Vísir - 15.12.1954, Blaðsíða 7

Miðvlkudaginn 15. desember 1954.
«81»
%
Hvar mega barnafjöl-
skyldur bua?
Kafli ár útvarpserindi Thorolfs Smiths.
>ann 6. þessa mánaðar flutti Thorolf Smith blaðamaður
erindi „Um daginn og veginn“ í útvarpið. Fjallaði einn þáttur
erindisins um húsnæðismálin eða þann þátt þeirra, sem veit
að þeim, er eiga börn og gengur erfiðlega að fá leigt af þeim
sökum. Hafa ýmsir hlustendur mælzt til þess við Vísi, að
þessi kafli erindisins kænxi á prenti, og fer hann hér á eftir.
Allir vita, að fram að þessu
hefir verið mikil húsnæðisekla
hér í bænum. Áð vísu standa
vonir til, að úr þessu rætist inn-
an skamms, enda mun aldrei
hafa verið byggt jafmikið hér
og einmitt um þessar mundir.
Þessi húsnæðisekla virðist þó
kómá einna harðast niður á
;þeim, sem hafa gert sig seka í
þeirri ósvinnu að eiga börn.
Það var víst síðast í október,
að eg sá af tilviljun auglýsingu
í dagblaði einu hér í bænum,
þar sem auglýst var húsnæöi
til leigu, —i mig minnir tvö eða
þrjú herbergi og eldhús. En
.skilyrðm, sem húsráðandi setti
væntanlegum leigjendum voru
þessi: Þau yrðu að vera bám-
laus og lítið heima. Maður er |
orðinn ýmsu vanur, að því er
snertir hatur á börnum hjá
sumum húsráðendum, en þeir
eru auðvitað ekki allir undir
sömu sökina seldir, sem. betur
fer. En eg held, að eg' haíi ekki
séð þetta öllu betur auglýst.
Mér datt í hug: Til hvers eru
menn að hafa húsnæði til leigu
fjuir hjón, sem ekki mega eiga
foörn og heldur ekki vera heima
hjá sér? Hvers konar fólk hefir
þessi húsráðandi eiginlega
viljað?
Enginn má skilja orð mín svo,
-að þetta sé alíslenzkt fyrirbæri.
Síður en svo. Til eru húsráðend-
ur í öllúm löndum heims, sem
bókstaflega hátá börn, eða að
minnsta kosti þola þau ekki í
návist sinni. Manni gæti dottið
í hug', að þetta fólk hefði aldrei
verið born, heldur fEéðzt rosk-
ið og með hús upp á vasann.
Mér er nær að halda, að fólk,
•sem er illa við börn, sé ekki
gott fólk, eða þá að minnsta
kosti sjúkt fólk. Það liggur við,
• að það sé að verða glæpur að
eiga börn, því að þeir eru furðu
margir, sem neita að leyfa þeim
að hafast við undir sínu þaki.
Það mætti segja iné.r, að sumt
af þessu fólki hlustaði á út-
varpsmessu á hverjum sunnu-
degi eða færi reglule'ía til
kirkju, — en það virðist þá hafa
gleymt orðuni meistarans
mikla frá Nazaiæt, sem sagði:
,,Leyfið bömunum að koma til
mín,“ og einnig „það.sem þér
gerið' mínum minstu bræðrum,“
o. s. frv. .
Nú skyldi enginn æt)a. að ee
væri að hafa þetta í flimting-
úm því að þetta er allt of mörg-
um of mlkið álvörumál til'þeás.
að sl'íkt væri sæmandi.
Það er nú: svo, áð hver er
sjálfum sér næstur, og hver og
einn vc-rður að sjá sem bezt um
sín eigih börn, veita þeim eins
gött uppeldi og mögulegt er og
veita þeim hverja þá möau-
leiká til þess að þróast og dafna,
sem uhnt er, meðal annars með
því að búa þeim viðunandi
húsaskjól. En húseigendur. sem
. hata bör-n. mættu mjnnast bess,
áð:l!til'bÖm eru á -ábyrgð okk-
, nr allra, því að beirrá er fram-
tiðin, — þau eiga að erfa land-
ið. Og þeir mættu líka minnast
þess, að þeir hafa einhvern
tíma verið litlir og voru þá
fegnir því, að búa í sæmilegu
húsnæði, sem nú er meinað
barnfólki.
Eg labbaði um Austurstræti
og upp Bankastræti í gær-
kveldi, það var ánægjuleg sjón.
Þar var búið að koma fyrir
greni-klukkum einskonar á
gatnamótum, en yfir götuna
voru strengdar taugar, skreytt-
ar barrgreinum. Og í búðunum
ljómaði jólavarningurinn.
Allt þetta skraut minnir
okkur á jólin, sem nú fara í
hönd. Það er til þess fallið að
gleðja okkur öll, koma okkur i
jólaskap. En fyrst og fremst er
jólaskrautið fyrir hina yngstu
samborgara okkar, börnin, sem
svo allt of margir amast við,
börnin, sem ekki mega vera í
sumum íbúðunum, sem voru til
leigu í októberbyrjun.
Þessi hugsunarháttur verður
að breytast. Börn eru guðsgjöf
til okkar niannanna, en allir
berum við ábyrgð hver á öðr-
um. Sá, sem ekki þolir að börn
hlaupi upp stigana í húsi sínu,
ætti að selja það og reisa sér
annað uppi í Sprengisandi og
hafast þar við. Hann á ekki
heima innan 'um venjulegt fólk,
sem hefir gaman af börnum.
festa vinsældir sínar, sem nú
standa á gömlum merg.
Jón Kristinsson hefir nú sem
fyrr teiknað auglýsingarnar í
„Rafskinnu“ sjálfri, en Égill
þúsundþjalasmiður Bachmann,
hefir skreytt gluggann og sett
upp það, sem þar er að sjá.
Nytt tímarit, Iðnaðar-
Óperurnar sýndar
annan
Á þessum vetri mun Þjóð-
leikhúsið sýna tvær óperur,
eins og frá hefur verið skýrt í
fréttum. Eru það Cavalleria
Rusticana eftir Mascagni og II
Pagliacci eftir Leoncavallo.
Verða þær frumsýndar á annan
í jólum.
Með aðalhlutverkin í Cavall-
eria Rusticana fai'a Guðrún Á.
Símonar og Ketill Jensson.
Verður óperan sungin á ís-
lenzku í þýðingu Freysteins
Gunnarssonar.
Aðalhlutverkin í II Pagliacci
syngja sænska óperusöngkonan
Stina Britta Melander, Þor-
steinn Hannesson og Guð-
mundur Jónsson. Verður sú
ópera sungin á ítölsku.
Hin sænska söngkona, Stina
Britta Melander, er mjög þekkt
óperusöngkona og hefur sungið
í mörgum óperum. Hefur hún
verið fastráðin við óperuna í
Stokkhólmi um fimm ára skeið,
en síðustu árin hefur hún starf-
að við skólaleikhúsið í Gauta-
borg.
Leikstjóri beggja óperanna er
Simon Edwardsen.
Iðnaðarmálastofnmi íslands
hefur hafið útgáfu tímarits um
iðnaðarmál. Heitir tímaritið
Iðnaðarmál og er því ætlað að
fjalla um iðnað.
Iðnaðarmálastofnun Islands
hefur nú starfað í eitt ár. Fyrsta
hefti tímaritsins kom út á laug-
ardag og eiga að koma ítu hefti
á ári.
Efni þessa fyrsta heftis er m.
a. Starfssvið iðnaðarmálastofn-
ana, eftir Braga Ólafsson, Árn-
aðaróskir, eftir G. Alonzo Stan-
ford, Rannsóknir í þágu iðnaðar,
eftir Þorbjörn Sigurgeirsson,
Upphaf stálskipasmíða á ís-
landi. Er að hefjast útfiutn-
ingur á prjónlesvörum úr ís-
lenzkri ull? Eru líkur til aS
unnt sé að framleða hér á landi
vélar til útflutnings? Ávarp frá
iðnaðarmálanefnd. Er unnt a<S
koma á veg fyrir slysin, eftir
Þórð Runólfsson.
í ritstjóm blaðsins eru Hall-
grímur Björnsson, Sveina
Björnsson og Bragi Ólafsson,
sem jafnframt er ábyrgðaimað-
ur. Kápumynd og aðrar teikn-
ingar hefur gert Halldór Pét-
ursson . Útgefandi er Iðnmála-
stofnun Islands.
„Rafskinna“ vekur
enn
Góðar jótagjafir:
Hraðsuðukatlar
Vöfflujárn
Brauðristar
Straujárn
Bökunarofnar
Suðuplötur
Rafmagnsofnar
Rakvélar
Ryksugur
Bónvélar
Kæliskápar
Þvottavélar
Hrærivélar
Jólatrésseríur
Hárþurrkur
Lampar alls konar
Skermar o. fl.
Plötuspilarar.
Ij/ásafoss h.f.
Laugavegi- 27.
60 Kjarvalsmyiidir í
Listamannaskálanum.
í dag og á morgun verður sölu-
sýriing á unv 60 nvyridunv eftiir
Ivjarval i Listanvannaskálanum.
Þeir Kjarval og SigurSur Bene-
diktsson búöu blaðamönnum að
skoða sýninguna í gær, og var
þar margt girnilegt að sjá, eins
og nærri má geta. Hér er um að
ræða vatnslitamyndir, „touche-
nvyndir" og málverk frá ýmsum
tímum, eða allt frá árinu 1917.
Meðal þeirra eru 8 myndir, sem
vóru á síðustu sýningu Kjarvals.
Sýningin er opin til kl. 10 £
kvöld, og frá 10—5 á nvorgun,
fimmtudag.
lianada vill USA
dollara.
Washington (AP). — Á síð-
asta ári lögðu Bandaríkjamenn
tugi milljárða í fyrirtæki S
öðrum löndum.
Megnið af fénu var varið tii
framkvæmdá í Kanada, þar
sem til góðs þykir að fá er-
lent fjármagn, því að það er
undir kanadískum lögum. AIls
nam fjái-festingin ■ tugum
milljörðum dollara.
„Rafskinna“ hefir nú tekið
til við að fletta blöðum sínum
í skemmuglugga Haraldar, enn
eitt merki þess, að jólin eru í
nónd.
Um árabil hefur Gunnar
Bachmann staðið fyrir þessari
skemmtilegu tilbreytni, og ó-
hætt er að segja að „Rafskinna"
þyki löngu orðin ómissandi
dráttur í andliti bæjarins þeg-
ar kemur fram að jólum.
f skemmuglugganum gefur
að líta snævi þakið landslag, en
græn þarrtré stihga 1 stúf við
hvítan snjóinn. Fyrir miðju er
bjálkakofi, og út um glugga
hans gægist skeggjaður karl
með prjónahúfu og trefil.
Karlinn brosir gleitt og rennir
til augunum í sífellu. Hann
kann vel við sig, karlfauskurinn
og það er eins og honum sé
ljóst, að augu vegfarenda bcin-
ist að honum. Ungir og gámlir
staldra við á stéttinni til þess
að kasta kveðju á þenna bros-
hýra karl í glugga bjálkakof-
ans.
En. úti fyrir kofanum þeysir
t hraðlest eftir braut sinni. Þefta
j er myndarleg lest, raflcnúin, en
í henni eru fimm vagnar. Lest-
•(.in skýzt út úr jarðgöngum.
( þýtur í fallegum boga fyrir á-
horfendur og hverfur síðan inn
í snævi þakið fjallið.
„Rafskinna“ mun enn stað-
íslenzk skáldsaga á heímsmælikvarða
GYÐJAN OG UXIM
eftir KRISTMANN G U Ð M U N D S S 0 N.
Þessi stórsnjalla skáldsaga, sem farið hefur sigur-
för víða um heim, er komin út í, íslenzkri þýðirigu
Einars Braga Sigurðssonar og verður
Jélaskáldsagan í ár
Sagan geris't suður á Krit á 14. öld fyrir Krists
burð og fjallar um hamingjuleitina heima og erlend-
is, baráttu hóidsins og andans og ástina, s.eni er mönd-
ullinn í öllurii ckáldsk.áp Kristmanns. „Gyðjan og uxinn“ s
'er af fiastúm talin snjallasta skáldsaga höfundarins
og öndvegisverk 'í íslenzkum bókmenntum. Hún ei'n-
kennist af snilldarlegri sálkörinun, listrærini fegurð,
örlagaríkum atburðum og' glímu mannsins við ósýni-
leg máttarvöld.
Þetta er í fyrsta sinn, sem „Gyðjan og uxinn“ k.ctT:ur ut í heild á <
íslenzku. Þar með er glæsilegt listaverk komið heim til íslar.ds úr
seytján ára útlegð.
„GYÐJAN OG TJXINN" er þriðja bindið í ritsafni Kristmanns G; ðmuncissonar.
Fyrri bindin eru smásagnasafnið „Höll Þyrnirósu“ og skáldsagan „Ariur
kynslóðanna", sem flytur „Morgun lífsins" og „Sigmar“ i einu biridi.
Ritsaín Kristmanns er vandlátum bókamönnum kærkomin gjöf.
ÍÍO 8‘fjfít VÚ tffti Ííi Mt
'.■.\V.V.V.%WV^W.\VW.VÍ.WWW.VVW.V.VVV^.W.,.V.V.V.V.T,Vli