Vísir - 19.03.1953, Blaðsíða 4

VÍ SIR
Eð?:
ÐAGBLAÐ
: m
Ritstjóri: Hersteiim Pélsson. ^|i|
' Skrifstoíur Ingólfsstræti 3. i
Útgefandi: BLAÐAÚTGAFAN VfSIR BLF.
Afgreiðsla: Ingólfsstræti 3. Símar 1660 (fimm línur).
Lausasala 1 króna.
Félagsprentsmiðjan h.f.
Nýr flokkur á uppsiglingu.
T Tndanfarnar vikur hefur talsvert verið rætt um það, að ýmsir
^ menn sem ekki eru ánægðir með rekstur þjóðfélagsins,
séu að undirbúa stofnun nýrra stjórnmálaflokka til að kippa
í lag öllu sem þessum mönnum þykir aflaga fara í opinberu
lífi. Er þá að sjálfsögðu ætlunin að koma helzt einum manni á
þing, því varla rísa vonirnar hærra, en þessi eini lukkulegi
á svo að segja hinum — fimmtíu og einum — þingmönnum
fyrir verkum, enda ætti föðurlandinu þar með að vera bjargað
frá bráðum voða.
Fyrir nokkrum dögum var fyrsta flokknum hleypt af stokk-
unum. Fleiri. eru víst á uppsiglingu. Þessi flokkur kallar sig
,,Þjóðvarnarflokkinn“ og ætlar hann að berjast fyrir því að
landinu verði haldið ,,hlutlausu“, enda sé það með öllu varnar-
laust. Flokkur þessi telur til mikillar frændsemi við kommún-
ista, enda er „þjóðvarnarstefna“ hans hin sama og þeirra.
Eru í hinum nýja flokki margir kunnir kommúnistar, sem nú
þykjast hafa sagt skilið við sína fyrri trú, svo sem Björn Sig-
fússon, bókavörður. Er hann einna þekktastur þeirra sem í
flokknum eru, þegar frá er talinn Arnór Sigurjónsson, sem
hefur verið á „floti“ pólitískt um langt skeið. Allir eru menn
þessir óánægðir með þjóðfélagið, sem virðist ekki hafa metið
þá að verðleikum.
Annar flokkur er sagður vera á uppsiglingu og talið að
hann muni koma út úr þokunni einhvern næstu daga. Eru þar
menn að verki sem standa að útgáfu „Varðbergs". Stefna þessa
blaðs virðist hafa verið heldur ófrjó ádeila á rekstur ríkis og
bæjar og undirstöðulítil stóryrði um spillingu og sviksemi í
opinberu lif. Enga jákvæða stefnu hefur það haft og ekki komið
fram með neinar raunhæfar tillögur til bóta því ástandi, sem
það hefur verið að gagnrýna. Engin von er um að slíkur flokkur
kæmi að manni við þingkosningar, enda mun það frekar vaka
fyrir þeim mönnum, sem að blaðinu standa, að spilla sem mest
fyrir Sjálfstæðisflokknum í kosningunum, en koma sjálfir
manni á þing. Verða Sjálfstæðismenn að vera á verði gegn
slíkum mönnum, sem talist hafa til hans, en stefna eingöngu
að skemmdarverkum við starfsemi flokksins.
Ef menn eru óánægðir með eitthvað sem fram fer í opin-
beru lífi, er þeim frjálst að láta skoðanir sínar í ljós og berjast
fyrir þeim. Vænlegasti vettvangurinn til að koma skoðunum
sínum á framfæri er innan þeirra stjórnmálasamtaka er menn
•aðhyllast. En það er ekki rétta leiðin, til að fá einhverju breytt
til batnaðar, að grafa undan og rægja þau stjórnmálasamtök,
sem líklegust eru til að koma breytingunum fram, ef þær eru
skynsamlegar og heilbrigðar. Þess vegna verða Sjálfstæðis-
menn að muna, að sterkasta tækið til að koma áhuga- og stefnu-
málum þeirra í framkvæmd, er samstæður og heilsteyptur
Sjálfstæðisflokkur. Sundrungarpostularnir eru ætíð reiðubúnir
á hverju götuhorni, ef einhver fæst til að hlusta á þá. Standi
menn ekki saman, kemst ekkert fram af því sem þeir vilja
lagfæra.
Skilaboi frá húsbændunum.
T7" ommúnistarnir hér á landi berjast þrotlausri baráttu fyrir
áhugamálum húsbænda sinna. En þeirra aðaláhugamál
varðandi „eyjuna hvítu“ í Atlantshafi er að hún sé varnarlaus.
Nú flytja kommúnistarnir daglega skilaboð húsbænda sinna,
sem eiga að blekkja almenning hér á landi. Þeir bjóða allskónar
kostaboð, ef menn vilja aðeins styðja þá í því að gera lanaið
varnarlaust og opið fyrir árás. Sjáið nú hvað þeir bjóða:
„Sosialistaflokkurinn mun að sínu leyti gæta þess vel, að
€kkert sem skilur og engar fyrri erjur standi í veginum fyrir
sameiningu um hinn sameiginlega málstað —-----.“ „Hann
óskar að eiga hið allra fyrsta viðræður við alla þá aðila, sem
vilja vinna að því að koma á fót þessari fylkingu á þann hátt
sem heppilegast þykir. Hann er fús til að ræða og taka tillit
til allra sjónarmiða í þeim efnum og hann er staðráðinn í að
3áta öll þrengri sjónarmið víkja fyrir sameiginlegum málstað.“
Þetta minnir nokkuð á> freistarann sem sagði: — Allt þetta
mun eg gefa þér ef þú fellur fram og tilbiður mig. Austrænu
loforðin um gull og græna skóga hafa svift margar þjóðir
/relsinu. - - - ......
Hann lærtr ekki af reynslunni:
Milljónari kvænist í 12. sinn.
Þó er konan ..afteins’* 10. í riiftinni.
Þessa dagana er auðkýfing-
urinn ameríski Tommy Man-
ville, að ganga í hjónaband.
Manville er manna frægastur
í Bandaríkjunum fyrir það,
hversu iðinn hann er við að
biðja sér kvenna, kvænast og
skilja. Standa honum fáir á
sporði í Bandaríkjunum að því
leyti — og þótt víða sé leitað.
Tommy er 58 ára, og fyrir
fáum dögum fékk hann nýtt
leyfisbréf — það 12. í röðinni.
Ætlar hann að giftast konu að
nafni frú Lillian Bishop, sem
er 29 ára. Hún verður þó „að-
eins“ 10. kona hans, því ao
Tommy hefur tvívegis gengið
að eiga sömu konuna aftur, til
þess að sjá, hvort ekki mundi
takast betur í síðara skiptið
en það fyrra.
2ja milljóna
dollara „bit“.
Síðan Manville hóf kvon-
bænaferil sinn — 22ja ára
gamall — hefur hann varið um
það bil tveim milljónum doll-
ara til að greiða meðgjafir,
laun lögfræðinga o. þ. h. Hér
skal talið, hvernig féð hefur
farið að nokkru leyti:
■fc Númer 1 fékk 15,000 dollara
og allur lögfræðilegur kostn- |
aður hennar var greiddur að
auki.
•fc Númer 2 fékk 19,200 dollara
á ári til æviloka, en það
svarar til vaxtatekna af ca.
500,000 dollurum.
■fc Númer 3, sem „entist“ að-
eins í 28 daga, fékk aðeins
fáeina dollara fyrir snúð sinn.
■fc Númer 4 krafðist einnar
milljónar, en Tommy sagðist
hafa eytt 60,000 dollurum í
lögfræðinga til þess að spara
sér 750,000 dollara.
Númer 5, 6 og 7 hlupu að
heiman eftir skamman tíma
— og var nr. 7 til dæmis
farin í fússi aðeins 7 klst. og
45 mín. eftir vígsluna. Þær
fengu allar lítið, en kostnað-
u ur: við dögfræðinga varð uml
100,000 dollarar.
Númer 8 var brezk, og var
skilnaði við hana ekki lokið,
er hún fórst af slysförum
1951, en hún var farin að
heiman og fékk 10000 dollara
á mánuði.
Númer 9 sagðist hafa gefið
Tommy „beztu tólf daga
ævi minnar“, en fór við svo
búið. En Tommy mun hafa
gefið henni á móti 25—
250,000 dollara, og þó segir
hún nú, að þau sé ekki lög-
lega skilin.
Viðskíptasíimn*
ingur undirrit-
aður við Dani.
Hinn 14. þ.m. var undirritað
í Reykjavík samkomulag um
viðskipti milli íslands og Dan-
merkur, er gildir fyrir tímabilið
frá 15. marz 1953 til 14. marz
1954. Samkomulagið var undir-
ritað fyrir hönd fslahds af
Bjarna Benediktssyni, utan-
ríkisráðherra og fyrir liönd
Danmerkur af danska senc’i-
herranum í Reykjavík, frú
Bodil Begtrup.
Samkvæmt samkomulagi
þessu munu dönsku stjórnar-
völd veita innflutningsleyfi
fyrir íslenzkum vörum á svip-
aðan- hátt og áður. Verði inn-
flutningur á íslenzkri saltsíld
(þar með talin kryddsíld og
sykursöltuð síld) og saltfiski,
sem nú er frjáls í Danmörku,
háður innflutningstakmörkun-
um á ný, mun danska ríkis-
stjórnin leyfa innflutning á
sama magni og á síðasta samn-
ingstímabili eða 20 þús. tunn-
um af saltsíld og 500 smál. af
saltfiski.
íslenzk stjórnarvöld munu
heimila innflutning frá Dan-
mörku á sama hátt og áður
hefur tíðkazt að svo miklu
leyti sem gjaldeyrisástand
landsins leyfir. Auk þess munu
íslenzk stjórnarvöld leyfa út-
flutning til Danmerkur á á-
kveðnum hundraðshlutum af
síldarlýsis-'og!$íldarmjölsffam-
leiðslu íslands á samningstima-
bilinu.
Fimmtudaginn 19. marz. 195-3
Okkar gamli kunningi „Gamli“
hefur enn sent Bergmáli nokkrar
línur, að þessu sinni um þá á-
kvörðun Bjarna Vilhjálmssonar,
cand. mag., að hefja áróður f.vrir
því, að orðið „stöðull" verði tek-
ið í notkun i staðinn fyrir
„stoppistöð", sem menn allal-
mennt kalla staði þá, þar sem
strætisvagnarnir neina staðar. —
Gamli segir:
Lofsverður
áhugi.
„Eg kann herra Bjarna Vil-
hjálmssyni þakkir fyrir áhuga
hans i þessu máli. „Stoppistöð“
er afskræmi, sem ætti að hverfa
úr málinu. En það er augljóst
mál, að þvi verður ekki útrýmt,
nema í staðinn komi annað orð,
stutt og laggott, tamt í munni,
sem fólk fellir sig við. Að mínu
viti er það alvcg vonlaust, að
almenningur felli sig við orðið
stöðull i annari merkingu en
þeirri, sem orðið liefur liaft i is-
lenzku máli.
Rök duga
ekki -—
Það má vafalaúst mæla hug-
myndinni bót með nokkrum rök-
um, orðið er ramislenzkt og tamt
i munni, en þó helzt til langt,
því að auðið ætti að vera að
velja eitthvert annað orð,
styttra, sem er tamara, og auk
þess gefur eins vel til kynna
eða betur hvers konar stað eða
stöð um er að ræða. En rök.
duga blátt áfram ekki sem skyldi
í svona máli. Það er tilgangslaust
að bera fram tillögur um annað
en það, sem fólk veitir viðtöku,
af þvi að það fellír sig við það
þegar í stað.
i Aróður dugir
ekki heldur.
Áróður mun ekki heldur duga,
ef fólk fellir sig ekki við tillögur
um ný nöfn. B. V. getur verið
þess fullviss, að ef hann ber frani
tillögu, sem fólk tekur góða, þá
þarf liann engan áróður að hefja
— fólkið tekur hið nýja orð í
notkun þegar — það kemur eins
og af sjál'fú sér.
Verður nokkuð fullyrt
í þessu efni?
Svo getur B. V. spurt og.
þeir, sem tillögunni eru hlýnntir,
Eg, sem þessar línur rita, get að
vísu aðeins svarað fyrir mig, og
jafnframt tekið fram, að eg hef
engan heyrt lýsa ánæg.ju sinni
yfir tillögunni. Afstöðu minni, og
eg lield, fjölda annarra, liygg eg
bezt lýzt með þvi, að menn hafa
á tilfinningunni, hvort tillögur
í þessum efnum falla í góða jörð
eða ekki.
Almcnningur kveður
upp dóminn.
Sé þetta hugboð, eða livað
menn vilja kalla það, rangt, mun
alménningur úrskurða hið gagn-
stæða, með þvi að talca „stöðul-
inn“ í notkun. Sé hugboðið rétt,
er það sönnun þess, að finna
verður betra orð.
Eg skora á lesendur Vísis að
hjálpa B. V. til þess að finna
betra orð.“
Eg þakka bréfið. — kr.
Gáta dagsins.
Nr. 389.
Karlinn meður kálfa fjóra
kann einn vinna
kemur hann við öll klæði
manna
/
kann sá tölu rcikninganna.
Svar við gátú nr. 388:
JBandprjónar.