Vísir - 03.11.1953, Qupperneq 7
7 EXCU5E ME.
VANA, PLEA5&
k :;ust FOK A
to=I;»kM/NUTE.
WHAT’S
THE /MATTER,
EP? VOL) Jy
7 LOOK ’V
( EXCiTEP/ Jj
REMEMBER N
THECA6E0F
THE TWO PEAP
-GIRL5THAT
STARTEP THE
TWIN EAETH
. RSCOVERY? ,
SURE, EP, } W'ELL.GARRy, 11
BUT WHy < AMÓHS THBR Jf
REMINPME) BELONSINSS^
OF THAT? / WAS THIS HANP-
MBAS WHtCH SOME-
ifPlil HOV/ SOTOVERLOOKEP
WHE|N THBR THINSS
g=|w|§|. WEKE EXAMINEP.
SOMETHINS } I'LL SAV
IAWORTANT j THERE IS/.
IN JT? / LOOK AT IT
'—,.----< FORYOURSELF.'
GARRV, >
HÁVEyoUSOT.
A MINUTE? k
Sjta,rísiíi^ð.t.u' augna
ik. Garay: Fyrvrgefðu,- ’V-aT.a
! verð ek.ki nenu'.-anQartak.
„Nei, nei. Auk þess geðjast mér að litlum drengjum. Eg var
einu sinni strákur sjálfur."
Hann varð að útskýra þetta nokkru nánar. Og hann gerði
það svo rækilega, að Billy steinsofnaði. Hann þokaði honum
nær sér, og þannig lágu þeir hlið við hlið, er Margery kom
dauðskelkuð hálfri klukkustundu síðar, og tók ofan í við hann.
„Við héldum, að hann væri farinn aftur,“ sagði hún. „Eliza
er alveg að sleppa sér.“ —
Klukkan var að verða tíu, þegar Forsythe komst í s.júkra-
húsið. Anna sat uppi við dogg og ljómaði af ánægju, enda var
þá búið að segja henni, að Billy væri fundinn. Hún réíti honum
þá höndina, sem heilbrigð var.
„Eg fæ aldrei fullþakkað þér,“ sagði hún. „Lögreglan segir,
að þú hafir verið óþreytandi.“
„Billy kom sjálfur, Anna. Hann er indæll drengur. Hann
kom inn til mín í morgun og skreið upp í hjá mér. Það hefir
engirm sýnt mér eins mikla einlægni og traust og hanh.“
„Honum hlýtur að geðjast að þér. Billy hænist ekki að öllum.“
En það var enn margt ósagt, Hún horfði á hann spurnar-
augum.
„Hvernig stóð á þessu?“ spurði hún. „Hvers vegna rændi
Mike honum — og hver gat verið tilgangurinn? Eg hefi verið
að velta þessu fyrir mér. Eg veit ekki armað, en að hann kom
í leitirnar og að hann er hjá þér.“
„Eigum við ekki að bíða með allar útskýringar, væna min,“
sagði hann, „þar til þú hressist meira. Eitt get eg sagt þér. Mike
vildi Billy ekkert illt. Honum var haldið leyndum af því að þeir
óttuðust, að hann vissi hver hefði reynt að drepa þig.“
„Og hver var sá, — eg á heimtingu á að fá að vita það.“
Vitanlega var hún í sínum fulla rétti. Fyrr eða síðar yrði
hún að fá að heyra alla söguna, svo að hann — án þess að
sleppa hönd hennar — sagði henni alla söguna, í höfuðatriðum,
en sumt vildi hann ekki segja henni enn, svo sem að Martha
væri dauð.
„Eg treysti Mörthu,“ sagði hún. „Eg á erfitt með að trúa, að
hún geti gert annað eins og þetta. Kannske hún geti útskýrt
það.“
„Það held eg ekki, væna mín,“ sagi hún kyrrlátlega. „Að
því er virðist skiptu þau jafnt með sér, hún og samverkamaður
hennar. Lögreglan fann 65.000 dollara í nýjum seðlum i snyrti-
tækjatösku, sem hún átti, og hitt fannst í kvöld i læstri tösku
á öðrum stað.“
Það var sem hún léti sig engu skipta um peningana.
„En hver var maðurinn — samverkamaður hennar. Viltu
ekki segja mér það. Eða veiztu það ekki?“
Hann ætlaði að fara að segja henni það, því að hann hafði
sannfærzt um, að hún mundi þola að heyra það, en í þessum
svifum kom Close inn, nýklipptur, rakaður og strokinn og
með veikt sigurbros á vör, er hann sá Forsythe.
„Einhvern tíma, jpégar hún hefir kvongazt, skaltu reyna
að færa konu þinni iímvatnsflösku, ef henni geðjast ekki að
steiktum östrum. Fn. kannske yður þyki góðar steiktar ostrur,
frú Collier.“
„Já, mér þykir. þær góðar,“ sagði hún og roðnaði. „Það lítur
út fyrir, að þér ætiið' eitthyað yður til skemmtunar."
„Ég get nú varla sagt það, eg er nefnilega á leið til lögreglu-
stjórans, sem mun ■ heiðra mig fyrir unnin afrek, m. a. með
kossi á kimv.mv -eg vnna, að þrjóturinn hafi ekki gleymt að
raka sig —“
Close þagnaði og hætti svo við, um leið og hann leit á blómin:
VISIR
„Já, þú héfir órðið fyriri til, Forsythe."
Forsythe varð dálítið skömmustulegur á svipimi.
„Ef eg hefði nú haft hugsun á því, en svo var ekki,“ sagði
hann.
Anna brosti að þeim. Gleðin í hug hennar endurspeglaðist
í svip hennar og hún var fegurri en nokkurn tíma fyrr, á þess-
ari stund.
„Það er ekki von, að þið hafið haft hugann við blóm — þið
hafið haft um annað að hugsa. Þessi blóm komu í gær. Það var
sem sendi þau. Hann býr á hæðinni fyrir ofan íbúð-
ina mína, og er einkar hugulsamur maður. Og hann skrifaði
nokkur orð á spjald og kvaðst vona, að hann mætti heimsækjka
mig, þegar eg væri farin að hressast.“
Henni til mikillar furðu greip' Close vasann öskugrár í fram-
an af reiði.
„Jæja, hann var að hugsa um að heimsækja yður. Ekki nema
það þó —“, sagði hann fokvondur. „Til þess kannske að strengja
vír yfir stigann til þess að þér hálsbrotnuðuð, og ef það mis-
heppnaðist þykjast hafa dottið um hann sjálfur? Og með hvaða
hugarfari haldið þér að þessi maður hafi sent blóm, maður
sem drap Fred Collier og ætlaði að drepa yður, og lét ræna
drengnum yðar? Maðurinn, sem kyrkti Mörthu Simmons, því
að hennar samverkamaður var hann, maðurinn, sem í kvöld
banaði Mike Hellinger. Svona er hann þessi hugulsami maður,
þessi Jamison, en það er raunar alls ekki hans rétta nalh.“
Close leit á Forsythe.
„Þú ert maðurinn, sem lögreglustjórinn ætti að kyssa, en
ekki eg. Og það þó þú sért skytta í lélegra lagi. Því að fantur-
inn lifði þetta af til þess að lenda í rafmagnsstólnum.“
„Herra Jamison," sagði Anna veikum rómi. „En við þekkt-
um hann varla. Og hvers vegna skyldi hann hafa aðhafzt allt
þetta?“
„Vegna græðgi — peningagræðgi,“ sagði Close fýrirlitlega.
„Og nú ætla eg með þessar' rósir með mér og eg ætla að rífa
þær í tætlur þegar eg kem út,“
Hann gekk til dyra og nam staðar.
Það var skolli góð hugmynd, sem þú fékkst í gærkvöldi,
Forsythe, — uppástunga væri kannske réttara að kalla hana.
Klukkan tvö í nótt „höluðú* strákamir mann að nafni Stone úr
rúmi sínu, til þess að vita hvort hann þekkti Jamison. Og þessi
Stone var, eins og þú gizkaðir á, bókhaldarinn, sem fjarver-
andi er. Heitir Jenkins, og var sagður vera suður í Florida. Og
frétti eg það seinast til hans að hann bað fréttamenn blaðanna
að virða hið helga nafn Gotham Trust og láta ekkert um þetta
í blöðin.“
Og svo þrammaði hann út með blómin, en Forsythe horfði á
Önnu með nokkrum áhyggjusvip. Hún hafði hallað sér aftur og
og var mjög hugsi, en það vottaði ekki fyrir, að augu hennar
væru rök.
„Mér virtist hann vera meinleysismaður, — og hann sendi
mér rósir. Það er erfitt að átta sig á þessu."
„Reyndu að beina huganum að einhverju öðru,“ sagði For-
sythe. „Billy er aftur fundinn, og ef — það skiptir nokkru, —
þá hefurðu aftur fundið. mig.“
„Skiptir nokkm — hvað gæti skipt meira máli en þetta
tvennt?“ sagði hún, ,,og eg — þótt eg standist vitanlega engan
samanburð við lögreglustjórann — ef þú villt —“
„Vil —?“ sagði hann, beygði sig niður — og ef Close hefði
verið viðstaddur, mundi hann vafalaust hafa sáröfundað hann
af kossinum sem hann fékk.
„Þér hafið innt erfitt hlutverk vel af hendi,“ sagði lögr-eglu-
stjórinn við Close, þegar hin formlega viðurkenningarathöfn
var um garð gengin. „Og eg endurtek það, sem eg sagði, lög-
reglan getur verið hreykin af yður.“
„Eg naut nokkurrar aðstoðar, herra lögreglustjóri, — það er
sjálfsagt að það komi fram. Ef Wade Forsythe hefði ekki hjálpað
mér hefði þetta ekki heppnast —“
„Forsythe? Hver er hann? Einn af okkar mönnum?“
:/ „Nei, herra, hann er lögfræðingur, og sannast að segja, eru
skattamál séi'grein hans,“ sagði Close, en lögreglustjórinn horfði
á hann eins og tröll á heiðríkju og fékk engu orði upp kofhið.
. SÖGULOK.
i Hvað. er að ?■, Mannstu eftir
clauðu stúlkunum tveim, sem
urðu tii ;þess, að við fundum
T v íbur a j ör ðina ?
sm
TVÍBURAJttlKBIN
eftir Lebeek og Williams.
! -.Já;. * auðvitað man • ég' '• éftii
því. — Já, en í dóti þeirra var
þessi taska, sem einhvernveg-
inn var ekki veitt athygli.
Er: þett.a eitthvað. merkilegt?
Eg er nú hræddur um það.
Skoðaðu hana sjálfur.
Permanentdofan
Ingólfsstræti 6, sími 4109.
ÞAnmdir vtta aO gœjan fylffW
hringunum fré
3IGURÞÖR, Hafnarstræö <,
Uargar gerOir tvrlrliggjandi.
Fjölritun og vélritun
Fjölritunarstofa F. Briem
Tjarnargötu 24, sími 2250.
Alm. Fasteignasalan
Lánastarfsemi
Verðbréfakaup
Austurstræti 12. Sími 7324.
OVERLOCK
Union special
Sem ný Overlock-vél til
sölu. Einnig Singer zig-zag
hraðsaumavél. Tilboð sendist
afgr. blaðsins merkt: „Over-
lock“ — 500.
Sp€ÞB*Í">
skprtuir
nýjar og fallegar tegundir.
Qm jíhhí Var.'..
Meðal bæjarfrétta Vísis hirrn
3. nóvember 1918, voru þessar:
Þrjú seglskip
sigldu héðan í fyrradag með
fislifarma til Spánar og Frakk-
lands. Það voru: Sænska skip-
ið „DroiS“, sem hér hefur
verið síðan í maí, danska skip-
ið „Doris“ (fóru bæði til
Spánar) og „Cormvall“ til
Frakklands. Lögreglan rann-
sakaði skipin áður en þau létu
úr höfn.
„Gullfoss“
náði sambandi við loftskeyta-
stöðina hérna í gærkveldi kl. 9
og var þá 400 sjómílur undan.
— FÍÍrþegar voru fjórír með
skipinu: Síra Ásmundur Gísla-
son, Magnús Kjaran verzlunar-
stjóri, Árni Bénediktsson kaup-
maður- og Magnús Þorsteinsson-
kaupmaður. Ferðin gengur að'
óskum, og er skipið væntanlegt
hingað á morgun.