Vísir - 08.09.1951, Blaðsíða 5

Laugardaginn 8. september 1951
sr i s i r
1

F. il. fíee:
Rafmagnsklukkan.
tg }
hægt og í sama bili fóru allar við Lúthersku kirkjuna,
klukkurnar að slá og hávað-
inn í „kú-kú-klukkunum“ lét
nú sérstaklega illa í eyrum.
„Eg er svo sæl í kvöld“,
hafði Emily skrifað. „Eg hefi
ákveðið að láta Henry fá öll
umráð yfir eigum mínum
þegar — áður en ég dey, svo
að ég geti horft á hann njóta
þeirra þann tíma, sem ég á
hið fallega
mig.
nafn hafði
ei.
villi
„Nýi og gamli ]
heimurinn.“
Því næst nefndi ræðismað-
urinn ýmsa staði, hæði hótel
og aðra gististaði, er hann
taldi sómasamlegt fyrir mig'
að Iiúa á í borginni. Spurði:
Henry Xavier var glæsileg-
ur, imgiir maður, óaðfinn-
anlega búinn, eins og að
líkum lætur, þar sem liann
var augasteinn auðugrar
frænku, og þurfti engar á-
hyggjur að hafa af lífinu, —
að minnst kosti ekki, ef hann
gengi veg dyggðarinnar. —
gott ráð, og framkvæma
það þegar, — og svo að enga
grunsemd vekti.
Henry gat verið hlíður og
nærgætinn, og það var hann
kvöldið, sem hann gai' Emily
frænku rafmagnsklukkuna,
þá fyrstu og einu, sem hún
eignaðist. Hún var lítil og
leynilögreglúmáðurinn. „Haf-
ið þér séð þetta fyrr ?“
Hann tók hlutinn, sem lá
á sænginni, — dagbók í leð-
urbandi.
„Það virtist svo sem
frænka yðar liafi ekki trúað
yður fyrir öllu. Þér ættuð að
lesa scinustu orðin, sem lnin
En af þeirri leið hafði hann snotur og var sett í samhand skrifaði í dagbókina sína.“
villst, og er hann þrýsti hönd við rúmið hennar. Allar hin-
um að hálsi frænku sinnar og ar klukkurnar varð hún að
hún gaf upp öndina í greip draga upp og á hverju kvöldi
hans, veitti hann því athygli strauk 'hún nýju klukkuna
með náægju, að enginn hlett- blíðlega, eins og af þakklæti
ur á liönzkum hans. En íjog tilhugsun um hve lítið
sömu svifum — er hann þyrfti fyrir henni að hafa.
hafði kyrkt haná — kvaðvið. Þegar Henry hafði unnið
bjölluhljómur og klukkna- ódæðisverkið setti hann raf-
sláttur úr „kú-kú-klukkum“. magnsklukkuna aftur
Henry opnaði daghókina
Það hafði nefnilega verið kippti út tauginni. Klukkan
yndi Emily, hinnar auðugu! sýndi tíma klukkan tíu að
öldruðu frænku Henry, að kvöldi, að kalla á sömu
safna að sér gömlum, ein-'stundu og hinar höfðu sleg-
kennilegum klukkum, og hún ið 11. Þetta mundi allt fara
hafði þær allt í kringum vel um morguninn, hugsaði
Það var i janúarmánuði
1910, að eg kom í fyrsta
skipti til New-Yorkborgar í
°.g' Bandaríkjumim Norður-Am-
eftir ólifað. Hann á það skilið eg síðan, livað hann teldi’
hlessaður drengurinn. Mér hæfilegt fyrir mig að eýða.
er farið að þykja vænst um miklu fé daglega til nauð-
rafmagnsklukkuna, sem hann þurfta, meðan eg dveldi í
gaf mér. En nú verð ég að borginni. Hann brosti lítils-
leggja frá mér vasahókina liáttar og kvaðst kaimast
með leyndarmálum mínum. við, að þeir sem leæmu frá
Klukkan hans Heiiry er að „gamla landinu“ hefðu aði-
verða cllelii og ég heyri fóta-1 ar hugmyndir um nauðsyn-
í „nýja heiminum"
í
fyrsta skipti, er eg hafði
lieyrt nefndan „gamla og;:
nýja heiminn.“
Til þess að lifa sómasam-
legu lífi, án allrar ónauðsyn-
legrar eyðslu, nefndi hann 10>
dollara á dag. Mér þótti upj -
hæðin há, en það svaraði til.
37,50 í íslenzkum krónum,
eítir þáverandi gengi ísl.
er
tak hans í stiganum. Hann er leg útgj.
að koma til að kyssa mig góða1 en raunin yrði. Þetta var
nótt, blessaður drengurinn*

Austrið og vestrið
eríku.
Eg hafði farið að heiman
frá Akureyri 9. október 1909,
um Reykjavík, Kaupmanna-
höfn, Stockhólm, Gautaborg,
Kaupmannahöfn, Eshjerg,
sig. Það var þvi síður en Henry, lögreglan mundi Harwich, Liverpool og svo
svo, að Henry yrði hilt við,1 sann&erast um, að einhver yfjr hafið til NeW York.
cr þessi hávaði harst skyndi- átök hefðu átt sér stað og gg ýtti eftir að fara til
lega að eyrum honum. | taugin kippst út — klukkan chicago, New York, Boston,
Emily átti skuldabréf og tíu. (Liverpool, Leith, Reykjavík
gnægð fjár, sem geymt var í £n ^ hann gtóð næstaJog heim til Akureyrar. Var
íimm honkum, og þessi
-’ö
klukknasöfnun var hið eina,
sem hún varði nokkru fé
til að ráði, — hún var ekki
veik fyrir gagnvart neinu eða
neinum öðrum, nema Henry,
eina ættingjanum, sem hún
átti á lífi, og honum fyrir-'
gaf hún allt af ýms brek og|
bresti, og greiddi jafnan
,morgun við rúm Emily við
hlið
leynilögreglumanni,
kviknaði beygur í liuga hans
j— er hann horfði á klukk-
juna — og annan hlut, sem
ilá á rúminu.
Já, piltur minn“, sagði
| leynilögreglumaðurinn, „þér
segið að þetta hljóti að hafa
igerzt ld. 10 í gærkvöldi.
j Minidst þess hú, að hinir
Islyngustu gleynia allt af ein-
hverju smávegis, og hafið
iþví gát á tungu yðar. Þér
hjugguð hér einn með
lrænku yðar og voruð eiilka-
i erfingi hennar. Segið mér,
' Iivar voruð þér kl. 10 í gær-
kvöldi.“
| „Eg yar mcð vinum mín-
um“, sagði Henry all-liik-
andi, „í níesta húsi. Við
horfðum á sjónvarp, liorfð-
um á Rocko-Zollo linefa-
i leikinn,"
spilaskuldir hans, eftir að
hafa veitt honúm milda á-
minningu. Henry var enn
ungur — og sjaldnast urn
mikið fé að ræða. Og allt,
sem hún átti, rnundi að henni
látinni, falla til hans hvort
eð var.
En Henry var á hálli
brautum en hana grunaði.
Og þégar harðjaxl nokluir,
Nick í Grófinni, ki’afði
Henxy um spilaskuld, s'em
nam tuttugu þúsundum, gat
hann ekki rætt slíkt mál við
Emily, og ekki kom til nxála,
að þau hiítust, Emily og
Nick, — þaxx voru sitt af
hverjum „heimi“, — nei, hér
vai’ð að beita öðx’um í’áðum,
íil þess að hjarga sér
vandanum.
Emily var af góðum stofni,
kona dyggðug og föst fyrir,
cf í það fói’, og hún nxundi sagði aðstoðarmaðurinn.
ckki þurfa að líta á Niclc „Nóg um það, en h’venær
heim, liei’ra
dálitið smeykur um að farar-
eyrir minn mundi reynast af
skoi-num skammti, og spurði
því danska ræðismanninn í
New York, jafnskjótt og eg
hitti hann að rnáli, livort
hann mundi vilja lána mér
lítilsháttar fjái’hæð, ef mig
skorti fé, á leiðinni.
Á vegum
í’íkisstjórnai’innar.
Hann hafði fengið hréf frá
utani’íkisi’áðuneytinu í Dan-
mörku, þar sem hann var
beðinn að taka á móti nxér
og greiða fyrir ferð rninni,! krónunhar, er í þann tíð'
eftir því seixi með þyrfti, þar jafngilti þeiii’i dönsku.
eð eg ferðaðist á vegurn ísl. I Eg hefi nokkrum sinnur
rikisstjórnarimxax’. Ræðism. síðan komið til „nýja lands-
sagði, að ekkert hefði verið ins“ síðan 1910, bæði Randa-
nxinnst á i hréfi utani’íkis- rikjanna og Kanada, fengið
ráðuneytisins, að hann ætti að kynnast ýmsum háttum,
að lála mig lá fai’areyri, en siðurn og venjum fólks í
hann mundi þó láta mér i ríýja heiminum, m.a. frelsi,
té nauðsynlegan gjaldeyri til lífsgleði og velvilja ahnenn-
þess að getað haldið áfrarn ings til ei’lendra, ókunnugra.
ferðinni, ef ekki væri um að manna.
í-æða upphæðii’, er skiptu I
þúsundum dollara. Jafn- f
framt spurði hann, hvort
mig skorti fai'ai’eyri til
Chicagóferðai’innai’, en eg
kvað nei við.
Þvi næst spurði í’æðismað-
ux’inn hvar eg héldi til, með-
an eg væri i borginni og er eg
svai’aði því, gat hann þess,
að þar mætti eg ekki húa.
Það væi’i hverfi, senx ekki
lxafði gott orð á sér að al-
menningsáliti, þó kennt væi’i
LeynilÖgreglúhíáðxirinxx hað
aðstoðarmann sinn að í'ax’a!
til vina Henrys í næsta luisi
og fá staðfestingu á þessxi, ogj
úr reyndist það rétt, að Henry ;
hafði verið þar. Keppninni
var ekld lokið klukkan 10.
„Zollo vamx í elleftu lotxi“,
nema snöggvast, til þess að komuð þér
skilja, að Henry var kominn Xavier ?“
í klærnar á vei’sta glæpalýð „Eg er ekki viss, .en það
borgarinnar, og ef hún sann- var stuttxi eftir að keppninni
færðist um það, rnundi hún lauk. Eg fór beint í rúmið
slá af honxuii hendinni. jniðri. — Má ég fara nú?“
Hér varð að detta niður á . „Ekkert liggur á“, svaraði;
Þetiii er grænlcnzk fjölskylda, sem var bjargað, er Græn-
lamlfarið G.C. Axndi’up sökk viö Noregsstxendui’. Eldur
kom upp í skipinu og uröu farþegar og áhöfn að yfirgefa
það.
Fólk frá
öllum löndum.
Víðátta og gæði „nýjal
landsins“ dró fólk að frá öll-
um álfuin og löndum heims.
Fólk fi’á öllum löndum.
heinxs hefir því flutt tili
Amei’íku og byggt hana.
Hver þjóð eða þjóðarbi’ot gaí:
haldið áfranx að lifa sínu lítii
að miklu leyti, samkvæmi:
hefðbundnunx venjum í
heimalandinu. Það valdi séx-
vistai’verur á landsbyggðinni:
eftir því seni það laldi sér og'
sínum hagkvæmast, mynd-
aði hverfi í stórborgum, cr
kennd voru við heimalandið
o.s.fi’v. I New Yoi’k er t.d.
hverfi, sem kennd eru við
Kína, Japan, Rússland, Ital-
iu, Fx’akkland, Þjzkaland,
Skandinaviu o. s. frv. Af öll x
þessu samsafni þjóðanna hel-
ir svo, eftir því sem timinn.
hefir liðið, myndast fjöl-
menn og voldug þjóð, er áx-
lega liefir dal'nað og vaxi
en jafnfram oi’ðið ein sam-
stillt þjóðarheild. Þangað heí-
ir flutzt alskonar fólk, gotí
og illt, gáfað og fákunnand1.
Það, er sagt, að alt sé mest í
Amex’íku. Mest af því góða
og illa. Mest frelsi og mest
þi-öngsýni. Mest hugviti og
tækni, mest þröngsýni og'
fávitaháttur. Lengi mátti
hver korna og fara þangak
og þaðan eftir eigin vildi.
Svo voru nokkrar hömlur
Framh. á 2. síðu,