Vísir - 22.12.1950, Blaðsíða 22

22
JÓLABLAÐ VlSIS
kallaði hann hástöfum.
Þá hélt Hildur húsfreyja
af staö upp túnið, gekk á ný
til fundar við Svein bónda 1
Mosahvammi, og brátt sá
hann, að nú hrukku tárin
sem stórir stakir regndropar
af augum hennar.
: Tíu dögum síöar voru tvær
manneskjur að skurðgreftri
'iiiðri á mýrinni, milli Keldna
kots og Mosahvamms. Þær
voru báðar í bláum samfest-
ingum og gúmmístígvélum,
én til höfuðsins voru þær
búnar.sín á hvorn veg. Önn-
ur hafði gráan hattkúf á
höfði, en hin hafði vafið upp
í hvirflinum ljósjörpum
fléttum, sem í var brugðið
þrílitum borða. Þetta voru
líka karl og kona.
Skyndilega hætti konan
að moka og horfði á bíl, sem
rann vestur veginn, er lá frá
þjóöbrautinni heim að
Keldnakoti. Hann ók rak-
leitt í hlað, og út úr honum
sté hár maður og þrekinn,
sem greip stóran svartan
poka og fór með hann inn í
íbúðarhúsið., En bíllinn hélt
af stað, sneri austur á bóg-
inn og ók út á þjóðveginn.
Konan fór aftur að moka,
en eftir stundarkorn greip
Itún hakann og hjó honum
af kappi í moldina til þess
að losa um allstóran hnufl-
ung, sem ekki hafði reynzt
unnt að bifa með skóflunni.
Meðan konan var önnum
kafin við þetta, sagði vinnu-
félagi hennar:
„Það er að koma hérna til
okkar maður.“
Hún leit ekki upp, en
mælti:
„Látum hann koma.“
Nú nam komumaður stað-
ar á skurðbarminum,
„Komið þið sæl,“ sagði
hann hæglátlega, en þó eins
og honum væri heitt í hamsi.
Konan leit á hann og
sleppti hakanum.
„Sæll, Hálfdán,“ sagði hún
stuttlega. Síðan vék hún sér
að vinnuféf.aga sínum. Það
var maður roskinn, hár vexti
en grannur og sinaber, tog-
inleitur og með rautt yfir-
skegg, allmikið hæruskotið.,
„Þetta er ráðsmaðurinn,
Ketill Björnsson, Eyfellingur
eins og ég — og kunningi
minn frá því að ég var ung-
lingur. Já, og Ketill, — ég
þarf ekki áð segja þér, hver
þessi maður er, sem hér er
nú kominn til að heilsa okk-
ur, þessum moldvörpum.11
Hálfdán þokaði sér til og
rétti höndina í áttina til
Ketils.
„Sæll vert þú, ráðsmaöur,“
sagði hann, og það vottaði
fyrir brosi kringum munn-
inn.
Ketill þurrkaði af hönd
sinni á samfestingnum og
tók síðan í hönd Hálfdánar,
en horfði ekki á hann á meö-
an, og strax og höndin var
laus, tók hann að moka af
ákafa.,
Hálfdán rétti úr sér, stakk
upp í sig munntóbakstölu og
mælti:
„Rösklega er nú unnið.
Góðan hefur Hildur hús-
freyja valið sér grafarann!“
Nú vék hann sér að Hildi
„Ég hefði nú eiginlega þurft
að tala svolítið við þig, Hild-
ur húsfreyja.“
Hún hafði grjpið hakann
á nýjan leik og reitt hann til
höggs. Nú let hún hann síga
og leit á Hálfdán.,
„Svo þú þarft þess. Þá þaö.
Ég 'get gengiö með þér hérna
upp í túnjaöarinn og við
tyllt okkur þar nokkur
augnablik. Annars má ég
sem minnst tefjast frá vinn-
unni, og þú hefur sjálfsagt
líka takmarkaöan tíma.“
Hálfdán hleypti brúnum,
en brosti síðan og mælti hóg-
værlega:
„Við sjáum nú, hvað set-
ur.“
Húsfreyja anzaði þessu
engu, en tók báðum höndum
í skurðbarminn og hugðist
vega sig upp. Þá laut Hálf-
dán ofan að henni og lyfti
henni svo léttilega jafnhátt
öxlum sínum, að það var
eins og hann væri að hand-
leika pokaskjatta, sem í væri
dúnn. Síðan lét hann hana
síga niöur á fæturna jafn-
gætilega og hún væri úr dýru
og mjög brothættu postu-
líni.,
Húsfreyja sagði ekki neitt
við þessum aðgerðum, leit
ekki einu sinni á Hálfdán,
en þegar hún hélt af stað,
var eins og hún væri ofurlít-
iö móð..Hálfdán vaggaði þög
ull við hlið henni, og hvor-
ugt þeirra sagði orð, unz
húsfreyja settist í túnjaðr-'
inum. Þá mælti Hálfdán:
„Jæja, þú ætlar ekki
lengra, ætlar ekki úr kall-
færi við grafarann.“
Hún leit snöggt við hon-
um og sagði næstum hryss-
ingslega:
„Af hverju kallarðu hann
grafara?“ '
„Hann er það nú á einn
hátt, og mér skilzt, að þú
æt,list til, að hann verði það
líka á annan.,“ Og Hálfdán
settist.
Nei, húsfreyja var ekki við
því búin að svara þessu, enda
virtist hún nú verulega móð
af göngunni, þó að þau hefðu
farið sér hægt. Svo sagði þá
Hálfdán meö hægð:
„Þú ert búin að ná þér í
ráðsmann!“
Hún leit hvasst á hann:
„Já, því að þótt Bergsveinn
gamli sé góður, þá er hann,
eins og þú sjálfsagt veizt,
enginn framtaks- eða for-
sjármaður, en slíkan mann
verö ég að hafa, og sá maður
þarf aö vera þannig, að hon-
um sé óhætt að treysta. En
eins og ég sagði þér, þekki ég
Ketil Björnsson frá því að ég
var unglingur, og ég veit
ekki til, að hann hafi nokk-
urn tíma gengið á orð sín,
hvað þá eiða.“
Það murraði í Hálfdáni,
og það var ekki laust við, að
brúnrautt, veðurbi ti ö andlit-
ið brygði litum, roöinn yrði
ívið dekkri.,
„Eruð þið daglaunamann-
eskjur hjá Sveini vorum ,í
Mosahvammi?“ sagöi Hálf-
dán með sömu hægðinni.
„Ónei, ekki erum við það,
og ekki erum við heldur að
vinna þarna til þess aö hafa
úr okkur timburmenn eða til
að stinga samvizkunni svefn
,þorn.“
„Harðmælt ert þú nú,
Hildur, og harðorð, en um
timburmenn og samvizku
getur þú einungis sagt fyrir
sjálfa þig„ Hefur þú haft
mjög greinilegar fregnir upp
á síðkastið af grafaranum
þínum, Katli gufu, sem
þarna stendur?“ Og Hálfdán
Jónsson benti í áttina til
Ketils. „Ég held endilega, að
mér sé óhætt að fuílyrða, að
hann fái sér rækilega í staup
inu, þegar svo liggur á hon-
um.“
Hún steinþagðí nokkur
andartök, Hildur húsfreyja,
sagði síðan, og nú var róm-
urinn bæöi heitur og harð-
ur:
„Ertu nú líka farinn að
Ijúga að mér viljandi, Hálf-
dán?“
„Þú hefur ekki sótt þenn-
an mann austur unair Eyja-
fjöll, Hildur,“ hélt Hálfdán
áfram í sama hæglætistón-
inum og áður. „Þú hefur rek-
izt á hann í bænum, grút-
timbraðan., Hann er þar
haust og vor og drekkur
brennivín allt hvað af tekur,
kogara, þegar ekki vill betur
til, sefur í þessu skipinu í
nótt og hinu þá næstu. Þú
ert sosum ekki að kreista
;;
;?
i
;;
;;
.;;
e
á
e
«
Þér
við
ö
;;
o
:;;
s
o
o
iS
o
:b
:;;
o
I
•. •■r
:C
;0
b
o
• «ar
: O
•J"*
ir
;;
:C
O
ættuð að athuga hvort
höfum ekki jólagjöfina,
sem yður vantar
Við höfum:
Málverk
Vatnslitamyndir
Skopteikningar
Raderingar
Margskonar eftirprentanir
af málverkum
Landslagsmyndir
Isl. togara- og skipamyndir
Dýramyndir
Blómamyndir
Helgimyndir
og auk þess margs konar
gjafavörur.
UAMMA GEUUSN
HAFNAnSTRÆTl 17
Landsins stærsta og fjölbreyttasta mynda-, málverka-
rammaverzlun.
og
o
b
o
o
;;
o
il
«*r
o
<;
o
o
o
<;
<;
<;
o
b
*«r
<;
o
o
o
o
o
o
<;
o
o
<;
o
o
o
o
o
o
o
o
<;
<;
o
o
<;
o
<;
o
<;
o
vr
<;
<;
<;
o
<;
o
<;
o
■ vr
<;
<;
o
/i
vr
<;
i %r
o
<;
: o
o
o
o
$
o
<;
o
o
o
<;
- vr
<;
<;
. o
*».
- ir
<;
o
b
o
o
<;
*»r
<;
<;
o
<;
<;
ii
vr
O
o
■' J1
• vr
o
<;
<;
o
<;
vr
<;
.<;
o <;
o <;
o <;
O ! O
<;
o
o
ji
b
<;
o
o
- vr
.<;
<;
JH
«»r
o
<;
<;
<;
;;
x
s
Ueykjjtt véfc
Símar: 1570 (2 línur). Símnefm: „Bernhardo“.
KAUPIR :
Þorskalýsi,
Síldarlýsi
Síldarmjöl
Fiskimjöl
SELUR:
Kaldhreinsað meðalalýsi
Fóðnrlýsi
Lýsistunnur
Síldartunnur
Kol í heilum förmum
Salt í heilum förmum
Ný fullkomin kald-
hreinsunarstöð
Sólvállagötu 80. — Sími 3598.
o
<;
<;
<;
:0
o
o
o
: O
<;
<;
<;
.ri.rii«<.JVJ’«.ri.rvr«.r«ir«.rt.ri.rt.rvrvrvri.ri.rvj>>rsjvr'.j<.j-vrvrwr«.rvruj«.TV(‘>rvr«,rvJvrvrvj«.r<.jvjvj«.r«.rsr«,j'.rvrvjvrv.Jvrt.ri.rvri.j-t.r
•IjIJWUIJWUUUUMWUWIJUIJUIJUIJIJIJIJUUVIJIJI.JIJIJIJIJIJIJUIJIJIJIJIJUVIJIJVUIJI/UIJIJVIJIJVIJ'V
ö