Vísir - 03.11.1953, Page 7

Vísir - 03.11.1953, Page 7
7 EXCU5E ME. VANA, PLEA5& k :;ust FOK A to=I;»kM/NUTE. WHAT’S THE /MATTER, EP? VOL) Jy 7 LOOK ’V ( EXCiTEP/ Jj REMEMBER N THECA6E0F THE TWO PEAP -GIRL5THAT STARTEP THE TWIN EAETH . RSCOVERY? , SURE, EP, } W'ELL.GARRy, 11 BUT WHy < AMÓHS THBR Jf REMINPME) BELONSINSS^ OF THAT? / WAS THIS HANP- MBAS WHtCH SOME- ifPlil HOV/ SOTOVERLOOKEP WHE|N THBR THINSS g=|w|§|. WEKE EXAMINEP. SOMETHINS } I'LL SAV IAWORTANT j THERE IS/. IN JT? / LOOK AT IT '—,.----< FORYOURSELF.' GARRV, > HÁVEyoUSOT. A MINUTE? k Sjta,rísiíi^ð.t.u' augna ik. Garay: Fyrvrgefðu,- ’V-aT.a ! verð ek.ki nenu'.-anQartak. „Nei, nei. Auk þess geðjast mér að litlum drengjum. Eg var einu sinni strákur sjálfur." Hann varð að útskýra þetta nokkru nánar. Og hann gerði það svo rækilega, að Billy steinsofnaði. Hann þokaði honum nær sér, og þannig lágu þeir hlið við hlið, er Margery kom dauðskelkuð hálfri klukkustundu síðar, og tók ofan í við hann. „Við héldum, að hann væri farinn aftur,“ sagði hún. „Eliza er alveg að sleppa sér.“ — Klukkan var að verða tíu, þegar Forsythe komst í s.júkra- húsið. Anna sat uppi við dogg og ljómaði af ánægju, enda var þá búið að segja henni, að Billy væri fundinn. Hún réíti honum þá höndina, sem heilbrigð var. „Eg fæ aldrei fullþakkað þér,“ sagði hún. „Lögreglan segir, að þú hafir verið óþreytandi.“ „Billy kom sjálfur, Anna. Hann er indæll drengur. Hann kom inn til mín í morgun og skreið upp í hjá mér. Það hefir engirm sýnt mér eins mikla einlægni og traust og hanh.“ „Honum hlýtur að geðjast að þér. Billy hænist ekki að öllum.“ En það var enn margt ósagt, Hún horfði á hann spurnar- augum. „Hvernig stóð á þessu?“ spurði hún. „Hvers vegna rændi Mike honum — og hver gat verið tilgangurinn? Eg hefi verið að velta þessu fyrir mér. Eg veit ekki armað, en að hann kom í leitirnar og að hann er hjá þér.“ „Eigum við ekki að bíða með allar útskýringar, væna min,“ sagði hann, „þar til þú hressist meira. Eitt get eg sagt þér. Mike vildi Billy ekkert illt. Honum var haldið leyndum af því að þeir óttuðust, að hann vissi hver hefði reynt að drepa þig.“ „Og hver var sá, — eg á heimtingu á að fá að vita það.“ Vitanlega var hún í sínum fulla rétti. Fyrr eða síðar yrði hún að fá að heyra alla söguna, svo að hann — án þess að sleppa hönd hennar — sagði henni alla söguna, í höfuðatriðum, en sumt vildi hann ekki segja henni enn, svo sem að Martha væri dauð. „Eg treysti Mörthu,“ sagði hún. „Eg á erfitt með að trúa, að hún geti gert annað eins og þetta. Kannske hún geti útskýrt það.“ „Það held eg ekki, væna mín,“ sagi hún kyrrlátlega. „Að því er virðist skiptu þau jafnt með sér, hún og samverkamaður hennar. Lögreglan fann 65.000 dollara í nýjum seðlum i snyrti- tækjatösku, sem hún átti, og hitt fannst í kvöld i læstri tösku á öðrum stað.“ Það var sem hún léti sig engu skipta um peningana. „En hver var maðurinn — samverkamaður hennar. Viltu ekki segja mér það. Eða veiztu það ekki?“ Hann ætlaði að fara að segja henni það, því að hann hafði sannfærzt um, að hún mundi þola að heyra það, en í þessum svifum kom Close inn, nýklipptur, rakaður og strokinn og með veikt sigurbros á vör, er hann sá Forsythe. „Einhvern tíma, jpégar hún hefir kvongazt, skaltu reyna að færa konu þinni iímvatnsflösku, ef henni geðjast ekki að steiktum östrum. Fn. kannske yður þyki góðar steiktar ostrur, frú Collier.“ „Já, mér þykir. þær góðar,“ sagði hún og roðnaði. „Það lítur út fyrir, að þér ætiið' eitthyað yður til skemmtunar." „Ég get nú varla sagt það, eg er nefnilega á leið til lögreglu- stjórans, sem mun ■ heiðra mig fyrir unnin afrek, m. a. með kossi á kimv.mv -eg vnna, að þrjóturinn hafi ekki gleymt að raka sig —“ Close þagnaði og hætti svo við, um leið og hann leit á blómin: VISIR „Já, þú héfir órðið fyriri til, Forsythe." Forsythe varð dálítið skömmustulegur á svipimi. „Ef eg hefði nú haft hugsun á því, en svo var ekki,“ sagði hann. Anna brosti að þeim. Gleðin í hug hennar endurspeglaðist í svip hennar og hún var fegurri en nokkurn tíma fyrr, á þess- ari stund. „Það er ekki von, að þið hafið haft hugann við blóm — þið hafið haft um annað að hugsa. Þessi blóm komu í gær. Það var sem sendi þau. Hann býr á hæðinni fyrir ofan íbúð- ina mína, og er einkar hugulsamur maður. Og hann skrifaði nokkur orð á spjald og kvaðst vona, að hann mætti heimsækjka mig, þegar eg væri farin að hressast.“ Henni til mikillar furðu greip' Close vasann öskugrár í fram- an af reiði. „Jæja, hann var að hugsa um að heimsækja yður. Ekki nema það þó —“, sagði hann fokvondur. „Til þess kannske að strengja vír yfir stigann til þess að þér hálsbrotnuðuð, og ef það mis- heppnaðist þykjast hafa dottið um hann sjálfur? Og með hvaða hugarfari haldið þér að þessi maður hafi sent blóm, maður sem drap Fred Collier og ætlaði að drepa yður, og lét ræna drengnum yðar? Maðurinn, sem kyrkti Mörthu Simmons, því að hennar samverkamaður var hann, maðurinn, sem í kvöld banaði Mike Hellinger. Svona er hann þessi hugulsami maður, þessi Jamison, en það er raunar alls ekki hans rétta nalh.“ Close leit á Forsythe. „Þú ert maðurinn, sem lögreglustjórinn ætti að kyssa, en ekki eg. Og það þó þú sért skytta í lélegra lagi. Því að fantur- inn lifði þetta af til þess að lenda í rafmagnsstólnum.“ „Herra Jamison," sagði Anna veikum rómi. „En við þekkt- um hann varla. Og hvers vegna skyldi hann hafa aðhafzt allt þetta?“ „Vegna græðgi — peningagræðgi,“ sagði Close fýrirlitlega. „Og nú ætla eg með þessar' rósir með mér og eg ætla að rífa þær í tætlur þegar eg kem út,“ Hann gekk til dyra og nam staðar. Það var skolli góð hugmynd, sem þú fékkst í gærkvöldi, Forsythe, — uppástunga væri kannske réttara að kalla hana. Klukkan tvö í nótt „höluðú* strákamir mann að nafni Stone úr rúmi sínu, til þess að vita hvort hann þekkti Jamison. Og þessi Stone var, eins og þú gizkaðir á, bókhaldarinn, sem fjarver- andi er. Heitir Jenkins, og var sagður vera suður í Florida. Og frétti eg það seinast til hans að hann bað fréttamenn blaðanna að virða hið helga nafn Gotham Trust og láta ekkert um þetta í blöðin.“ Og svo þrammaði hann út með blómin, en Forsythe horfði á Önnu með nokkrum áhyggjusvip. Hún hafði hallað sér aftur og og var mjög hugsi, en það vottaði ekki fyrir, að augu hennar væru rök. „Mér virtist hann vera meinleysismaður, — og hann sendi mér rósir. Það er erfitt að átta sig á þessu." „Reyndu að beina huganum að einhverju öðru,“ sagði For- sythe. „Billy er aftur fundinn, og ef — það skiptir nokkru, — þá hefurðu aftur fundið. mig.“ „Skiptir nokkm — hvað gæti skipt meira máli en þetta tvennt?“ sagði hún, ,,og eg — þótt eg standist vitanlega engan samanburð við lögreglustjórann — ef þú villt —“ „Vil —?“ sagði hann, beygði sig niður — og ef Close hefði verið viðstaddur, mundi hann vafalaust hafa sáröfundað hann af kossinum sem hann fékk. „Þér hafið innt erfitt hlutverk vel af hendi,“ sagði lögr-eglu- stjórinn við Close, þegar hin formlega viðurkenningarathöfn var um garð gengin. „Og eg endurtek það, sem eg sagði, lög- reglan getur verið hreykin af yður.“ „Eg naut nokkurrar aðstoðar, herra lögreglustjóri, — það er sjálfsagt að það komi fram. Ef Wade Forsythe hefði ekki hjálpað mér hefði þetta ekki heppnast —“ „Forsythe? Hver er hann? Einn af okkar mönnum?“ :/ „Nei, herra, hann er lögfræðingur, og sannast að segja, eru skattamál séi'grein hans,“ sagði Close, en lögreglustjórinn horfði á hann eins og tröll á heiðríkju og fékk engu orði upp kofhið. . SÖGULOK. i Hvað. er að ?■, Mannstu eftir clauðu stúlkunum tveim, sem urðu tii ;þess, að við fundum T v íbur a j ör ðina ? sm TVÍBURAJttlKBIN eftir Lebeek og Williams. ! -.Já;. * auðvitað man • ég' '• éftii því. — Já, en í dóti þeirra var þessi taska, sem einhvernveg- inn var ekki veitt athygli. Er: þett.a eitthvað. merkilegt? Eg er nú hræddur um það. Skoðaðu hana sjálfur. Permanentdofan Ingólfsstræti 6, sími 4109. ÞAnmdir vtta aO gœjan fylffW hringunum fré 3IGURÞÖR, Hafnarstræö <, Uargar gerOir tvrlrliggjandi. Fjölritun og vélritun Fjölritunarstofa F. Briem Tjarnargötu 24, sími 2250. Alm. Fasteignasalan Lánastarfsemi Verðbréfakaup Austurstræti 12. Sími 7324. OVERLOCK Union special Sem ný Overlock-vél til sölu. Einnig Singer zig-zag hraðsaumavél. Tilboð sendist afgr. blaðsins merkt: „Over- lock“ — 500. Sp€ÞB*Í"> skprtuir nýjar og fallegar tegundir. Qm jíhhí Var.'.. Meðal bæjarfrétta Vísis hirrn 3. nóvember 1918, voru þessar: Þrjú seglskip sigldu héðan í fyrradag með fislifarma til Spánar og Frakk- lands. Það voru: Sænska skip- ið „DroiS“, sem hér hefur verið síðan í maí, danska skip- ið „Doris“ (fóru bæði til Spánar) og „Cormvall“ til Frakklands. Lögreglan rann- sakaði skipin áður en þau létu úr höfn. „Gullfoss“ náði sambandi við loftskeyta- stöðina hérna í gærkveldi kl. 9 og var þá 400 sjómílur undan. — FÍÍrþegar voru fjórír með skipinu: Síra Ásmundur Gísla- son, Magnús Kjaran verzlunar- stjóri, Árni Bénediktsson kaup- maður- og Magnús Þorsteinsson- kaupmaður. Ferðin gengur að' óskum, og er skipið væntanlegt hingað á morgun.

x

Vísir

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.