Vísir - 11.05.1949, Side 11

Miðvikudaginn ll. inaí 1949
V I S I R
11
miiiiiiiiimiiiiimiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiliiiiHiiiimiiH^
SS'
§§ Hía^katí ^ M.
S p '•»- -jSr
SS ''V; * . ,• wu*
| HEMTOGA YJAJAN |
| 38 |
ífí!!l»ll8i!l!l!II!ll!!llflI!I!!lllllll!X!!ll!!!8IIIIII!i!ilðllIfill!IIIIIIÍÍÍ
,.Áfram, Beau, láttu til skarar skriða,“ lirópaði Far-
quarson. Og öðru sinni gat Denforth komið honum í þóf-
stöðu, svo að liann gat eldci hrært handleggina. En
með þvi að beita allri orku gat hann lirundið honum frá
sér —- og þarna —- þarna var staðurinn — nú var augna-
hlikið komið. Tom greiddi lionum liöggið, af mikilli ná-
kvæmni, snarleilc og þunga. Höfuð Denfortlis kastaðist
aftur og hahn varð máttlaus í knjánum og lin'eig niður.
Tom dró andarm djiipt og leit i kringum sig. Andlit
áhorfenda voru náföl. „Hvar er tunglið'>,< lmgsaði hann
og kenndi svima. Han.n þrýsti háðum höndum að likam-
nnum, undir hjartastað, þar sem liann kenndi mest til.
Hann riðaði við, en stauláðist i átlina til hússins.
Allt í einu steig maður nokkur fram úr iimgirðingunni.
„Herra Ligonier, gét eg orðið vður að liði?“
„Hvað? Nei, eg kemst hjálparlaust,“ stamaði Tom, án
jiess að átta sig á hver mælt hafði.
..Það er eg .... Baggott, herra Ligonier. Eg var vitni
að öllu sem gerðist. Eg held, að þéf séuð talsvert meiddur.
Eg vildi gjarnan binda um meiðsli yðar.“
Það var eins og allt hringsnerist fvrir augunum á Tom
en Baggott greip hann i fallinu. Ól.jóst lieyrði hann
nafnið Baggott. Hvernig gat stáðið á, að liann var þarna?
Hann hafði ekki séð hann síðan kvöldið góða í kaffihúsi
Slates.
Þegar Tom fór að rétta dálitið við, sá liann að hann var
i litilli skrifstofu, sem hann hafði aldrei komið i áður.
„Sefjist hérna,“ sagði Baggott, „eg skal hressa "upp á
yður eftir andtartak.“
Toni kenndi mikils hróUs og ekki dró úr sársaukanum.
Baggott tók konjaksflösku úr skáp.
„Drekkið þetta, svo að yður hitni,“ sagði hann. Hann
tók teppi og vafði um Tom. „Drekkið allt, sem i glasinu
cr, herra Ligonier.“
Baggott tók sjúkrabindi úr skápnum og fleira. Hann
1 >jó um meiðslin sem hezt hann gat.
„Það er hrotið rif,“ sagði liann, „enginn liætta á ferð-
um. Það grær fljótt. Fáið yður annan konjakssnaps til.“
Tom lnesstist allmjög við að drekka koníakið og fór
;-ð líta í kringum sig. Hann furðaði sig mjög á því, að
Baggott skvldi ganga um eins og heima lijá sér i þessu
húsi. Þarna lágu bókhaldskladdar og slikt á horði. Þetta
hlaut að vera skrifstofa ráðsmannsins.
„Eg var sannarlega heppinn, að þér skylduð vera hér
staddur í kvöld, herra Baggott.“
„Eg hefi húgarð hér i grenndinni,“ sagði Bággott. „Og
nú var eg að koma úr smá-ferðalagi, var að skoða gripi,
sem eru til sölu.“
„Eg er yður þakklátur,“ sagði Tom.
„Þér eigið allt hrós skilið fyrir dug'nað yðar i lmefa-
leik, herra Ligonier,“ sagði Baggott. „Eg hefi séð Den-
forth taka þátt i lmefaleikskeppni fyrr. Ilann er dugandi
hnefaleiksmaður, á því-er enginn vafi — en sleppum þvi.
Nú verðum við að koma yður upp i svefnherhergi yðar.“
í sömu svifum vorú dyrnar opnaðar.
„Gerið svo vel, hér eru föt þessa herra.“
Það var þjónn nokkur, scm kominn var með jakka
Toms og skyrtu.
„Nú megið |k'r ekki reyna of mikið á yður,“ sagði Bagg-
ott, þegar þjónninn var farinn. „Við förum upp sliga hér.“
Tom fannst það furðulegt, að Baggott skyldi rala um
AÖhmdarhús þetta eins vel og hertogaynjan sjálf.
„Get eg orðið yður frekar að liði?“ sagði Baggott, þegár
þeir voru komnir inn i lierhergi lians.
„Nei, þúsund þakkir, eg þarf aðeins að hvila mig.“
Þegar Baggotl var farinn læsti Tom dyrunum. í
hálfrar Idukkustundar leik liafði luinn rifhrotnað — en
sigrað. Hann komst nú að raun um, að ef hann andaði ekki
djúpf, kenndi hann ekki svo ýkja mikið til. En honum
fannst loftlítið i herberginu, hafði Uni sig innisíopp og
gekk i’it að glugganum og opnaði hann, cn úr glugganum
gat hann séð yfir garðinn.
Einhver lék á liljóðfæri í hiisinu og témarnir hárusl út
i garðinn, og flokkur manna, sem g'ekk að húsinu, virtist ]

Villeroy & Boch
afgreiða nú viðstöðulaust, frá Frakklandi, allar mögu-
legar gerðir af sínum viðurkenudu góðu og smekklegu
hai'ðsteintausvörum, svo sem matarstell, kafl'istell,
holla, diska, könnur, krúsir, skálastett o. fl. o. fl.
Allar upplýsingar og fvrirgreiðsla hjá undirriluðum.
JfóL Ótafáion & Co.
Reykjavík.
Frá Finnlandi og
Svíþjóð
éitvegum vér vður gegn innflutnings- og gjáldeyris-
levfum:
Venjulegan húsavið
Smíðavið
Krossvið
Þilplötuir
Harðar plötur
Birki og' húsgagTiaspón
Gjörið svo vel að tála við oss sem fyrst.
Jón Loftsson h.f.
Hringbraut 121. Simi 80600 (5 línur)
var Ilarry Gtmningliam, en mcnnirnir háru Denforth, sem
ekkert hfsniark vij:tisjlj,nieðýv • . .y
Allt í é'imk'jiagiiaði h'ijóðfæras-látturinn. Skrjáf i silki-
jiilsúm harst að eyrum ,og kliður af niáunamáli, en héi'-
togaynjan og vinir hennar, karlar og konur, komu æðandi
ut. Og Perey kallaði:
„Hvað hefii' gerst, Harrv frændi, liefir nokkur meitt
sig?“
„Það er eklcert um að tala, kæra frænka,“ sagði Sir
1 larry, er þeir lögðu Denforth frá sér i hægindastól. „Það
sló í bardaga milli Denforths og Ligoniers, það er allt og
suint.“ ;
Percy beygði sig yfir Denforth, sem enn var ineðvit-
undarlaus. I
„Það liefir liðið vfir hann. Og herra Ligonier .... hvar
er liann?“
„Ligonier, ætli hann liafi ekki gengið til herbergis sins.“
Tom lokaði glugganum. Néi mundi Percv vafalaust
koma.
Hann þurfti elcki að híða lengi. Einhver tók i liurðar-
snerilinn og reyndi að opna. Þegar Percy fann, að dyrnar
voru læstar barði hún á hui'ðina all-harkalcga.
Tom opnaði dvrnar og Percy æddi inn. Hún liorfði á
hann frá hvirfli lil ilja. \regna þess að hann hafði svcipað
um sig sloppnum sá hún ekki, að hann var meiddur.
„Tom, þú hefir læðst upp, til þess að fara að liátta. Þetta
cr reginhneyksli. Fyrst skrökvar þú að 'mcr, þvi næst
ræðst þii á gesti mína. Vesalings Denforth liggur þarna
meðvitundarlaus - meiddur. Eg fyrirverð mig svo fyrir
þig, að eg óska þess næstum, að jörðin gleypi mig. Hvað
geturðu sagt þér til^ afsökunar?“
„Ekkert vina mín,“ sagði Tom rólega.
„Hvað skyldi fólk hér í gi'cifadæminu liugsa um þelta
og allir aðrir?“
„Það mun velja mér ófögur nöfn.“
„Þú játar, að þú verðskuldir það.“
„Hvað ætli eg að segja annað?“
„Geturðu ekki réttlætt framkoniu þína með neinU?“
„Denforth átti skilið að fá ráðningu og fékk hana.“
„Hvað gerði hann á hluta þinn?“
„Það kemur mér einum við.“
„Ekki þegar annað eins og þetta gerist á heimili minu.“
„Jæja, relctu mig þii úr hiisi þínu.“
„Hvcrnig geturðu verið svona grimmlyndur, Tom? Þéi
veizt liversu heitt eg ann þér.“
húsaleigu.
Lagt hefir verið fram i
neðri deild þingsins frum-
varp iil laga um hásæðismúl
og er það samið að tilhlatun
Leigjen dafélags Regkja vík-
ur.
Frumvarpjð var fyrst
sent allslierjarnefnd með
beiðni um að liún flytti
frumvarpið í þinginu. Sam-
komulag varð ekki innan
nefndarinnar svo einn nefnd
armanna, Áki Jakohsson,
tók að sér að flytja það. Seg-
ir i greinargerð hans fyrir
frumvarpinu, að liann telji
rétt að sjónarmið leigjenda
og tillögur samtaka þeirra
fái að kouia fyrir þingið.
í frumvarpi Jiessu, sem
samið er að tilhlutan stjórn-
ar Leigjendáfélags Reykja-
vikur af Sveini Guðmunds-
svni og Kristjáni Hjaltasyni,
er gert ráð fyrir að allt hús-
næði í kaupstöðum, er telji
fleiri en 1000 íbúa, verði
flokkað og skfásett. Með því
cr talið að glöggt yfirlit fá-
ist vfir raunverulegt hús-
næði í bæjum og kauptún-
um. Þar sem vitað er að
ílokkun, skrásetning og mat
ihúða er vandasamt verk er
gerl ráð fyrir að félagsmála-
ráðherra gefi iit reglugerð
þar að lútandi og skipi 3
menn í nefnd til þess að
hafa framkvæirid verksins.
Þá eru í 2. kafla ákvæði um
takmörkun liúsnæðis og er
gert ráð fyrir að hjá því
verði ekki komist meðan
leigðar eru úl þriðja flokks
ihúðir. Er þó gert ráð fyrir
rúinu húsnæði
í 3. kafla eru ákvæði um
leigu húsriæðis og segir þar í
11. gr.: „Leiga í hvérjurii
flokki leiguíbúða skal mið-
ast við hrunabótáverð cign-
arinnar eins og það er á
hverjum tíma, og skal í
hverjum flokki vcra serii
hér segir: a) Fyrsti flokkur
6%, h) Annar flokkur 5%,
c) Þriðji flokkur 3%.“
Odýrt:
Regnhlífar
Plastic-kápur
litlar stærðir.
VERZLC?
Á kvöldborðið
Niðurskornar steikur
Niðurskorið hangikjöt.
Salöt.
MATARBÚÐIN,
Ingólfsstræti 3,
síirii 1569.