Vísir - 14.03.1953, Blaðsíða 7

Laugardagiun 14. marz 1953.
VÍSIR
ist um megn að gera neitt honum til uppörvunar. Andartaki
síðar var hann horfinn frá þeim.
Lebrún horfði á eftir honum og það brá fyrir brosi í hinum
dökku, gáfulegu augum hans. Hann kinkaði kolli tvívegis,
eins og eitthvað hefði gerzt, sem hann væri ánægður yfir.
„Þetta var erfið aðstaða fyrir þig, íris mín,“ sagði hann.
„en þú komst óaðfinnanlega fram. Það hlýtur, þegar allt kem-
ur til alls, að vera dálítið erfitt að hitta eingmann sinn allt í
einu, eftir sjö ár, þegar allt er eins og það er um þessi mál.
Eðlilega kom honum óvænt að heyra, að þú ert enn eiginkona
hans — en hann venst því.“
Og eftir nokkra þögn endurtók hann og brosti aftur:
„Hann venst því.“
Hann neri saman höndunum af ánægju, en Sara var allt í
einu gripin þeirri tilfinningu, að eitthvað illt væri á sevði —
Það var sól yfir eynni — en hvað bjó í skugganum?
Það var sem öll gleði væri horfin úr hug hennar — öll hin
mikla gleði, sem vaknað hafði með henni um morguninn. Þær
gengu arm í arm frá skipshlið, hún og Bernice — ef Bernice
hefði ekki verið þarna, mundi hún hafa haldið áfram með skip-
inu sömu leið og hún kom — eitthvað — eitthvað langt út i
buskann; henni stóð á sama hvert. Bara ef hún kæmist burt frá
Kristófersey. Hún var ekki lengur nein töfra-ey í augum henn-
ar. Og það voru ekki eingöngu vonbrigðin, sem hún hafði orðið
fyrir, er hún komst að því, að Ben Weston væri kvæntur, sem
ollu henni hugarangri, heldur og að hún hafði á tilfinningunni,
að eitthvað geigvænlegt biði hennar á eynni.
5. kapítulí.
Það er einkennilegt, hve allt getur virzt fagurt og heillandi
í augum þeirra, sem ástfangnir eru. Af skipsfjöl hafði Lulai
heillað Söru, en þegar hún ók um bæinn, sá hún hann í allri
sinni nekt, og það var ekki neinn fegurðarblær á honum. Húsin
voru ekki hvit, eins og þau virtust af skipsfjöl, heldur grá og
skellótt — meginhluti þeirra kofaræflar, en hvarvetna sölu-
borð, sem óhreinir eyjarskeggjar seldu matvæli og annað, sem
henni virtist ekki hæft til manneldis. Og þegar Lebrún lét
þess getið, að sölufólkið hefði sumt komið fótgangandi 10—12
ast sagt hin óheppilegustu? Eg get sannast að segja ekki áfellst
meðaumkun í brjósti hennar. Og þó vöktu vesalings asnarnir
og múlasnarnir ennfremur meðaumkun hennar — grindhor-
aðir og sumir meiddir. Asnarnir í Jamaica höfðu litið miklu
betur út. Þeir voru þriflegir og vel hirtir. Fólkið var tötrum
klætt. Allt hafði þetta þyngjandi áhrif á Söru.
„Hvernig skyldi standa á því,“ sagði Lebrún, „að í hafnar-
borgum eru farþegar látnir stíga á land í skítugustu hverfun-
um — svo að fyrstu kynni ferðamanna af nýju landi eru væg-
ast sagt hin óheppilegustu. Eg get sannast að segja ekki áfellst
bandaríkst skemmtiferðafóllc, sem fyrir styrjöldina kom á skipi
til Barcelona og leizt borgin svo óþrifaleg, að þeir vildu ekki
stíga þar fæti á land. „Hví skyldi maður fara í land bara til þess
að óhreinka sig?“ sagði ein konan.“
Og hann hló, eins og hann hefði sagt eitthvað fyndið og
skemmtilegt.
Sara reyndi að hrinda burt öllum grunsemdum í garð Le-
brúns — kannske var ástæðulaust að gruna hann um græsku.
Og hún gat ekki áfellst Lebrún fyrir afstöðu hans í einkamál-
um Bens og stjúpdóttur hans. Kannske var gremja hans rétt-
lætanleg: Hún vissi svo lítið um þetta. Framkoma hans bar því
að minnsta kosti vitni, að hann vildi ekki vera að erfa það við
hana, sem gei'zt hafði. Nei, hún mátti ekki láta vonbrigði sín.
bitna á Lebrún. Hann hafði heldur ekki gei’t henni neitt illt.
Qg enginn vissi neitt um kunningsskap hennar og Bens nema
að þau yoru kunhingjar, og ekkert gat verið eðlilegra, þar sem
þau voru ferðafélagar. Guði sé lof, þá vissu þau ekki, að þau
höfðu játað hvort öðru ást sína.
i En við nánari úmþugsun sannfærðist hún um, að ,Iris var
„Vitanlega — vitanlega, eg veit svo sem hvaða vonir þú
hefif gert þér — þú ert alltaf svo rómantísk."
Sara, sém sat rétt við hlið .......fann að það fór eins og
titringur. um ailan líkama hepnar. Hönd, Lebrúns /hyildi á kné
Bernice. Allt í ejnu fann Sara, að það var eins og Bernice
væri að stirðna upp, en hann brosti stöðugt og var hinn elsku-
legasti við konu sína.
,,Þú ert næstum of rómantísk, elskan mín. Og það hlýtur að
stafa af því, að þú vilt að allir verði eins mikillar hamingju
aðnjótandi í hjónabandinu og þú. Er það ekki svo, Bernice
mín?“
Bernice sagði eitthvað, en Sara gat ekki heyrt nein orðaskil,
en hugur hennar var enn bundinn við það, sem hún hefði heyrt,
svo að hún hugsaði ekki um þetta frekar, en hún átti eftir að
minnast þess síðar, hversu einkennilegt þetta var.
y BRIDCEÞATTVR
VÍSIS
sitja í aftursætinu með gesti ykkar. Við ungfrú Siddiey höfum
heldur ekki mikið að tala um, eða réttara sagt, lítið, sem við
viljum tala um.“
Hún brosti Um leið og hún sagði þetta og Bei-nice flýtti
sér að hvísla að henni:
„Húji meinti ekkert með þessú, Sara.“
,dlún er dálítið „háspennt“ í dag,“ sagði Lebrún, „og það
er vel skiljanlegt, þar sem eiginmaður hennar kom óvænt heim
eftir 7 ár. Eg er smeykur um .. . . “ — og hann lækkaði rödd-
na .... „að allt hafi ekki verið eins og hún gerði sér vonir um.“
„Ertu viss um það, Henri — og eg, sem hafði vonað —“
í.j'ruii. miTsa nœi- i->;n iUt.ovi-tcv yc|cx»^4•**j
RAÐNING:
A 10-9-8
V K-G-9-7-5
♦ 8
A 7-Ö-5-3
r»v.vw.v^vuv^wwvw.*. ^
Ný sending f
af plötum 1
A K-G-5
¥ 4-2
♦ Á-D-G-9-7
A D-G-10
A A-D-3-2
¥ Á-D-8-6-3
♦ K-8
A Á-6
Sögnin var 4 ¥, eins og þið
munið frá því í gær og suður á
örugglega að vinna spilið. V.
kemur út með A D og A. lætur
A 9 í, sem þýðir sjálfsagt að
eigi K. Hann kallar í litnum.
En það er ekki heppilegt ao
hann komist strax inn svo bezt
er að gefa fyrst. V. spilar aftur
A, sem er tekið með Ás. Það er
öruggt, ef gert er ráð fyrir A
K hjá A., að V hafi ♦ Ás. Rétt
er því að spila ♦ K strax, því
með því að spila út hjarta og
komast á þá leið inn hjá N. og
síðan spila út ♦ kóng, er ekkert
unnið aðeins leiktap. V. drepur
♦ K og kemur sennilega út
með. tromf, sem tekið er í blind-
um. Síðan er eitt A trompað
með háhjarta, og blindur tekur
♦ 6 með tromfi og seinasta A
er aftur tromfað af S. Síðan
lætur S. út lágt ¥ og tekur
í blindum og spilar út A 10.
Hleypi A. tíunni þá lætur S
hana ganga yfir til V. sem get-
ur þá ekki spilað út nema S. í
hag. Spilið er unnið.
Á kvöldvöknnni.
Sumar konur taka ekki eftir
bungunni framan á sumum
mönnum, ef jafnframt er önn-
ur á rassvasanum.
•
Enski hljómsveitarstjórinn
Sir Thomas Beecham hitti ný-
lega einn hljóðfæraleikara
sinna á götu, og hafði orð á
því, að hann væri furðanlega
vel klæddur.
,,Já“, svaraði maðurinn, „ég
er nú í fyrsta lagi í hljómsveit-
inni yðar, og svo leik ég líka
dálítið í annari hljómsveit.
Þegar ég hef litið að gera leik
ég einnig 1 útvarp og loks á
grammóf ónsplötur ‘ ‘.
„Guð sé, oss næstur!" hrópaði
Sin Thomás. ,,Ög hvenæi' sofið
þérþá éíginlegá?“
„Venjulega meðan á æfingum
stendur“, svaraði maðurinn.
•
Gömul kóna, sem hafði grætt
inikið á brennivínssölu, lá •fýrtr
dauðanum og prestur liennar
kom í heimsókn til hennar.
Hann talaði Vrð liana um ver-
aldlegan hag heimar og and-
lega velferð líka. Hinn verald-
legi hagur hennar stóð með
miklum blóma — hún var
furðulega rík.
„Jæja Molly“, sagði þrestur.
„Svo þér eigið svona mikið fé?“
„Já, prestur minn,. það á ég.“
„Óg þér segist hafa grætt
það allt á því að fylla pelana
hjá mönnum?“
„Nei, nei, prestur minn, það
lief ég aldrei sagt. Eg græddi
það á því að fylla ekki pelana".
CiHU Áiltini Vat*....
I fréttum í Vísi fyrir 35 ár-
um, eða 14. marz 1918, stóð
meðal annars þetta:
Loftárás á París.
í gærkvöldi var gerð loftárás
á París og misstu þar 100 manns
lífið, að meðtöldum 66 mönn-
um, sem köfnuðu í hræðslu-
uppþoti í járnbrautargöngum
borgarinnar. 79 meiddust meira
og minna. Það er tilkynnt op-
inbei’lega, að brezkar flugvél-
ar hafi varpað einni smálest af
sprengjum á þýzku borgina
Coblenz við Rín.
Niður um js. , >
Ujn helgina fórst maður riið- ’
■ur. úm ís 'á Hvámmsfirði, Hann
hét Jósef Kr’istjánsson, sonur
Kristjáns bónda í Snóksdal í
Dölum ,en búSettur í Stykkis-
hómi og stundaði þar skósmíð-
ar. Hafði hánn farið snögga
ferð véstur í Dali og ætlaði að
gánga Hvammsfjörð, sem enn
er allagður, en frá því hann
lagði á fjörðinn hefir ekkert iil
hans spurst og er því talið víst
að hann hafi farið .ofan um vök
og drukknað. ,, , ,
• Sigfús Halldórsson. syngur!
og leikur. >
; Til Unu !
i Þú komst !
.Svavar Lárusson og SY-WEl
LA-kvintettihn.
i Cara Cára Bellá Bélia
í On The Morningside Of Thel
■ Mountain.
i ,,Snoddas“
. Kárlekens Hamn
i Samoa
i Bardommshemmet
I Jag Vánte Vid Min Mila
I Vildandens Sang
\ Fáglarne Smá
i
ÍAlice Babs
1 Stoppa Nár Járnat, PappaJ
Lilla
; Jag Ville bli En Cowboys^
Flicka
| Vildandens Sang
; Fiskeflottan Vánder Hem I
;Sugar
; Blu Prelude
| Han Hetter Elmar
[ Vad End Skár
I Alice Babs — Svend
Asmussen
1 Regnbádsgránd
; Be My Lifes Companion
Svend Asmussen & The J
Swinging Swedes
[ Swedish Butterfly
| Pretty Girl Is Lik A Melodie j
| Kurt Foss & Reidar Böe.!
1 Bestemamma Ravn
. Aba Daba
. Maharajen Av Magador
• Jim & Bill Mediterer
• Tre Snegler
. Madamen I Sandviken
. Ingrid Almquist
• Ole Luköje
i Vuggevise
• Lill-Mats Gángtroll
^Tre Trollebarn
iJag' ’ Har Talat Om För!
Várja Liten Stjerna
JSölvi
ÍLes Paul & Mary Ford
ÍSmóke Rings
cMeet Mr. Callaghan
JDelta Rythm Boys
jFlickorna I Smáland
jTre Trallande Jántor
ÍBaseballa Boogie
JBlues Ain’t News To Me
JGypsy In My Soul
Jlv’e Got You Under My Skin;
jTex Ritter
JHigh Noon
; Gon On! Get Out!
[Nat ,,King“ Cole
[ I’m In The Mood For Love
; What Can I Say Dear
[Somewhere Along The Way
| What Doe£ It Také
Mýjar pliitur viku-
lega
>• Scndum í póstkröfu
um land allt
....... . ,
Laugaveg 58T.
MUhiú. ::l tn iCú Zn 'Zil : m
WA^WVVVWAVWWWAIW