Vísir - 01.03.1949, Blaðsíða 11

V I S I R
Þriðjudaginn 1. mai'z 1949
11»
millllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIimilllllIIIBIIBIIIIEIISIIBIEIEIIIIi!
| Læknir 1 eða \hcloría l'hlyi: S
I eiglni tona 61 1
Iiílllíilliillllllllllllllllllllllllilllllliliniilllllillllillilllllllliliii
mjög breytzt síðan er Mag fór.Og hún minntist þess, að
fröken Campbell hafði verið fulla klukkustund inni lijá
Mag, áður en liún fór, undir því yfirskini, að liún vœri
að bjálpa henni og koma fötum liennar fvrir í töskum
og koffortum, en ekki var Rósalinda i vafa um hverjar
skýringar Mag mundi hafa gefið fröken Campbell á burt-
för sinni. Og eftir þetta var Rósalinda „hröpuð“ stjarna
í augum fröken Campbell.
Rósalinda yppti öxlum. Það var tilgangslaust að vera
að sýta. Henni málti á sama standa um fólk í Ardenbrae,
úr því sem komið var. Og hún huggaði sig við það, að
lún breytta framkonia starfsfólksins í húsinu mundi
verða Andrew til góðs.
Þegar hún var búin að ganga frá koffortunum var
Andrew ekki kominn heim, og það var skammt til þeirrar
stundar, er hún skyldi fara með áætlunarbifreiðinni til
Wick. Hún settist niður til þess að hripa honum nokkUr-
ar línur að skilnaði og gera lionum grein fyrir, hvers
vegna líún kaus að fara þegar og tjá honum, að ef hann
skrifaði lienni, skyldi hann senda bréfin í gamla staðinn
við Harley-götuna. Þegar hún sat þarna og var að skrifa
þetta læddist Bridie inn og sagði henni, að þrír sjúkl-
ingar væru búnir að bíða yfir Iiálfa klukkustund eftir
lækninum, og ætli hún að segja þeim, að þeir yrðu að
fara, af því að eitthvað væri að?
„Eitthvað að, néi, Bridie, það megið þér vitanlega ekki
segja,“ sagði Rósalinda mjög liugsi á svip.
„Eg skal tala við þá,“ sagði hún er hún hafði hugsað
málið, „eg get náð í næturlestina, cf eg fer í bílnum, —
liann skil eg svo eftir, og læknirinn egtur sótt hann, cf
linn verður ekki kominn áður en eg fer af stað. Sjáið um,
að bíllinn verði til taks eftir svo sem klukkustund. Bíllinn
er núna á verkstæðinu, Bridie.“
Hún brosti dálítið þreytuiega, er hún gekk niður, og;
íór í hvita sloppinn í seinasta skipti í þessu húsi. Það
kom iðulega fyrir, að Andrew gleymdi sér, er það var
iians hlutverk að annast heimsóknartimann, og kannske
íór ekki illa á því, að liún klykkti út með því, að annast
þetta fyrir liánn nú. Hún viknaði, (?r liún enn einu sinni
hlustaði Bruce gamla McDouglas, og skrifaði recept upp
á ljósrauðu lióstasaftina, seni liann alltaf bað um. Næst
kom frú Machintock, og livernig sem á því stóð þrengdi
Rósalindu að hjarta, er hún hugsaði til þess, a*ð lnin var
að hverfa á braut að fullu og öllu frá þessu fólki. Sú var
tiðin, að luin hataði þennan gamla, skozka bæ, og alla,
sem í honum voru, en nú fannst henni, að hún gæti vart
slitið sig þaðan.
Þriðji og seinasti sjúklingurinn var Kirsty Grahame,
klædd kjól úr skozku efni, og ekki sem smekklegustum,
en þrátt fyrir það var sem ekkert gæti skyggt á hið hreina,
fagra andlit Kirstvar, jafnvel ekki duft það og smyrsl, er
hún liafði notað, án þess að kunna með að fara. — En
mikil andúð, næstum fjandskapur, kom fram i hið fagra
andlit Ivirstyar, er hún sá Rósalindu.
„Mig .... langaði til þess að tala við Andrew lækni,“
stamaði liún. „Eg hélt, að hann væri við i kvöld“.
„Hann gat ekki komið þvi við, en eg er líka læknir, svo
að þér skuluð bara koma inn, stúlka mín, hætta öllu bulli,
og ræða við mig í fullum trúnaði. Hvað er að? Afi gamli
liefir væntanlega ekki lagt hendur á yður enn einu sinni?
Hafi hann gert það neyðumst við til að skýra lögreglunni
frá því.“
„Nei, hann hefir eldri lagt hendur á mig. Og ef hann
hefði gert það kæmi það engum við nemá méf og hon-
um,“ svaraði Kirsty. Hún fór lijá sér, skotraði sér ein-
hvern veginn inn, ineðfram veggnuin, eins og skepna,
sem er smeýk við éitthvað. „Eg þarf að fá eittlivað ....
eitthvað sterkt. E; er lasin, feúiu að veru lasin um skeið.
Það er víst einhvef truflun.“
„Já. þetta gefur svo sem meir en verið,“ sagði Rósalinda
og iiorfði i hið grálélfa og' tekna andlit stúlkunnár, sem
hún liafði burið smyrsl á af litilli leilcni.
„Ai liv< -ju eruð þér að maka þessii framán í yður,
Kh'sty, saúiíðfúð svo png og fögur? Eg ætlaði varla að
þelvkja yður. Eg er viss um, að afi yðar yrði reiður við
yður, ef liann vissi, að þér gengjuð um máluð eins og
götustelpa, en ef þér notið snyrtivörur, verður að gera það
af smekkvísi og í hófi, en eins og eg sagði áðan, þá finnst
mér, að þér þurfið alls ekki að mála yður. Reynið nú að
láta yður skiljast, að andlit yðar er óviðjafnanlega fagurt
eins og það er af guði gert“.
„Eg kom ekki lil þess að lilýða á nein fegrunarráð eða
til þess að masa við yður,“ sagði Kirsly i ósvífnum tón, og
allt í einu kom blossandi liatur fram í gráu augun hennar.
„Eg læt yður ekki leika á mig, eins og alla Iiina sjúkling-
ana bans. Eg leita til lians, en elcki til yðar. Eg veit tals-
vert um hvernig hann liefir farið með yður. Ilann liefir
sagt mér það sjálfur.“
„Þér ættuð — gerið svo vel, að ræða erindi yðar hingað
og annað ekki,“ sagði Rósalinda. Hún varð eldrauð í svip
og svo jafnharðan náföl.
„Viljið þér, að eg skoði yður, eða viljið þér biða þar til
maðurinn minn verður hér annað kvöld? Eða —,ef þér
viljið lieldur, þá get eg beðið hánn að vitja yðar heima
lijá yður.“
„Nei, fyrst eg er liingað komin, er líklega bezt, að þér
gerið það, eg veit ekki heldur nema það sé bezt,“ sagði
Kirsty og bar svipur hennar þessa stundina slægð vitni,
er hún horfði á Rósalindu, sem var undrandi á svip og
eins og óviss um livað gera skyldi.
„Gott og vel,“ sagði Rósalinda stuttlega, eftir nokkra
umhugsún. Hún spurði Kirsty nokkurra spurninga, at-
hugaði hana, og að þreinur lil fjórum mínútum liðnum,
var hún aftur komin i sæti sitt, og liorfði örugglega og
íólega á liana.
„Eg gæti trúað, Kirsty, að þér hafið ekki verið í neinum
vafa um það sjálfar, að þér berið Iíf undir brjósti, ella
hefðuð þér ekki komið. Þér munuð vera komnar 2—3
mánuði á leið. Eg get fullyrt, eftir áð hafa skoðað yður,
að allt er í bezta lagi, svo að þess vegna þurfið þér engar
áhyggjur að ala, vitanlega að því tilskildu, að þér lifið
lieilbrigðu og reglulegu lífi.“
„Já, en eg — er ekki gift,“ svaraði Kirsty, sem ekki var
neitt hissa á því, sem Rósalinda hafði sagt, „og afi minn
rekur mig á dyr, og hvað get eg þá gert?“
„Þá verðið þér að tala lireinskilnislega við þann mann,
sem valdur er að því hvernig ástatt er fyrir yður, og fá
hann til að kvongast vður,“ sagði Rósalinda, en hætti
snögglega, eiiis hún hefði minnst einhvers. Var Kirstv ekki
ti úlofuð unga fiskimanninum, sem druknaði óveðursnótt-
ina? —- „Ó, Kirsty, vissulega hafið þið farið óvarlega. Og
nú getur hann ekki gengið að eiga yður.“
„Nei, liann getur það ekki,“ endurtók Kirsty og liorfði
á Rósalindu hatursfUllu augnai'áði, „og eg vil ekki eiga
föðurlaust barn. Eg vissi vel hvernig ástatt var, svo að
]iað sem þér sögðuð kom mér ekki óvænt. Eg vil losna
við það og þér verðið að hjálpa mér til þess.“
„Blessað barn, míg tekur sárt til yðar, en þetta megið
þér ekki biðja um. Það er mcr ekki heimilt,“ sagði Rósa-
linda stillilega. „Vitið þér elcki, að slíkt varðar við lög?“
„Það ei-u margir læknar, sem gera það. Þér ættuð að
gera það, — ella fer eg til McGanns læknis, eins og eg
upphaflega ætlaði mér,“ sagði Kirsty þrasandi og var nú
jafnvel vottur ógnunar í rödd hennar. „Ilann hjálpar
mér, eg er viss um það.“
„Nei, eg er viss um, að liann gerir það ekki, væna mín,“
sagði Rósalinda og var nokkru hvassmæltari. „Hann hefir
engan áhuga fyrir að vera sviptur læknisréttindum sín-
um, — liann hefir ekki meiri áliuga fyrir því en eg, fyrir
mitt leyti. Honum mun þykja leitt, ekki síður en mér áð
svona skuli vera ástatt fvrir yður, en við þvi verður ekki
gert. Þér verðið að vera hugrakkar. Ef afi yðar rekur yður
á dyr býst eg við, að við getum komið yður fyrir í ein-
hverri stofnun, og því næst, er þetta er um garð gengið,
útvegað yður atvinnu.“
„Atvinnu — kannske í þvottaliúsi?“ sagði Kirsty liáðu-
lega. „Nei, annað hvort ykkar verður að lijálpa mér.“
„Það er tilgangslaust að Iialda áfrani í þessum dúr,
Kirsty,“ sagði Rósalinda og reyndi að fremsta megni að
vera róleg og þolinmóð. „Þér vitið vel, að hvorki mér eða
honum er heimilt að gera þáð. Nú ættuð þér að fara heim
og láta kyrrt liggja npklcra daga, áður eu þér ræðið um
þetta við nokkurn, en ef þér óslrið eftir þvi, býst eg við,
að maðurinn minn taki að sér að segja afa yðar og ömmu
frá hversu komið er fyrir yður.“
„Þao gerir liann ekki, nema liann vilji, að afi taki byss
'uiia sína og skjóti hann,“ svaraði Kirsty þrálegu og sat
séin fastásl og liorfði á RöSalihdu áfram með hatur í aug-
um. „Það er víst bezt að ham fbrðist afa, eftir að hafa
farið svona með mig, ella verður þetta þegar á vitorði allra
í bænum.“ i i ?
ÆFINGAR
FRJÁLS-
ÍÞRÓTTA-
MANNA
verSa fyrst nm sinn í.í.R.-
húsinu sem hér segir :
Mánudaga 8—g: karlar.
Þriðjudaga 7—8: Drengir.
Fimmtudaga 8—9: karlar.
Föstudaga 7—8: Drengir.
Föstudaga 8—9: Stúlkur.
GufubaS er á ípiSviku-'
dögum kl. 9 í húsi Jóns Þor-
steinssonar. — Nýir félagar
geta látiö innrita sig á æf-
ingatímum.
Frjálsíþróttadeild Í.R.
K.R. KNATT-
SPYRNUMENN. —
Æfing í kvöld kl.
7,30 til kl. 8,30 í
Austurbæjarskólanum.
K. R.
GLÍMU-
ÆFING
tKVÖLD
kl. 9 í mi'öbæjarskólanum.
Mætiö allir. Glímudeild K.R.
SKIÐANAM-
SKEIÐ
ér nú í Jósefsdal. f
kvöld kl. 6 verður far_
ið úpp í dalinn. Fariö verður
frá íþróttahúsinu viö Lind-
argötu. Farmiðar í Hellas.
Stjórn
Skíðadeildar Ármanns.
SKÍÐAFERÐ
á morgun kl. 10 frá
Austurvelli og Litlu
Bílstöðinni. Farmiðar
viö bilana.
Skíðafélag Reykjavíkur.
SKYLMINGAFÉLAG
REYKJAVÍKUR.
Áríöandi æfing \ kvöld.
Stjórnin.
Bamaskemmtun
heldur glímufélagið Ár-
mann í Austurbæjarbíó
miðvikudaginn 2. marz kl.
2,30 (öskudag).
Skemmtiatriði:
1. Vikivakar og söngdans-
ar undir stjórn frú Sig-
ríðar Valgeirsdóttur.
2. - Glímusýning.
3. Kvikmynd: Finnlands-
ferð Ánnanns.
4. Baldur og Konni
skemmta.
5. Oly npíukvikmynd
Arna Stefánssonar. —
Vetrarleikirnir.
0. Crvalsfíokli 11 r kvenna
undir stjórn frk. Guð-
ri'uiar Nielsen.
Aðgöngumiðar á 5,00 kr.
hörn, og 10,00 kr. fulloron-
ir seldir í Bókaverzlun
Lárusar Blöndal og Isa-
foldar og við innganginn,
el' eitthvað verður eftir.
Glímufélagið Ármann.
EEZT AÐ AUGi ?SA IVISI