Vísir - 22.12.1950, Blaðsíða 34

34
JÓLABLAÐ VISIS
Hann barði og gekk rakleiSis inn.
Ragna að afgreiða til mið-
nættis,, Hún var sársvöng,
þegar hún kom heim um
nóttina en líka svo þreytt,
að hún kveið fyrir því að
taka til mat handa sér. Hún
bjóst við að Hólmsteinn,
sem hafði ætlað að vera hjá
systur sinni um kvöldiö væri
farinn, en hann kom þá á
móti henni fram í forstofuna
og hjálpaði henni úr káp-
unni.
Mikill einstakur gæða-
drengur var Hó.lmsteinn,
hann hafði smurt brauð
handa henni, soðið egg og
hitaö mjólk, hún var svo
hrærð yfir umhyggju hans
að henni vöknaði um augu.
Þegar hún hafði snætt, hall-
aði hún sér út af á legu.
bekknum, hún ætlaði aðeins
að láta líða úr sór þreytuna
>þessa örstuttu stund, sem
Hólmsteinn væri að bera
fram af borðinu, en þegar
hann hafði lokið því var hún
sofnuð.
„Ósköp er hún þreytt, litla
stúlkan,11 sagði hann og
vafði um hana hlýrri á-
breiðu. Hann sá það á and-
litsdráttum hennar að lúa-
verkirnir héldu áfram að þjá
hana í svefninum, hendur
hennar, sem hvíldu í barns-
Jegrj ró upp við vanga henn-
ar voru meiddar af þvottum
og kolakyndingu, Hún var
enn á mörkum bernsku og
þroskaára, en hann hafði
séð það, hve viðleitni hennar
til að verða góð og dugandi
manneskja var einlæg. Hún
átti ekkí ' giróm í ’ sálinni,
þessí ungá stúlká, ckki vott
af sjálfséiskú. '
í leiftursýn sá hann púd-
urfágUrt' stúlkuandlit, 'sem
brosti til hans, blá augun
glitruðu eins og sólglitaður
sær undir dimmgullnum,
uppbeygðum bráhárunum.
Þessi fegurð hafði glatt hann
og dregið hann að sér meö
dularafli. Nú fann hann að
fegurðin ein bindur ekki —
en mannkostir ■—. Hann laut
ofan að hinni sofandi stúlku
og kyssti hana varlega á
vangann,,
Jólin verða helgari og sælli
þar sem lítið barn sefur 1
vöggu. _
,,... í heiminn kom sem
ungbai’n eitt,
hinn æðsti guð á
hæðum... “
Ragna sleppti hönd Diddu,
sem vildi fara til mömmu
sinnar og tók framrétta
hönd Hólmsteins. Þau sungu
séjlminn til enda:
„.... Guðs nafn sé blessað,
soninn sinn
hann sendi mér, nú
kemst ég inn
til hans í himnaríki.“
Þau höfðu gert það til að
gleðja börnin að ganga í
kring um litla jólatréð, sem
stóð á smáborði 1 svefnher-
berginu.
„Hugsið um pabba í kvöld,
litlu börn,“ sagði Ásdís. En
þau voru svo gagntekin af
gleði yfir jólatrénu og fal-
íegu . guliunum, sem, ,þap
höfðu fengið að barnshug-
urinri rúmaði,;ekki:meira, ....
Ragna. og, llólmsteinn
slökktu á jólakertunum o.g
færðu borðið með trénu inn
í horn, þau ætluðu fram í
eldhús til þess að hita súkku”
laði. Þegar Ragna hafði
lagt á boi’ðið sagði hún:
„Mér þykir leiöinlegt að
fara frá ykkur, en ég lofaði
mömmu og pabba aö ég
skyldi koma heim í kvöld.“
„Verðurðu lengi?“ spurði
Hólmsteinn?“
„Ætli ég komi ekki aftur
um ellefuleytið,“ svaraöi
hún.
Þegar hún var að hverfa
út úr dyrunum sagði hann:
„Hver veit nema ég komi að
sækja þig.“
„Já, gerðu það,“ kallaði
hún inn fyrir til hans og
bætti við heimilisfangi sínu.
En hve allt var fínt heima,
Ragna horfði huugfangin á
hvernig rafljósin brotnuöu í
stórum kristalsvasa með túlí
pönum í, sem stóð á miðju
borðstofuborðinu. Mamma
hennar var ein í borðstof-
unni og var að ljúka við aö
skreyta borðið áöur en sezt
væi’i að drykkju.
„Hvár er Edda?“ spurðí-
Ragna.
„Hún er uppi í herberginu
sínu, þú ættir að fara tiL
hennar og biðja hana aö
koma niður. Það liggur ekki
vel á henni, aumingjanum,.
hún .hei'ur qrðið fyrir., mikl-
um vonbrigöum.“ . ,
, „Meö livað?“
f Mamma.; hika.ð,i, andartak,
svo nirelti hún í íágum rörni:
,,Þú veizt að hún hefur
stundum yerið með ungum
manni núna upp á síökastið,-
og ég held að það.sé alvara
á hennar hilið, en svo virðist
ekki vera um hann, Gjafir.
bera að jafnaði vott um,
hvaða hug geíandinn ber til'
þess, sem gjöfin er ætluð, og\
alveg sérstaklega á þetta við,
þegar um er aö ræða gjöf
ungs manns til stúlku, sem
hann ann. Gjöfin, sem Edda
fékk f’-á þessum manni, ber
aðeins vott um kurteisi, og
orðin, sem fylgdu henni. voru
látlaus jólaósk. Hún lætur
sem sér liggi þétta í léttu
rúmi, en það er samt auð-
fundið að henni hefur sárn-.
að verulega.“
„Þakka þér fyrir balltösk-
una, Raggí, hún er reglulega
smart,“ sagði Edda, þegar
Ragna hafði kysst hana á
kinnina, óskað henni gleði-
legra jóla og þakkað fyrir
gjöf hennar.
Edda hafði ekki haft svo
mikið við að klæða sig í kjól,
en hún var í foi’kunnar fögr'

...... —
......—

111111
*
, ,, . ;
Ijjjl
......................................... ‘ ............................................
ÍiiSiP
mm

iGaGOOGGGoaooöOQGoooeooGOooGOOGGOOOOQooGGQOooaooooöaGOOOöGOQaoGoaoöoaoooaooaGOGaacöQGQOöaooaQQaaoaoQQOQOQöaöaaoööGooaGatus;*?
I»VOTTA¥ELiUt:
„Automagic“ með miðflóftaaflsvindu, þvær, skolar og vindur
þvottinn án annarrar íyrirhafnar, en að setja þvottinn í vélina
og eftir nokkrar mínútur, taka hann hreinan og undinn úr henni
aí'tur (sjá rnynd til vinfetri).
„Sowaway“ með lausri vindu. Þegar vélin er ekki í notkun, má taka
vinduna af og renna fótunum upp í vélarhelginn, tekur hún þá mjög
lítið pláss (sjá mynd til hægri).
STRAUVÉ'LAR
straua allan þvott, jafnvel skyrtur. Þegar vélin er ekki í notkun má
setja hana saman og fer þá mjög lítið lyrir henni (Sjá mynd t. v.)
ISSKAPAR OG
nxjög góðar tegundir. - Sýnishorn íyrirliggjandi.
Til afgreiðslu strax frá verksmrðju í Englandi, Bandaríkjunum eða
Kanada, gegn gjaldeyris og innflutningsleyfum.
Einkaumboð fyrir „THOR“:
Bankastræti 11.
OOOOOOOOOOOOOOOOGOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO«OOQOOOOOOOOOOOOOOOOOa(ÍOOOOOOOaOOOOOOOOOO;OOOOOOOOOOOOOOOOOtÍOOOOOOO«OOOOi
r\n« n, r* r <• r* r v r • r>» r
nj+jwtís *>% .»»*.# *»■»*> *<*.*»*