Vísir - 01.03.1949, Blaðsíða 10

?0
VISIR
Þriðjudaginn 1. marz 1949
Hátíð.
©
Framh. af 9. síðu.
e.v að hlæja, hlæja af öllum
lífs og sálar kröftum.....
()g svo auðvilað að svara í
sömu mynt, helzt strax.
Þannig getur maður lent í
návigi og eltingarleik og
skotizt á mörgum hnefafyll-
mn af konfetti, og uppgötvað
svo allt í einu, að maður er
búinn að tapa af andstæð-
ingnum. Nokkrum augna-
blikmn siðar sér maður liann
e. t. v. í sama leik við ein-
hvern annan. Maður litur í
kringum sig — og hnippir í
næsta inann, sem lítur við í
sakleysi, og fær að launum
vclútilátna gusu af konfetti.
Og þannig koll áf kolli. Mað-
ur evðr upp úr pokanum sin-
um, en skotfærasalinn er á
næstu grösum. Ekki mun
standa á því.
\rið gizkum á, að þarna
væri samankomin upp undir
100 þús. manns. Göturnar,
sem undir voru lagðar, voru
eins þéttskipaðar fólki eins
og síld er troðið í tunnu (þ.
e. þegar hún veiðist, blessun-
in), og þær voru samanlagt
um 152 metra langar og 50
inetra breiðar. Tvö eða þrjú
stórhótel snúa að þcssum
götum, og voru allir gluggar
þeirra jjéttskipaðir áhorf-
endum, og auðvitað voru
veitingahúsin, sem snúa að
hátíðarsvæðinu vfirfull af
fagnandi fólki. Stærsta veit-
ingahús borgarinnar, Kur-
saal, tveggja liæða bákn í ó-
tal deildum, snýr framhlið
sinni og gangstéttarveitinga-
svæði að hátiðasvæðinu. Þar
var margt um manninn.
Nokkrir danspallar voru á-
vallt þéltskipaðar dansfólki.
Og himininn stóo
í bjöi’tu báli.
Klukkan sex var lvlé gert
á orustunni þar til síðar, og
nú fór hver til síns matar-
staðar. Um kvlödið kluklcan
níu vorum við komin á stað
okkar í Englandsgarði við
eystri hafnarbakkann til að
sjá „næturhátíðina“ á liöfn-
inni, sem svo var köllúð.
í garðinum var fullt af
fólki, sem allt reyndi að fá
pláss sem næst höfninni. —
Allra næst henni voru bekk-
ir, sem þeir sem ráð Iiöfðu á,
höfðu keyp-t sér sæti á. Þau
voru nolckuð dýr, svo við
liöfðum keypt okkur stæði
rétt þar fyrir aftan, en eins
og við vitum, Jiarf árvekni
til að gæta stæðis síns i
þröng1. Þetta var rétt eins og
á ÍJn’óttavellinum i Reykja-
vík, þegar mest er um að
vcra þar.
Klukkan niu renndi bark-
urinn „Ea Vaudois“ framhjá
okkur og lagði leið sina út
undir innsiglingu liafnarinn-
ar, milli hinna tveggja liafn-
argarða, sem mynda höfnina.
ílarkurinn hafði lítið ljós, og
við gálum rétt grillt i hann
Jjegar hann Iagði á sinn stað.
Frá barkinum gerðist aðal-
næturliátíðin.
Klukkan 9.45 voru öll raf-
ljós við höfnina og í nágrenni
liennar slökkt, götuljós sem
önnur. Og.nú hófust þeir al-
glæsilegustu flugeldar, sem
eg hefi séð. Mörgum íslend-
ingum eru flugeldamir i Tív-
ólí í Kaupmannahöfn minn-
isstæðir, en þeir, sem eg hefi
séð þar, jafnast ekkert við
þessa, sem nú fóru fram, þótt
Tívólí-flugeldarnir hafi ver-
ið mjög fagrir.
í klukkutima stóð himin-
inn i ljósum loga. Ekki fá-
breyttum loga eldsvoðans,
heldur í logum ótal lita og
forma. Fáeinar auganbliks-
myndir sýna lésandanum
dýrðina e. t. v. að nokkuru
leyti.
Fyrst var skotið flugeld-
um frá álta mismunandi
stöðum frá barkinum og
liafnargörðunum og þungar
skotdrunur kváðu við. Næst
liófst „blómabardaginn‘“.
Flúgeldarnir mynduðu marg-
litar blómamyndir á himn-
inum, stjörnuvendir ljómuðu
og þessum þælt lauk með af-
arsterkum rauðum og gulum
fallhlífarblysum, sem lýstu
upp alla höfnina og um-
hverfi liennar.
í næsta þætti voru m. a.
tveir „Niagara-foss flugeld-
ar“ í þrem hæðuin, J>. e., þeg-
ar fyrsti eldurinn sprakk,
kviknaði sá næsti og tók aði’a
stefnu upp frá hinum og loks
stökk sá þriðji út úr honum,
þegar liann sprak. Til að sjá
var eins og eldarnir ættu
upptök sín þarna í lausu
lofti hátt á himninum. Hver
.,foss“ var syrpa af fjöl-
mörgum og marglitum flug-
eldum af þessari gerð.
Þá kom gervi loftvarna-
skothríð, sem slcotið var frá
báðum hafnarbölckum og
endaði með vendi 200 flug-
elda og silfurlitum flugblys-
um.
Loks lcom Bengals-ljós,
grænt og rault með spreng-
ingum og blossum um leið.
Var J>að talið vera nýjung.
Síðast var slcotið 1600 flag-
eldum í einum vendi, Ji. e.
aldrei v'arð lát á fyrr en þeim
hafði öllum verið slcotið, en
sýningunni laulc með 200
blysum, sem loguðu samtím-
is á hafnargörðunum í nokk-
urar mínútur. Þegar þáð sið-
asta þeirra dó, var aftur
kveikt á rafmagnsljósunum.
Þótt rafmagn sé nægilegt í
Genf, og ljós eklcert spöruð,
fannst olckur dauft um að
litast fyrst eftir að flugeldun-
um lauk.
Aftur
íil orustu.
árið gengum nú yfir hina
fögru Mont-Blanc-brú, sem
liggur yfir Rón, J>ar sem áiu
,fellur úr Genfarvatni í Ilöfn-
inni, og fylgjumst með
straumnum að hátíðarsvæð-
inu, þar sem lconefttiorustan
er n útelcin upp aftur með
auknu fjöri.
A efri hæð Kni’saal bvrjar
hátíðadansleikur klukkan
12 á miðnætti. Gestirnir
verða að ganga i gegnum
mannfjöldann, sem tekur
Jxitt í lconfettí-orustunni. —
Margir glápa forvitnir á
gestina, sem eru prúðbúnir,
og um stund dveljum við við
slílct hið sama.
Neðri hæð veitingaliússins
er opin öllum. Undir lolcin
slcreppum við þangað inn.
Við spyrj'im einn Jijóninn,
livenær J>eir lolci. Hann veit
}>að elcki. Það verður opið
meðan einhver aðsólcn er,
gcrir liann ráð fyrir. Arið för-
um aftur út og löbbum einn
eða tvo hringi um orustu-
völlinn.
Þátttakendur eru á öllum
aldri frá barnungum stúílc-
um upp í áttræð gamal-
menni. Allir eru brosandi eða
hlæjandi, og allir eru þaktir
konfettíi. Pappírsagnirnar
eru svo smáar, að þær
smjúga alls staðar inn á milli
fata á manni i orustunum.
Konfettiið þekur háa og
lága, rílca og fátæka,' unga
og gamla. í stuttu máli virð-
ist öll borgin vera saman-
lcomin liérna og hafa það eitt
áhugamál, að slcjóta og vera
skotinn með sem méstu af
lconféttíi. Og svo auðvitað að
vera í góðu skapi.
Þótt alls staðar væri á boð-
stólum nóg af livaða áfengi,
sem maður vildi nefna, sáum
við eklci vin á einum einasta
manni. Og þó veltust eld-
gamlir lcarlar um af lilátri
yfir smágusu af lconfclti, —
sem þeir fengu sjálfir fram-
an í sig.
Við sendum síðustu slcot-
hriðina frá olckur framan í
einhvern, sem við elckert
þeklcjum og bara hlær og
gefur olclcur síðustu gusuna,
sem við fáum í orustumii.
Síðan leggjum við af stað
heimleiðis — al]>akin papp-
írsögnum.
Þega r þ j ó n u s t u s t úllcan
lcémur inn næsta morgun
með morgunverðinn olckar,
er gólfið í herberginu þalcið
konfettíi. Eg bendi henni af-
salcandi á ó]>rifin, en hún
bara brosir og segir án
minnstu ásökunar í röddinni:
„Svona er það í öllum her-
bergjunum„“ og svo bætir
hún við eftir svolilla ]>ögn,
„eínnig í mínu herbergi“.
A. V. T.
Brezk-argentíslcu við-
skiptasamningarnir renna
út 31/3 og eru þegar hafn-
ar umræður um nýja sanm-
inga í Buenos Aires.
—o—
Skömmtun á bensíni og
bílabörðum hefir verið felld
niður í Finnlandi.
ÞINGMÁL:
Vill taka upp
viðskipti við
Spánverja.
Ivomin er fram í Samein-
uðu þing- tillaga til þings-
ályktunar um að talca upp
verzlunarslcipti við Spán.
Hún liljóðar svo:
Alþingi ályktar að slcora á
stjórnina að gera allar nauð-
synlegar ráðstafanir til, að
sem fyrst geti hafizt sala á
saltfiski frá íslandi til Spán-
ar. —
1 greinargerð segir m. a.:
„Fvrir nokkrum árum
slitnaði upp úr hinum gömlu
og heppilegu verzlunarskipt-
um lslendinga við Spánverja.
Bar tvennt til. Kommúnista-
flokkur Islands taldi sig mót-
fallinn stjórnarformi og rík-
isstjórn Spánar og lagði af-
greiðslubann á skip, sem
gerðu sig líkleg til að flytja
íslenzlcar afurðir til Suður-
landa .... Sú tregða, sem
verið hefir um stund á við-
skiptum Islendinga við Spán-
verja, stafar af ótilhlýðilegri
undánlátssemi við lcommún-
ista heima fyrir og af athug-
unarléysi um gang heimsmál-
anna. Franco heldur áfrám
að stjórna Spáni, hvað sem
liður mótgangi islenzlcra
kommúnista .... En því
lengri tími sem líður svo, að
íslenzknr saltfiskur er ekki á
boðstólum á Spáni, því meiri
líkur eru til, að íslenzlca þjóð-
in tapi elzta og bezta markaði
sínum.
Flestum mönnum mun nú
ljóst, að forráðamenn útvegs-
ins hafa verið heldur slcjót-
ráðir, er þeir tóku upp mjög
einhliða hraðfrystingu á fiski
og létu eins og aldrei miujdi
framar þurfa að salta íslenzk-
an fisk .... Benda þó allar
lílcur til, að innan slcamms
muni þykja arðvænlcgt að
framleiða Spánarfisk, eklci
sízt í Reylcjavík, þar sem
unnt er að þurrka geysimilcið
fiskmagn á vorin og sumrin
við liverahita, sein er bænum
nálega verðlaus eftir að vor-
ar......En til þess að létta
fyrir viðslciptum milli land-
anna að nýju þurfa stjórnar-
völdin að ganga hreint til
verlcs og freista að fá leystar
allar óþarfar hömlur af gagn-
lcvæmum slciptum þessara
tveggja ]>jóða, sem hafa um
langan aldur haft saman
merkileg viðskipti, sem
hentuðu báðum.
Flm. till. er Jónas Jónsson.
ÞINGMÁL:
Aburðarverk-
smiljan.
Þingmenn Árnesinga,
iRangæinga og Vestur-Skaft-
fellinga bera fram till. til
þingályktunar um rannsókn á
heppilegum stað fyrir áburð-
arverksmiðju.
Tillagan liljóSar svo:
„Alþingi ályktar að fela
ríkisstjórninni að slcipa
þriggja manna nefnd til þess
að rannsalca, hvar æskilegast
sé, að fyrirhuguð áburðar-
verksmiðja verði reist, einlc—
anlega með tilliti til þess, að
óburðurinn verði sem ódýr-
astur þeim, er aðallega nota
liann. I sambandi við þessa
rannsókn skal gaumgæfilega
alluiga aðstöðuna til þess áð
byggja verlcsmiðjuna i Þor-
lálcshöfn.
Nefndin slcal ljúka störfum
það fljótt, að niðurstöður
liennar liggi fyrir, áður cn
verlcsmiðjunni verður álcveð.
inn staður.“
I Ban ihuík'junum er almenningur hvattur til bess að láta
j gegnlýsa sig reglulega svo berk’abakerían r.ái ekki að
festn rætur. Clinton P. Andei’son, landbúnaSarráðherra
Bandaríkjanna sést hér í gegnumlýsingu, en har.n var áður
herldaveikur, en hefir fengið fullan bata.