasultu, og þetta Varð
hér. Ilún var bara einhvers- oklcur að nægja, og mcðan eg
staðar uppi í loftinu milli neytti þessarar fábrotnu
. Skotlands og íslands, það var fæðu, hugsaði eg um frelsar-
allt og sumt. — I ann og síðustu kvöldmáltið
1 Til allrar guðsblessunar hans, og þetta var næstum
vorum við elcki stödd á nein- éins og að ganga til altarins,
uin eyðislóðum, nei, hótel De og skyldi eg nú verða á lífi
Gink var eklci langt undan um þetta leyti annað kvöld?
landi, Hótel de Gink, segi eg!j— Rétt áður en lagl var af
| og aftur smýg eg inn í lög- slað, kom flugforinginn til
reglujeppann og mér er ekið min og bað mig að fylgja sér
eftir. — Mér virtist hann
mjög hátíðlegur í bragði, eins
og eitthvað alvarlegt væri í
vændum, og reis óðara á
fætur fylgdi honum inn í
hliðarherbergi. Innan á
veggjum þessa herbergis
héngu margslconar undar-
legir hlutir, sem eg hafði
aldrei áður séð, og nú byrjar
flugforinginn að tala til min
lágri dulúðugri röddu um
það, livað fyrir mig kunni að
allt í einu, að einn hólelher- j koma á þessari væntanlegu
I maðurinn kemur til mín, og'ferð _________ Hann segir mér
J segist ætla að vísa mér á • " “
herbergi, og vísar mér á her-
Jbergi númer 21, og þarna á
!eg þá að sofa í nótt, ef flug-
J vélinni skyldi seinlca til
í inorguns, eða ef engin flug-
{ferð yrði í kvöld.-----ó, eg
í þakka yður fyrir herra her-
maður, livað það er vingjarn-
legt af yður að láta mig hafa
svona gott herbergi, — hugs-
aði eg, þvi eg var byrjaður að
æfa mig í útlendri lcurteisi,
— þalcka yður fyrir —- þaklca
yður fyri r, — og hneigði
mig. — Svo fór eg að dást
að rúmteppinu, því það var
úr svellþykku ormasilki,
bléikt að lit og mjög munstr-
að. Það mátti milcið vera ef
þetta var eklci drottningar-
lierbergið, því auk teppisins
var þarna einhver sjaldgæfur
ilmur, líkt og af deyjandi rós-
um í skáldsögu. Ja, eg veit
hversu áætlað sé að verða
lengi i lofti og livað hátt
verði flogið. En alltaf geti
slys borið að höndum og ef
það verði yfir sjónum og eg
komist lifandi niður til yfir-
borðsins, þá sé möguleiki á
því að komast í gúmmíbát,
og hann bendir á gúmmíbát,
sem hangir á veggnum,
samskonar og þann, sem sé i
flugvélinni. í bátnum eru
tvær árar, sundvesti, sem
hægt er að pumpa fullt af
lofti, þegar maður er kominn
í það, matarkassi, vatnsbrúsi
og loftskeytatæki, auk þess
flugeldabyssa og liitt og ann-
að dót. —- Iíann talaði í sí-
fellu og sýndi mér margs-
konar handtök um leið, en
satt að segja leizt mér svo á
þessa hluti, að eg væri jafn
fortapaður þeirra vegna, ef
illa færi, og var því fegnast-
það nú reyndar ekki, en eins | ur, þegar l>essari kennslu-
og úr vellyktandiglasi að, stund lauk. — Það voru
minnsta kosti. Loksins hætti j margir menn á flugstöðinni,
eg að horfa á teppið, og fór, amerískir liermenn úr flug-
að lesa reglur hótelsins, enj liðinu á leið heim frá vig-
þær voru festar með gull- stöðvunum í Evrópu, einnig
tejiknibólu upp á vegg. — J tveir franskir liershöfðingjar
Alliljótt verður að vera eftir
klukkan ellefu á lcvöldin og
yfirleitt er hverskonar há-
vaði bannaður hvenær sem
er sólarhringsins, því alltaf
lcunna einhverjir að vera sof-
andi í húsinu, — las eg og
margt fleira var gott í þess-
um reglum, þó eg muni það
elcki lengur.
Eg sá á klukkunni, að nú
leið að kvöldverði, og gelck
aftur inn i reykingasalinn
eða setustofuna og þótti elcki
lengur svo til um þennan
stað sem í fvrstu, enda farið
að svengja allverulega. —
Og sem eg sit þarna í einum
mýksta stóli heímsins 'og
liugsa um mat og heyri hina
farþegana tala um það sín í
og tveir menn óeinkennis-
klæddir, sömuleiðis franskir,
ein stúllca kanadísk og svo
við Ásgeir Péturssön, sonur
Péturs G. Guðmundssonar
fjölritara í Reykjavík.
Klukkan 6.30 var stundin
lcomin. Flugforinginn kaliaði
upp nöfn allra farþeganna og
sögðu þeir til sín jafnharðan,
lestina rákum við Ásgeir. Og
nú þusti allur hópurinn út
i flugvélina, áhöfnin og 26
farþegar, og það var regn-
demba og þó nokkur go'a af
útsuðri, og við flýttum okk-
ur upp stigann til þess að
verða ekki votir. Síðan var
hurðinni skellt aftur og
læst. — Ágætt, við erum
staddir í fjögrahreyfla far-
þegaflugvél af þeirri gerð,
sem þeir kalla Sky-master.
Eg fæ að vita þetta hjá þjón-
inum og eg fer þegar i stað
að fást við þýðingu á þessu
fallega nafni: — Himna-
meistari, himnahúsbóndi —
liugsa eg, — nú það lilýtur að
vera sjálfur hinmafaðirinn
sem þeir meina, og eg slæ þvi
föstu og er ánægður yfir því
að flugvélin skuli heita þetta,
æjá, með himnaföðurnum
hlýtur að vera gott að ferð-
ast. — Farþegarúmið er allt
fyrir aftan vængina, tvær
sætaraðir meðfram livorum
vegg og kringlóttur gluggi
eins og á skipsklefum uppi
yfir liverri röð, mátulega hár
til þess að horfa út um hann
sitjandi, mjór gangur eftir
endilöngum klefanum. Eg
lendi í fremra sæti næstöft-
ustu raðar hægra megin í
1 flugvélinni, við hliðina á öðr-
j um óeinkennisklædda Frans-
! manninum, og eg lcemst brátt
að því að hann talar ensku.
— Við erum nú allir seztir,
en fiugvélin er enn lirevf-
ingarlaus, og allt í einu fáum
við skipun um að spenna
okkur fasta í sætinu. Við
lilýðum, og fáein atignablik
siljum vi ðallir bundnir án
þess nokkuð gerist, eu þá
l'inn eg léttan titring undir
fótum mér og djúpur fjar-
lægur dynur lcveður við.
Þeir liafa sett i gang. — Eg
liorfði úl unt giuggann niður
4 sleinsteypuna, og sc von-
bráðar að flugvélin rennur af
stað. — Lengi rann hún í
liægðum sínum eftir flug-
velíinum, unz mér virti..t hún
vera komin ui á enda hans,
þá snéri hún við og selli á
ógurlega ferð móti golunni
og var lcomin á loft eftir ör-
fáar sekúndur. Þá vanlaði
klukkuna tiu minútur i sjö.
— Eg starði út um gluggann
og sá jörðina fjarlægjasl óð-
fluga, sá allt í einu slcý fyrir
neðan mig -og Reykjanesið
eins og dálítið landabréf nið-
ur um op á skýjunum. Siðan
var það horfið. Við spenntum
frá okkur ólarnar, þegar hér
var lcomið, því nú var engin
ólcyrrð lengur, heldur líktist
þeíta siglingu á lygnu vatni.
Við vorum fyrir ofan slcýin
og regnið, og það var logn,
og allt var blátt og bjart og
óendanlegt, og hér fannst
mér kannske að guð gæti átt
heima. — Svo kom þjónninn
labbandi eftir ganginum milli
sætanna með bunka af
skýrslueyðublöðum og félck
hverjum manni þrjú þeirra,
og við áttum að útfylla blöð-
in. Þetta var milcið verlc, og
eg lield eg liafi verið meira
en klukkutíma að fást við
það með skjalatöslcuna mína
og hnén fyrir skrifborð. —
Eg hafði búizt við meiri há-
vaða en raun varð á, — liald-
ið að elcki heyrðist mannsins
mál innan í belgnum á þess-
um ferlíkjum, sem svo oft
höfðu ætt öskrandi eins og
Ijón gegnum gufuhvolfið rétt
ofan við húsþökin lieima á
Eyrarbalcka. En það var alls
enginn hávaði, það var liægt
að tala saman án þess að
hæklca róminn og vélahljóðið
var temprað og þægilegt,
næstum svæfandi. — Kluklc-
an að ganga tíu sá eg allt í
einu að það voru engin ský
og eklcert haf neðan undir,
heldur hvítur tindrandi is,
úfinn og hranraður, við
nálguðumst austurströnd
Græniands. Svo kom strönd-
in í ljós og það sásl eklci
döklcur díll á ströndinm, hún
leit út eins og hár og afliðandi
ísveggur, — eins og frosinn
foss. — í þessum svifurn
ke/iiur einn af áhöfn flugvél-
armnar inn til olckar og til-
lcynnir, að nú muni vélin
hæ.vka sig upp í tólf þúsund
feía hæð meðan fiogið sé yf-
ir Iandið og verið gcii að
lo. iið verði í þynnra lagi um
slund. — Slcítt með það, við
hækkum og liækkum, og
hvcrt ætla menniruir eigin-
lega? — eg er búinn að fá
hcliur fyrir eyrun, en i:ú er-
um við líka uppi yfir Græn-
landsjökli og lclukkan er ell-
efu. Himininn er lieiður og
sólin skín og hitinn í flugvél-
inni er það milcill, að margir
hafa farið úr skónum, ‘uver
einasti er snöggklæddur og
berhöfðaður. —'- Klukkan
11.20 lcoma fjallatindar í Ijós
fram undan okkur. Þeii vlrð-
ast elcki mjög liáir, það örlar
á svörtum Iiamrahryggjum
upp úr snjónum, og eg er að
verða mjög spenntur fyrir
útsýninni. Eg rís úr sætinu
og' geng út að glugganum á
hurðinni, þar sem eg sé betur
út og þarf elclci að talca tillit
lil Fransmannsins. En loftið
er óþægilega þunnt. Auk
hellunnar fyrir eyrunum er
eg nú búinn að fá dálítinn
Iiöfuðverk, og mér finnst eg
aidrei geta andað nógu djúpt.
— Eg dreg blað og penna upp
úr vasa riunum og hyggst að
slcrifa smágrein um Græn-
landsjölcla úr því eg lief þá
hérna við liendina, en viti
menn, það eru fleiri en eg,
sem ekki kunna við loftslag-
ið: penninn minn hefir feng-
ið klýju og selt upp öllu blek-
inu. Hann er tómur! — Þá
er að bjarga sér með blýant-
inum, og nú er tekið til við
ritstörfin. Skrifborðið er
raunar elcki sem þægilegast,
afsleppur og mjór glugga-
karmur, eða réttara sagt
hvarmur „kýraugans“, og
vitanlega verð eg að standa
við verkið. —-
Niðurl.
Alm. Fasteignasalan
(Brandur. Brynjólfsson
lögfræðingur).
Bankastræti 7. Sími 6063.
ff ALLSKONAR
AUGLÝSINGA
TEIKNING AR
VÖRUUMBLOIR
VÖRUMIÐA
BÖKAKÁPUR
BRÉFHAUSA
VÖRUMERKI
BT v'urzlunar-
JufÉsL MERKI’ SIGLl.
AUSTURSTR&T! IZ.
Seljum næstu daga ódýrt
kvenskótan
í litlum stærðum.
VERZL.